ผม - "ชิดอีกๆ ....เอ้า ยิ้ม !!!" ผมถ่ายรูปพวกน้องๆ เกือบ 20 ชีวิตก่อนจะขึ้นรถกระบะ Dmax Hi-lander เพื่อเตรียมไปสาดน้ำกันที่พุทธมลฑลสาย 4
ไอ้สู้ - "เยอะชิบหายเลยวุ๊ย เสียวแม่งตกรถว่ะ"
ผม - "นั่นเด่ะ ....ไอ้เชี่ยเอฟ !!! มึงกินที่มากสุดไม่ต้องไป"
ไอ้เอฟ - "โห พี่ พูดอย่างนี้ขึ้นมาเลยดีกว่า" ไอ้เอฟร่างอ้วนอารมณ์ดียกการ์ดทำท่าจะสู้ผม แต่พอผมเดินเข้าหามันกลับจะกระโดดลงรถหนีผม
ผม - "สาดดดด ดีแต่ปากว่ะ 555 เด๋วสั่งให้นิ๊กกี้แม่งเชือดซะเลยนี่" เจ้านิ๊กทำหน้างงๆ แบบเกี่ยวไรกะผมเนี่ย
เอ้อ ผมลืมบอกไป ตอนเช้าพี่วุฒิและพี่อรมาส่งไอ้สิทธิ์ ( My Hornor, Our Promise II [ Vol.5 ] - Jewelry Maker ) ที่อู่
ไอ้บักหำน้อย ( เป็นชื่อที่พวกผมเรียกกัน ...แต่ไม่รู้จะน้อยจริงหรือป่าว 555 ) ดีใจมากที่ได้มาเล่นน้ำกับพวกผม
เอ้อ ผมลืมบอกไปอีกอย่าง มีอยู่ช่วงนึงที่ผมไปทำงานที่บริษัทจิวเวรี่ของเพื่อนแล้วต้องพักอยู่แถวๆ นั้น ไอ้โน๊ตและไอ้ดิ๊ฟมีโอกาสได้ไปเที่ยวที่นั่นบ่อยๆ
เลยค่อนข้างจะสนิทกับไอ้สิทธิ์อยู่เหมือนกัน ( ส่วนใหญ่พาไปยิงปืนกันน่ะ )
ไอ้ดิวอาสาเป็นคนขับเพราะไม่ค่อยสบายเลยไม่อยากโดนน้ำ กว่าจะกลับมาจากสาย 4 และบางกรวยได้ก็เล่นซะ 6 โมงกว่าเกือบทุ่มนึง
( ปีนี้ที่สาย 4 ผมรู้สึกว่าคนมันน้อยๆ ยังไงไม่รู้ดิ หรือว่าผมไปผิดเวลาหว่า เหอะๆ )
พอมาถึงอู่ก็ทำไรกินกันก่อนจะตั้งวงก๊งกันไปตามประสา ด้วยความที่ไอ้สิทธิ์เป็นเด็กหน้าตาดี ( ตามสไตล์คนภาคอีสาน ) ถึงแม้จะตัวเล็กไปหน่อย
แต่พวกสาวๆ ก็ยังไม่วายที่จะล้อมหน้าล้อมหลังแหย่เล่นจนไอ้สิทธิ์บอกว่า "ผมกลัวพวกพี่ๆ เค้าจัง" 555
พอไอ้สู้ถามว่ากลัวทำไม มันกลับบอกด้วยความอายว่า "กลัวโดนพวกพี่ๆ เค้าเปิดซิง !!!" ซึ่งมันอยากจะเก็บซิงไว้ให้แฟนมันแต่เพียงคนเดียว
ทำเอาพวกผมฮาก๊ากจนปวดท้องแล้วยกกรณีเสียตัว ( ของพวกผู้ชาย ) ของแต่ละคนให้ฟังแบบสนุกๆ เผากันเล่นว่าใครอะไรยังไงจนมันฮาก๊าก
ตัวอย่างเช่น
ไอ้โน๊ต - เอาหญิงครั้งแรกตอน ป.6 ตอนนั้นมันเข้าค่ายเก็บตัวไปแข่งตะกร้อที่สระบุรี ไอ้โน๊ตแอบเอากับรุ่นพี่ผู้หญิงคนนึง ( รู้ตัวและเต็มใจ ) ที่เข้าค่ายเก็บตัว
ไปแข่งวอลเล่บอลในท่าตะแคงข้างแล้วครูเสือกจับได้เลยให้ไปยืนแก้ผ้ากลางสนามยันเช้า 555 ( เสือกไม่ดูเองว่าครูเค้านอนมองอยู่ เหอะๆ )
ไอ้ดิ๊ฟ - เอาหญิงครั้งแรกตอน ม.2 วันนั้นมันโดดเรียนไปกินเหล้าบ้านเพื่อนแล้วได้ฟันเพื่อนร่วมห้องคนนึงชื่อ "จอย" ( ปัจจุบันมีลูกมีผัวไปแล้ว )
จอยบอกว่ามันยังซิงอยู่ยังไม่เคยมีไรกับผู้ชายคนไหน ไอ้ดิ๊ฟเลยดีใจมากเพราะต่างคนต่างเปิดซิงตัวเอง แต่พอเอาไปได้สักพัก ....จอยชำชองมาก !!!
แล้วก็ไม่ได้ฟิตอย่างที่มันคิดหรือตามที่คนอื่นบอกกล่าวกันเกี่ยวกับตอนเปิดซิงหญิงครั้งแรก นั่นทำให้มันรู้ตัวว่า ....มันนั่นแหละที่โดนหญิงเปิดซิง !!! 555
ไอ้นุ๊ก - เอาหญิงครั้งแรกตอน ม.3 ย้ายไปเรียนวันแรก ( รร.ดังแห่งนึงใน จ.เพชรบูรณ์ ) ก็ได้ฟันลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของผู้มีมีอิทธิพลจนผู้ใหญ่ทะเลาะกัน
เล่นยกพวกไปยิงกันเกือบจะได้ตายกันไปข้างนึง -*-a ( พ่อผมก็ไปกะเค้าด้วย >< ) หลังจากนั้นก็ย้ายกลับมาเรียนที่ รร.มีชื่อแห่งนึงใน จ.นนทบุรี
แล้วก็ยังมีอีกหลายคนที่ฮาๆ แต่เล่าไปก็คงจะนานหน่อยเพราะหลายคนจัด
ไอ้สู้ - "ว่างๆ พาไอ้นิ๊กไปเปิดจุกดีกว่าว่ะ" ไอ้สู้พูดแล้วกอดคอเจ้านิ๊กขณะกินเป๊ปซี่จนพุ่งออกไปโดนหน้าไอ้ดิ๊ฟ
ผม - "เออ นิ๊กมันยังซิงอยู่นี่หว่า .....หรือไม่ซิงละ ??? เพราะช่วงนี้เห็นคุยกับสาวๆ บ่อยนิ"
เจ้านิ๊ก - "นิ๊ก ....นิ๊ก ....." เจ้านิ๊กทำหน้าเหวอพูดไม่ออกเลยทีนี้พอผมหันไปถามด้วยสีหน้านิ่งๆ ( กดดันมันๆ 555 )
ไอ้โน๊ต - "วันนั้นผมเห็นมันเข้าห้องน้ำไปนานมาก ไม่รู้เข้าไปทำไร แต่ได้ยินเสียง ......"
เจ้านิ๊ก - "หยุดดดดดด !!!" เจ้านิ๊กอายหน้าแดงแล้วเอาหัวกุ้งปาใส่ไอ้โน๊ต แต่ไอ้โน๊ตก็ยังไม่หยุดแซว เจ้านิ๊กเลยเอามือกุมหัวร้องอ๊ากกกก
ไอ้สู้ - "มันเป็นเรื่องปกติน่า อย่าไปอายๆ ....สมัยก่อนไอ้น็อตมันยังเคยชักว่าวแข่งกับพี่เลย" ผมถึงกับสำลักเหล้าจนแสบจมูก พวกน้องๆ เลยขำกันใหญ่
ไอ้สู้ - "ส่วนไอ้โน๊ต แม่งก็ชักว่าวแทบทุกวัน ....หรือไม่จริง ???" ไอ้โน๊ตยิ้มแล้วหัวเราะยกมือทั้งสองข้างยอมศิโรราบ
ผม - "ไอ้เชี่ยดิ๊ฟนี่ยิ่งแล้วใหญ่เลยนิ๊กกี้ ว่างไม่ได้ว่างเป็นชัก ...เปิด camfog ชักต่อหน้ากล้องให้สาวๆ ดูด้วยอ่ะ" ไอ้ดิ๊ฟสำลักกุ้งที่ติดคอจนไอ้โน๊ตต้องทุบหลังให้
ไอ้ดิ๊ฟ - "วันนั้นเว้ย ....มีผู้หญิงคนนึงบอกกับกูว่า ....เนี่ยๆ พี่เอ็งอ่ะ ทำข้าเซ็งว่ะ ....ผมก็ถามกลับไปว่าเรื่องไรวะ ? ...ไอ้เหยินอ่ะ ....พูดแล้วเซ็ง ....ท่าเดียว"
นิว - "กรี๊ดดดดดดดดดดดด ไอ้ดิ๊ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ" นิวร้องกรี๊ดลากเสียงยาวๆ แล้วเอาตะเกียบปาใส่ไอ้ดิ๊ฟเป็นชุด แล้วไอ้แบงค์ใหญ่ก็ถามว่า "จริงอ่ะ ?"
