บทที่ 46 " JFK Intro "

"Mankind will put an end to war, or war will put an end to mankind" - John F. Kennedy
*********************************************************************
1037 pm
Somewhere in Middle East
ไอ้สู้ - "ไง ....สมใจยากมึงยัง ?" ไอ้สู้เดินมากอดคอผมแล้วส่งยิ้มให้แบบเยาะเย้ย
ผม - "แหะๆ ก็ไม่เชิงว่ะ แต่ไม่นึกว่าจะเร็วขนาดนี้"
นิโอ๊ะ - ".....ทริปนี้ท่าทางจะสาหัสเอาการนา" 
ไอ้เล็ก - "กูไม่ได้วางแผนที่จะตายกลางทะเลทรายซะด้วยซิ"
นิโอ๊ะ - "ไม่ได้ตายธรรมดาด้วยนะ โดนทรมานจนตายต่างหากล่ะ" นิโอ๊ะบรรยายวิธีการต่างๆ ที่จะทรมานเฉลยศึกอย่างละเอียดจนผมขนหัวลุก ><
ไอ้สู้ - "อืม เห็นภาพเลย ให้ภาพชัดมากนิโอ๊ะ"
ผม - "ถ้าโดนจับมีหวังถูกตัดหัวลง youtube แน่มึงเอ๊ย"
??? - "Hey, shut up !!! 20 sec remaining to jump. Stand here" เจ้าหน้าที่บนเครื่องคนนึงหันมาตะโกนใส่พวกผมที่จับกลุ่มยืนคุยกันอยู่นาน
ไอ้สู้ - "น่าน พ่อมึงเรียกแล้วไง .....ไปก่อนเลยมึง ว้อนท์ดีนัก" ผมออกไปยืนเตรียมโดดคนแรกในกลุ่มแล้วไอ้สู้ก็ตามมายืนข้างผมตามด้วยนิโอ๊ะและไอ้เล็ก
ผมยืนมองแสงไฟจากบ้านเรือนที่อยู่ข้างล่างนับร้อยหลัง บวกกับสายลมเย็นๆ ในทะเลทรายยามค่ำคืนที่เข้ามาปะทะร่างกายผมจนรู้สึกผ่อนคลาย
ผม - ".....ที่ไทยคงทุ่มกว่าล่ะมั้ง .....ทำไรกันอยู่หว่า ?"
ย้อนไปเมื่อหลายสัปดาห์ก่อนช่วงต้นเดือนพฤษจิกายน 2009 .........
วันพฤหัสบดีที่ 5 พฤษจิกายน 2009 เวลาประมาณ 0730 pm ณ ชายหาดของเกาะสามเส้า ในอุทยานแห่งชาติหมู่เกาะอ่างทอง จ.สุราษฎร์ธานี
ผม - "โทษทีๆ มาช้าไปหน่อย" ผมเดินเข้าไปขอโทษขอโพยชายหนุ่มคนนึงที่มารอผมอยู่นานมากแล้ว
??? - "ปิดตาๆ .....เอาผ้าพันเลยดีกว่าเพื่อความชัวว์" พูดไม่ทันขาดคำผมโดนเอาผ้าปิดตาแถมโดนทั้งเขกหัวตบหัวทั้งเตะและต่อยอีกหลายทีจนน่วม ><
??? - "จับเชือกนี่ไว้แล้วเดินตามไปนะ .....อย่าแอบดูดิ ......เอ๊ะ บอกว่าอย่าแอบดูไง" ผมโดนตบเข้าไปจังเบ้อเร้อเลยทำตามที่อาเจ๊คนนั้นบอก -*-a
ท่ามกลางความมืดผมก้าวอย่างกล้าๆ กลัวๆ เพราะทุกคนในที่นั้นหัวเราะคิกคักกันอย่างสนุกสนาน ( มันเอากูแน่ T_T ) พอเดินไปได้สักพักทุกอย่างก็เงียบลง
เสียงกีต้าร์ลอยมาตามลมท่ามกลางเสียงคลื่น ผมหยุดฟังแล้วนั่งลงบนชายหาดนั่งฟังจนจบเพลง เพลงนี้ผมเคยขอให้คนๆ นึงแกะเพลงนี้แล้วดีดให้ฟัง
แต่ด้วยความยากเค้าจึงถอดใจไปดื้อๆ เพลงนั้นก็คือ "Angelina - Tommy Emmanuel" ผมค่อยๆ แกะผ้าปิดตาออกแล้วทิ้งตัวลงนอนฟังเพลงนั้นจนจบ
ผม - "เซอร์ไพรซ์สุดๆ" ผมหันไปมองผู้ชายคนนึงที่นั่งกระดกเบียร์บนขอนไม้ท่ามกลางแสงเทียนนับสิบๆ แท่งที่สว่างไสวไปทั่วทั้งชายหาด
??? - "......ไม่มีขอบคุณกันสักคำ อุตส่าห์นั่งแกะทั้งวัน"
ผม - "คนเมาดีดให้ฟังมันน่าขอบคุณมั้ยล่ะ ?"
