ย้อนไปเมื่อหลายวันก่อนช่วงกลางเดือนมกราคม 2010 .......
วันพุธที่ 20 มกราคม 2010 เวลาประมาณ 1052 am ณ สนามแข่งรถแห่งนึงใน จ.ชลบุรี
รถยี่ห้อ Mazda RX-7 สีฟ้าเข้มคันงามเข้าโค้ง drift เสียงดังลั่นสนามด้วยความเร็วสูงอย่างสวยงามโค้งแล้วโค้งเล่าจนคนที่อยู่ในบริเวณนั้นหันมามองกันหมด
ไอ้สู้ - "ได้เท่าไรวะ ?" เจ้าของรถ RX-7 คันนั้นคือไอ้สู้นั่นเอง ไอ้สู้ลดกระจกลงเปิดหมวกนิรภัยชะโงกหน้าออกมาถามผมเรื่องเวลา
ผม - "ช้ากว่ารอบแรก 2.52 วินาที .....โค้งที่ 4 มึงตบเกียร์เร็วไปป่ะ ?" ผมส่งน้ำให้มันแล้วส่งนาฬิกาที่จับเวลาให้มันดู
ไอ้สู้ - "เออว่ะ กูก็ว่าอย่างนั้น ......เด๋วลองอีกที" ไอ้สู้ออกตัวไปอย่างรีบร้อนก่อนที่ Mazda RX-7 สีดำลายแดงจะออกตัวตามไปอย่างรวดเร็ว
Mazda RX-7 สองคันนั้นขับไล่บี้กันอย่างสูสีก่อนที่ Mazda RX-7 สีฟ้าเข้มจะเข้าเส้นชัยชนะไปในที่สุดในการ drift ที่โค้งสุดท้าย
ไอ้สู้ลงมาหัวเราะอย่างสะใจจนผู้ชายที่เป็นเจ้าของ Mazda RX-7 สีดำลายแดงจะลงมาหัวเราะมั่งแล้วเตะหยอกล้อไอ้สู้
ไอ้เล็ก - "ไอ้เชี่ยยยยย ถ้ากูไม่หลบนะ มึงได้เสียค่าทำสีให้กูแน่ 555"
ไอ้สู้ - "มึงอ่อนเองแหละ 555" ทั้ง 2 คนพูดข่มกันเรื่องรถว่าใครเจ๋งกว่ากันอยู่นานก่อนจะหันมายุให้ผมกับนิโอ๊ะแข่งกันเอง -*-a
นิโอ๊ะ - "น่าสนว่ะ ....เอามะ ? .....ใครแพ้เลี้ยงข้าวเลี้ยงเหล้า .....โอเค๊ ????"
ผม - "แหม .....ถ้าอยากเลี้ยงข้าวเลี้ยงเหล้าอ่ะ บอกกันตรงๆ ก็ได้นะนิโอ๊ะ โฮะๆๆ" นิโอ๊ะหยิบหมวกกันน็อคมาใส่แล้วหัวเราะโฮะๆๆ มั่ง
ถึงผมกับนิโอ๊ะจะขับรถ drift ไม่เก่งเท่าไอ้สู้กับไอ้เล็กแต่ก็จัดว่าไม่น้อยหน้าใครเหมือนกัน ( ไม่มีคนชมเลยต้องชมตัวเอง 555 )
ผมชนะนิโอ๊ะไปอย่างฉิวเฉียดแค่ปลายหน้ารถเลยรอดจากการเลี้ยงข้าวและเหล้าชุดใหญ่ ( เพราะพวกเด็กๆ มันโดดเรียนมากันด้วย >< )
เจ้านิ๊ก - "เย้ !!! พี่น็อตชนะ 555" เจ้านิ๊กกระโดดขี่คอผมอย่างดีใจที่ผมชนะนิโอ๊ะ
ไอ้ดิ๊ฟ - "พี่น็อตโกง ใช้รถพี่สู้อ่ะ รถพี่สู้แรงกว่า .....เนาะไอ้โน๊ต" ไอ้ดิ๊ฟหันไปถามไอ้โน๊ตแต่มันไม่พูดอะไรสักคำ
ไอ้สู้ - "แรงกว่าห่าไร ??? เครื่องโรตารี่เหมือนกันก็จริงแต่มันใช้เทอร์โบดีกว่าพี่อีกนะเว๊ย .....ไม่เชื่อถามไอ้โน๊ตดิ"
ไอ้โน๊ต - "ครับ" ไอ้สู้เดินไปกอดคอไอ้โน๊ตพยายามชวนคุยแต่มันก็ยังไม่คุยอะไรกับใคร ไอ้โน๊ตคว้ากุญแจ Nissan 200 SX ของมันออกไปขับอย่างบ้าเลือด
จนเกือบหลุดโค้งอยู่หลายครั้งจนเจ้าหน้าที่ในสนามเข้ามาบอกให้ระวังเรื่องอุบัติเหตุ ไอ้สู้ยืนมองที่ข้างสนามแล้วกด ว. คุยกับไอ้โน๊ตบอกให้เข้าพิททันที
ไอ้สู้ทำหน้านิ่งไม่สบอารมณ์เอามากๆ วางวิทยุดังตึงก่อนจะเรียกไอ้โน๊ตให้เข้าไปคุยในห้องแต่งตัวอยู่นานทำให้ทุกคนกลัว ( ไอ้พวกนี้กลัวไอ้สู้เวลามันดุ )
นิโอ๊ะ - "แล่วๆๆ ....มึงทะเลาะไรกับไอ้โน๊ตใช่มะ ? .....เรื่องไรวะไอ้ดิวไอ้ดิ๊ฟ ???" ไอ้ดิวกับไอ้ดิ๊ฟยืนส่ายหัวงึกๆ บอกไม่รู้เรื่อง
ไอ้ดิ๊ฟ - "ไม่รู้ใช่เรื่องที่ไอ้โน๊ตโดดเรียนไปกินเหล้าหรือป่าวนะพี่โอ๊ะ"
นิโอ๊ะ - "อืมมมมม พี่ว่ามันมากกว่านั้นว่ะ .....ใช่มั้ยมึง ???" นิโอ๊ะหันมาถามผมขณะที่ผมนั่งเล่นอยู่กับเจ้านิ๊กและนิว
ผม - "มันอยากคุยเด๋วมันก็มาคุยเองแหละ ....เนาะนิ๊กกี้เนาะ" ผมแกล้งเจ้านิ๊กที่ใส่หมวกกันน็อคด้วยการกดหัวไปมาจนล้มหัวทิ่มหัวตำ
สักพักไอ้สู้ก็ออกมาแต่ไอ้โน๊ตยังอยู่ข้างใน ไอ้สู้เดินตรงดิ่งมาหาผมแล้วกอดคอลากผมออกไปจากกลุ่มแล้วรัดคอตีเข่าใส่ผมชุดใหญ่
ไอ้สู้ - "ไอ้สาดดดดดดดดด งอนกันเป็นเด็กเลยนะมึง .....น้องมึงทั้งคนนะไอ้ห่า มึงไม่คิดจะคุยกับมันรึไง ???"
ผม - "ก็มันไม่คุยกับกูก่อนอ่ะ แล้วกูจะบ้าไปคุยกับมันทำไม ??? .....อีกอย่างมันเป็นเหี้ยไรก็ไม่บอกกู"
ไอ้สู้ - "มันบอกว่ามึงอ่ะชอบไปดุมันๆ เลยน้อยใจ .....ยังไงมันก็เป็นเด็กนะเว๊ย ด่ามันมากๆ ดุมันมากๆ มันก็ต้องมีน้อยใจกันบ้าง"
ผม - "จะไม่ให้ด่าได้ไงวะ ??? มันโดดเรียนไปกินเหล้ากลับมาตี 1 ตี 2 ....ไม่ไปแหกโค้งตายห่าที่ไหนก็บุญละ"
ไอ้สู้ - "ก็วันศุกร์มึงจะไปเอาไรกับมันมากมายว้าาาาาา ทำอย่างกับมันได้สังสรรค์กับเพื่อนบ่อยๆ แน่ะ วันๆ กูเห็นอยู่แต่ในอู่ซ่อมรถตั้งกะเช้ายันเย็น มึงน่ะ ..."
ผม - "เพราะมึงให้ท้ายมันนี่แหละมันถึงได้ใจใหญ่"
ไอ้สู้ - "กูไม่ได้ให้ท้ายกูแค่จะบอกว่า .....บางทีมึงก็ตึงเกินไป ผ่อนๆ ลงบ้าง ....มันน้องมึงนะ ไม่ใช่ลูกน้อง ....ที่มันน้อยใจก็เรื่องเนี๊ยะแหละ"
ผม -"เรื่องไรวะ ???" ไอ้สู้ยืนมองหน้าผมนิ่งแล้วต่อยหน้าเบาๆ ผมทีนึงเพื่อเป็นค่าบอก -*-a
ไอ้สู้ - "มันบอกว่า มันรู้สึกเหมือนไม่ใช่น้องมึง เหมือนเป็นลูกน้องมึงมากกว่า พอว่างก็มาสอนๆๆ พอไม่ว่างก็หายหัว ....ไม่ค่อยอยู่เล่นกับมันเหมือนเมื่อก่อน"
ไอ้สู้ - "บางทีมันก็อยากไปไหนมาไหนกับมึงบ้างตามประสาพี่น้อง แต่มึงบอกไม่ว่างติดงานลูกเดียว พอมันมีปัญหามันก็ไม่รู้จะไปปรึกษาใคร กูว่า ....."
ผม - "ไม่ต้องพูดละ .....ขอบใจ ....เสือกได้เวลาจริงๆ เลยมึงเนี่ย 555" ไอ้สู้รัดคอผมแล้วตีเข่าใส่เป็นชุดอีกครั้งจนพวกนั้นหัวเราะก๊าก ( ไปหมดละ ลิ้นปี่กู >< )
ผมเข้าไปหาไอ้โน๊ตที่กำลังนั่งขัดสมาธิมองหน้าจอมือถือในห้องแต่งตัว
ผม - "นึกว่าจะร้องไม่ร้องแฮะ 555" ผมนั่งยองๆ ข้างหน้าไอ้โน๊ตแล้วหัวเราะ
ไอ้โน๊ต - "ร้องบ้าไรล่ะ ???" นี่คือประโยคแรกของแต่ละฝ่ายที่พูดกันหลังจากไม่ได้คุยกันหลายสัปดาห์
ผม - "ก็เห็นเวลาพี่หายไปไหนนานๆ หรือทำไรเสี่ยงๆ ทีไร .....พอโทรมาเอ็งก็ร้องไห้ทุกที ....ครั้งล่าสุดเมื่อไรน๊าาาาา ???" ผมนั่งลงข้างไอ้โน๊ตแล้วกอดคอมัน
ไอ้โน๊ต - "พูดมากน่า" ไอ้โน๊ตยิ้มอายหน้าแดงตีศอกใส่หน้าอกผม
ผม - "อ้อ นึกออกละ เมื่อธันวานี่เอง ....พี่ระวังตัวด้วยนะ พี่ต้องกลับมานะ" ผมทำท่าร้องไห้กระซิกๆ ล้อเลียนไอ้โน๊ตจนมันอายหัวเราะลั่นห้อง
ไอ้โน๊ต - "พี่จำภาพนี้ได้ป่ะที่เราไปกาญจน์กัน ??? ตอนนั้นผมโคตรมีความสุขเลย ....รูปนี้ด้วย" ไอ้โน๊ตส่งมือถือให้ดูรูปที่พวกผมเคยไปเที่ยวกาญจน์ด้วยกัน
และอีกหลายๆ ที่ที่เคยไปทั้งต่างจังหวัดและในกรุงเทพฯ แต่พักหลังๆ ผมไม่ค่อยได้ไปไหนกับมันสักเท่าไรเลยไม่ค่อยมีรูปผมกับมันในมือถือ
ผม - "คนบางคนไม่มีเวลาให้หมู่มิตร แต่กลับทุ่มเทเวลาทั้งชีวิตให้ศัตรู .....พี่ขอโทษนะ" ผมกอดคอแล้วลูบหัวมันอย่างเคยๆ เหมือนทุกครั้งตั้งแต่มันยังเล็กๆ
ไอ้โน๊ต - "ครับ" ไอ้โน๊ตยิ้มแล้วก้มหน้าเอาหลังมือปาดน้ำตาออก
ผม - "อะไรวะ ???? โตจนตัวสูงกว่ากูละยังจะร้องไห้อีก ....ขี้แยว่ะ 555"
ไอ้โน๊ต - "ทหารพูดมากว่ะ มาต่อยกันเลยดีกว่า" ไอ้โน๊ตต่อยแขนผมทีนึงแล้วรีบลุกขึ้นทำท่าจะสู้กับผม
ผม - "สู้ได้หรอไอ้หนู หึๆ ....มาแข่งรถกันดีกว่า รีบออกไปก่อนเลยป่ะ ต่อให้ 10 วิเลยอ่ะ เด๋วหาว่าทหารแกล้งเด็ก" ไอ้โน๊ตรีบวิ่งออกไปข้างนอกอย่างรวดเร็ว
ผม - "....กูรู้มึงยืนอยู่ตรงนั้น ....ขอบใจนะสู้" ผมรู้สึกได้ว่าไอ้สู้คงยืนฟังอยู่ตรงนั้นแน่ๆ แล้วก็จริง ( ผมเห็นเงาของไอ้สู้แต่มันบอกไม่รู้เรื่อง )
เพราะสิ่งที่ไอ้สู้พูดทำให้ผมคิดได้ว่าพักหลังๆ มามันไม่ค่อยได้ไปไหนมาไหนกับผมเหมือนเมื่อก่อน บ้านผมก็ไม่ค่อยอยู่อู่ผมก็ไม่ค่อยได้ไป