ด้วยสีหน้านิ่งๆ นิวเลยยิ่งกรี๊ดเสียงดังไปกว่าเดิม 555 ที่จริงแล้วนิวมันไอแล้วตกไปคำนึงว่า "งอนข้า" ไปน่ะ แต่พวกผมได้ยินอีกอย่างความหมายเลยเปลี่ยนไป
ผมกับไอ้สู้พูดแซวพวกน้องๆ เล่นเกี่ยวกับเรื่องใต้สะดือกันอย่างสนิทสนม ....แต่เรื่องที่พูดมาก็มีส่วนจริงอยู่นะ 555
สักพักโทรศัพท์ของผมกับไอ้สู้ก็ดังพร้อมกัน จากที่เฮฮาๆ กันอยู่ทุกคนก็นั่งเงียบกริบด้วยสีหน้าเศร้าๆ ผมกับไอ้สู้เปิดข้อความอ่านแล้วก็มองหน้ากัน
ไอ้แบงค์ใหญ่ - "มีไรหรอพี่ ??? ....ทำไมสีหน้าพวกมึงดูแย่ๆ กันหมดเลยวะ" ไอ้แบงค์ใหญ่ที่ไม่รู้เรื่องอะไรก็นั่งงงถามไอ้โน๊ตถามไอ้ดิ๊ฟแต่พวกมันก็นั่งเงียบ
ไอ้สู้ - "ที่นี่กับจุดนัดห่างกันกี่กิโลวะ ?" ไอ้สู้รินเหล้าเพียวๆ ยกแก้วกระดกแต่ไอ้ดิ๊ฟจับมือห้ามเอาไว้แล้วส่ายหน้า
ผม - "ห่างกันประมาณ 51.38 km ....เป็นทุ่งโล่งซะส่วนใหญ่" ผมกดดูแผนที่ในมือถือ Nokia X6 แล้วหยิบกุ้งที่ไอ้โน๊ตแกะให้ใส่ปากง่ำๆ
ไอ้สู้ - "ตอนนี้ทุ่มยี่สิบสามนาที ....อีกประมาณ 3 ชั่วโมงพี่จะกลับมากินต่อ" ไอ้สู้ลุกขึ้นเดินไปเอากระเป๋าสะพายใบใหญ่ในรถของมันก่อนจะหายไปหลังอู่
ผม - "ถ้ากลับมาแล้วกุ้งหมดนะแม่งโดน หึๆ" ผมกอดคอเจ้านิ๊กแล้วลุกขึ้นไปเอากระเป๋าสะพายใบใหญ่จากหลังรถของผมแล้วเดินตามไอ้สู้เข้าไปที่ด้านหลัง
ไอ้สู้ - "รถยนต์คงไม่เวิร์คว่ะ" ไอ้สู้ถอดเสื้อผ้าออกหมดเหลือแต่บ็อกเซอร์สีดำแล้วจัดการใส่เสื้อผ้าชุดใหม่ที่เพิ่งเอาออกมาจากกระเป๋าสะพายใบใหญ่สีดำ
ผม - "งั้นก็ต้องมอไซต์" พอสมใส่เสื้อผ้าเสร็จก็เช็คปืนเช็คลูกกระสุนและอุปกรณ์สื่อสารต่างๆ แล้วยืนคุยกันเรื่องงานขณะที่ไอ้สู้ใส่รองเท้าผ้าใบสีดำ
ไอ้สู้ - "ไม่ว่าใครก็ตาม ....พี่ไม่ชอบให้มาแอบฟังตอนคุยเรื่องงานนะ" ผมหันควับไปที่ประตูเห็นเงาคนแว๊บๆ เลยเปิดประตูออกไป
ผม - "มีไรหรอ ?"
ไอ้โน๊ต - "โทษทีพี่สู้ ....ผม ผม ....เอานี่มาให้" ไอ้โน๊ตยืนอ้ำอึ้งพูดติดๆ ขัดๆ แล้วส่งกุญแจรถมอไซต์ CBR สีแดงดำของไอ้ดิ๊ฟมาให้
ไอ้โน๊ต - "ผมคิดว่าถ้าพวกพี่จะไปกลับให้เร็วในขณะที่รถติดๆ กันอย่างนี้ผมว่า ....ใช้มอไซต์มันน่าจะสะดวกกว่า" ไอ้โน๊ตส่งกุญแจให้ผมแล้วเดินกลับออกไป
ไอ้สู้ - "นับวันไอ้นี่ยิ่งรู้มากแฮะ ....สักวันมันคงต๊องอย่างมึงแน่ๆ" ไอ้สู้เช็คปืนแล้วเก็บใส่ซองใต้รักแร้ก่อนจะดึงกุญแจมอไซต์จากมือผมไป
เมื่อออกมาผมเห็นไอ้ดิ๊ฟกับไอ้ดิวกำลังช่วยกันถอดป้ายทะเบียนและป้ายต่างๆ ที่ติดอยู่บนตัวรถมอไซต์ออกแล้วส่งหมวกกันน็อคให้ผมกับไอ้สู้
ไอ้ดิ๊ฟ - "แค่นี้คงพอช่วยได้นะพี่สู้"
ไอ้สู้ - "รู้มากจริงๆ เลยพวกมึงนี่" ไอ้สู้เดินไปเตะก้นไอ้ดิ๊ฟเบาๆ แล้วจับไหล่พยักหน้าให้ไอ้ดิว
หลังจากเสร็จภารกิจที่ ถนน รพช.ปท. 2007 ธัญบุรี ปทุมธานี ผมกับไอ้สู้โดนติดตามด้วยรถกระบะ 1 คันพร้อมชายฉกรรย์ติดอาวุธอีกจำนวนหนึ่งไล่กวด
อยู่บน ถนนรังสิต - นครนายก 305 อย่างเอาเป็นเอาตายจนต้องเลี้ยวเข้าถนนคลองห้ากาญจนาภิเษกเพราะโดนปิดเส้นทางด้วยกระบะอีก 2 คัน
ผมกับไอ้สู้เหมือนกันว่าจะหนีเข้าย่านใจกลางเมืองและถนนใหญ่จึงหาเส้นทางตัดเข้าเส้นพหลโยธินด้วยเส้นทางที่ 3312 แล้วผ่านสารพัดซอยลำลูกกาที่ 14
ณ เวลานั้นคือเที่ยงคืนกว่าๆ เห็นจะได้แต่การจราจรที่น่าจะบางตากว่าปกติเพราะส่วนใหญ่จะเมากันอยู่แต่ในบ้านไม่ก็ผับจะไม่ค่อยออกไปไหนกันในวันนี้
กลับคับคั่งกว่าที่ผมคาดการณ์เอาไว้มากทำให้ไอ้สู้และผมยิ่งเครียดไปกันใหญ่ที่ชายฉกรรย์เหล่านั้นเริ่มเปิดฉากยิงตรงย่านผู้คน
ไอ้สู้ - "ดีที่แม่งไม่กล้ายิงพวกเรา" ไอ้สู้พูดไม่ทันขาดคำเสียงปืนก็ดังมาจากข้างหลังผม 1 นัดแล้วตามมาอีก 2 3 4 5 จนผมเริ่มสงสัย
ผม - "กล้ามาก !!! ไม่คิดจะใส่ที่เก็บเสียงกันรึไงวะ ??? เด๋วตำรวจก็แห่กันมาหรอก" เท่านั้นแหละเสียงปืนก็หายไปแต่วิถีกระสุนยังอยู่
รถกระบะที่ไล่กวดผมอยู่คนนึงพยายามจะตีประกบแล้วยิงแต่ไอ้สู้ไหวตัวทันจึงเบรคแล้วหักหลบไปอย่างรวดเร็วทำให้กระสุนโดนกระจกส่องหลังข้างซ้าย
จนกระจายหลุดออกไปผมเลยชักปืนออกมายิงตอบโต้บ้าง ผมพยายามจะเล็งที่ล้อไม่ก็คนขับแต่ไอ้สู้ขับได้เร็วมากแถมยังต้องหลบรถไปมาผมจึงไม่ถนัด
ไอ้สู้พยายามจะลัดเลาะหลบรถที่วิ่งอยู่บนถนนเพื่อหลบหลีกวิถีกระสุนที่ไล่กวดตามมาเรื่อยๆ ผมก็ได้แต่เหลียวหลังกลับไปยิงกดดันพวกมันเป็นพักๆ
ผมดู GPS บนข้อมือด้านในข้างซ้ายแล้วบอกให้ไอ้สู้เลี้ยวตรงพหลโยธิน 54/2 แล้วทะลุออกไปที่เส้นสายไหม 18 ผมกดโทรออกด้วยคำสั่งเสียงที่ชื่อๆ นึง