??? - "แล้วปกติได้เห็นตอนเมาบ่อยๆ รึไง ?"
ผม - "อ๋อ ถ้าไม่เมาก็คงไม่ได้ฟังใช่มะ ?"
??? - "พูดมากน่า .....มานั่งนี่มา .....บอกให้มาก็มาเด่ะ" ผมลุกขึ้นไปนั่งบนขอนไม้ข้างผู้ชายคนนั้นแล้วหยิบเบียร์ขึ้นมากระดกมั่ง
ผม - "ขอบคุณครับพ่อ" ผู้ชายคนนั้นคือพ่อผมนั่นเอง พ่อกอดคอผมแล้วเอามือขยี้หัวผมจนผมอายเพราะคนอื่นกำลังยืนมองอยู่ไกลๆ ><
วันนี้เป็นวันสังสรรค์ของครอบครัวก่อนผมจะไปฝึกพิเศษที่ต่างประเทศ คนอื่นที่มาด้วยก็มีแต่พี่น้องผองเพื่อนที่สนิทๆ กันเท่านั้น
ผมนั่งคุยกับพ่อสักพักก็ขอตัวกลับไปรวมกลุ่มกับคนอื่นปล่อยให้พ่อกับแม่เค้านั่งสวีทกันต่อไป
เป็นเพราะโชคช่วยหรืออะไรก็แล้วแต่ที่เป็นใจให้ชายหาดนั้นมีแต่พวกผมเท่านั้น ทุกคนเลยสนุกสนานกันได้เต็มที่แบบไม่ต้องเกรงใจใคร ^_^
ผม - "ชิบหายแล้วมึง ไอ้เผือกกินเบียร์ไม่ได้ด้วย 555"
ไอ้เดียว - "ไม่เป็นไรพี่ คืนนี้สู้แค่ตาย" ไอ้เดียวพูดจบก็ยกเบียร์ซดจนหมดกระป๋อง
พี่เอ - "ซอร์ฟๆ พอ ซอร์ฟๆ เด๋วพรุ่งนี้ไม่มีแรงเที่ยว" พี่เอหันไปตบไหล่ไอ้เดียวที่เพิ่งจะซดเบียร์ไปพรวดเดียวจนหมดกระป๋อง
ไอ้สู้ - "แด่ความลำบากที่รอพวกเราอยู่ ....เชียร์" ไอ้สู้ยกกระป๋องเบียร์ชูขึ้นกลางวงทุกคนเลยยกขึ้นชนตามกันหมด
ไอ้โน๊ต - "แค่พวกพี่ 4 คนนี่ พวกผมไม่เกี่ยวนะ 555"
ไอ้ดิ๊ฟ - "ใช่ๆ พวกผมน่ะชิลๆ"
ไอ้เล็ก - "ชิลได้อีกไม่นานหร๊อกกก ร้อยจงอางรอพวกมึง 2 ตัวอยู่นะ 555" ไอ้โน๊ตกับไอ้ดิ๊ฟถึงกับสำลักเบียร์มองหน้ากันแล้วนั่งหงบๆ กันเลย 555
ผม - "ไปไหนมา ?" ผมหันซ้ายหันขวามองหาคนๆ นึงอยู่แปปนึง มันก็กลับมานั่งข้างผมพอดี
ทัก - "พอดีไปหาไอ้นี่มาน่ะ ....ดูดิ โคตรสวยเลย" ทักยื่นเปลือกหอย 2 ฝาให้ผมดู
ผม - "อือ สวยดี เอากลับไปคืนที่เดิมด้วย เด๋วเจ้าป่าเจ้าเขามาหลอกนะเว๊ย"
ทัก - "เก็บมาจากทะเลก็ต้องเป็นผีทะเลเด่ะ ไปเกี่ยวไรกับเจ้าป่าเจ้าเขาล่ะ ไอ้นี่ก็มั่วไปเรื่อย" ขณะที่ทุกคนหัวเราะกันอย่างสนุกสนานผมกับไอ้สู้สังเกตุเห็น