กลับมาทีก็ลากมันไปยิงปืนสอนๆ ด่าๆ บ่นๆ แล้วก็ไป เวลาไปเที่ยวไหนกันผมก็ไม่ให้มันไปด้วยให้มันซ้อมยิงปืนอย่างเดียว ( มันแข่งยิงปืนบ่อยมาก )
ในที่สุดมันก็น้อยใจไม่ยอมคุยกับผมแม้แต่หน้าก็ไม่ยอมมอง ....มันคงคิดว่าผมไม่รักมัน ถึงได้บ่นด่าพล่ามสอน ...บางทีก็เตะด้วยแหละด้วย เหอะๆ -*-
( เฉพาะตอนมันงี่เง่าๆ เท่านั้นนะ แต่ก็ไม่ได้แรงอะไร ) แต่ที่จริงแล้วผมรักมันมากอยากให้มันได้ดีในทางนี้ ที่ไอ้สู้พูดทำให้ผมนึกถึงคำพูดของแม่ผมขึ้นมา
"เราอยากให้เค้าได้ดี หรืออยากให้เค้าเป็นอย่างที่เราอยากให้เป็น .....มันต่างกันนะ" ผมมองย้อนกลับไปทำให้รู้ว่า ....."ผมน่ะแหละที่ผิด"
ผิดที่ยัดเยียดเรื่องแบบนี้ให้ไอ้โน๊ตในสมัยที่มันยังเด็ก ผมไม่รู้ว่ามันต้องการหรือไม่ต้องการเรื่องแบบนี้ ....รู้อย่างเดียวคือผมอยากสอนอยากบอกอยากเล่า
ผมเลยสัญญากับมันว่าต่อไปนี้ผมจะไม่บังคับให้มันซ้อมยิงปืนหรือแข่งยิงปืนอีกถ้ามันไม่สมัครใจ
ไอ้เล็ก - "จะตามทันหรอ ? มันไปนู่นแล้วนะ" ไอ้เล็กนั่งเล่น PSP กับเจ้านิ๊กหันไปมองไอ้โน๊ตกับ Nissan 200 SX สีชมภูโอรสของมันที่วิ่งฉิวอยู่ในสนาม
ผม - "ต่อให้ๆ" ผมหยิบกุญแจแล้วใส่หมวกกันน็อคขึ้นรถไอ้สู้อย่างรวดเร็ว
เจ้านิ๊ก - "พี่น็อตสู้ๆ อย่าไปยอมแพ้พี่โน๊ตนะ" ผมหันมายกนิ้วโป้งให้ก่อนเร่งเครื่องเตรียมออกตัว
ไอ้สู้ - "ยังไงมันก็แพ้ไอ้โน๊ตอยู่แล้วไม่ต้องไปเชียร์มันหรอกนิ๊กกี้ 555 ....เออ เด๋วก่อนๆ .....มั่นไส้ !!!" ไอ้สู้เรียกผมนึกว่ามีอะไร ที่ไหนได้แค่อยากตบหัวผม -*-a
แล้วก็จริง .....ผมแพ้ไอ้โน๊ตอย่างขาดลอย >< ( เรื่องขับรถแข่งหรือ drift ไอ้โน๊ตอ่ะเก่งกว่าผมหรือนิโอ๊ะอีก )
เวลาต่อมา ณ บ้านพักข้าราชการของทหารเรือที่ริมชายหาดแห่งนึงใน จ.ชลบุรี
พวกผมกับพวกเด็กๆ นั่งเฮฮาปาร์ตี้กันริมชายหาดอย่างสนุกสนานและอิ่มหนำสำราญ ( แน่นอนนิโอ๊ะเลี้ยง 555 )
ตอนนี้ผมกับไอ้โน๊ตกลับมาเป็นแบบเดิมกันแล้ว ผมซื้อของขวัญที่เหมาะกับมันและไอ้ดิ๊ฟมาก ....พวงกุญแจที่เปิดขวดเหล้าสีทอง 55555
ไอ้ดิ๊ฟชอบใจใหญ่เพราะมันถือว่าเป็นเกียรติเหมือนได้เหรียญทอง 555
ไอ้ชิน - "คราวที่แล้วมึงป่าววะ ? ที่มาอ้วกรดบ้านพ่อกูจนเละไปหมด" ลูกพี่ลูกน้องของผมที่เป็นนาวิกโยธิน ( กาลครั้งหนึ่ง ภาค 2 [ Vol.12 ]
- Black Bag is BACK!!! ) เอาไม้เสียบลูกชิ้นชี้หน้าถามไอ้ดิ๊ฟ ไอ้ดิ๊ฟเลยโบ้ยไปหาไอ้โน๊ตจนมันทั้งคู่กัดกันแล้วเอาเรื่องฮาๆ ตอนเมามาเผากันเอง 5555
??? - "ผู้กองชินครับ !!! ขอเชิญทางนี้ด้วยครับ" ทหารเรือ 2 นายเดินมาหาไอ้ชินถึงริมหาดหน้าบ้านพักพร้อมเอกสาร 1 แผ่นด้วยสีหน้าไม่ค่อยดีสักเท่าไร
หลังจากที่ไอ้ชินคุยกับทหารเรือ 2 นายนั่นเสร็จก็เดินกลับเข้ามาที่วงเหล้าเหมือนเดิมแล้วกระดกเหล้าจนหมดแก้ว
ผม - "งานเข้าหรอวะชิน ?"
ไอ้ชิน - "ใช่ ....งานเข้าว่ะ แต่เป็นงานของพวกมึงนะ 5555"
วันพฤหัสบดีที่ 21 มกราคม 2010 เวลาประมาณ 1155 pm ณ ชุมชนแห่งนึงที่ติดชายป่าใน อ.จะนะ จ.ปัตตานี
ทหารกล้า 2 นายในชุดสีดำตลอดทั้งตัววิ่งหลบตามมุมตรอกซอกซอยเพื่อหลบการตรวจจับของข้าศึกในบริเวณนั้นอย่างแนบเนียนก่อนถึงเป้าหมาย
ทหารกล้าคนที่ 1 ส่งสัญญาณมือให้บั๊ดดี้ที่อยู่ห่างออกไปประมาณ 6 เมตรให้หาที่หลบเมื่อข้าศึกเดินคุยกันอย่างจอแจอยู่ใกล้ๆ และใกล้เรื่อยๆ
ทหารกล้าคนที่ 2 เหยียบหลังคารถกระโดดเกาะระเบียงเก่าๆ แล้วโหนตัวขึ้นไปข้างบนเพื่อส่องกล้องสำรวจดูต้นทาง
ทหารกล้าคนที่ 2 - "ข้าศึกลาดตระเวณทาง 2 นาฬิกา 2 คน ....กับหมาอีก 1 ตัว"
ทหารกล้าคนที่ 1 - ".....กูเกลียดหมา ....พร้อมกันนะ ....3 ....2 ....1" ทหารกล้าทั้ง 2 นายจู่โจมข้าศึกจากด้านบนและด้านล่างพร้อมกันด้วยที่ช็อตไฟฟ้าจนสลบ
ส่วนหมาถูกยิงด้วยปืนไรเฟิลเก็บเสียงจากระยะที่ไกลออกไปประมาณ 250 เมตร
??? - "Hunting Hawk เรียก Romeo 1 และ 2 .....พบข้าศึกติดอาวุธ 2 คนกำลังมุ่งหน้าไปหาพวกนายทาง 7 นาฬิกา"
ทหารกล้าทั้ง 2 นายหาที่กำบังแล้วเข้าจู่โจมข้าศึกทางด้านหลังจากความมืดอย่างรวดเร็วจนสลบด้วยที่ช็อตไฟฟ้าเช่นเคย
Hunting Hawk - "เวร !!! ข้าศึกกำลังกระจายตัวกันในพื้นที่เป็นจำนวนมาก คาดว่าพวกมันจะรู้ตัวแล้ว"
Romeo 1 - "....งั้นเริ่มแผนบี"
Romeo 2 - "คิดว่าจะไม่ยิงใครแล้วนะ" ทหารกล้าทั้ง 2 นายเก็บที่ช็อตไฟฟ้าแล้วหยิบปืน MP5-SD ที่สะพายอยู่ข้างหลังออกมาแทน
Romeo 1 - "ก็เห็นเป็นอย่างนี้ทุกทีแหละ" โชคดีที่ไม่ต้องใช้ MP5-SD เพราะข้าศึกเหล่านั้นยังไม่ล่วงรู้ถึงการรุกล้ำของบุคคลภายนอก
ข้าศึกออกมาต้อนรับเจ้าหน้าที่ข้าราชการระดับสูงพร้อมบอร์ดี้การ์ด ( ฝีมือดี ) ที่ติดตามมาอีกหลายคน
ทหารกล้าทั้ง 2 นายรอจนเจ้าหน้าที่ระดับสูง ( และบอร์ดี้การ์ด ) กลับออกไปจากพื้นที่จึงลักลอบเข้าไปยังตัวอาคารที่เป็นเป้าหมายต่อจนสำเร็จ
17 นาทีต่อมา ณ ห้องนอนของเป้าหมายที่มืดสนิท
Romeo 1 - "ช่วยวางปืนลงด้วยครับท่าน .....พวกเรามาดีครับ" ทหารกล้าคนที่ 1 ลดปืนลงบอกเป้าหมายที่ตกใจตื่นให้อยู่ในความสงบ
Romeo 2 - "แต่นั่นก็ขึ้นอยู่กับว่าท่านจะให้ความร่วมมือมากน้อยขนาดไหนด้วยนะครับ" ทหารกล้าคนที่ 2 เข้าประชิดด้านหลังแล้วปลดปืนของเป้าหมายออก
เป้าหมาย - ".....พวกมึง .....คนของ ...xxx... หรือวะ ?" เป้าหมายทำเสียงแข็งใส่ทหารกล้าทั้ง 2 นายอย่างไม่มีทีท่าว่าจะเกรงกลัวแต่อย่างใด
Romeo 1 - "ไม่ใช่ครับ ....พวกเราเป็นคนของประชาชน" ทหารกล้าคนที่ 1 เดินเข้าไปยืนตรงปลายเตียงของเป้าหมาย
เป้าหมาย - "ของประชาชน ??? .....พูดได้ดี แล้วคนของประชาชนอย่างพวกมึงต้องการอะไรจากกูล่ะ ???"
Romeo 2 - "ความจริงครับ .....ความจริงล้วนๆ เกี่ยวกับเรื่องที่ บก.ทบ. .....ผมคาดหวังว่าจะได้ฟังคำตอบจากท่านแบบถึงพริกถึงขิงเหมือนเดิม"
เป้าหมาย - "ไอ้พวกปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม ......กูไม่นึกว่าจะเป็นพวกมึง 2 ตัวเลยนะ" บอร์ดี้การ์ดของเป้าหมายออกมาล้อมพวกผมประมาณ 10 คนอย่างรวดเร็ว
เป้าหมาย - "คิดไม่ถึงว่าเด็กเหลือขอของไอ้แสนจะมาได้ไกลถึงขั้นนี้ .....คิดไม่ถึงจริงๆ .....ไอ้โก้ล่ะ ? มันอยู่แถวนี้ใช่มะ ?" เป้าหมายลุกขึ้นเปิดไฟดึงโม่งและ
NVG ของทหารกล้าทั้ง 2 นายออกก่อนจะยืนขำเยาะเย้ยด้วยการตบหน้าเบาๆ
ผม - "อยากเจอก็จัดให้" ผมแอบกดสวิตช์ระเบิดแสงที่แอบวางเอาไว้บนหัวเตียงของเป้าหมาย ( ตอนปลดปืน ) ทำให้บอร์ดี้การ์ดพวกนั้นแสบตากันหมด
ระเบิดควันถูกปาเข้ามาในห้องทางหน้าต่างอีก 2 ลูก ผมกับไอ้สู้หมอบลงนอนกับพื้นอย่างรวดเร็วเพื่อหลบกระสุนที่ยิงเข้ามาชุดใหญ่
ผมกับไอ้สู้ชักปืนออกมานอนยิงบอร์ดี้การ์ดเหล่านั้นก่อนที่ทหารกล้าอีกนายจะโรยตัวทะลุกระจกหน้าต่างเข้ามาในห้องแล้วเอาปืนจ่อหัวเป้าหมายเอาไว้
เป้าหมาย - "นั่นมึงใช่มั้ยไอ้โก้ ???" เป้าหมายลุกขึ้นยืนยกมือสั่งบอร์ดี้การ์ดห้ามยิงแล้วมองหน้าทหารกล้าที่เพิ่งโรยตัวเข้ามาทางหน้าต่างด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่น
พี่โก้ - "ใช่ครับ .....ผมไม่นึกว่าจะได้เจอกับท่านอีก .....โดยเฉพาะในสถานการณ์แย่ๆ อย่างนี้"
เป้าหมาย - "แย่กว่านี้มึงกับกูก็เคยเจอกันมาแล้วนี่ไอ้โก้ 555 .....เออ ไอ้หลอดสบายดีป่าววะ ?"