แล้วนัดแนะให้ไปรอตรงพื้นที่สังหารที่ผมมาร์คไว้บนแผนที่ด้วย GPS ก่อนส่งเข้าอีเมล์ของสายปลายทางที่คุยด้วย
รถกระบะคันนั้นยังคงไล่กวดผมมาเรื่อยๆ อย่างไม่ลดละ เมื่อเข้าสู่พื้นที่สังหารรถกระบะ Vigo สีดำทั้งสามคันก็เปิดไฟสูงเป็นสัญญาณให้หักหลบจนกลิ้งล้ม
ทันทีไอ้สู้หักหลบก็มีรถ Jeep ของทหารอากาศคันนึงพุ่งออกมาจากความมืดเข้าชนรถกระบะที่ไล่หลังผมมาดังโครมจนคนที่อยู่บนกระบะหลังกระเด็นลงมา
เจ้าหน้าที่คอมมานโด 7 - 8 คนในชุดสีดำรีบวิ่งกรูกันเข้าไปอย่างเป็นระบบเพื่อปลดอาวุธหรือทำให้ข้าศึกหมดสภาพอย่างรวดเร็ว ....ไม่มีผู้เสียชีวิตเลยสักคน
??? - "เจ็บแค่นี้ไม่ถึงตายหรอกน่าาาาา อย่ามานั่งสำออย" ชายหนุ่มหุ่นเฟิร์มหน้าตาดี ....คล้ายไอ้สู้อย่างกับแกะเดินเข้ามาหาผมกับไอ้สู้ที่กำลังนั่งอย่างหมดสภาพ
??? - "มาได้ไกลขนาดนี้โชคดีที่น้ำมันยังไม่หมดกลางทางกันซะก่อน" ชายหนุ่มรูปงามคนนั้นเดินไปดูรถมอไซต์ CBR ของไอ้ดิ๊ฟที่ล้มแอ้งแม้งอยู่กับพื้น
ไอ้สู้ - "น้ำมันหมดพอดีเลยเร่งเครื่องไม่ขึ้น .....เลยล้มตะกี้ไง" ชายหนุ่มรูปงามคนนั้นยื่นมือให้ไอ้สู้จับก่อนจะดึงตัวขึ้นมา
ไอ้สู้ - "ขอบใจพี่สิงห์" พี่สิงห์คือพี่ชายแท้ๆ ของไอ้สู้ ( My Hornor, Our Promise [ Vol.15 ] - คำสอนของป๋า ) เป็นนักบิน F-18 ที่เก่งกาจคนนึงของทัพฟ้าบ้านเรา
ปพ.ทอ. ( ปฏิบัติการพิเศษของทหารอากาศ ) อีก 3 คนเดินเข้ามาตะเบ๊ะผมแล้วช่วยพยุงให้ลุกขึ้น
??? - "หมดสภาพเลยนะมึง ....กูน่ะตกใจแทบตายที่พี่สิงห์โทรมา นึกว่าจะได้มาเห็นมึงตายแบบต่อหน้าต่อตาซะละ 5555"
ผม - "กูน่ะคงยาก แต่มึงน่ะคงได้ตายก่อนกูแน่ ....ไอ้เชี่ย" ชายหนุ่มอีกคนเดินมากอดคอผมแลวเยาะเย้ยอย่างสะใจแล้วลูบหัวคางผมเล่นอย่างที่ชอบทำ
มันชื่อ "ไอ้นพ" เป็นลูกพี่ลูกน้องของผมเป็นนักบิน F-18 เหมือนกับพี่สิงห์ ( แต่มันน่ะเป็นลูกน้องพี่สิงห์ ) ----> My Hornor, Our Promise [ Vol.15 ] - คำสอนของป๋า
ไอ้นพ - "อ้าวไอ้นี่ กูอุตส่าห์คัดมือดีมาช่วยมึงเลยนะเนี่ย ....น่าปล่อยให้แม่งโดนกระบะบี้ชิบหายเลยว่ะ 555"
ผม - "เออ ขอบใจ เป็นพระคุณเหลือเกิ๊นนนนนนนน" ผมกับมันมักจะกัดกันอย่างนี้เป็นประจำยิ่งตอนเด็กๆ ด้วยแล้วเจอกันไม่ได้ ...เจอปุ๊บได้ต่อยกันทันที 555
พี่สิงห์ - "เด๋วจะให้ลูกน้องไปส่งนะ ....ที่เหลือเด๋วพวกเราจัดการให้" พี่สิงห์กดมือถือโทรเรียกเจ้าหน้าที่เก็บกู้เข้าดำเนินการกลบเกลื่อนร่องรอย
ไอ้สู้ - "....เด๋วจัดการเอง !!?? ....หมายความว่าไง ???" ไอ้สู้หันไปถามพี่สิงห์อย่างสงสัยแล้วหันไปมองหน้า ปพ.ทอ. ที่ยืนอยู่ข้างไอ้นพ
พี่สิงห์ - "พวกนี้สายงานเดียวกับเอ็งนี่ .....เอ่อ เอาเป็นว่า ....เราเคารพผู้พันแสนทวีและผู้พันวิเชียรไม่ต่างอะไรจากพวกเอ็ง เพราะงั้นไม่ต้องห่วง"
ไอ้สู้ - "เล่นออกตัวเองอย่างนี้ยิ่งน่าห่วงไปกันใหญ่" พอผมเห็นว่าพี่น้องคู่นี้เริ่มจะทะเลาะกันอีกแล้วผมเลยเปลี่ยนประเด็นทันที
ผม - "จริงซิ เราไม่ได้ก๊งด้วยกันนานแล้วนี่พี่สิงห์ ...ว่างๆ ก็โทรมานะ เด๋วน้องเลี้ยงเหล้า"
ไอ้นพ - "ไม่ชวนกูมั่งวะ ??? กูจะได้ไปแม่งทุกวันเลย 555"
ผม - "เชี่ย"
เวลาต่อมา ณ อู่แห่งนึง
ผม - "เงียบกริบ ...."
ไอ้สู้ - "นี่มันจะตี 2 แล้วนะ ....คงหลับกันหมดแล้วล่ะ"
ผม - "ไม่ก็ ....."
??? - "เซอร์ไพรส์ !!!" พวกน้องๆ โผล่ออกมาจากที่กำบังแล้วจุดเทียนบนถาดกุ้งเผาอันใหญ่แล้วร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ธเดย์
ผม - "ที่แน่ๆ ไม่ใช่วันเกิดของกู ....หรือของมึงแล้วล่ะไอ้สู้" ไอ้สู้ไม่รอให้ร้องเพลงจบก็รีบหยิบกุ้งมานั่งกินอย่างหิวโหย
ไอ้สู้ - "อย่าบอกนะว่ามึงลืมวันเกิดของไอ้ดิ๊ฟไปซะละ"
ผม - "เออ ....กูลืม" ผมกับไอ้สู้รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากันอย่างรวดเร็วก่อนออกมาร้องเพลงอวยพรวันเกิดให้ไอ้ดิ๊ฟมัน
เมื่อนิวและเจ้านิ๊กเห็นผมกับไอ้สู้มีรอยถลอกฟกช้ำดำเขียวตามแขนตามขาก็รีบเอากล่องปฐมพยาบาลมาทำแผลให้ทันที
เวลาประมาณ 0547 am ( ของเช้าวันพฤหัสบดีที่ 15 เมษายน 2010 )
พวกน้องๆ บางคนเริ่มจะง่วงแล้วไปนอนพักผ่อนกันเรื่อยๆ ทีละคนๆ เหลือแค่ ผม, ไอ้สู้, ไอ้โน๊ต, ไอ้ดิ๊ฟ และไอ้แบงค์ใหญ่ที่มองผมด้วยสายตาแบบมีเลศนัย
ไอ้โน๊ต - "มึงงงง ....คิดไรกับพี่กูป่าวเนี่ย ??? เห็นมองเค้าตาเยิ้มเลยนะมึง" ไอ้โน๊ตเอ่ยปากถามไอ้แบงค์ใหญ่ท่ามกลางความเงียบ
ไอ้แบงค์ใหญ่ - "คิดเชี่ยไร !!! ....มึงบ้าป่าว !!!"