นิโอ๊ะนั่งซึมเงียบอยู่คนเดียว ผมกับไอ้สู้เลยชวนคุยโน่นคุยนี่จนมันหลุดปากออกมาว่าเครียดเรื่องทางบ้านที่ไม่ค่อยจะสนใจใยดีมันสักเท่าไร
ทุกคนนั่งเงียบฟังนิโอ๊ะระบายความอัดอั้นตันใจที่บ้านตัวเองเป็นมุสลิม ( ค่อนข้างเคร่ง ) แต่ต้องมาเข่นฆ่าพวกมุสลิมด้วยกันจนครอบครัวแบนมันในที่สุด
พอระบายเสร็จนิโอ๊ะก็กลับมาเป็นคนเดิมอย่างที่ทุกคนรู้จัก ( ปากหมาด่าเจ็บ -*-a ) 
เวลาประมาณ 0130 am 
หลังจากเบียร์หมดโควต้าทุกคนก็แยกย้ายกันเข้าเต็นท์นอนเหลือแค่ผม, ไอ้สู้, นิโอ๊ะ และไอ้เล็ก ที่ยังนั่งเล่นกันอยู่ที่ชายหาดสักพักก่อนเข้านอน
ทัก - "อึ๊ .....ตกใจหมด" ทักตกใจหันมามองผมขณะรูดซิปเปิดเต็นท์เพื่อเข้าไปนอน ผมรูดซิปปิดเต็นท์กอดทักที่นอนหงายดูนาฬิกาข้อมือแล้วจูบไปทีนึงเบาๆ
ทัก - "วันนี้มาแปลก เป็นไรเนี่ย ?" ทักกอดผมตอบแล้วกัดไหล่ผมเบาๆ ทีนึง
ผม - "คึก" ผมตอบง่ายๆ สั้นๆ แต่ได้ใจความก่อนจะผมนั่งคร่อมทักทั้งตัวแล้วละเลงลิ้นละเลงปากอย่างต่อเนื่องจนทั่วทั้งบริเวณช่วงบนของทัก
ผมดึงเสื้อยืดสีดำของทักขึ้นแล้วละเลงลิ้นดูดขบเม้มแผงหน้าอกอันกำยำและหัวนมทั้งสองข้างสลับไปมาจนทักบีบแขนผมแน่นแอ่นหน้าอกกัดเสื้อยืดสีดำ
ของตัวเองกรอดๆ เพื่อไม่ให้เสียงเล็ดลอดออกมา เมื่อเห็นอย่างนั้นผมเลยรุกต่อเนื่องไปที่จุดยุทธศาสตร์ของทักอย่างช้าๆ ผ่านหน้าท้องและขอบกางเกงขาสั้น
เมื่อถึงที่หมายผมอ้าปากงับดุนดันเจ้า .357 ขนาด 7" ของทักที่กำลังตื่นตัวแข็งเป๊กพาดยาวขึ้นมาทางขอบกางเกงขาสั้นอย่างเมามันส์ 
ผมค่อยๆ ดึงกางเกงขาสั้นตัวนั้นลงไปไว้ที่เข่าแล้วก้มหน้าลงไปซุกไซร้ .357 ของทักที่ซ่อนตัวอยู่ในกางเกงใน J-Press สีดำ ( เห็นมาแล้วตอนอาบน้ำเมื่อเย็น )
ทักเกร็งเอวเกร็งช่วงล่างเกาะไหล่ผมแน่นทันทีที่ผมซุกไซร้ไล่ลิ้นเข้าไปที่พวงไข่หรือส่วนหัวของ .357 แล้วก็เป็นผมเองที่อดใจไม่ไหวดึงกางเกงในทักออก
มาไว้ที่ข้อเท้าแล้วอ้าปากอมรูดดูดลำท่อน .357 นาด 7" ของทักทันที 555 ผมอ้าปากอมรูดดูดลำไล่ลิ้นจากโคนไปส่วนหัวสลับกับดูดไซร้ไล่ลิ้นพวงไข่ของทัก