พี่โก้ - ".....ไอ้หลอดตายแล้วครับ"
เป้าหมาย - "หรอ ? ....น่าเสียดาย ....วางปืนลงแล้วมานั่งคุยกันก่อนซิไอ้โก้ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน ....มาๆ"
พี่โก้ - "อย่าบังคับให้ผมทำอย่างนี้เลยครับท่าน ....ไม่งั้นชื่อท่านจะขึ้นหนังสือพิมพ์หน้าหนึ่งของวันพรุ่งนี้แน่" พี่โก้ขึ้นนกเล็งดังแกร๊กเอาปืนจ่อหัวเป้าหมาย
??? - "กูก็ไม่อยากยิงมึงเหมือนกันไอ้โก้ !!! วางปืนลงซะ !!!" เสียงชายหนุ่มผู้นึงดังมาจากข้างหลังประตู
พี่โก้รีบคว้าคอเสื้อเป้าหมายมาบังตัวอย่างรวดเร็วแล้วเอาปืนจ่อหัวเอาไว้ ส่วนผมกับไอ้สู้ยืนคุมเชิงของบอร์ดี้การ์ดที่สภาพยังดีอยู่อย่างไม่กระพริบตา
??? - "ปล่อยตัวท่านซะ ....เห็นแก่ความเป็นเพื่อนของเราเถอะไอ้โก้" เสียงนาฬิกาข้อมือของผมกับไอ้สู้และพี่โก้ดังพร้อมกันตี๊ดๆ ตี๊ดๆ
พี่โก้เลยผลักเป้าหมายใส่กลุ่มบอร์ดี้การ์ดพร้อมกับโยน flash bang ตามหลังเป้าหมายไปติดๆ เป็นจังหวะเดียวกันกับที่พลซุ่มยิงของทหารเรือยิงสนับสนุนให้
ทั้งผมกับไอ้สู้และพี่โก้รีบหันหลังหลบ flash bang แล้วกระโดดออกนอกหน้าต่างทันที
ไอ้สู้ - "เฮ้ออออ ดีนะที่เป็นรถขนฟางไม่ใช่รถขนขยะอย่างในหนัง"
ผม - "พี่โก้ ....โอเคป่าวพี่ ?" พี่โก้ไม่พูดอะไรเอาแต่นั่งก้มหน้าร้องไห้เงียบๆ อยู่คนเดียว
วันศุกร์ที่ 22 มกราคม 2010 เวลาประมาณ 0935 am ณ สนามบินเชียงใหม่
ไอ้เดียว - "หวัดดีพี่ ....เป็นไรป่าวเนี่ย ??? หน้าตาไม่ค่อยสบายเลย" เด็กหนุ่มหน้าตาดีตัวไม่สูงมากผิวขาวหน้าตี๋นิดๆ ตัดสกรีนเฮดในชุดนักเรียนเดินมาไหว้ผม
ผม - "ง่วงน่ะ .....ปะกินข้าว พี่หิวละ" เมื่อหลายวันก่อนไอ้เดียวโทรมาหาไอ้ดิ๊ฟแล้วเล่าเรื่อง "เบอร์มรณะ" ที่เกิดขึ้นกับเพื่อนของมันให้ฟัง
ผมอดเป็นห่วงไม่ได้เลยขึ้นมาหา ( ข้องใจไรนิดหน่อยเกี่ยวกับเรื่องนี้ ) ระหว่างกินข้าวผมให้ไอ้เดียวเล่าเรื่องเบอร์มรณะให้ฟังอย่างละเอียด
ผม - ".....ไม่น่าเชื่อว่าจะพัฒนากันไปถึงขั้นนี้แล้ว"
ไอ้เดียว - "อะไรนะพี่ ?" ผมบ่นงึมงำขณะจดรายละเอียดที่ไอ้เดียวเล่าให้ฟังลงสมุดโน๊ตเล่มเล็ก
ผม - "หมายถึง LRAD น่ะ .....มันคือ ....." ผมอธิบายให้ไอ้เดียวฟังเกี่ยวกับ LRAD ว่ามันคืออะไร ( อยากรู้ Google ช่วยท่านได้ อิอิ )
หลังจากกินข้าวเสร็จไอ้เดียวพาผมไปพบกับญาติของเพื่อนมันที่ตาย ญาติทุกคนบอกปฏิเสธไม่ให้ข้อมูลหรือแสดงความคิดเห็นใดๆ ทั้งสิ้น
ไอ้เดียว - "ทำไมเค้าถึงกลับลำได้ขนาดนั้นล่ะพี่ ??? งงว่ะ"
ผม - "ช่างเถอะ .....กลับบ้านกัน" ผมกับไอ้เดียวเลยกลับบ้านทันที ( บ้านไอ้เดียว ) ระหว่างทางไอ้เดียวขอแวะไปหาผู้สาวคนนึงที่มันจีบเอาไว้อยู่ตั้ง 3 เดือน
เพื่อนัดไปว่ายน้ำในวันพรุ่งนี้ เมื่อถึงบ้านของผู้สาวคนนั้นก็พบรถมอไซต์จำนวนมากจอดอยู่ที่หน้าบ้าน มีเด็กวัยรุ่นใส่ชุดช่างคนนึงนั่งดูดบุหรี่อยู่บนมอไซต์
ผม - "แน่ใจนะว่าใช่บ้านหลังนี้ ????"
ไอ้เดียว - "เริ่มไม่แน่ใจแล้วเด่ะ" ไอ้เดียวลงไปคุยกับเด็กวัยรุ่นคนนั้นอย่างเป็นมิตรแต่วัยรุ่นคนนั้นกลับมีท่าทีคุกคามไอ้เดียวแทน
แถมยังเรียกเพื่อนออกมาข้างนอกอีก 2 คน ไอ้เดียวเลยถอยกลับมาที่รถอย่างหัวเสีย
ไอ้เดียว - "แม่งไม่ให้เข้าไปเด็กผมว่ะพี่ .....แม่งบอกไม่อยู่ยังไม่กลับ"
ผม - "ยังไม่กลับแล้วพวกมันเข้าไปข้างในได้ไงล่ะ ???? ......นอกจากไม่อยากให้เอ็งเจอมากกว่า"
ไอ้เดียว - "ผมก็ว่าอย่างงั้นแหละเพราะผมจำรองเท้าส้มมันได้"
ผม - "งั้นมากับพี่" ผมกับไอ้เดียวเดินไปหาเด็กช่าง 3 คนที่อยู่ตรงหน้าบ้านแล้วสอบถามต่างๆ นาๆ เกี่ยวกับเจ้าของบ้าน ( เด็กไอ้เดียวที่ชื่อ "ส้ม" )
ระหว่างการสอบถามมีเด็กผู้หญิงคนนึงออกมาที่หน้าบ้านพร้อมกับผู้ชายอีกคนที่กอดคอกันออกมาแล้วไล่ไอ้เดียวให้กลับไป
แต่สายตาที่ผมเห็นจากส้มคือการขอความช่วยเหลือ ผู้ชายวัยรุ่นที่กอดคอส้มอยู่เลยกอดคอลากเข้าไปในบ้านทันทีทำให้ผมจับพิรุจได้
ผม - "เดียว .....ตามพี่ให้ทันนะ"
ไอ้เดียว - "ครับ" ผมถีบเด็กช่างคนแรกจนล้มแล้วกระชากคอคนที่สองอัดกับประตูบ้าน ส่วนไอ้เดียวต่อยกับคนที่สามอย่างนัวเนียจนมันหมอบคาพื้น
ผมกับไอ้เดียวบุกฝ่าเด็กช่างวัยรุ่น 2-3 คนจนถึงห้องนอนของส้ม
ไอ้เดียว - "เปิดนะไอ้สัด !!! .....กูบอกให้เปิด !!!" ไอ้เดียวทุบประตูตึงๆ แหกปากตะโกนลั่น
ส้ม - "เดียววววว !!! .....ช่วยด้วย !!! ช่วยส้มด้วย !!! กรี๊ดดดดดดดด" พอส้มกรีดร้องออกมาอย่างสุดเสียงไอ้เดียวเลยกระโดดถีบประตูเป็นชุดแต่ก็ไร้ผล
ไอ้เดียว - "ไอ้เหี้ยเอ๊ย !!! กูบอกให้เปิดไงไอ้สัด !!!" ไอ้เดียวโกรธหน้าแดงน้ำตาคลอเบ้าทุบประตูตึงๆ อย่างไม่หยุดเมื่อส้มหยุดร้อง
ผม - "ถอย !!!" ผมตัดสินใจควักปืนออกจากซองใต้รักแร้แล้วยิงกลอนประตูจนหลุดไอ้เดียวเลยถีบประตูพังเข้าไปอย่างรีบร้อน
ผมรีบคว้าคอเสื้อไอ้เดียวให้หลบเพราะชายวัยรุ่นคนนั้นยิงปืนสวนออกมา 2 นัดก่อนจะลุกขึ้นแล้วตั้งท่าจะกระโดดออกทางหน้าต่าง
ผมขี้เกียจเปลืองกระสุนไปกับไอ้ระยำพวกนี้เลยใช้มีดสั้นปาใส่ต้นขาด้านหลังจนมันล้มหน้าทิ่มคาหน้าต่าง ( นี่คือผลของการปาลูกดอกที่บ้านทักบ่อยๆ 555 )
ผมเดินไปกระทืบหน้าจนมันสลบแล้วกดโทรศัพท์แจ้งความทันที พวกที่เหลือรีบบิดมอไซต์หนีออกไปอย่างรวดเร็วแต่หารู้ไม่ ...ผมจดทะเบียนรถไว้หมดแล้ว
ไอ้เดียวรีบเข้าไปปลอบส้มที่กำลังนั่งตัวสั่นขวัญเสียอยู่บนเตียงร้องไห้ไม่หยุด
เวลาต่อมา ณ บ้านของไอ้เดียวที่แม่ริม
ไอ้เดียวโทรศัพท์คุยกับพ่อแม่ของส้มอยู่นานก่อนจะวางสาย ไอ้เดียวเล่าให้ฟังว่าส้มน้อยใจไอ้เดียวที่เอาแต่เล่นเกมส์ไม่ยอมสนใจมันมั่งเหมือนคู่รักคนอื่นๆ
ที่ไปรับไปส่งไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ส้มเลยน้อยใจปล่อยใจให้ผู้ชายคนอื่นมาใกล้ชิด ....แต่โชคร้ายดันเกิดเรื่องแบบนี้ซะงั้น
ผมเลยเล่าให้ไอ้เดียวฟังเรื่องที่ไอ้โน๊ตมันน้อยใจผมแล้วพูดเตือนสติจนไอ้เดียวนั่งร้องไห้ ผมนั่งลงบนเตียงแล้วกวักมือเรียกไอ้เดียวให้เข้ามาหา
ผมดึงตัวไอ้เดียวมากอดอยู่สักพักก่อนจะ .....หลับ Zzzz ตื่นมาอีกทีตอนบ่าย 3 ผมเห็นไอ้เดียวนั่งเล่นเกมส์ HoN ( พัฒนามาจาก DotA แต่มั่วกว่า -*-a )
ผมจู่โจมไอ้เดียวจากด้านหลังด้วยการกอดหอมแก้มไซร้คอเอามือลูบไล้ที่หน้าอกและเป้ากางเกงนักเรียนจนทั่ว ไอ้เดียวเริ่มหายใจแรงขึ้น
.....ร่างกายเริ่มเกร็งสั่นเทิ้มมากขึ้น .....ลำท่อนของไอ้เดียวก็เริ่มแข็งขึ้นเรื่อยๆ
ไอ้เดียว - "พี่ ....แปปนึง ....ขอจบเกมส์นี้ก่อน" ไอ้เดียวถอนหายใจฟืดฟาดหัวเราะคิกคักบิดตัวหนีดึงมือผมออกแล้วเล่นเกมส์ต่อ ผมเลยนั่งกอดมันอยู่อย่างนั้น
( ผมให้ไอ้เดียวนั่งตักแล้วเล่นเกมส์ ) พอจบเกมส์ไอ้เดียวหันมากอดจูบลูบไล้ผมทันที ไอ้เดียวดูดปากละเลงลิ้นไซร้คอผมทั้งซ้ายและขวา
ไอ้เดียวไม่รอช้าถอดเสื้อยืดสีดำผมออกทันทีแล้วดูดขบเม้มละเลงลิ้นที่หน้าอกของผมจนทั่วดังจ๊วบๆ ( แดงเลย เหอะๆ ) ผมนั่งเอนเกร็งเสียวอยู่บนเก้าอี้
ด้วยอาการเคลิบเคลิ้มจากวิชาชิวหาพาเพลินของไอ้เดียว ....มิน่า ญ ถึงติดมันรึ่มเลย 555 ( รูปหล่อพ่อรวยควยไม่ใหญ่แต่ไซร้เก่ง )
ไอ้เดียวดูดไซร้ไล่ลิ้นลงไปที่หน้าท้อง six pack ของผมอยู่แปปนึงก่อนจะปลดเข็มขัดและตะขอกางเกงยีนส์ผม แล้วก้มหน้าลงมาซุกไซร้ไล่ลิ้นไปทั่ว
บริเวณเป้ากางเกงในจนผมเสียวต้องดึงกางเกงขายาวออกแล้วแยกขากว้างๆ ให้ไอ้เดียวซุกไซร้ไล่ลิ้นตรงเป้ากางเกงในของผมต่อจนทั่ว
ผมพลิกตัวขึ้นคร่อมไอ้เดียวแล้วจัดการปลดกระดุมเสื้อนักเรียนของมันออกจนหมดแล้วก้มหน้าลงไปดูดไซร้ไล่ลิ้นตามร่างกายขาวเผือกของไอ้เดียวดังจ๊วบๆ