ไอ้โน๊ต - "กูไม่บ้า !!! ....แต่กูเมา !!!"
ไอ้ดิ๊ฟ - "กูก็ ....มาวววววว" ไอ้ดิ๊ฟนั่งพิงไอ้โน๊ตแล้วล้มพับไปต่อหน้าต่อตาพวกผมทำให้ทุกคนหัวเราะกันหมด
ไอ้สู้ - "จำหน่ายตายห่าไปอีกหนึ่งศพ ....เอ้า ต่อไปเป็นใคร ???"
ไอ้โน๊ต - "ผมนี่แหละพี่สู้ ....จะอ้วกละ โอกกกก" ไอ้โน๊ตเอามือป้องปากทำท่าจะอ้วก ผมกับไอ้สู้จึงรีบหันหน้าหนีพร้อมกัน ( ไม่งั้นพุ่งตามมันแน่ -*- )
ผม - "ก่อนจะอ้วกมึงรีบพาไอ้ดิ๊ฟไปนอนก่อนเลยปะ" แล้วไอ้โน๊ตก็พาไอ้ดิ๊ฟเข้านอนโดยมีผมเดินประคองมันทั้งคู่ไปด้วย
พอกลับมาไอ้สู้ก็สลบหน้าฟุบคาโต๊ะไปอีกหนึ่งราย ....เหลือแค่ผมกับไอ้แบงค์ใหญ่ ( อะไรจะเป็นใจขนาดนั้นวะ เหอะๆ )
ผม - "เหลือแค่เราแล้วเด่ะ ....เอาไงต่อล่ะทีนี้ ???" หลังจากที่ผมพยุงไอ้สู้ไปนอนในห้องก็กลับมานั่งอึนๆ ที่โต๊ะกับไอ้แบงค์ใหญ่ผู้เหลือรอดอีกคนนึง
ไอ้แบงค์ใหญ่ - "ผม ....อยากต่อ ....เรื่อง ....เรื่อง ....เมื่อตอนเย็นน่ะ" ไอ้แบงค์ใหญ่พูดหน้าแดงก่ำด้วยความอาย
ผม - "ควยยยยยย ....ก็หมายถึงเหล้าเว๊ย !!! จะแดกต่อหรือไปนอน ???"
ไอ้แบงค์ใหญ่ - "ผมน่ะไหว แต่พี่น่ะคงจะไม่รอดแล้วล่ะม้างงงง" ด้วยความที่ไอ้แบงค์ใหญ่มันเป็นพวกคอเหล้าขาวตามประสาเด็กต่างจังหวัด ( เชียงใหม่ )
จึงทำให้มันคอแข็งกว่าผมเยอะ ( ไม่เข้าใจทำไมเด็กต่างจังหวัดถึงชอบกินเหล้าขาวกันจังฟะ -*-a )
ผม - "เออ กูยอมๆ" ผมกับไอ้แบงค์ใหญ่ช่วยกันเก็บของกันนิดๆ หน่อยๆ เพื่อไม่ให้ดูรกๆ ก่อนจะเดินเซๆ ไปเข้าห้องนอน
ห้องข้างหลังอู่มีอยู่ 3 ห้อง บวกกับอีก 1 ห้องเล็กๆ ที่สำนักงานด้านหน้า ผมเลือกที่จะไปนอนข้างๆ เจ้านิ๊กที่ริมกำแพงด้านในสุด เพื่อป้องกันทั้งไอ้แบงค์เล็ก
และไอ้แบงค์ใหญ่ลักหลับผมคืน >< เพราะตอนที่เข้าไปเหมือนว่าไอ้แบงค์เล็กจะยังไม่นอน ( เห็นกดมือถืออยู่แว็บๆ ) ส่วนไอ้แบงค์ใหญ่ก็เดินพยุงโอบเอวผม
เข้ามาในห้องที่คนน้อยๆ ( ซึ่งส่อเจตนาของมันมาก -*- ) โชคดีที่เจ้านิ๊กมันนอนในห้องนั้นพอดี
ผมหลับไปได้สักพักก็เริ่มรู้สึกเสียวๆ ที่ลำท่อน .357 ของตัวเองจนต้องซี๊ดปาก แต่ด้วยความเมาทำให้ผมลืมตาขึ้นมาดูไม่ไหวว่าใช่อย่างที่ผมคิดรึป่าว
ท่ามกลางความมืดในห้องนั้นร่างกายช่วงบนของผมโดนซุกไซร้ไล่ลิ้นไปจนทั่วด้วยริมฝีปากของชายปริศนาที่เร่งเอากำไรตามร่างกายของผมอย่างย่ามใจ
ผมนอนเกร็งเป็นพักๆ ด้วยความเมาและลอยๆ ภาพต่างๆ จึงไม่ค่อยปะติดปะต่อกันสักเท่าไร ผมพยายามลืมตามองก็เห็นเพียงแค่ความมืดในห้องแบบลางๆ
กับร่างของเจ้านิ๊กที่นอนกรนอยู่ข้างๆ ผมแค่เอื้อมมือ เท่าที่สติของผมพอจะประมวลผลท่ามกลางความมืดในห้องนั้นได้ทำให้รู้ว่าชายปริศนาคนนี้ตัวพอๆ กับผม
ไม่ใช่ไอ้เดียว ( ไอ้เดียวตัวค่อนข้างเล็ก ) ไม่ใช่ไอ้ดิ๊ฟ ( ไอ้ดิ๊ฟค่อนข้างแห้งกว่าผม ) แล้วก็ไม่ใช่ไอ้แบงค์เล็ก ( ตัดทิ้งไปได้เลยเพราะตัวเล็กกว่าเจ้านิ๊กอีก )
ผมตั้งสติใช้มือลูบคลำตามร่างกายทำให้รู้ได้อย่างชัดเจนว่า ....นี่คือไอ้แบงค์ใหญ่ !!! เพราะไอ้แบงค์ใหญ่จะมีกล้ามนิดๆ ไม่ต่างจากผมสักเท่าไร
ผมที่อยู่ในภะวังค์แบบครึ่งหลับครึ่งตื่นรู้สึกตัวเป็นพักๆ ก็ได้สติเต็มที่ตอนที่ไอ้แบงค์ใหญ่เอาลำท่อนแข็งเป๊กของตัวเองทิ่มแทงสอดยัดเข้ามาในร่างกายผม
อย่างหนักหน่วงเข้าไปได้เกือบสุดจนผมเจ็บร้องโอ๊ยเสียงดัง ภาพเริ่มไม่ปะติดปะต่อกันอีกครั้งแต่ผมจะรู้สึกตัวก็เมื่อไอ้แบงค์ใหญ่เริ่มซอยเอวถี่ขึ้นแรงขึ้น
จนผมต้องเอามือดันตัวมันออกแล้วเหยียดขาตึงเพื่อไม่ให้มันปฏิบัติการต่อ สักพักผมได้ยินเสียงคนพูดจาเสียงดังตามด้วยเสียงคนต่อยกันแล้วก็โครม !!!