จนก้นทักไม่ติดกับพื้นแอ่นเอวสวนปากผมขึ้นมาเป็นจังหวะๆ สักพักทักเริ่มเกร็งเอวเกร็งขาดิ้นหนีปากผมทีละนิดๆ ผมเลยยกขาทักทั้งสองข้างขึ้นตั้งชันแล้ว
เอาแขนสอดใต้ขาทั้งสองข้างกดล็อคเอวเอาไว้ไม่ให้ไปไหน ( จะไปไหนเสีย 555 ) เมื่อทักไปไหนไม่ได้ก็ได้แต่แอ่นเอวเกร็งสวนขึ้นมาถี่ๆ แล้วจับมือผมแน่น
ทักยืดขาทั้งสองข้างแล้วจับแก้มจับคอผมเกร็งเอวแอ่นสะโพกสวนขึ้นมาเรื่อยๆ ครางอื้ออ้า สักพัก .357 ของทักก็กระตุกก่อนจะปล่อยกระสุนชุดใหญ่ออกมา
ทัก - "โอ๊ยยยยย ไม่ไหวแล้ว .....ซี๊ดดดดด .....แตกเลย" ทักส่งขวดน้ำให้ผมออกไปบ้วนปากล้างหน้าล้างตาก่อนจะนอนตะแคงกอดผม
สักพักทักดูดปากแลกลิ้นกับผมอย่างดูดดื่มอีกครั้งแล้วเอามือลูบไล้มาที่แผ่นหลังและสะโพกของผมจนทั่ว ผมกอดทักแน่นด้วยอารมณ์เคลิ้มสุดๆ 
ทักเลยเลื่อนปากที่แลกลิ้นกับผมลงต่ำมาเรื่อยๆ แล้วไซร้คอไซร้หน้าอกผมคืนอย่างเน้นๆ ก่อนจะดึงเสื้อผมขึ้นไปไว้ที่คอแล้วกลับมาไซร้ที่หน้าอกผมอีกรอบ
สักพักทักเลื่อนมือลงไปลูบไล้เค้นคลึงที่เป้าของผมก่อนจะล้วงเข้าไปแล้วรูดเล่นอย่างเพลินมือ เล่นเอาผมเคลิ้มเผลอครางซี๊ดออกมาจนทักต้องจุ๊ๆ ปาก >< 
ผมเลยรูด .357 ของทักมั่งซึ่งก็ยังแข็งขันพร้อมรบอยู่เหมือนเดิม ต่างฝ่ายต่างสาวว่าวให้กันแล้วก็ดูดปากแลกลิ้นจนผมเกือบแตกทักจึงหยุด
ทัก - "ขอนะ" ทักพลิกตัวขึ้นกอดผมแล้วกระซิบที่ข้างหูผมอย่างไม่เกรงใจเต็นท์ข้างๆ -*-a
ผม - "จะดีเหร๊อออ ? แบบธรรมดาๆ นี่แหละ"
ทัก - "พิเศษเต๊อะ พิเศษ 45 ด้วยนะ ไม่ใช่พิเศษ 40"
ผม - "คนนะเว๊ยไม่ใช่ก๋วยเตี๋ยวหรือข้าวมันไก่" ทักหัวเราะก้มหน้าลงมาดูดปากไซร้คอพลางดึงกางเกงขาสั้นผมลงไปไว้ที่ต้นขาแล้วพลิกตัวผมตะแคงซ้าย
แล้วกอดดูดรูดไซร้คอผมจากด้านหลังก่อนจะส่ง .357 ของตัวเองเข้ามาในร่องก้นผมอย่างช้าๆ เพราะความลื่นจากน้ำเมือกที่ส่วนหัว .357 ของทักที่มีมากมาย