โดยเฉพาะตรงหัวนมทั้งซ้ายและขวาที่ผมดูดไซร้ไล่ลิ้นขบเม้มจนไอ้เดียวครางอู้อี้สูดปากซี๊ดซ๊าดอยู่เกร็งตัวช่วงบนตลอดเวลา ผมบดเอวอัด .357 ของผม
ใส่เป้ากางเกงนักเรียนของไอ้เดียวที่แข็งนูนขึ้นมาเป็นลำอย่างเนิบๆ ไอ้เดียวถอดเสื้อผมออกแล้วกอดผมแน่นเกร็งจิกแผ่นหลังและไหล่ผมเป็นพักๆ
ผมเลยดูดหัวนมข้างซ้ายของมันแรงขึ้นดังจ๊วบๆ ไอ้เดียวถึงกับสูดปากครางซี๊ดเกร็งตัวแอ่นหน้าอกกดหัวผมลงไปจนแทบหายใจไม่ออก
ผมเอื้อมมือลงไปปลดตะขอรูดซิปกางเกงนักเรียนมันแล้วดึงออกไปไว้ที่ข้อเท้าก่อนจะก้มลงไปดูดไซร้ไล่ลิ้นที่หน้าอกของมันต่อ
ไอ้เดียวเริ่มทนลิ้นทนปากผมไม่ไหวพยายามดิ้นหนีดันหน้าผมออกแต่ผมจับมือมันไว้แน่นทั้งสองข้างให้อยู่เฉยๆ จนไอ้เดียวร้องครางออกมา
ไอ้เดียว - "โอ๊ยยยยยย พี่ .....ผม .....ซี๊ดดดดดด เสียวววววว ......พอแล้ว ......อ้าาาาาาา ......เด๋วเป็นรอย .....อื้ออออออ" ไอ้เดียวร้องดิ้นอย่างแรงผมเลยหยุด
ไอ้เดียว - "พอก่อน .....พรุ่งนี้ผมไปว่ายน้ำกับหญิง .....ถ้าเป็นรอย ....แห้วแดกกันพอดี" ไอ้เดียวยิ้มหอบแห่กๆ พูดจาติดขัดก่อนจะดึงผมขึ้นไปดูดปากแลกลิ้น
ผม - "ไม่ทันแล้วล่ะ ......แดงเป็นจ้ำๆ ละ หุๆๆ" ผมชี้ให้ไอ้เดียวดูผลงานบนหน้าอกทั้ง 2 ข้างของมันที่ผมเพิ่งใช้วิชาชิวหาพาเพลินไปตะกี้
ไอ้เดียว - "โอยยยยยย พี่น็อตอ่ะ ......แดงเลย ......สู้โว๊ยยยยย !!!" ไอ้เดียวพลิกตัวขึ้นคร่อมล็อคคอผมแน่นแล้วดูดไซร้ขบกัดหูผมแบบเต็มปากเต็มคำ ><
ผม - "อ๊ากกกกกกกก ยอมแล้วๆ พี่ขอโทษ !!! .......ซี๊ดดดดดด ไอ้เดียว ......หยุดก่อนนนนน !!! ......โอ๊ยยยยยยย ยอมแล้ววววว"
ผมดิ้นอยู่นานจนเผลอต่อยชายโครงไอ้เดียวไปเต็มๆ 1 หมัดจนไอ้เดียวร้องอุกแต่ก็ยังไม่เลิก >< พอมันเห็นผมนอนหอบแห่กๆ น้ำตาคลอเบ้าจึงหยุด T_T
ไอ้เดียว - "ถ้าพรุ่งนี้ผมไม่ได้ฟันหญิงนะ .....ผมจะกัดหูพี่อีก 555" ไอ้เดียวหัวเราะร่าก่อนจะก้มหน้าลงมาดูดปากแลกลิ้นกับผมพัลวัล
ผมเลยแก้แค้นด้วยการงับริมฝีปากล่างมันเอาไว้จนไอ้เดียวร้องแอ้ๆ ดิ้นพล่านบอกขอโทษก๊าบ ....แต่ผมไม่ปล่อย หึๆ
ผมดึงตัวไอ้เดียวขึ้นนั่งดูดปากแลกลิ้นแล้วถอดเสื้อนักเรียนที่ปลดกระดุมออกจนหมดอยู่นานแล้วออกจนไอ้เดียวเหลือแต่กางเกงในสีน้ำเงินยี่ห้อ Adder
ขณะที่ผมกับไอ้เดียวนั่งดูดปากแลกลิ้นกันอย่างดูดดื่มมือไม้ของแต่ละฝ่ายก็ลูบไล้ไปทั่วร่างทั้งแผ่นหลังทั้งแก้มทั้งแขนก่อนไอ้เดียวจะเอนตัวผมให้ลงนอน
ไอ้เดียวดูดไซร้ไล่ลิ้นลงไปเรื่อยๆ จนถึงขอบกางเกงในดูดงับดุนดัน .357 และพวงไข่ของผมนอกกางเกงในอยู่นานก่อนจะดึงออกไป
ไอ้เดียวอ้าปากอมรูดดูดลำท่อนของผมดังจ๊วบๆ จนมันชุ่มไปด้วยน้ำลาย ผมทนไม่ไหวเลยพลิกตัวอยู่ในท่า 69 แล้วถอดกางเกงในสีน้ำเงินของมันออกก่อนจะ
อ้าปากอมรูดดูดลำท่อนของไอ้เดียวมั่ง ทั้งผมและไอ้เดียวต่างคนต่างเกร็งเอวเกร็งลำท่อนสูดปากครางซี๊ดกันเป็นพักๆ สักพักผมเลยจับไอ้เดียวนอนหงาย
อ้าขาออกกว้างแล้วเอาเจลหล่อลื่นมาทาจนทั่วที่รูของไอ้เดียวและ .357 ของผมก่อนจะบรรจงยัดมันเข้าไปอย่างช้าๆ ด้วยความฟิตแน่น
ไอ้เดียวหลับตาเกร็งขาครางอื้ออ้าสูดปากเบาๆ ขณะผมดัน .357 เข้าไปเรื่อยๆ พอสุดลำกล้องผมก็จัดแจงให้เข้าที่เข้าทางก่อนจะเริ่มขยับเอวจากช้าไปเร็ว
ผมเอาหมอนข้างมารองใต้สะโพกไอ้เดียวให้สูงขึ้นแล้วซอยเอวถี่ยิบเข้าสุดออกสุดจนไอ้เดียวหลับตาเกร็งตัวจิกผ้าปูแน่นก่อนจะดึงมากัดเอาไว้อย่างได้อารมณ์
ไอ้เดียวครางกระเส่าอื้อๆ สาวว่าวให้ตัวเองตับๆ ผมเลยพลิกให้มันนอนคว่ำหน้ายกสะโพกขึ้นสูงก่อนจะยัด .357 ของผมเข้ารูของไอ้เดียวอีกครั้ง
ไอ้เดียว - "โอ๊ยพี่ เบาๆ ดิ .....ซี๊ดดดดด" ไอ้เดียวเอามือมาดันเอวไม่ให้ผมกระแทกแรงๆ ผมเลยซอบเอวแบบเนิบๆ แทน
ผมเอื้อมไปสาวว่าวให้ไอ้เดียวพลางขยับเอวแบบเน้นๆ จนไอ้เดียวเผลอครางออกมาผมเลยดึงตัวไอ้เดียวให้ขึ้นข้างบนบ้าง ผมนั่งอ้าขาดูดไซร้ไล่ลิ้นที่ต้นคอ
ด้านหลังและด้านข้างของไอ้เดียวพลางลูบไล้ไปทั่วทั้งหน้าอกแล้วสาวว่าวให้มันไปด้วย ไอ้เดียวที่นั่งยองๆ หันหลังคร่อม .357 ของผมก็ขยับขึ้นลงดังตับๆ
จนผมเสียวต้องแอ่นเอวสวนขึ้นไปบ้าง เสียงเนื้อกระแทกกันและเสียงครางซี๊ดซ๊าดของผมกับไอ้เดียวดังระงมอยู่ในห้องท่ามกลางเนื้อตัวที่เปียกไปด้วยเหงื่อ
ไอ้เดียว - "ไม่ไหวแล้วพี่ .....เร่งเลย .....ซี๊ดดดดด"
ผม - "เหมือนกัน ....อื้อออออ" ผมเร่งสาวมือรูดลำท่อนของไอ้เดียวเร็วขึ้น ส่วนไอ้เดียวก็ขมิบรูตอดรัด .357 ของผมแล้วขย่มเอวลงมาเร็วขึ้นเช่นกัน
ผมกับไอ้เดียวครางซี๊ดซ๊าดดูดปากกันอย่างดุเดือดก่อนที่ร่างของผมกับมันจะกระตุกแล้วปล่อยน้ำออกมาพร้อมกัน
ไอ้เดียวนอนเอนหลังลงบนตัวผมหายใจหอบแห่กๆ ลำท่อนกระตุกปล่อยน้ำออกมาเรื่อยๆ จนเลอะไปทั่วหน้าท้องของมัน
ผมพลิกตัวให้ไอ้เดียวนอนตะแคงแล้วดึง .357 ออกดังบ๊อกก่อนจะก้มหน้าลงไปหอมแก้มมันเบาๆ 1 ฟอด ไอ้เดียวหันมานอนกอดผมแล้วก็เผลอหลับไปทั้งคู่
รู้สึกตัวอีกทีก็ลุกขึ้นมาอาบน้ำล้างเนื้อล้างตัวด้วยกัน ไอ้เดียวทำท่าว่าจะเอาผมให้ได้ด้วยการซุกไซร้ไล่ลิ้นนัวอยู่ที่ข้างหลังต้นคอผมพลางสาวว่าวให้ยิกๆ
แล้วส่งลำท่อนของมันมาถูไถเข้าออกๆ ที่ร่องก้นทำเอาผมเคลิ้มไปแปปนึงเกือบจะยอมให้มันเอาผมจนได้ ><
แต่โชคร้ายที่มือถือของผมดังขึ้นซะก่อน ซึ่งเบอร์นี้ผมไม่รับสายไม่ได้ซะด้วย ผมตกใจมากเมื่อมือถือผมดังเป็นเพลงนี้ ( ผมตั้ง ring tone แยกเอาไว้ว่าใครโทร
มาจะเป็นเพลงอะไร ) ....... นายใหญ่แห่ง Dagger Chamber โทรมา !!! รีบลนลานออกจากห้องน้ำแล้วรับสายด้วยความตื่นเต้นจนมือสั่น
ผม - "คะ ครับ ....กระผม ร้อยตรี สิทธิกร ...( นามสกุล )... รับสายครับ !!!" ผมรับสายเสียงดังฟังชัดอย่างตื่นเต้นเพราะนายคนนี้ไม่ได้โทรหาผมมา 2 ปีกว่าแล้ว
( ถ้าไม่ใช่เหตุการณ์ครั้งสำคัญคนๆ นี้จะไม่โทรหาผมหรือใครในทีมเป็นการส่วนตัว ) ถึงน้ำอันเสียงราบเรียบของคนรุ่นลุง ( อายุราว 50 ต้นๆ ) จากปลายสาย
จะพูดจาด้วยความสุภาพและอารมณ์ขันอยู่ตลอดเวลา ....แต่ก็ทำให้ผมกลัวทุกครั้งที่คุยด้วย ผมยืนตั้งใจฟังทุกคำสั่งและคำแนะนำจากนายใหญ่ระดับพลเอก
แล้วจดลงสมุดโน๊คเล่มเล็กแทบทุกตัวอักษร ( มือสั่นด้วยแหละ เหอะๆ -*-a )
ผม - "ครับได้ครับ ......รับรองไม่มีคำว่าพลาดครับท่าน .....ผมจะพยายามเต็มที่ครับ ......ฮะๆ ขอบคุณมากครับท่าน .....ครับสวัสดีครับ ........ฟู่ !!!"
ไอ้เดียว - "ใครหรอพี่ ???? ....ดูเกร็งเชียว" ไอ้เดียวถามผมขณะยืนเช็ดตัวอยู่หน้าห้องน้ำ
ผม - "คนใหญ่คนโตในวังน่ะ .....นานทีปีหนถึงจะได้คุย .....หรือได้เจอ"
ไอ้เดียว - "ป๋าหรอพี่ ????"
ผม - ".....ไม่ใช่ .....คนๆ นี้น่ะ .....บอกไปก็ไม่รู้จักหรอก เค้าไม่ค่อยมีส่วนร่วมกับการเมืองหรืออะไรสักเท่าไร .....แบบว่าเก็บตัวเก่งน่ะ"
ไอ้เดียว - "แล้วนี่พี่จะไปแล้วหรอ ?"
ผม - "ใช่ ต้องรีบละ .....เหลือเวลาอีกแค่ ..... 19 ชั่วโมง ก่อนที่อะไรๆ ในประเทศไทยจะแย่ไปกว่านี้" ผมรีบใส่เสื้อผ้าหยิบปืนออกมาเช็คอย่างรวดเร็ว
ก่อนจะคว้ากระเป๋าเป้มาสะพายใส่หลัง
ไอ้เดียว - "โชคดีนะพี่" ไอ้เดียวเดินมาจับไหล่ขณะที่ผมเปิดประตูห้องออกไปอย่างรีบร้อนทำเอาผมหยุดชะงักไปแปปนึง ผมเลยหันไปเอามือขยี้หัวแล้วยิ้มให้
5 ชั่วโมงต่อมา
??? - "พวกเราได้รับคำสั่งโดยตรงจากผู้บังคับบัญชาระดับสูงในกองทัพให้สนับสนุนพวกคุณอย่างเต็มที่ เพราะงั้น .....ไม่ต้องเกรงใจนะครับ"
ทหารรูปหล่อคนนึงส่งเอกสารให้ผมและไอ้สู้เซ็นต์
ไอ้สู้ - "ขอบใจมาก" ไอ้สู้นั่งดูดบุหรี่แล้วส่งต่อให้ทหารกล้าคนนึงที่นั่งอยู่ทางด้านซ้าย
ผม - "งั้นคำสั่งแรกก็คือ .....ขอให้ทุกคนเอาชีวิตรอดกลับมาให้ได้ .....ทราบ ??!!!"
ทหารกล้าทั้ง 4 นาย - "ครับ !!!"