ในความมืดที่มีแสงไฟจากข้างนอกเพียงเล็กน้อยผมสะลึมสะลือเห็นไอ้แบงค์ใหญ่พยายามลุกขึ้นยืนแบบเป๋ๆ เกาะตู้เสื้อผ้าแล้วก็ล้มลง
ไฟในห้องถูกเปิดจนสว่างจ้าทำให้ผมแสบตา กางเกงขาสั้นและเสื้อของผมถูกจัดแจงใส่จนเรียบร้อยด้วยชายคนนึงที่ผมเห็นหน้าไม่ค่อยถนัดสักเท่าไรนัก
ผมรู้ตัวแค่ว่าร่างกายผมโดนพยุงให้ให้เดินไปที่ไหนสักที่แล้วก็ล้มตัวลงนอนบนเบาะด้านหลังรถพร้อมกับเสียงของคนๆ นึงที่ผมได้ยินแล้วดีใจจนน้ำตาไหลเอ่อ
??? - "ให้มันได้อย่างนี้ดิ ....เกือบเสียตูดแล้วมั้ยล่ะมึง" ผู้ชายคนนั้นดีดหูผมทีนึงทำเอาผมร้องไห้โฮ ผมปาดน้ำตาแล้วพยายามจะลืมตาดูว่าใช่คนที่ผมคิดรึป่าว
แต่ก็ไม่เป็นผล ทั้งน้ำตาและความเมาทำให้ผมเห็นภาพไม่ชัดเจนเท่าไรนัก ชายคนนั้นปิดประตูรถแล้วเท้าคางดูผมตรงประตูหลังอยู่แปปนึงก่อนจะเดินจากไป
ผม - "แจ๊คคคคคคคค ....อย่าไป !!! แจ๊คคคคคคคคค" ผมนอนร้องไห้อยู่นานเท่าไรไม่รู้ก็หลับไปในที่สุด
*************************************
BY : XIII Post : 2010-08-09
ไอ้สู้ - "เยอะชิบหายเลยวุ๊ย เสียวแม่งตกรถว่ะ"
ผม - "นั่นเด่ะ ....ไอ้เชี่ยเอฟ !!! มึงกินที่มากสุดไม่ต้องไป"
ไอ้เอฟ - "โห พี่ พูดอย่างนี้ขึ้นมาเลยดีกว่า" ไอ้เอฟร่างอ้วนอารมณ์ดียกการ์ดทำท่าจะสู้ผม แต่พอผมเดินเข้าหามันกลับจะกระโดดลงรถหนีผม
ผม - "สาดดดด ดีแต่ปากว่ะ 555 เด๋วสั่งให้นิ๊กกี้แม่งเชือดซะเลยนี่" เจ้านิ๊กทำหน้างงๆ แบบเกี่ยวไรกะผมเนี่ย
เอ้อ ผมลืมบอกไป ตอนเช้าพี่วุฒิและพี่อรมาส่งไอ้สิทธิ์ ( My Hornor, Our Promise II [ Vol.5 ] - Jewelry Maker ) ที่อู่
ไอ้บักหำน้อย ( เป็นชื่อที่พวกผมเรียกกัน ...แต่ไม่รู้จะน้อยจริงหรือป่าว 555 ) ดีใจมากที่ได้มาเล่นน้ำกับพวกผม
เอ้อ ผมลืมบอกไปอีกอย่าง มีอยู่ช่วงนึงที่ผมไปทำงานที่บริษัทจิวเวรี่ของเพื่อนแล้วต้องพักอยู่แถวๆ นั้น ไอ้โน๊ตและไอ้ดิ๊ฟมีโอกาสได้ไปเที่ยวที่นั่นบ่อยๆ
เลยค่อนข้างจะสนิทกับไอ้สิทธิ์อยู่เหมือนกัน ( ส่วนใหญ่พาไปยิงปืนกันน่ะ )
ไอ้ดิวอาสาเป็นคนขับเพราะไม่ค่อยสบายเลยไม่อยากโดนน้ำ กว่าจะกลับมาจากสาย 4 และบางกรวยได้ก็เล่นซะ 6 โมงกว่าเกือบทุ่มนึง
( ปีนี้ที่สาย 4 ผมรู้สึกว่าคนมันน้อยๆ ยังไงไม่รู้ดิ หรือว่าผมไปผิดเวลาหว่า เหอะๆ )
พอมาถึงอู่ก็ทำไรกินกันก่อนจะตั้งวงก๊งกันไปตามประสา ด้วยความที่ไอ้สิทธิ์เป็นเด็กหน้าตาดี ( ตามสไตล์คนภาคอีสาน ) ถึงแม้จะตัวเล็กไปหน่อย
แต่พวกสาวๆ ก็ยังไม่วายที่จะล้อมหน้าล้อมหลังแหย่เล่นจนไอ้สิทธิ์บอกว่า "ผมกลัวพวกพี่ๆ เค้าจัง" 555
พอไอ้สู้ถามว่ากลัวทำไม มันกลับบอกด้วยความอายว่า "กลัวโดนพวกพี่ๆ เค้าเปิดซิง !!!" ซึ่งมันอยากจะเก็บซิงไว้ให้แฟนมันแต่เพียงคนเดียว
ทำเอาพวกผมฮาก๊ากจนปวดท้องแล้วยกกรณีเสียตัว ( ของพวกผู้ชาย ) ของแต่ละคนให้ฟังแบบสนุกๆ เผากันเล่นว่าใครอะไรยังไงจนมันฮาก๊าก
ตัวอย่างเช่น
ไอ้โน๊ต - เอาหญิงครั้งแรกตอน ป.6 ตอนนั้นมันเข้าค่ายเก็บตัวไปแข่งตะกร้อที่สระบุรี ไอ้โน๊ตแอบเอากับรุ่นพี่ผู้หญิงคนนึง ( รู้ตัวและเต็มใจ ) ที่เข้าค่ายเก็บตัว
ไปแข่งวอลเล่บอลในท่าตะแคงข้างแล้วครูเสือกจับได้เลยให้ไปยืนแก้ผ้ากลางสนามยันเช้า 555 ( เสือกไม่ดูเองว่าครูเค้านอนมองอยู่ เหอะๆ )
ไอ้ดิ๊ฟ - เอาหญิงครั้งแรกตอน ม.2 วันนั้นมันโดดเรียนไปกินเหล้าบ้านเพื่อนแล้วได้ฟันเพื่อนร่วมห้องคนนึงชื่อ "จอย" ( ปัจจุบันมีลูกมีผัวไปแล้ว )
จอยบอกว่ามันยังซิงอยู่ยังไม่เคยมีไรกับผู้ชายคนไหน ไอ้ดิ๊ฟเลยดีใจมากเพราะต่างคนต่างเปิดซิงตัวเอง แต่พอเอาไปได้สักพัก ....จอยชำชองมาก !!!
แล้วก็ไม่ได้ฟิตอย่างที่มันคิดหรือตามที่คนอื่นบอกกล่าวกันเกี่ยวกับตอนเปิดซิงหญิงครั้งแรก นั่นทำให้มันรู้ตัวว่า ....มันนั่นแหละที่โดนหญิงเปิดซิง !!! 555
ไอ้นุ๊ก - เอาหญิงครั้งแรกตอน ม.3 ย้ายไปเรียนวันแรก ( รร.ดังแห่งนึงใน จ.เพชรบูรณ์ ) ก็ได้ฟันลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของผู้มีมีอิทธิพลจนผู้ใหญ่ทะเลาะกัน
เล่นยกพวกไปยิงกันเกือบจะได้ตายกันไปข้างนึง -*-a ( พ่อผมก็ไปกะเค้าด้วย >< ) หลังจากนั้นก็ย้ายกลับมาเรียนที่ รร.มีชื่อแห่งนึงใน จ.นนทบุรี
แล้วก็ยังมีอีกหลายคนที่ฮาๆ แต่เล่าไปก็คงจะนานหน่อยเพราะหลายคนจัด
ไอ้สู้ - "ว่างๆ พาไอ้นิ๊กไปเปิดจุกดีกว่าว่ะ" ไอ้สู้พูดแล้วกอดคอเจ้านิ๊กขณะกินเป๊ปซี่จนพุ่งออกไปโดนหน้าไอ้ดิ๊ฟ
ผม - "เออ นิ๊กมันยังซิงอยู่นี่หว่า .....หรือไม่ซิงละ ??? เพราะช่วงนี้เห็นคุยกับสาวๆ บ่อยนิ"
เจ้านิ๊ก - "นิ๊ก ....นิ๊ก ....." เจ้านิ๊กทำหน้าเหวอพูดไม่ออกเลยทีนี้พอผมหันไปถามด้วยสีหน้านิ่งๆ ( กดดันมันๆ 555 )
ไอ้โน๊ต - "วันนั้นผมเห็นมันเข้าห้องน้ำไปนานมาก ไม่รู้เข้าไปทำไร แต่ได้ยินเสียง ......"
เจ้านิ๊ก - "หยุดดดดดด !!!" เจ้านิ๊กอายหน้าแดงแล้วเอาหัวกุ้งปาใส่ไอ้โน๊ต แต่ไอ้โน๊ตก็ยังไม่หยุดแซว เจ้านิ๊กเลยเอามือกุมหัวร้องอ๊ากกกก
ไอ้สู้ - "มันเป็นเรื่องปกติน่า อย่าไปอายๆ ....สมัยก่อนไอ้น็อตมันยังเคยชักว่าวแข่งกับพี่เลย" ผมถึงกับสำลักเหล้าจนแสบจมูก พวกน้องๆ เลยขำกันใหญ่
ไอ้สู้ - "ส่วนไอ้โน๊ต แม่งก็ชักว่าวแทบทุกวัน ....หรือไม่จริง ???" ไอ้โน๊ตยิ้มแล้วหัวเราะยกมือทั้งสองข้างยอมศิโรราบ
ผม - "ไอ้เชี่ยดิ๊ฟนี่ยิ่งแล้วใหญ่เลยนิ๊กกี้ ว่างไม่ได้ว่างเป็นชัก ...เปิด camfog ชักต่อหน้ากล้องให้สาวๆ ดูด้วยอ่ะ" ไอ้ดิ๊ฟสำลักกุ้งที่ติดคอจนไอ้โน๊ตต้องทุบหลังให้
ไอ้ดิ๊ฟ - "วันนั้นเว้ย ....มีผู้หญิงคนนึงบอกกับกูว่า ....เนี่ยๆ พี่เอ็งอ่ะ ทำข้าเซ็งว่ะ ....ผมก็ถามกลับไปว่าเรื่องไรวะ ? ...ไอ้เหยินอ่ะ ....พูดแล้วเซ็ง ....ท่าเดียว"
นิว - "กรี๊ดดดดดดดดดดดด ไอ้ดิ๊ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ" นิวร้องกรี๊ดลากเสียงยาวๆ แล้วเอาตะเกียบปาใส่ไอ้ดิ๊ฟเป็นชุด แล้วไอ้แบงค์ใหญ่ก็ถามว่า "จริงอ่ะ ?"