มันจึงสะดวกโยธินแต่ก็ยังไม่เข้าอยู่ดี -*-a ทักเลยเลื่อนเอวเข้าออกอย่างนั้นไปเรื่อยๆ อยู่แปปนึงก่อนจะพลิกตัวควานหาครีมทาผิวมาชะโลม .357 และรูของผม
จนทั่วแล้วเริ่มปฏิบัติการอีกครั้ง คราวนี้ส่วนหัว .357 เข้าไปได้สบายก็จริงแต่ก็ยังรู้สึกจุกๆ แน่นๆ อยู่ดี T_T ทักขยับไปขยับมาแปปนึงจนเข้าที่เข้าทางดีแล้วก็
เริ่มขยับเอวซอยก้นในท่านอนตะแคงข้างอย่างต่อเนื่องทั้งเร็วและเน้นๆ จนผมต้องกอดกระเป๋าเป้กัดเสื้อยืดเอาไว้แน่นเพื่อไม่ให้ครางออกมา ><
ทักเองก็กอดเอวโอบตัวผมแนบกับตัวเองเอาไว้แน่นแล้วซอยเอวถี่ขึ้นเรื่อยๆ สลับช้าไปเร็วเน้นไปถี่ ทักพลิกตัวขึ้นคร่อมผมนอนในท่านอนราบคว่ำหน้า
แล้วกระแทกลงมาแบบเน้นๆ ซอยถี่ยิบ ทักเอามือสอดเข้ามาคล้องไว้ใต้ไหล่ผมแล้วกดล็อคเอาไว้ไม่ให้เลื่อนไปไหน ส่วนปากก็ก้มดูดไซร้คอสลับซ้ายขวา
ผมเสียวสะท้านไปทั่วทั้งร่างกายไม่ว่าจะข้างล่างหรือข้างบน จนผมก้มหน้าหลับตาปี๋ซุกหมอนซุกเสื้อแต่ก็ไม่วายที่จะเกร็งเอวแอ่นสะโพกขึ้นไปนิดนึง 555
ทัก - "ซี๊ดดดด ไม่ไหวแล้วว่ะ .....อะ อ้าาาาาาา" ทักครางเบาๆ ซอยเอวถี่ยิบก่อนจะกระแทกใส่ก้นผมอย่างเน้นๆ 2-3 ทีตามด้วยอาการกระตุกของ .357 
ผมรู้สึกได้ว่าทักเสร็จเรียบไปแล้วเพราะกระสุนอุ่นๆ ของทักพุ่งเข้ามาในร่างกายของผมจนเอ่อล้นออกมาที่หว่างขาและพวงไข่ ทักพลิกตัวผมให้นอนตะแคง
ข้างทันทีแล้วสาวว่าวให้เรื่อยๆ แบบเน้นๆ สลับช้าไปเร็วขณะที่ .357 ของตัวเองยังแข็งคาอยู่ในตัวผม ทักสาวว่าวให้ผมอย่างต่อเนื่องพลางขยับเอวเกร็งนิดๆ 
ผม - "ไม่ต่อแล้วนะ เด๋วพรุ่งนี้ไม่มีแรง" ทักบอกขอโทษแล้วหยุดขยับเอวเกร็ง .357 ใส่ผมก่อนจะหันมาตั้งหน้าตั้งตาสาวว่าวให้ผมต่อ
ทักสาวว่าวให้ผมไปด้วยดูดปากไซร้คอไปด้วยไม่นานผมก็เสร็จคามือทักในที่สุด วันรุ่งขึ้นพวกผมเที่ยวกันอย่างสนุกสนานจนลืมทุกสิ่งทุกอย่างที่จะต้องทำ
วันอาทิตย์ที่ 8 พฤษจิกายน 2009 เวลา 0145 am ณ สนามบินสุวรรณภูมิ
ผม - "......อย่าบอกนะว่าจะร้องไห้อ่ะนิ๊กกี้ ???"