******************************************
BY : XIII Post : 2010-01-28
วันพุธที่ 20 มกราคม 2010 เวลาประมาณ 1052 am ณ สนามแข่งรถแห่งนึงใน จ.ชลบุรี
รถยี่ห้อ Mazda RX-7 สีฟ้าเข้มคันงามเข้าโค้ง drift เสียงดังลั่นสนามด้วยความเร็วสูงอย่างสวยงามโค้งแล้วโค้งเล่าจนคนที่อยู่ในบริเวณนั้นหันมามองกันหมด
ไอ้สู้ - "ได้เท่าไรวะ ?" เจ้าของรถ RX-7 คันนั้นคือไอ้สู้นั่นเอง ไอ้สู้ลดกระจกลงเปิดหมวกนิรภัยชะโงกหน้าออกมาถามผมเรื่องเวลา
ผม - "ช้ากว่ารอบแรก 2.52 วินาที .....โค้งที่ 4 มึงตบเกียร์เร็วไปป่ะ ?" ผมส่งน้ำให้มันแล้วส่งนาฬิกาที่จับเวลาให้มันดู
ไอ้สู้ - "เออว่ะ กูก็ว่าอย่างนั้น ......เด๋วลองอีกที" ไอ้สู้ออกตัวไปอย่างรีบร้อนก่อนที่ Mazda RX-7 สีดำลายแดงจะออกตัวตามไปอย่างรวดเร็ว
Mazda RX-7 สองคันนั้นขับไล่บี้กันอย่างสูสีก่อนที่ Mazda RX-7 สีฟ้าเข้มจะเข้าเส้นชัยชนะไปในที่สุดในการ drift ที่โค้งสุดท้าย
ไอ้สู้ลงมาหัวเราะอย่างสะใจจนผู้ชายที่เป็นเจ้าของ Mazda RX-7 สีดำลายแดงจะลงมาหัวเราะมั่งแล้วเตะหยอกล้อไอ้สู้
ไอ้เล็ก - "ไอ้เชี่ยยยยย ถ้ากูไม่หลบนะ มึงได้เสียค่าทำสีให้กูแน่ 555"
ไอ้สู้ - "มึงอ่อนเองแหละ 555" ทั้ง 2 คนพูดข่มกันเรื่องรถว่าใครเจ๋งกว่ากันอยู่นานก่อนจะหันมายุให้ผมกับนิโอ๊ะแข่งกันเอง -*-a
นิโอ๊ะ - "น่าสนว่ะ ....เอามะ ? .....ใครแพ้เลี้ยงข้าวเลี้ยงเหล้า .....โอเค๊ ????"
ผม - "แหม .....ถ้าอยากเลี้ยงข้าวเลี้ยงเหล้าอ่ะ บอกกันตรงๆ ก็ได้นะนิโอ๊ะ โฮะๆๆ" นิโอ๊ะหยิบหมวกกันน็อคมาใส่แล้วหัวเราะโฮะๆๆ มั่ง
ถึงผมกับนิโอ๊ะจะขับรถ drift ไม่เก่งเท่าไอ้สู้กับไอ้เล็กแต่ก็จัดว่าไม่น้อยหน้าใครเหมือนกัน ( ไม่มีคนชมเลยต้องชมตัวเอง 555 )
ผมชนะนิโอ๊ะไปอย่างฉิวเฉียดแค่ปลายหน้ารถเลยรอดจากการเลี้ยงข้าวและเหล้าชุดใหญ่ ( เพราะพวกเด็กๆ มันโดดเรียนมากันด้วย >< )
เจ้านิ๊ก - "เย้ !!! พี่น็อตชนะ 555" เจ้านิ๊กกระโดดขี่คอผมอย่างดีใจที่ผมชนะนิโอ๊ะ
ไอ้ดิ๊ฟ - "พี่น็อตโกง ใช้รถพี่สู้อ่ะ รถพี่สู้แรงกว่า .....เนาะไอ้โน๊ต" ไอ้ดิ๊ฟหันไปถามไอ้โน๊ตแต่มันไม่พูดอะไรสักคำ
ไอ้สู้ - "แรงกว่าห่าไร ??? เครื่องโรตารี่เหมือนกันก็จริงแต่มันใช้เทอร์โบดีกว่าพี่อีกนะเว๊ย .....ไม่เชื่อถามไอ้โน๊ตดิ"
ไอ้โน๊ต - "ครับ" ไอ้สู้เดินไปกอดคอไอ้โน๊ตพยายามชวนคุยแต่มันก็ยังไม่คุยอะไรกับใคร ไอ้โน๊ตคว้ากุญแจ Nissan 200 SX ของมันออกไปขับอย่างบ้าเลือด
จนเกือบหลุดโค้งอยู่หลายครั้งจนเจ้าหน้าที่ในสนามเข้ามาบอกให้ระวังเรื่องอุบัติเหตุ ไอ้สู้ยืนมองที่ข้างสนามแล้วกด ว. คุยกับไอ้โน๊ตบอกให้เข้าพิททันที
ไอ้สู้ทำหน้านิ่งไม่สบอารมณ์เอามากๆ วางวิทยุดังตึงก่อนจะเรียกไอ้โน๊ตให้เข้าไปคุยในห้องแต่งตัวอยู่นานทำให้ทุกคนกลัว ( ไอ้พวกนี้กลัวไอ้สู้เวลามันดุ )
นิโอ๊ะ - "แล่วๆๆ ....มึงทะเลาะไรกับไอ้โน๊ตใช่มะ ? .....เรื่องไรวะไอ้ดิวไอ้ดิ๊ฟ ???" ไอ้ดิวกับไอ้ดิ๊ฟยืนส่ายหัวงึกๆ บอกไม่รู้เรื่อง
ไอ้ดิ๊ฟ - "ไม่รู้ใช่เรื่องที่ไอ้โน๊ตโดดเรียนไปกินเหล้าหรือป่าวนะพี่โอ๊ะ"
นิโอ๊ะ - "อืมมมมม พี่ว่ามันมากกว่านั้นว่ะ .....ใช่มั้ยมึง ???" นิโอ๊ะหันมาถามผมขณะที่ผมนั่งเล่นอยู่กับเจ้านิ๊กและนิว
ผม - "มันอยากคุยเด๋วมันก็มาคุยเองแหละ ....เนาะนิ๊กกี้เนาะ" ผมแกล้งเจ้านิ๊กที่ใส่หมวกกันน็อคด้วยการกดหัวไปมาจนล้มหัวทิ่มหัวตำ
สักพักไอ้สู้ก็ออกมาแต่ไอ้โน๊ตยังอยู่ข้างใน ไอ้สู้เดินตรงดิ่งมาหาผมแล้วกอดคอลากผมออกไปจากกลุ่มแล้วรัดคอตีเข่าใส่ผมชุดใหญ่
ไอ้สู้ - "ไอ้สาดดดดดดดดด งอนกันเป็นเด็กเลยนะมึง .....น้องมึงทั้งคนนะไอ้ห่า มึงไม่คิดจะคุยกับมันรึไง ???"
ผม - "ก็มันไม่คุยกับกูก่อนอ่ะ แล้วกูจะบ้าไปคุยกับมันทำไม ??? .....อีกอย่างมันเป็นเหี้ยไรก็ไม่บอกกู"
ไอ้สู้ - "มันบอกว่ามึงอ่ะชอบไปดุมันๆ เลยน้อยใจ .....ยังไงมันก็เป็นเด็กนะเว๊ย ด่ามันมากๆ ดุมันมากๆ มันก็ต้องมีน้อยใจกันบ้าง"
ผม - "จะไม่ให้ด่าได้ไงวะ ??? มันโดดเรียนไปกินเหล้ากลับมาตี 1 ตี 2 ....ไม่ไปแหกโค้งตายห่าที่ไหนก็บุญละ"
ไอ้สู้ - "ก็วันศุกร์มึงจะไปเอาไรกับมันมากมายว้าาาาาา ทำอย่างกับมันได้สังสรรค์กับเพื่อนบ่อยๆ แน่ะ วันๆ กูเห็นอยู่แต่ในอู่ซ่อมรถตั้งกะเช้ายันเย็น มึงน่ะ ..."
ผม - "เพราะมึงให้ท้ายมันนี่แหละมันถึงได้ใจใหญ่"
ไอ้สู้ - "กูไม่ได้ให้ท้ายกูแค่จะบอกว่า .....บางทีมึงก็ตึงเกินไป ผ่อนๆ ลงบ้าง ....มันน้องมึงนะ ไม่ใช่ลูกน้อง ....ที่มันน้อยใจก็เรื่องเนี๊ยะแหละ"
ผม -"เรื่องไรวะ ???" ไอ้สู้ยืนมองหน้าผมนิ่งแล้วต่อยหน้าเบาๆ ผมทีนึงเพื่อเป็นค่าบอก -*-a
ไอ้สู้ - "มันบอกว่า มันรู้สึกเหมือนไม่ใช่น้องมึง เหมือนเป็นลูกน้องมึงมากกว่า พอว่างก็มาสอนๆๆ พอไม่ว่างก็หายหัว ....ไม่ค่อยอยู่เล่นกับมันเหมือนเมื่อก่อน"
ไอ้สู้ - "บางทีมันก็อยากไปไหนมาไหนกับมึงบ้างตามประสาพี่น้อง แต่มึงบอกไม่ว่างติดงานลูกเดียว พอมันมีปัญหามันก็ไม่รู้จะไปปรึกษาใคร กูว่า ....."
ผม - "ไม่ต้องพูดละ .....ขอบใจ ....เสือกได้เวลาจริงๆ เลยมึงเนี่ย 555" ไอ้สู้รัดคอผมแล้วตีเข่าใส่เป็นชุดอีกครั้งจนพวกนั้นหัวเราะก๊าก ( ไปหมดละ ลิ้นปี่กู >< )
ผมเข้าไปหาไอ้โน๊ตที่กำลังนั่งขัดสมาธิมองหน้าจอมือถือในห้องแต่งตัว
ผม - "นึกว่าจะร้องไม่ร้องแฮะ 555" ผมนั่งยองๆ ข้างหน้าไอ้โน๊ตแล้วหัวเราะ
ไอ้โน๊ต - "ร้องบ้าไรล่ะ ???" นี่คือประโยคแรกของแต่ละฝ่ายที่พูดกันหลังจากไม่ได้คุยกันหลายสัปดาห์
ผม - "ก็เห็นเวลาพี่หายไปไหนนานๆ หรือทำไรเสี่ยงๆ ทีไร .....พอโทรมาเอ็งก็ร้องไห้ทุกที ....ครั้งล่าสุดเมื่อไรน๊าาาาา ???" ผมนั่งลงข้างไอ้โน๊ตแล้วกอดคอมัน
ไอ้โน๊ต - "พูดมากน่า" ไอ้โน๊ตยิ้มอายหน้าแดงตีศอกใส่หน้าอกผม
ผม - "อ้อ นึกออกละ เมื่อธันวานี่เอง ....พี่ระวังตัวด้วยนะ พี่ต้องกลับมานะ" ผมทำท่าร้องไห้กระซิกๆ ล้อเลียนไอ้โน๊ตจนมันอายหัวเราะลั่นห้อง
ไอ้โน๊ต - "พี่จำภาพนี้ได้ป่ะที่เราไปกาญจน์กัน ??? ตอนนั้นผมโคตรมีความสุขเลย ....รูปนี้ด้วย" ไอ้โน๊ตส่งมือถือให้ดูรูปที่พวกผมเคยไปเที่ยวกาญจน์ด้วยกัน
และอีกหลายๆ ที่ที่เคยไปทั้งต่างจังหวัดและในกรุงเทพฯ แต่พักหลังๆ ผมไม่ค่อยได้ไปไหนกับมันสักเท่าไรเลยไม่ค่อยมีรูปผมกับมันในมือถือ
ผม - "คนบางคนไม่มีเวลาให้หมู่มิตร แต่กลับทุ่มเทเวลาทั้งชีวิตให้ศัตรู .....พี่ขอโทษนะ" ผมกอดคอแล้วลูบหัวมันอย่างเคยๆ เหมือนทุกครั้งตั้งแต่มันยังเล็กๆ
ไอ้โน๊ต - "ครับ" ไอ้โน๊ตยิ้มแล้วก้มหน้าเอาหลังมือปาดน้ำตาออก
ผม - "อะไรวะ ???? โตจนตัวสูงกว่ากูละยังจะร้องไห้อีก ....ขี้แยว่ะ 555"
ไอ้โน๊ต - "ทหารพูดมากว่ะ มาต่อยกันเลยดีกว่า" ไอ้โน๊ตต่อยแขนผมทีนึงแล้วรีบลุกขึ้นทำท่าจะสู้กับผม
ผม - "สู้ได้หรอไอ้หนู หึๆ ....มาแข่งรถกันดีกว่า รีบออกไปก่อนเลยป่ะ ต่อให้ 10 วิเลยอ่ะ เด๋วหาว่าทหารแกล้งเด็ก" ไอ้โน๊ตรีบวิ่งออกไปข้างนอกอย่างรวดเร็ว
ผม - "....กูรู้มึงยืนอยู่ตรงนั้น ....ขอบใจนะสู้" ผมรู้สึกได้ว่าไอ้สู้คงยืนฟังอยู่ตรงนั้นแน่ๆ แล้วก็จริง ( ผมเห็นเงาของไอ้สู้แต่มันบอกไม่รู้เรื่อง )
เพราะสิ่งที่ไอ้สู้พูดทำให้ผมคิดได้ว่าพักหลังๆ มามันไม่ค่อยได้ไปไหนมาไหนกับผมเหมือนเมื่อก่อน บ้านผมก็ไม่ค่อยอยู่อู่ผมก็ไม่ค่อยได้ไป