ด้วยสีหน้านิ่งๆ นิวเลยยิ่งกรี๊ดเสียงดังไปกว่าเดิม 555 ที่จริงแล้วนิวมันไอแล้วตกไปคำนึงว่า "งอนข้า" ไปน่ะ แต่พวกผมได้ยินอีกอย่างความหมายเลยเปลี่ยนไป
ผมกับไอ้สู้พูดแซวพวกน้องๆ เล่นเกี่ยวกับเรื่องใต้สะดือกันอย่างสนิทสนม ....แต่เรื่องที่พูดมาก็มีส่วนจริงอยู่นะ 555
สักพักโทรศัพท์ของผมกับไอ้สู้ก็ดังพร้อมกัน จากที่เฮฮาๆ กันอยู่ทุกคนก็นั่งเงียบกริบด้วยสีหน้าเศร้าๆ ผมกับไอ้สู้เปิดข้อความอ่านแล้วก็มองหน้ากัน
ไอ้แบงค์ใหญ่ - "มีไรหรอพี่ ??? ....ทำไมสีหน้าพวกมึงดูแย่ๆ กันหมดเลยวะ" ไอ้แบงค์ใหญ่ที่ไม่รู้เรื่องอะไรก็นั่งงงถามไอ้โน๊ตถามไอ้ดิ๊ฟแต่พวกมันก็นั่งเงียบ
ไอ้สู้ - "ที่นี่กับจุดนัดห่างกันกี่กิโลวะ ?" ไอ้สู้รินเหล้าเพียวๆ ยกแก้วกระดกแต่ไอ้ดิ๊ฟจับมือห้ามเอาไว้แล้วส่ายหน้า
ผม - "ห่างกันประมาณ 51.38 km ....เป็นทุ่งโล่งซะส่วนใหญ่" ผมกดดูแผนที่ในมือถือ Nokia X6 แล้วหยิบกุ้งที่ไอ้โน๊ตแกะให้ใส่ปากง่ำๆ
ไอ้สู้ - "ตอนนี้ทุ่มยี่สิบสามนาที ....อีกประมาณ 3 ชั่วโมงพี่จะกลับมากินต่อ" ไอ้สู้ลุกขึ้นเดินไปเอากระเป๋าสะพายใบใหญ่ในรถของมันก่อนจะหายไปหลังอู่
ผม - "ถ้ากลับมาแล้วกุ้งหมดนะแม่งโดน หึๆ" ผมกอดคอเจ้านิ๊กแล้วลุกขึ้นไปเอากระเป๋าสะพายใบใหญ่จากหลังรถของผมแล้วเดินตามไอ้สู้เข้าไปที่ด้านหลัง
ไอ้สู้ - "รถยนต์คงไม่เวิร์คว่ะ" ไอ้สู้ถอดเสื้อผ้าออกหมดเหลือแต่บ็อกเซอร์สีดำแล้วจัดการใส่เสื้อผ้าชุดใหม่ที่เพิ่งเอาออกมาจากกระเป๋าสะพายใบใหญ่สีดำ
ผม - "งั้นก็ต้องมอไซต์" พอสมใส่เสื้อผ้าเสร็จก็เช็คปืนเช็คลูกกระสุนและอุปกรณ์สื่อสารต่างๆ แล้วยืนคุยกันเรื่องงานขณะที่ไอ้สู้ใส่รองเท้าผ้าใบสีดำ
ไอ้สู้ - "ไม่ว่าใครก็ตาม ....พี่ไม่ชอบให้มาแอบฟังตอนคุยเรื่องงานนะ" ผมหันควับไปที่ประตูเห็นเงาคนแว๊บๆ เลยเปิดประตูออกไป
ผม - "มีไรหรอ ?"
ไอ้โน๊ต - "โทษทีพี่สู้ ....ผม ผม ....เอานี่มาให้" ไอ้โน๊ตยืนอ้ำอึ้งพูดติดๆ ขัดๆ แล้วส่งกุญแจรถมอไซต์ CBR สีแดงดำของไอ้ดิ๊ฟมาให้
ไอ้โน๊ต - "ผมคิดว่าถ้าพวกพี่จะไปกลับให้เร็วในขณะที่รถติดๆ กันอย่างนี้ผมว่า ....ใช้มอไซต์มันน่าจะสะดวกกว่า" ไอ้โน๊ตส่งกุญแจให้ผมแล้วเดินกลับออกไป
ไอ้สู้ - "นับวันไอ้นี่ยิ่งรู้มากแฮะ ....สักวันมันคงต๊องอย่างมึงแน่ๆ" ไอ้สู้เช็คปืนแล้วเก็บใส่ซองใต้รักแร้ก่อนจะดึงกุญแจมอไซต์จากมือผมไป
เมื่อออกมาผมเห็นไอ้ดิ๊ฟกับไอ้ดิวกำลังช่วยกันถอดป้ายทะเบียนและป้ายต่างๆ ที่ติดอยู่บนตัวรถมอไซต์ออกแล้วส่งหมวกกันน็อคให้ผมกับไอ้สู้
ไอ้ดิ๊ฟ - "แค่นี้คงพอช่วยได้นะพี่สู้"
ไอ้สู้ - "รู้มากจริงๆ เลยพวกมึงนี่" ไอ้สู้เดินไปเตะก้นไอ้ดิ๊ฟเบาๆ แล้วจับไหล่พยักหน้าให้ไอ้ดิว
หลังจากเสร็จภารกิจที่ ถนน รพช.ปท. 2007 ธัญบุรี ปทุมธานี ผมกับไอ้สู้โดนติดตามด้วยรถกระบะ 1 คันพร้อมชายฉกรรย์ติดอาวุธอีกจำนวนหนึ่งไล่กวด
อยู่บน ถนนรังสิต - นครนายก 305 อย่างเอาเป็นเอาตายจนต้องเลี้ยวเข้าถนนคลองห้ากาญจนาภิเษกเพราะโดนปิดเส้นทางด้วยกระบะอีก 2 คัน
ผมกับไอ้สู้เหมือนกันว่าจะหนีเข้าย่านใจกลางเมืองและถนนใหญ่จึงหาเส้นทางตัดเข้าเส้นพหลโยธินด้วยเส้นทางที่ 3312 แล้วผ่านสารพัดซอยลำลูกกาที่ 14
ณ เวลานั้นคือเที่ยงคืนกว่าๆ เห็นจะได้แต่การจราจรที่น่าจะบางตากว่าปกติเพราะส่วนใหญ่จะเมากันอยู่แต่ในบ้านไม่ก็ผับจะไม่ค่อยออกไปไหนกันในวันนี้
กลับคับคั่งกว่าที่ผมคาดการณ์เอาไว้มากทำให้ไอ้สู้และผมยิ่งเครียดไปกันใหญ่ที่ชายฉกรรย์เหล่านั้นเริ่มเปิดฉากยิงตรงย่านผู้คน
ไอ้สู้ - "ดีที่แม่งไม่กล้ายิงพวกเรา" ไอ้สู้พูดไม่ทันขาดคำเสียงปืนก็ดังมาจากข้างหลังผม 1 นัดแล้วตามมาอีก 2 3 4 5 จนผมเริ่มสงสัย
ผม - "กล้ามาก !!! ไม่คิดจะใส่ที่เก็บเสียงกันรึไงวะ ??? เด๋วตำรวจก็แห่กันมาหรอก" เท่านั้นแหละเสียงปืนก็หายไปแต่วิถีกระสุนยังอยู่
รถกระบะที่ไล่กวดผมอยู่คนนึงพยายามจะตีประกบแล้วยิงแต่ไอ้สู้ไหวตัวทันจึงเบรคแล้วหักหลบไปอย่างรวดเร็วทำให้กระสุนโดนกระจกส่องหลังข้างซ้าย
จนกระจายหลุดออกไปผมเลยชักปืนออกมายิงตอบโต้บ้าง ผมพยายามจะเล็งที่ล้อไม่ก็คนขับแต่ไอ้สู้ขับได้เร็วมากแถมยังต้องหลบรถไปมาผมจึงไม่ถนัด
ไอ้สู้พยายามจะลัดเลาะหลบรถที่วิ่งอยู่บนถนนเพื่อหลบหลีกวิถีกระสุนที่ไล่กวดตามมาเรื่อยๆ ผมก็ได้แต่เหลียวหลังกลับไปยิงกดดันพวกมันเป็นพักๆ
ผมดู GPS บนข้อมือด้านในข้างซ้ายแล้วบอกให้ไอ้สู้เลี้ยวตรงพหลโยธิน 54/2 แล้วทะลุออกไปที่เส้นสายไหม 18 ผมกดโทรออกด้วยคำสั่งเสียงที่ชื่อๆ นึง