เจ้านิ๊ก - "อะ ....อะโด่ ไม่ร้องหรอก แค่ง่วงนอนน่ะ ห๊าววววว" เจ้านิ๊กตกใจอายหน้าแดงน้ำตาซึมแกล้งหาวกลบเกลื่อนเดินไปหลบหลังไอ้โน๊ต
แม่ผม - "ขอให้กลับมาครบ 32 นะ ถึงจะกลับมาแบบพิการแม่ก็เลี้ยงได้ .....ไหน มากอดทีซิ" 
ผม - "ไหงอวยพรแปลกๆ อย่างนั้นล่ะแม่ -*-a"
ไอ้โน๊ต - "เอ่อ พี่ .....ผม ......ผม .....ไม่รู้จะพูดอะไรดี" ไอ้โน๊ตยืนเกาหัวแกรกๆ อายจนหน้าแดง
ผม - "ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรก็ไม่ต้องพูด ......ดูแลตัวเองให้ดีๆ ล่ะ .....แล้วก็ .....ห้ามแกล้งนิ๊กมันล่ะ ไม่งั้นกลับมาล่ะน่าดู"
น้องแพร - "ป๊ะป๋าอย่าลืมหมีโคล่ากับจิงโจ้ของน้องแพรนะ"
ไอ้สู้ - "ง่า ที่อเมริกาไม่มีหมีโคล่ากับจิงโจ้นะจ๊ะ ป๊ะป๋าไม่ได้ออสเตรเลียเน้อ แต่เด๋วป๊ะป๋าจะซื้อกลับมาฝากนะ"
น้องแพร - "แล้วป๊ะป๋าจะได้กลับเมื่อไรหรอค่ะ ? เห็นคุณแม่บอกว่าถ้าป๊ะป๋าทำตัวไม่ดีก็จะได้กลับช้า เพราะงั้น ....เพราะงั้น ป๊ะป๋าจะต้องทำตัวดีๆ นะ ฮือๆ"
น้องแพรร้องไห้งอแงยืนขยี้หูขยี้ตาจนไอ้สู้ต้องจับขี่คอเดินเล่นไปรอบๆ ถึงจะเงียบทำเอาคนแถวนั้นที่ผ่านไปผ่านมาอมยิ้มกันถ้วนหน้า
ไอ้สู้ - "น้องแพรสัญญากับป๊ะป๋าก่อนว่าน้องแพรจะทำตัวเป็นเด็กดี แล้วป๊ะป๋าก็จะสัญญากับน้องแพรเหมือนกันว่าป๊ะป๋าจะทำตัวดีๆ จะได้กลับไวๆ โอเค๊ ?"