กลับมาทีก็ลากมันไปยิงปืนสอนๆ ด่าๆ บ่นๆ แล้วก็ไป เวลาไปเที่ยวไหนกันผมก็ไม่ให้มันไปด้วยให้มันซ้อมยิงปืนอย่างเดียว ( มันแข่งยิงปืนบ่อยมาก )
ในที่สุดมันก็น้อยใจไม่ยอมคุยกับผมแม้แต่หน้าก็ไม่ยอมมอง ....มันคงคิดว่าผมไม่รักมัน ถึงได้บ่นด่าพล่ามสอน ...บางทีก็เตะด้วยแหละด้วย เหอะๆ -*-
( เฉพาะตอนมันงี่เง่าๆ เท่านั้นนะ แต่ก็ไม่ได้แรงอะไร ) แต่ที่จริงแล้วผมรักมันมากอยากให้มันได้ดีในทางนี้ ที่ไอ้สู้พูดทำให้ผมนึกถึงคำพูดของแม่ผมขึ้นมา
"เราอยากให้เค้าได้ดี หรืออยากให้เค้าเป็นอย่างที่เราอยากให้เป็น .....มันต่างกันนะ" ผมมองย้อนกลับไปทำให้รู้ว่า ....."ผมน่ะแหละที่ผิด"
ผิดที่ยัดเยียดเรื่องแบบนี้ให้ไอ้โน๊ตในสมัยที่มันยังเด็ก ผมไม่รู้ว่ามันต้องการหรือไม่ต้องการเรื่องแบบนี้ ....รู้อย่างเดียวคือผมอยากสอนอยากบอกอยากเล่า
ผมเลยสัญญากับมันว่าต่อไปนี้ผมจะไม่บังคับให้มันซ้อมยิงปืนหรือแข่งยิงปืนอีกถ้ามันไม่สมัครใจ
ไอ้เล็ก - "จะตามทันหรอ ? มันไปนู่นแล้วนะ" ไอ้เล็กนั่งเล่น PSP กับเจ้านิ๊กหันไปมองไอ้โน๊ตกับ Nissan 200 SX สีชมภูโอรสของมันที่วิ่งฉิวอยู่ในสนาม
ผม - "ต่อให้ๆ" ผมหยิบกุญแจแล้วใส่หมวกกันน็อคขึ้นรถไอ้สู้อย่างรวดเร็ว
เจ้านิ๊ก - "พี่น็อตสู้ๆ อย่าไปยอมแพ้พี่โน๊ตนะ" ผมหันมายกนิ้วโป้งให้ก่อนเร่งเครื่องเตรียมออกตัว
ไอ้สู้ - "ยังไงมันก็แพ้ไอ้โน๊ตอยู่แล้วไม่ต้องไปเชียร์มันหรอกนิ๊กกี้ 555 ....เออ เด๋วก่อนๆ .....มั่นไส้ !!!" ไอ้สู้เรียกผมนึกว่ามีอะไร ที่ไหนได้แค่อยากตบหัวผม -*-a
แล้วก็จริง .....ผมแพ้ไอ้โน๊ตอย่างขาดลอย >< ( เรื่องขับรถแข่งหรือ drift ไอ้โน๊ตอ่ะเก่งกว่าผมหรือนิโอ๊ะอีก )
เวลาต่อมา ณ บ้านพักข้าราชการของทหารเรือที่ริมชายหาดแห่งนึงใน จ.ชลบุรี
พวกผมกับพวกเด็กๆ นั่งเฮฮาปาร์ตี้กันริมชายหาดอย่างสนุกสนานและอิ่มหนำสำราญ ( แน่นอนนิโอ๊ะเลี้ยง 555 )
ตอนนี้ผมกับไอ้โน๊ตกลับมาเป็นแบบเดิมกันแล้ว ผมซื้อของขวัญที่เหมาะกับมันและไอ้ดิ๊ฟมาก ....พวงกุญแจที่เปิดขวดเหล้าสีทอง 55555
ไอ้ดิ๊ฟชอบใจใหญ่เพราะมันถือว่าเป็นเกียรติเหมือนได้เหรียญทอง 555
ไอ้ชิน - "คราวที่แล้วมึงป่าววะ ? ที่มาอ้วกรดบ้านพ่อกูจนเละไปหมด" ลูกพี่ลูกน้องของผมที่เป็นนาวิกโยธิน ( กาลครั้งหนึ่ง ภาค 2 [ Vol.12 ]
- Black Bag is BACK!!! ) เอาไม้เสียบลูกชิ้นชี้หน้าถามไอ้ดิ๊ฟ ไอ้ดิ๊ฟเลยโบ้ยไปหาไอ้โน๊ตจนมันทั้งคู่กัดกันแล้วเอาเรื่องฮาๆ ตอนเมามาเผากันเอง 5555
??? - "ผู้กองชินครับ !!! ขอเชิญทางนี้ด้วยครับ" ทหารเรือ 2 นายเดินมาหาไอ้ชินถึงริมหาดหน้าบ้านพักพร้อมเอกสาร 1 แผ่นด้วยสีหน้าไม่ค่อยดีสักเท่าไร
หลังจากที่ไอ้ชินคุยกับทหารเรือ 2 นายนั่นเสร็จก็เดินกลับเข้ามาที่วงเหล้าเหมือนเดิมแล้วกระดกเหล้าจนหมดแก้ว
ผม - "งานเข้าหรอวะชิน ?"
ไอ้ชิน - "ใช่ ....งานเข้าว่ะ แต่เป็นงานของพวกมึงนะ 5555"
วันพฤหัสบดีที่ 21 มกราคม 2010 เวลาประมาณ 1155 pm ณ ชุมชนแห่งนึงที่ติดชายป่าใน อ.จะนะ จ.ปัตตานี
ทหารกล้า 2 นายในชุดสีดำตลอดทั้งตัววิ่งหลบตามมุมตรอกซอกซอยเพื่อหลบการตรวจจับของข้าศึกในบริเวณนั้นอย่างแนบเนียนก่อนถึงเป้าหมาย
ทหารกล้าคนที่ 1 ส่งสัญญาณมือให้บั๊ดดี้ที่อยู่ห่างออกไปประมาณ 6 เมตรให้หาที่หลบเมื่อข้าศึกเดินคุยกันอย่างจอแจอยู่ใกล้ๆ และใกล้เรื่อยๆ
ทหารกล้าคนที่ 2 เหยียบหลังคารถกระโดดเกาะระเบียงเก่าๆ แล้วโหนตัวขึ้นไปข้างบนเพื่อส่องกล้องสำรวจดูต้นทาง
ทหารกล้าคนที่ 2 - "ข้าศึกลาดตระเวณทาง 2 นาฬิกา 2 คน ....กับหมาอีก 1 ตัว"
ทหารกล้าคนที่ 1 - ".....กูเกลียดหมา ....พร้อมกันนะ ....3 ....2 ....1" ทหารกล้าทั้ง 2 นายจู่โจมข้าศึกจากด้านบนและด้านล่างพร้อมกันด้วยที่ช็อตไฟฟ้าจนสลบ
ส่วนหมาถูกยิงด้วยปืนไรเฟิลเก็บเสียงจากระยะที่ไกลออกไปประมาณ 250 เมตร
??? - "Hunting Hawk เรียก Romeo 1 และ 2 .....พบข้าศึกติดอาวุธ 2 คนกำลังมุ่งหน้าไปหาพวกนายทาง 7 นาฬิกา"
ทหารกล้าทั้ง 2 นายหาที่กำบังแล้วเข้าจู่โจมข้าศึกทางด้านหลังจากความมืดอย่างรวดเร็วจนสลบด้วยที่ช็อตไฟฟ้าเช่นเคย
Hunting Hawk - "เวร !!! ข้าศึกกำลังกระจายตัวกันในพื้นที่เป็นจำนวนมาก คาดว่าพวกมันจะรู้ตัวแล้ว"
Romeo 1 - "....งั้นเริ่มแผนบี"
Romeo 2 - "คิดว่าจะไม่ยิงใครแล้วนะ" ทหารกล้าทั้ง 2 นายเก็บที่ช็อตไฟฟ้าแล้วหยิบปืน MP5-SD ที่สะพายอยู่ข้างหลังออกมาแทน
Romeo 1 - "ก็เห็นเป็นอย่างนี้ทุกทีแหละ" โชคดีที่ไม่ต้องใช้ MP5-SD เพราะข้าศึกเหล่านั้นยังไม่ล่วงรู้ถึงการรุกล้ำของบุคคลภายนอก
ข้าศึกออกมาต้อนรับเจ้าหน้าที่ข้าราชการระดับสูงพร้อมบอร์ดี้การ์ด ( ฝีมือดี ) ที่ติดตามมาอีกหลายคน
ทหารกล้าทั้ง 2 นายรอจนเจ้าหน้าที่ระดับสูง ( และบอร์ดี้การ์ด ) กลับออกไปจากพื้นที่จึงลักลอบเข้าไปยังตัวอาคารที่เป็นเป้าหมายต่อจนสำเร็จ
17 นาทีต่อมา ณ ห้องนอนของเป้าหมายที่มืดสนิท
Romeo 1 - "ช่วยวางปืนลงด้วยครับท่าน .....พวกเรามาดีครับ" ทหารกล้าคนที่ 1 ลดปืนลงบอกเป้าหมายที่ตกใจตื่นให้อยู่ในความสงบ
Romeo 2 - "แต่นั่นก็ขึ้นอยู่กับว่าท่านจะให้ความร่วมมือมากน้อยขนาดไหนด้วยนะครับ" ทหารกล้าคนที่ 2 เข้าประชิดด้านหลังแล้วปลดปืนของเป้าหมายออก
เป้าหมาย - ".....พวกมึง .....คนของ ...xxx... หรือวะ ?" เป้าหมายทำเสียงแข็งใส่ทหารกล้าทั้ง 2 นายอย่างไม่มีทีท่าว่าจะเกรงกลัวแต่อย่างใด
Romeo 1 - "ไม่ใช่ครับ ....พวกเราเป็นคนของประชาชน" ทหารกล้าคนที่ 1 เดินเข้าไปยืนตรงปลายเตียงของเป้าหมาย
เป้าหมาย - "ของประชาชน ??? .....พูดได้ดี แล้วคนของประชาชนอย่างพวกมึงต้องการอะไรจากกูล่ะ ???"
Romeo 2 - "ความจริงครับ .....ความจริงล้วนๆ เกี่ยวกับเรื่องที่ บก.ทบ. .....ผมคาดหวังว่าจะได้ฟังคำตอบจากท่านแบบถึงพริกถึงขิงเหมือนเดิม"
เป้าหมาย - "ไอ้พวกปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม ......กูไม่นึกว่าจะเป็นพวกมึง 2 ตัวเลยนะ" บอร์ดี้การ์ดของเป้าหมายออกมาล้อมพวกผมประมาณ 10 คนอย่างรวดเร็ว
เป้าหมาย - "คิดไม่ถึงว่าเด็กเหลือขอของไอ้แสนจะมาได้ไกลถึงขั้นนี้ .....คิดไม่ถึงจริงๆ .....ไอ้โก้ล่ะ ? มันอยู่แถวนี้ใช่มะ ?" เป้าหมายลุกขึ้นเปิดไฟดึงโม่งและ
NVG ของทหารกล้าทั้ง 2 นายออกก่อนจะยืนขำเยาะเย้ยด้วยการตบหน้าเบาๆ
ผม - "อยากเจอก็จัดให้" ผมแอบกดสวิตช์ระเบิดแสงที่แอบวางเอาไว้บนหัวเตียงของเป้าหมาย ( ตอนปลดปืน ) ทำให้บอร์ดี้การ์ดพวกนั้นแสบตากันหมด
ระเบิดควันถูกปาเข้ามาในห้องทางหน้าต่างอีก 2 ลูก ผมกับไอ้สู้หมอบลงนอนกับพื้นอย่างรวดเร็วเพื่อหลบกระสุนที่ยิงเข้ามาชุดใหญ่
ผมกับไอ้สู้ชักปืนออกมานอนยิงบอร์ดี้การ์ดเหล่านั้นก่อนที่ทหารกล้าอีกนายจะโรยตัวทะลุกระจกหน้าต่างเข้ามาในห้องแล้วเอาปืนจ่อหัวเป้าหมายเอาไว้
เป้าหมาย - "นั่นมึงใช่มั้ยไอ้โก้ ???" เป้าหมายลุกขึ้นยืนยกมือสั่งบอร์ดี้การ์ดห้ามยิงแล้วมองหน้าทหารกล้าที่เพิ่งโรยตัวเข้ามาทางหน้าต่างด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่น
พี่โก้ - "ใช่ครับ .....ผมไม่นึกว่าจะได้เจอกับท่านอีก .....โดยเฉพาะในสถานการณ์แย่ๆ อย่างนี้"
เป้าหมาย - "แย่กว่านี้มึงกับกูก็เคยเจอกันมาแล้วนี่ไอ้โก้ 555 .....เออ ไอ้หลอดสบายดีป่าววะ ?"