แล้วนัดแนะให้ไปรอตรงพื้นที่สังหารที่ผมมาร์คไว้บนแผนที่ด้วย GPS ก่อนส่งเข้าอีเมล์ของสายปลายทางที่คุยด้วย
รถกระบะคันนั้นยังคงไล่กวดผมมาเรื่อยๆ อย่างไม่ลดละ เมื่อเข้าสู่พื้นที่สังหารรถกระบะ Vigo สีดำทั้งสามคันก็เปิดไฟสูงเป็นสัญญาณให้หักหลบจนกลิ้งล้ม
ทันทีไอ้สู้หักหลบก็มีรถ Jeep ของทหารอากาศคันนึงพุ่งออกมาจากความมืดเข้าชนรถกระบะที่ไล่หลังผมมาดังโครมจนคนที่อยู่บนกระบะหลังกระเด็นลงมา
เจ้าหน้าที่คอมมานโด 7 - 8 คนในชุดสีดำรีบวิ่งกรูกันเข้าไปอย่างเป็นระบบเพื่อปลดอาวุธหรือทำให้ข้าศึกหมดสภาพอย่างรวดเร็ว ....ไม่มีผู้เสียชีวิตเลยสักคน
??? - "เจ็บแค่นี้ไม่ถึงตายหรอกน่าาาาา อย่ามานั่งสำออย" ชายหนุ่มหุ่นเฟิร์มหน้าตาดี ....คล้ายไอ้สู้อย่างกับแกะเดินเข้ามาหาผมกับไอ้สู้ที่กำลังนั่งอย่างหมดสภาพ
??? - "มาได้ไกลขนาดนี้โชคดีที่น้ำมันยังไม่หมดกลางทางกันซะก่อน" ชายหนุ่มรูปงามคนนั้นเดินไปดูรถมอไซต์ CBR ของไอ้ดิ๊ฟที่ล้มแอ้งแม้งอยู่กับพื้น
ไอ้สู้ - "น้ำมันหมดพอดีเลยเร่งเครื่องไม่ขึ้น .....เลยล้มตะกี้ไง" ชายหนุ่มรูปงามคนนั้นยื่นมือให้ไอ้สู้จับก่อนจะดึงตัวขึ้นมา
ไอ้สู้ - "ขอบใจพี่สิงห์" พี่สิงห์คือพี่ชายแท้ๆ ของไอ้สู้ ( My Hornor, Our Promise [ Vol.15 ] - คำสอนของป๋า ) เป็นนักบิน F-18 ที่เก่งกาจคนนึงของทัพฟ้าบ้านเรา
ปพ.ทอ. ( ปฏิบัติการพิเศษของทหารอากาศ ) อีก 3 คนเดินเข้ามาตะเบ๊ะผมแล้วช่วยพยุงให้ลุกขึ้น
??? - "หมดสภาพเลยนะมึง ....กูน่ะตกใจแทบตายที่พี่สิงห์โทรมา นึกว่าจะได้มาเห็นมึงตายแบบต่อหน้าต่อตาซะละ 5555"
ผม - "กูน่ะคงยาก แต่มึงน่ะคงได้ตายก่อนกูแน่ ....ไอ้เชี่ย" ชายหนุ่มอีกคนเดินมากอดคอผมแลวเยาะเย้ยอย่างสะใจแล้วลูบหัวคางผมเล่นอย่างที่ชอบทำ
มันชื่อ "ไอ้นพ" เป็นลูกพี่ลูกน้องของผมเป็นนักบิน F-18 เหมือนกับพี่สิงห์ ( แต่มันน่ะเป็นลูกน้องพี่สิงห์ ) ----> My Hornor, Our Promise [ Vol.15 ] - คำสอนของป๋า
ไอ้นพ - "อ้าวไอ้นี่ กูอุตส่าห์คัดมือดีมาช่วยมึงเลยนะเนี่ย ....น่าปล่อยให้แม่งโดนกระบะบี้ชิบหายเลยว่ะ 555"
ผม - "เออ ขอบใจ เป็นพระคุณเหลือเกิ๊นนนนนนนน" ผมกับมันมักจะกัดกันอย่างนี้เป็นประจำยิ่งตอนเด็กๆ ด้วยแล้วเจอกันไม่ได้ ...เจอปุ๊บได้ต่อยกันทันที 555
พี่สิงห์ - "เด๋วจะให้ลูกน้องไปส่งนะ ....ที่เหลือเด๋วพวกเราจัดการให้" พี่สิงห์กดมือถือโทรเรียกเจ้าหน้าที่เก็บกู้เข้าดำเนินการกลบเกลื่อนร่องรอย
ไอ้สู้ - "....เด๋วจัดการเอง !!?? ....หมายความว่าไง ???" ไอ้สู้หันไปถามพี่สิงห์อย่างสงสัยแล้วหันไปมองหน้า ปพ.ทอ. ที่ยืนอยู่ข้างไอ้นพ
พี่สิงห์ - "พวกนี้สายงานเดียวกับเอ็งนี่ .....เอ่อ เอาเป็นว่า ....เราเคารพผู้พันแสนทวีและผู้พันวิเชียรไม่ต่างอะไรจากพวกเอ็ง เพราะงั้นไม่ต้องห่วง"
ไอ้สู้ - "เล่นออกตัวเองอย่างนี้ยิ่งน่าห่วงไปกันใหญ่" พอผมเห็นว่าพี่น้องคู่นี้เริ่มจะทะเลาะกันอีกแล้วผมเลยเปลี่ยนประเด็นทันที
ผม - "จริงซิ เราไม่ได้ก๊งด้วยกันนานแล้วนี่พี่สิงห์ ...ว่างๆ ก็โทรมานะ เด๋วน้องเลี้ยงเหล้า"
ไอ้นพ - "ไม่ชวนกูมั่งวะ ??? กูจะได้ไปแม่งทุกวันเลย 555"
ผม - "เชี่ย"
เวลาต่อมา ณ อู่แห่งนึง
ผม - "เงียบกริบ ...."
ไอ้สู้ - "นี่มันจะตี 2 แล้วนะ ....คงหลับกันหมดแล้วล่ะ"
ผม - "ไม่ก็ ....."
??? - "เซอร์ไพรส์ !!!" พวกน้องๆ โผล่ออกมาจากที่กำบังแล้วจุดเทียนบนถาดกุ้งเผาอันใหญ่แล้วร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ธเดย์
ผม - "ที่แน่ๆ ไม่ใช่วันเกิดของกู ....หรือของมึงแล้วล่ะไอ้สู้" ไอ้สู้ไม่รอให้ร้องเพลงจบก็รีบหยิบกุ้งมานั่งกินอย่างหิวโหย
ไอ้สู้ - "อย่าบอกนะว่ามึงลืมวันเกิดของไอ้ดิ๊ฟไปซะละ"
ผม - "เออ ....กูลืม" ผมกับไอ้สู้รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากันอย่างรวดเร็วก่อนออกมาร้องเพลงอวยพรวันเกิดให้ไอ้ดิ๊ฟมัน
เมื่อนิวและเจ้านิ๊กเห็นผมกับไอ้สู้มีรอยถลอกฟกช้ำดำเขียวตามแขนตามขาก็รีบเอากล่องปฐมพยาบาลมาทำแผลให้ทันที
เวลาประมาณ 0547 am ( ของเช้าวันพฤหัสบดีที่ 15 เมษายน 2010 )
พวกน้องๆ บางคนเริ่มจะง่วงแล้วไปนอนพักผ่อนกันเรื่อยๆ ทีละคนๆ เหลือแค่ ผม, ไอ้สู้, ไอ้โน๊ต, ไอ้ดิ๊ฟ และไอ้แบงค์ใหญ่ที่มองผมด้วยสายตาแบบมีเลศนัย
ไอ้โน๊ต - "มึงงงง ....คิดไรกับพี่กูป่าวเนี่ย ??? เห็นมองเค้าตาเยิ้มเลยนะมึง" ไอ้โน๊ตเอ่ยปากถามไอ้แบงค์ใหญ่ท่ามกลางความเงียบ
ไอ้แบงค์ใหญ่ - "คิดเชี่ยไร !!! ....มึงบ้าป่าว !!!"
ไอ้โน๊ต - "กูไม่บ้า !!! ....แต่กูเมา !!!"