พ่อลายพรางกับลูกสาวตัวน้อยยืนเกี่ยวก้อยให้สัญญากันก็เป็นภาพที่น่ารักไปอีกแบบเนาะ 555
พี่เอ - "ได้เวลาแล้วล่ะ .....โชคดีปลอดภัยไอ้น้องรัก" พี่เอส่งกระเป๋าให้ผมก่อนจะดึงตัวเข้าไปกอด
ไอ้สู้ - "โว๊ยยยยยย จะไปแล้วเน้อออออ ......เด๋วก็ตกเครื่องหรอกมึง" นิโอ๊ะกับไอ้เล็กรีบวางหูโทรศัพท์แล้วแบกกระเป๋าวิ่งกระหืดกระหอบมารวมกลุ่ม
ผม - ".....โทรไปหาคนที่บ้านมาหรอ ? .....ว่าไงมั่งล่ะ ? .....สงสัยจะแย่"
นิโอ๊ะ - "ไม่แย่อย่างที่คิดหรอก ......อย่างน้อยเค้าก็อวยพรให้" นิโอ๊ะยิ้มน้ำตาคลอเบ้า คงดีใจมากหลังจากที่ไม่ได้คุยกับคนทางบ้านมาหลายปี
ไอ้สู้ - "งั้นก็ดีแล้วล่ะ ไปกันเถอะ" ไอ้สู้เดินเข้าไปกอดนิโอ๊ะกับไอ้เล็ก
ไอ้เล็ก - "กูรอจนเซ็งแล้วเนี่ย"
ผม - "ว่าแต่ ....มึงมีคนให้โทรหาด้วยหรือวะไอ้เล็กนอกจากครูแสน ???"
ไอ้เล็ก - "เรื่องของกู 5555" ผมเลยกระโดดกอดคอไอ้เล็กแล้วรัดจนมันตัวเอียง
ขณะที่พวกผมส่งตั้วให้แอร์โฮสเตสคนสวยเพื่อเตรียมขึ้นเครื่องก็มีเสียงคนตะโกนเอะอะโวยวายกลุ่มใหญ่
ผม - "....พวกบ้า ....อายนะเนี่ย" พี่น้องผองเพื่อนทั้งพลเรือนและลายพรางชุดหลังที่เพิ่งมาถึงตะโกนโบกไม้โบกมืออวยพรพวกผมกันดังลั่น
ชั่วแว๊บนึงเหมือนผมเห็นครูแสนยืนมองพวกผมอยู่แล้วก็หายไปซึ่งไอ้เล็กก็บอกว่าเห็นเหมือนกันแว๊บๆ
เวลาต่อมาบนเครื่องบินการบินไทย
ผม - "โอ๊ย !!!"
แอร์ฯ - "เป็นอะไรหรือป่าวค่ะ ?" แอร์ฯ คนสวยถามผมขณะส่งเครื่องดื่มให้
ผม - "ผมโดนอะไรไม่รู้บาด .....อ้าว มาไงวะ ?"
แอร์ฯ - "สวยจังเลยค่ะ รอสักครู่นะคะเด๋วดิฉันจะเอาชุดปฐมพยาบาลมาทำแผลให้ค่ะ"
ผม - "ไม่เป็นไรครับไม่เป็นไร จิ๊บๆ ท.ทหารอดทนครับ" แล้วแอร์ฯ คนสวยก็เดินจากไป
ผมหยิบเจ้าตัวต้นเหตุที่บาดนิ้วผมขึ้นมาพินิจพิจดูก็จำได้ว่าเป็นอันเดียวกับที่เคยเห็นเมื่อตอนไปเที่ยวที่หมู่เกาะอ่างทอง ( ลายมันเป็นสีน้ำเงินสวยมาก )
มันก็คือ "เปลือกหอย" ที่ทักหยิบมาให้ดูนั่นเอง
??? - "10 sec remaining ....Hey !!! Don't you hear me ?" เสียงไอ้กันคนเดิมแหกปากตะโกนใส่ผมอีกครั้ง
ผม - ".....Hm ??? .....Oh !!! Thanks to bring me back" ผมเดินไปที่ประตูท้ายลำของ C-17 เพื่อเตรียมกระโดด
ไอ้สู้ - "เป็นไรวะ ?" ไอ้สู้จับไหล่แล้วมองหน้าผมด้วยสีหน้ากังวล ผมกำเปลือกหอยที่มีอยู่แค่ซีกเดียวในกระเป๋าเสื้อแน่นแล้วหลับตาตั้งสมาธิ
??? - "3.... 2.... 1.... go !!!" 
ผม - "....เป็นนก"  ผมหันมามองหน้าไอ้สู้แล้วทิ้งตัวออกจาก C-17 เพื่อลงสู่เบื้องล่าง
***********************************

BY :  XIII Post : 2009-12-18