พี่โก้ - ".....ไอ้หลอดตายแล้วครับ"
เป้าหมาย - "หรอ ? ....น่าเสียดาย ....วางปืนลงแล้วมานั่งคุยกันก่อนซิไอ้โก้ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน ....มาๆ"
พี่โก้ - "อย่าบังคับให้ผมทำอย่างนี้เลยครับท่าน ....ไม่งั้นชื่อท่านจะขึ้นหนังสือพิมพ์หน้าหนึ่งของวันพรุ่งนี้แน่" พี่โก้ขึ้นนกเล็งดังแกร๊กเอาปืนจ่อหัวเป้าหมาย
??? - "กูก็ไม่อยากยิงมึงเหมือนกันไอ้โก้ !!! วางปืนลงซะ !!!" เสียงชายหนุ่มผู้นึงดังมาจากข้างหลังประตู
พี่โก้รีบคว้าคอเสื้อเป้าหมายมาบังตัวอย่างรวดเร็วแล้วเอาปืนจ่อหัวเอาไว้ ส่วนผมกับไอ้สู้ยืนคุมเชิงของบอร์ดี้การ์ดที่สภาพยังดีอยู่อย่างไม่กระพริบตา
??? - "ปล่อยตัวท่านซะ ....เห็นแก่ความเป็นเพื่อนของเราเถอะไอ้โก้" เสียงนาฬิกาข้อมือของผมกับไอ้สู้และพี่โก้ดังพร้อมกันตี๊ดๆ ตี๊ดๆ
พี่โก้เลยผลักเป้าหมายใส่กลุ่มบอร์ดี้การ์ดพร้อมกับโยน flash bang ตามหลังเป้าหมายไปติดๆ เป็นจังหวะเดียวกันกับที่พลซุ่มยิงของทหารเรือยิงสนับสนุนให้
ทั้งผมกับไอ้สู้และพี่โก้รีบหันหลังหลบ flash bang แล้วกระโดดออกนอกหน้าต่างทันที
ไอ้สู้ - "เฮ้ออออ ดีนะที่เป็นรถขนฟางไม่ใช่รถขนขยะอย่างในหนัง"
ผม - "พี่โก้ ....โอเคป่าวพี่ ?" พี่โก้ไม่พูดอะไรเอาแต่นั่งก้มหน้าร้องไห้เงียบๆ อยู่คนเดียว
วันศุกร์ที่ 22 มกราคม 2010 เวลาประมาณ 0935 am ณ สนามบินเชียงใหม่
ไอ้เดียว - "หวัดดีพี่ ....เป็นไรป่าวเนี่ย ??? หน้าตาไม่ค่อยสบายเลย" เด็กหนุ่มหน้าตาดีตัวไม่สูงมากผิวขาวหน้าตี๋นิดๆ ตัดสกรีนเฮดในชุดนักเรียนเดินมาไหว้ผม
ผม - "ง่วงน่ะ .....ปะกินข้าว พี่หิวละ" เมื่อหลายวันก่อนไอ้เดียวโทรมาหาไอ้ดิ๊ฟแล้วเล่าเรื่อง "เบอร์มรณะ" ที่เกิดขึ้นกับเพื่อนของมันให้ฟัง
ผมอดเป็นห่วงไม่ได้เลยขึ้นมาหา ( ข้องใจไรนิดหน่อยเกี่ยวกับเรื่องนี้ ) ระหว่างกินข้าวผมให้ไอ้เดียวเล่าเรื่องเบอร์มรณะให้ฟังอย่างละเอียด
ผม - ".....ไม่น่าเชื่อว่าจะพัฒนากันไปถึงขั้นนี้แล้ว"
ไอ้เดียว - "อะไรนะพี่ ?" ผมบ่นงึมงำขณะจดรายละเอียดที่ไอ้เดียวเล่าให้ฟังลงสมุดโน๊ตเล่มเล็ก
ผม - "หมายถึง LRAD น่ะ .....มันคือ ....." ผมอธิบายให้ไอ้เดียวฟังเกี่ยวกับ LRAD ว่ามันคืออะไร ( อยากรู้ Google ช่วยท่านได้ อิอิ )
หลังจากกินข้าวเสร็จไอ้เดียวพาผมไปพบกับญาติของเพื่อนมันที่ตาย ญาติทุกคนบอกปฏิเสธไม่ให้ข้อมูลหรือแสดงความคิดเห็นใดๆ ทั้งสิ้น
ไอ้เดียว - "ทำไมเค้าถึงกลับลำได้ขนาดนั้นล่ะพี่ ??? งงว่ะ"
ผม - "ช่างเถอะ .....กลับบ้านกัน" ผมกับไอ้เดียวเลยกลับบ้านทันที ( บ้านไอ้เดียว ) ระหว่างทางไอ้เดียวขอแวะไปหาผู้สาวคนนึงที่มันจีบเอาไว้อยู่ตั้ง 3 เดือน
เพื่อนัดไปว่ายน้ำในวันพรุ่งนี้ เมื่อถึงบ้านของผู้สาวคนนั้นก็พบรถมอไซต์จำนวนมากจอดอยู่ที่หน้าบ้าน มีเด็กวัยรุ่นใส่ชุดช่างคนนึงนั่งดูดบุหรี่อยู่บนมอไซต์
ผม - "แน่ใจนะว่าใช่บ้านหลังนี้ ????"
ไอ้เดียว - "เริ่มไม่แน่ใจแล้วเด่ะ" ไอ้เดียวลงไปคุยกับเด็กวัยรุ่นคนนั้นอย่างเป็นมิตรแต่วัยรุ่นคนนั้นกลับมีท่าทีคุกคามไอ้เดียวแทน
แถมยังเรียกเพื่อนออกมาข้างนอกอีก 2 คน ไอ้เดียวเลยถอยกลับมาที่รถอย่างหัวเสีย
ไอ้เดียว - "แม่งไม่ให้เข้าไปเด็กผมว่ะพี่ .....แม่งบอกไม่อยู่ยังไม่กลับ"
ผม - "ยังไม่กลับแล้วพวกมันเข้าไปข้างในได้ไงล่ะ ???? ......นอกจากไม่อยากให้เอ็งเจอมากกว่า"
ไอ้เดียว - "ผมก็ว่าอย่างงั้นแหละเพราะผมจำรองเท้าส้มมันได้"
ผม - "งั้นมากับพี่" ผมกับไอ้เดียวเดินไปหาเด็กช่าง 3 คนที่อยู่ตรงหน้าบ้านแล้วสอบถามต่างๆ นาๆ เกี่ยวกับเจ้าของบ้าน ( เด็กไอ้เดียวที่ชื่อ "ส้ม" )
ระหว่างการสอบถามมีเด็กผู้หญิงคนนึงออกมาที่หน้าบ้านพร้อมกับผู้ชายอีกคนที่กอดคอกันออกมาแล้วไล่ไอ้เดียวให้กลับไป
แต่สายตาที่ผมเห็นจากส้มคือการขอความช่วยเหลือ ผู้ชายวัยรุ่นที่กอดคอส้มอยู่เลยกอดคอลากเข้าไปในบ้านทันทีทำให้ผมจับพิรุจได้
ผม - "เดียว .....ตามพี่ให้ทันนะ"
ไอ้เดียว - "ครับ" ผมถีบเด็กช่างคนแรกจนล้มแล้วกระชากคอคนที่สองอัดกับประตูบ้าน ส่วนไอ้เดียวต่อยกับคนที่สามอย่างนัวเนียจนมันหมอบคาพื้น
ผมกับไอ้เดียวบุกฝ่าเด็กช่างวัยรุ่น 2-3 คนจนถึงห้องนอนของส้ม
ไอ้เดียว - "เปิดนะไอ้สัด !!! .....กูบอกให้เปิด !!!" ไอ้เดียวทุบประตูตึงๆ แหกปากตะโกนลั่น
ส้ม - "เดียววววว !!! .....ช่วยด้วย !!! ช่วยส้มด้วย !!! กรี๊ดดดดดดดด" พอส้มกรีดร้องออกมาอย่างสุดเสียงไอ้เดียวเลยกระโดดถีบประตูเป็นชุดแต่ก็ไร้ผล
ไอ้เดียว - "ไอ้เหี้ยเอ๊ย !!! กูบอกให้เปิดไงไอ้สัด !!!" ไอ้เดียวโกรธหน้าแดงน้ำตาคลอเบ้าทุบประตูตึงๆ อย่างไม่หยุดเมื่อส้มหยุดร้อง
ผม - "ถอย !!!" ผมตัดสินใจควักปืนออกจากซองใต้รักแร้แล้วยิงกลอนประตูจนหลุดไอ้เดียวเลยถีบประตูพังเข้าไปอย่างรีบร้อน
ผมรีบคว้าคอเสื้อไอ้เดียวให้หลบเพราะชายวัยรุ่นคนนั้นยิงปืนสวนออกมา 2 นัดก่อนจะลุกขึ้นแล้วตั้งท่าจะกระโดดออกทางหน้าต่าง
ผมขี้เกียจเปลืองกระสุนไปกับไอ้ระยำพวกนี้เลยใช้มีดสั้นปาใส่ต้นขาด้านหลังจนมันล้มหน้าทิ่มคาหน้าต่าง ( นี่คือผลของการปาลูกดอกที่บ้านทักบ่อยๆ 555 )
ผมเดินไปกระทืบหน้าจนมันสลบแล้วกดโทรศัพท์แจ้งความทันที พวกที่เหลือรีบบิดมอไซต์หนีออกไปอย่างรวดเร็วแต่หารู้ไม่ ...ผมจดทะเบียนรถไว้หมดแล้ว
ไอ้เดียวรีบเข้าไปปลอบส้มที่กำลังนั่งตัวสั่นขวัญเสียอยู่บนเตียงร้องไห้ไม่หยุด
เวลาต่อมา ณ บ้านของไอ้เดียวที่แม่ริม
ไอ้เดียวโทรศัพท์คุยกับพ่อแม่ของส้มอยู่นานก่อนจะวางสาย ไอ้เดียวเล่าให้ฟังว่าส้มน้อยใจไอ้เดียวที่เอาแต่เล่นเกมส์ไม่ยอมสนใจมันมั่งเหมือนคู่รักคนอื่นๆ
ที่ไปรับไปส่งไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ส้มเลยน้อยใจปล่อยใจให้ผู้ชายคนอื่นมาใกล้ชิด ....แต่โชคร้ายดันเกิดเรื่องแบบนี้ซะงั้น
ผมเลยเล่าให้ไอ้เดียวฟังเรื่องที่ไอ้โน๊ตมันน้อยใจผมแล้วพูดเตือนสติจนไอ้เดียวนั่งร้องไห้ ผมนั่งลงบนเตียงแล้วกวักมือเรียกไอ้เดียวให้เข้ามาหา
ผมดึงตัวไอ้เดียวมากอดอยู่สักพักก่อนจะ .....หลับ Zzzz ตื่นมาอีกทีตอนบ่าย 3 ผมเห็นไอ้เดียวนั่งเล่นเกมส์ HoN ( พัฒนามาจาก DotA แต่มั่วกว่า -*-a )
ผมจู่โจมไอ้เดียวจากด้านหลังด้วยการกอดหอมแก้มไซร้คอเอามือลูบไล้ที่หน้าอกและเป้ากางเกงนักเรียนจนทั่ว ไอ้เดียวเริ่มหายใจแรงขึ้น
.....ร่างกายเริ่มเกร็งสั่นเทิ้มมากขึ้น .....ลำท่อนของไอ้เดียวก็เริ่มแข็งขึ้นเรื่อยๆ
ไอ้เดียว - "พี่ ....แปปนึง ....ขอจบเกมส์นี้ก่อน" ไอ้เดียวถอนหายใจฟืดฟาดหัวเราะคิกคักบิดตัวหนีดึงมือผมออกแล้วเล่นเกมส์ต่อ ผมเลยนั่งกอดมันอยู่อย่างนั้น
( ผมให้ไอ้เดียวนั่งตักแล้วเล่นเกมส์ ) พอจบเกมส์ไอ้เดียวหันมากอดจูบลูบไล้ผมทันที ไอ้เดียวดูดปากละเลงลิ้นไซร้คอผมทั้งซ้ายและขวา
ไอ้เดียวไม่รอช้าถอดเสื้อยืดสีดำผมออกทันทีแล้วดูดขบเม้มละเลงลิ้นที่หน้าอกของผมจนทั่วดังจ๊วบๆ ( แดงเลย เหอะๆ ) ผมนั่งเอนเกร็งเสียวอยู่บนเก้าอี้
ด้วยอาการเคลิบเคลิ้มจากวิชาชิวหาพาเพลินของไอ้เดียว ....มิน่า ญ ถึงติดมันรึ่มเลย 555 ( รูปหล่อพ่อรวยควยไม่ใหญ่แต่ไซร้เก่ง )
ไอ้เดียวดูดไซร้ไล่ลิ้นลงไปที่หน้าท้อง six pack ของผมอยู่แปปนึงก่อนจะปลดเข็มขัดและตะขอกางเกงยีนส์ผม แล้วก้มหน้าลงมาซุกไซร้ไล่ลิ้นไปทั่ว
บริเวณเป้ากางเกงในจนผมเสียวต้องดึงกางเกงขายาวออกแล้วแยกขากว้างๆ ให้ไอ้เดียวซุกไซร้ไล่ลิ้นตรงเป้ากางเกงในของผมต่อจนทั่ว
ผมพลิกตัวขึ้นคร่อมไอ้เดียวแล้วจัดการปลดกระดุมเสื้อนักเรียนของมันออกจนหมดแล้วก้มหน้าลงไปดูดไซร้ไล่ลิ้นตามร่างกายขาวเผือกของไอ้เดียวดังจ๊วบๆ
โดยเฉพาะตรงหัวนมทั้งซ้ายและขวาที่ผมดูดไซร้ไล่ลิ้นขบเม้มจนไอ้เดียวครางอู้อี้สูดปากซี๊ดซ๊าดอยู่เกร็งตัวช่วงบนตลอดเวลา ผมบดเอวอัด .357 ของผม