ไอ้ดิ๊ฟ - "กูก็ ....มาวววววว" ไอ้ดิ๊ฟนั่งพิงไอ้โน๊ตแล้วล้มพับไปต่อหน้าต่อตาพวกผมทำให้ทุกคนหัวเราะกันหมด
ไอ้สู้ - "จำหน่ายตายห่าไปอีกหนึ่งศพ ....เอ้า ต่อไปเป็นใคร ???"
ไอ้โน๊ต - "ผมนี่แหละพี่สู้ ....จะอ้วกละ โอกกกก" ไอ้โน๊ตเอามือป้องปากทำท่าจะอ้วก ผมกับไอ้สู้จึงรีบหันหน้าหนีพร้อมกัน ( ไม่งั้นพุ่งตามมันแน่ -*- )
ผม - "ก่อนจะอ้วกมึงรีบพาไอ้ดิ๊ฟไปนอนก่อนเลยปะ" แล้วไอ้โน๊ตก็พาไอ้ดิ๊ฟเข้านอนโดยมีผมเดินประคองมันทั้งคู่ไปด้วย
พอกลับมาไอ้สู้ก็สลบหน้าฟุบคาโต๊ะไปอีกหนึ่งราย ....เหลือแค่ผมกับไอ้แบงค์ใหญ่ ( อะไรจะเป็นใจขนาดนั้นวะ เหอะๆ )
ผม - "เหลือแค่เราแล้วเด่ะ ....เอาไงต่อล่ะทีนี้ ???" หลังจากที่ผมพยุงไอ้สู้ไปนอนในห้องก็กลับมานั่งอึนๆ ที่โต๊ะกับไอ้แบงค์ใหญ่ผู้เหลือรอดอีกคนนึง
ไอ้แบงค์ใหญ่ - "ผม ....อยากต่อ ....เรื่อง ....เรื่อง ....เมื่อตอนเย็นน่ะ" ไอ้แบงค์ใหญ่พูดหน้าแดงก่ำด้วยความอาย
ผม - "ควยยยยยย ....ก็หมายถึงเหล้าเว๊ย !!! จะแดกต่อหรือไปนอน ???"
ไอ้แบงค์ใหญ่ - "ผมน่ะไหว แต่พี่น่ะคงจะไม่รอดแล้วล่ะม้างงงง" ด้วยความที่ไอ้แบงค์ใหญ่มันเป็นพวกคอเหล้าขาวตามประสาเด็กต่างจังหวัด ( เชียงใหม่ )
จึงทำให้มันคอแข็งกว่าผมเยอะ ( ไม่เข้าใจทำไมเด็กต่างจังหวัดถึงชอบกินเหล้าขาวกันจังฟะ -*-a )
ผม - "เออ กูยอมๆ" ผมกับไอ้แบงค์ใหญ่ช่วยกันเก็บของกันนิดๆ หน่อยๆ เพื่อไม่ให้ดูรกๆ ก่อนจะเดินเซๆ ไปเข้าห้องนอน
ห้องข้างหลังอู่มีอยู่ 3 ห้อง บวกกับอีก 1 ห้องเล็กๆ ที่สำนักงานด้านหน้า ผมเลือกที่จะไปนอนข้างๆ เจ้านิ๊กที่ริมกำแพงด้านในสุด เพื่อป้องกันทั้งไอ้แบงค์เล็ก
และไอ้แบงค์ใหญ่ลักหลับผมคืน >< เพราะตอนที่เข้าไปเหมือนว่าไอ้แบงค์เล็กจะยังไม่นอน ( เห็นกดมือถืออยู่แว็บๆ ) ส่วนไอ้แบงค์ใหญ่ก็เดินพยุงโอบเอวผม
เข้ามาในห้องที่คนน้อยๆ ( ซึ่งส่อเจตนาของมันมาก -*- ) โชคดีที่เจ้านิ๊กมันนอนในห้องนั้นพอดี
ผมหลับไปได้สักพักก็เริ่มรู้สึกเสียวๆ ที่ลำท่อน .357 ของตัวเองจนต้องซี๊ดปาก แต่ด้วยความเมาทำให้ผมลืมตาขึ้นมาดูไม่ไหวว่าใช่อย่างที่ผมคิดรึป่าว
ท่ามกลางความมืดในห้องนั้นร่างกายช่วงบนของผมโดนซุกไซร้ไล่ลิ้นไปจนทั่วด้วยริมฝีปากของชายปริศนาที่เร่งเอากำไรตามร่างกายของผมอย่างย่ามใจ
ผมนอนเกร็งเป็นพักๆ ด้วยความเมาและลอยๆ ภาพต่างๆ จึงไม่ค่อยปะติดปะต่อกันสักเท่าไร ผมพยายามลืมตามองก็เห็นเพียงแค่ความมืดในห้องแบบลางๆ
กับร่างของเจ้านิ๊กที่นอนกรนอยู่ข้างๆ ผมแค่เอื้อมมือ เท่าที่สติของผมพอจะประมวลผลท่ามกลางความมืดในห้องนั้นได้ทำให้รู้ว่าชายปริศนาคนนี้ตัวพอๆ กับผม
ไม่ใช่ไอ้เดียว ( ไอ้เดียวตัวค่อนข้างเล็ก ) ไม่ใช่ไอ้ดิ๊ฟ ( ไอ้ดิ๊ฟค่อนข้างแห้งกว่าผม ) แล้วก็ไม่ใช่ไอ้แบงค์เล็ก ( ตัดทิ้งไปได้เลยเพราะตัวเล็กกว่าเจ้านิ๊กอีก )
ผมตั้งสติใช้มือลูบคลำตามร่างกายทำให้รู้ได้อย่างชัดเจนว่า ....นี่คือไอ้แบงค์ใหญ่ !!! เพราะไอ้แบงค์ใหญ่จะมีกล้ามนิดๆ ไม่ต่างจากผมสักเท่าไร
ผมที่อยู่ในภะวังค์แบบครึ่งหลับครึ่งตื่นรู้สึกตัวเป็นพักๆ ก็ได้สติเต็มที่ตอนที่ไอ้แบงค์ใหญ่เอาลำท่อนแข็งเป๊กของตัวเองทิ่มแทงสอดยัดเข้ามาในร่างกายผม
อย่างหนักหน่วงเข้าไปได้เกือบสุดจนผมเจ็บร้องโอ๊ยเสียงดัง ภาพเริ่มไม่ปะติดปะต่อกันอีกครั้งแต่ผมจะรู้สึกตัวก็เมื่อไอ้แบงค์ใหญ่เริ่มซอยเอวถี่ขึ้นแรงขึ้น
จนผมต้องเอามือดันตัวมันออกแล้วเหยียดขาตึงเพื่อไม่ให้มันปฏิบัติการต่อ สักพักผมได้ยินเสียงคนพูดจาเสียงดังตามด้วยเสียงคนต่อยกันแล้วก็โครม !!!
ในความมืดที่มีแสงไฟจากข้างนอกเพียงเล็กน้อยผมสะลึมสะลือเห็นไอ้แบงค์ใหญ่พยายามลุกขึ้นยืนแบบเป๋ๆ เกาะตู้เสื้อผ้าแล้วก็ล้มลง
ไฟในห้องถูกเปิดจนสว่างจ้าทำให้ผมแสบตา กางเกงขาสั้นและเสื้อของผมถูกจัดแจงใส่จนเรียบร้อยด้วยชายคนนึงที่ผมเห็นหน้าไม่ค่อยถนัดสักเท่าไรนัก
ผมรู้ตัวแค่ว่าร่างกายผมโดนพยุงให้ให้เดินไปที่ไหนสักที่แล้วก็ล้มตัวลงนอนบนเบาะด้านหลังรถพร้อมกับเสียงของคนๆ นึงที่ผมได้ยินแล้วดีใจจนน้ำตาไหลเอ่อ
??? - "ให้มันได้อย่างนี้ดิ ....เกือบเสียตูดแล้วมั้ยล่ะมึง" ผู้ชายคนนั้นดีดหูผมทีนึงทำเอาผมร้องไห้โฮ ผมปาดน้ำตาแล้วพยายามจะลืมตาดูว่าใช่คนที่ผมคิดรึป่าว
แต่ก็ไม่เป็นผล ทั้งน้ำตาและความเมาทำให้ผมเห็นภาพไม่ชัดเจนเท่าไรนัก ชายคนนั้นปิดประตูรถแล้วเท้าคางดูผมตรงประตูหลังอยู่แปปนึงก่อนจะเดินจากไป
ผม - "แจ๊คคคคคคคค ....อย่าไป !!! แจ๊คคคคคคคคค" ผมนอนร้องไห้อยู่นานเท่าไรไม่รู้ก็หลับไปในที่สุด
*************************************
No comments:
Post a Comment