ใส่เป้ากางเกงนักเรียนของไอ้เดียวที่แข็งนูนขึ้นมาเป็นลำอย่างเนิบๆ ไอ้เดียวถอดเสื้อผมออกแล้วกอดผมแน่นเกร็งจิกแผ่นหลังและไหล่ผมเป็นพักๆ
ผมเลยดูดหัวนมข้างซ้ายของมันแรงขึ้นดังจ๊วบๆ ไอ้เดียวถึงกับสูดปากครางซี๊ดเกร็งตัวแอ่นหน้าอกกดหัวผมลงไปจนแทบหายใจไม่ออก
ผมเอื้อมมือลงไปปลดตะขอรูดซิปกางเกงนักเรียนมันแล้วดึงออกไปไว้ที่ข้อเท้าก่อนจะก้มลงไปดูดไซร้ไล่ลิ้นที่หน้าอกของมันต่อ
ไอ้เดียวเริ่มทนลิ้นทนปากผมไม่ไหวพยายามดิ้นหนีดันหน้าผมออกแต่ผมจับมือมันไว้แน่นทั้งสองข้างให้อยู่เฉยๆ จนไอ้เดียวร้องครางออกมา
ไอ้เดียว - "โอ๊ยยยยยย พี่ .....ผม .....ซี๊ดดดดดด เสียวววววว ......พอแล้ว ......อ้าาาาาาา ......เด๋วเป็นรอย .....อื้ออออออ" ไอ้เดียวร้องดิ้นอย่างแรงผมเลยหยุด
ไอ้เดียว - "พอก่อน .....พรุ่งนี้ผมไปว่ายน้ำกับหญิง .....ถ้าเป็นรอย ....แห้วแดกกันพอดี" ไอ้เดียวยิ้มหอบแห่กๆ พูดจาติดขัดก่อนจะดึงผมขึ้นไปดูดปากแลกลิ้น
ผม - "ไม่ทันแล้วล่ะ ......แดงเป็นจ้ำๆ ละ หุๆๆ" ผมชี้ให้ไอ้เดียวดูผลงานบนหน้าอกทั้ง 2 ข้างของมันที่ผมเพิ่งใช้วิชาชิวหาพาเพลินไปตะกี้
ไอ้เดียว - "โอยยยยยย พี่น็อตอ่ะ ......แดงเลย ......สู้โว๊ยยยยย !!!" ไอ้เดียวพลิกตัวขึ้นคร่อมล็อคคอผมแน่นแล้วดูดไซร้ขบกัดหูผมแบบเต็มปากเต็มคำ ><
ผม - "อ๊ากกกกกกกก ยอมแล้วๆ พี่ขอโทษ !!! .......ซี๊ดดดดดด ไอ้เดียว ......หยุดก่อนนนนน !!! ......โอ๊ยยยยยยย ยอมแล้ววววว"
ผมดิ้นอยู่นานจนเผลอต่อยชายโครงไอ้เดียวไปเต็มๆ 1 หมัดจนไอ้เดียวร้องอุกแต่ก็ยังไม่เลิก >< พอมันเห็นผมนอนหอบแห่กๆ น้ำตาคลอเบ้าจึงหยุด T_T
ไอ้เดียว - "ถ้าพรุ่งนี้ผมไม่ได้ฟันหญิงนะ .....ผมจะกัดหูพี่อีก 555" ไอ้เดียวหัวเราะร่าก่อนจะก้มหน้าลงมาดูดปากแลกลิ้นกับผมพัลวัล
ผมเลยแก้แค้นด้วยการงับริมฝีปากล่างมันเอาไว้จนไอ้เดียวร้องแอ้ๆ ดิ้นพล่านบอกขอโทษก๊าบ ....แต่ผมไม่ปล่อย หึๆ
ผมดึงตัวไอ้เดียวขึ้นนั่งดูดปากแลกลิ้นแล้วถอดเสื้อนักเรียนที่ปลดกระดุมออกจนหมดอยู่นานแล้วออกจนไอ้เดียวเหลือแต่กางเกงในสีน้ำเงินยี่ห้อ Adder
ขณะที่ผมกับไอ้เดียวนั่งดูดปากแลกลิ้นกันอย่างดูดดื่มมือไม้ของแต่ละฝ่ายก็ลูบไล้ไปทั่วร่างทั้งแผ่นหลังทั้งแก้มทั้งแขนก่อนไอ้เดียวจะเอนตัวผมให้ลงนอน
ไอ้เดียวดูดไซร้ไล่ลิ้นลงไปเรื่อยๆ จนถึงขอบกางเกงในดูดงับดุนดัน .357 และพวงไข่ของผมนอกกางเกงในอยู่นานก่อนจะดึงออกไป
ไอ้เดียวอ้าปากอมรูดดูดลำท่อนของผมดังจ๊วบๆ จนมันชุ่มไปด้วยน้ำลาย ผมทนไม่ไหวเลยพลิกตัวอยู่ในท่า 69 แล้วถอดกางเกงในสีน้ำเงินของมันออกก่อนจะ
อ้าปากอมรูดดูดลำท่อนของไอ้เดียวมั่ง ทั้งผมและไอ้เดียวต่างคนต่างเกร็งเอวเกร็งลำท่อนสูดปากครางซี๊ดกันเป็นพักๆ สักพักผมเลยจับไอ้เดียวนอนหงาย
อ้าขาออกกว้างแล้วเอาเจลหล่อลื่นมาทาจนทั่วที่รูของไอ้เดียวและ .357 ของผมก่อนจะบรรจงยัดมันเข้าไปอย่างช้าๆ ด้วยความฟิตแน่น
ไอ้เดียวหลับตาเกร็งขาครางอื้ออ้าสูดปากเบาๆ ขณะผมดัน .357 เข้าไปเรื่อยๆ พอสุดลำกล้องผมก็จัดแจงให้เข้าที่เข้าทางก่อนจะเริ่มขยับเอวจากช้าไปเร็ว
ผมเอาหมอนข้างมารองใต้สะโพกไอ้เดียวให้สูงขึ้นแล้วซอยเอวถี่ยิบเข้าสุดออกสุดจนไอ้เดียวหลับตาเกร็งตัวจิกผ้าปูแน่นก่อนจะดึงมากัดเอาไว้อย่างได้อารมณ์
ไอ้เดียวครางกระเส่าอื้อๆ สาวว่าวให้ตัวเองตับๆ ผมเลยพลิกให้มันนอนคว่ำหน้ายกสะโพกขึ้นสูงก่อนจะยัด .357 ของผมเข้ารูของไอ้เดียวอีกครั้ง
ไอ้เดียว - "โอ๊ยพี่ เบาๆ ดิ .....ซี๊ดดดดด" ไอ้เดียวเอามือมาดันเอวไม่ให้ผมกระแทกแรงๆ ผมเลยซอบเอวแบบเนิบๆ แทน
ผมเอื้อมไปสาวว่าวให้ไอ้เดียวพลางขยับเอวแบบเน้นๆ จนไอ้เดียวเผลอครางออกมาผมเลยดึงตัวไอ้เดียวให้ขึ้นข้างบนบ้าง ผมนั่งอ้าขาดูดไซร้ไล่ลิ้นที่ต้นคอ
ด้านหลังและด้านข้างของไอ้เดียวพลางลูบไล้ไปทั่วทั้งหน้าอกแล้วสาวว่าวให้มันไปด้วย ไอ้เดียวที่นั่งยองๆ หันหลังคร่อม .357 ของผมก็ขยับขึ้นลงดังตับๆ
จนผมเสียวต้องแอ่นเอวสวนขึ้นไปบ้าง เสียงเนื้อกระแทกกันและเสียงครางซี๊ดซ๊าดของผมกับไอ้เดียวดังระงมอยู่ในห้องท่ามกลางเนื้อตัวที่เปียกไปด้วยเหงื่อ
ไอ้เดียว - "ไม่ไหวแล้วพี่ .....เร่งเลย .....ซี๊ดดดดด"
ผม - "เหมือนกัน ....อื้อออออ" ผมเร่งสาวมือรูดลำท่อนของไอ้เดียวเร็วขึ้น ส่วนไอ้เดียวก็ขมิบรูตอดรัด .357 ของผมแล้วขย่มเอวลงมาเร็วขึ้นเช่นกัน
ผมกับไอ้เดียวครางซี๊ดซ๊าดดูดปากกันอย่างดุเดือดก่อนที่ร่างของผมกับมันจะกระตุกแล้วปล่อยน้ำออกมาพร้อมกัน
ไอ้เดียวนอนเอนหลังลงบนตัวผมหายใจหอบแห่กๆ ลำท่อนกระตุกปล่อยน้ำออกมาเรื่อยๆ จนเลอะไปทั่วหน้าท้องของมัน
ผมพลิกตัวให้ไอ้เดียวนอนตะแคงแล้วดึง .357 ออกดังบ๊อกก่อนจะก้มหน้าลงไปหอมแก้มมันเบาๆ 1 ฟอด ไอ้เดียวหันมานอนกอดผมแล้วก็เผลอหลับไปทั้งคู่
รู้สึกตัวอีกทีก็ลุกขึ้นมาอาบน้ำล้างเนื้อล้างตัวด้วยกัน ไอ้เดียวทำท่าว่าจะเอาผมให้ได้ด้วยการซุกไซร้ไล่ลิ้นนัวอยู่ที่ข้างหลังต้นคอผมพลางสาวว่าวให้ยิกๆ
แล้วส่งลำท่อนของมันมาถูไถเข้าออกๆ ที่ร่องก้นทำเอาผมเคลิ้มไปแปปนึงเกือบจะยอมให้มันเอาผมจนได้ ><
แต่โชคร้ายที่มือถือของผมดังขึ้นซะก่อน ซึ่งเบอร์นี้ผมไม่รับสายไม่ได้ซะด้วย ผมตกใจมากเมื่อมือถือผมดังเป็นเพลงนี้ ( ผมตั้ง ring tone แยกเอาไว้ว่าใครโทร
มาจะเป็นเพลงอะไร ) ....... นายใหญ่แห่ง Dagger Chamber โทรมา !!! รีบลนลานออกจากห้องน้ำแล้วรับสายด้วยความตื่นเต้นจนมือสั่น
ผม - "คะ ครับ ....กระผม ร้อยตรี สิทธิกร ...( นามสกุล )... รับสายครับ !!!" ผมรับสายเสียงดังฟังชัดอย่างตื่นเต้นเพราะนายคนนี้ไม่ได้โทรหาผมมา 2 ปีกว่าแล้ว
( ถ้าไม่ใช่เหตุการณ์ครั้งสำคัญคนๆ นี้จะไม่โทรหาผมหรือใครในทีมเป็นการส่วนตัว ) ถึงน้ำอันเสียงราบเรียบของคนรุ่นลุง ( อายุราว 50 ต้นๆ ) จากปลายสาย
จะพูดจาด้วยความสุภาพและอารมณ์ขันอยู่ตลอดเวลา ....แต่ก็ทำให้ผมกลัวทุกครั้งที่คุยด้วย ผมยืนตั้งใจฟังทุกคำสั่งและคำแนะนำจากนายใหญ่ระดับพลเอก
แล้วจดลงสมุดโน๊คเล่มเล็กแทบทุกตัวอักษร ( มือสั่นด้วยแหละ เหอะๆ -*-a )
ผม - "ครับได้ครับ ......รับรองไม่มีคำว่าพลาดครับท่าน .....ผมจะพยายามเต็มที่ครับ ......ฮะๆ ขอบคุณมากครับท่าน .....ครับสวัสดีครับ ........ฟู่ !!!"
ไอ้เดียว - "ใครหรอพี่ ???? ....ดูเกร็งเชียว" ไอ้เดียวถามผมขณะยืนเช็ดตัวอยู่หน้าห้องน้ำ
ผม - "คนใหญ่คนโตในวังน่ะ .....นานทีปีหนถึงจะได้คุย .....หรือได้เจอ"
ไอ้เดียว - "ป๋าหรอพี่ ????"
ผม - ".....ไม่ใช่ .....คนๆ นี้น่ะ .....บอกไปก็ไม่รู้จักหรอก เค้าไม่ค่อยมีส่วนร่วมกับการเมืองหรืออะไรสักเท่าไร .....แบบว่าเก็บตัวเก่งน่ะ"
ไอ้เดียว - "แล้วนี่พี่จะไปแล้วหรอ ?"
ผม - "ใช่ ต้องรีบละ .....เหลือเวลาอีกแค่ ..... 19 ชั่วโมง ก่อนที่อะไรๆ ในประเทศไทยจะแย่ไปกว่านี้" ผมรีบใส่เสื้อผ้าหยิบปืนออกมาเช็คอย่างรวดเร็ว
ก่อนจะคว้ากระเป๋าเป้มาสะพายใส่หลัง
ไอ้เดียว - "โชคดีนะพี่" ไอ้เดียวเดินมาจับไหล่ขณะที่ผมเปิดประตูห้องออกไปอย่างรีบร้อนทำเอาผมหยุดชะงักไปแปปนึง ผมเลยหันไปเอามือขยี้หัวแล้วยิ้มให้
5 ชั่วโมงต่อมา
??? - "พวกเราได้รับคำสั่งโดยตรงจากผู้บังคับบัญชาระดับสูงในกองทัพให้สนับสนุนพวกคุณอย่างเต็มที่ เพราะงั้น .....ไม่ต้องเกรงใจนะครับ"
ทหารรูปหล่อคนนึงส่งเอกสารให้ผมและไอ้สู้เซ็นต์
ไอ้สู้ - "ขอบใจมาก" ไอ้สู้นั่งดูดบุหรี่แล้วส่งต่อให้ทหารกล้าคนนึงที่นั่งอยู่ทางด้านซ้าย
ผม - "งั้นคำสั่งแรกก็คือ .....ขอให้ทุกคนเอาชีวิตรอดกลับมาให้ได้ .....ทราบ ??!!!"
ทหารกล้าทั้ง 4 นาย - "ครับ !!!"
******************************************
No comments:
Post a Comment