บทที่ 29 " ไทรโยคน้อย "

ย้อนไปเมื่อหลายวันก่อนช่วงต้นเดือนกันยายน 2009 
วันศุกร์ที่ 4 กันยายน เวลาประมาณ 0530 pm ณ บ้านผมที่ จ.นนทบุรี
??? - "พี่น็อตตตตตต ตื่นๆๆ ....ลุกได้แล้วๆ ยังอีก ....บอกให้ลุกไง .....ฮึ๊บบบ ไอ้ดิ๊ฟมาช่วยกันหน่อยดิ๊ 1 ...2 ...3 !!!"
ผม - "อะไรกันนักกันหนาวะไอ้พวกนี้ อ๊ากกกกกก !!!" ผมลุกขึ้นไล่เตะทั้งไอ้โน๊ตและไอ้ดิ๊ฟที่ช่วยกันลากผมลงจากเตียงมานอนกองที่พื้นจนมันวิ่งกันทั่วห้อง
ไอ้โน๊ต - "ยอมแล้วๆ โอ๊ยยยย ยอมแล้วววว อ๊ากกกก" ไอ้โน๊ตโดนขาผมล็อคแขนบิดไปข้างหลังนอนดิ้นพล่านที่พื้นส่วนไอ้ดิ๊ฟโดนล็อคคอจากด้านหลังจนนิ่ง
ไอ้ดิ๊ฟ - "พี่น็อต ....อ่อก ....เพื่อนพี่ ....มากัน ....แล้ว ...แค่กๆ" ผมเลยปล่อยมันทั้งคู่ให้เป็นอิสระ ผมอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วลงไปหาเพื่อนที่รออยู่ข้างล่าง
ผม - "ไงมึง ? ไล่เมียกลับฟิลิปินส์ไปแล้วเด่ะ" ผมทักทายเพื่อนรุ่นน้องที่รู้จักกันมา 12 ปี ชื่อ "กอล์ฟ" ( แต่ผมเรียกสินตามชื่อจริงของมัน ) 
เมียมันชื่อ "โรวีน่า" เป็นครูสาวสวยสอนภาษาอังกฤษชาวฟิลิปินส์ของโรงเรียนแห่งนึงใน กทม. ส่วนไอ้สินเป็นโปรแกรมเมอร์ของบริษัทเอกชนแห่งนึง
ไอ้สิน - "นายกากว่ะ ตื่นแม่งซะเย็นเลย ไอ้ปิงแม่งไม่มาว่ะพี่น็อต แม่งติดงาน"
ผม - "เออๆ กูรู้ละ เมื่อคืนมันก็โทรมาบอก ....ไอ้บอลล่ะ ?"
ไอ้สิน - "นั่งดูดมะเร็งอยู่ข้างนอกนู่น" ผมเดินออกไปดูที่ข้างนอกเจอรุ่นน้องของผมอีกคนที่กำลังนั่งดูดบุหรี่คุยกับ พลฯ ประจำบ้าน
ไอ้บอล - "หวัดดีพี่" ไอ้บอลเป็นรุ่นน้องผมค่อนข้างหลายปี ( เคยเรียนที่เดียวกัน ) หน้าตามันคล้ายๆ รุจ เดอะสตาร์ ทำงานเกี่ยวกับคอมพ์เป็นลูกน้องไอ้สินอีกที
ผม - "เออๆ เหลือใครอีกวะ ? ...ไอ้ดุ๊ก ตกลงมึงไปป่าวเนี่ย ? ไม่ต้องเฝ้าหรอกบ้านน่ะ มันไม่หนีไปไหนหรอกห่า" ผมบอก พลฯ ประจำบ้านให้ไปเที่ยวด้วย
เพราะไอ้นี่มันไม่ค่อยได้ไปไหนสักเท่าไร ให้หยุดกลับบ้านก็ไม่กลับ ให้ไปไหนเที่ยวไหนก็ไม่ไป แม่งอยู่กับบ้านอย่างเดียว
ไอ้ดุ๊ก - "โถ่ มว. เด๋วผู้พันกับคุณนายกลับมาผมก็โดนด่าน่ะดิ ไอ้โอมันก็ยังไม่กลับมาด้วย ไม่มีคนเฝ้าบ้านนะ"
ผม - "เออน่าๆ เค้ายังไม่กลับมาหรอก อีกนานเลยแหละ ...ไปเลยๆ ไปเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเลยมึง นี่เป็นคำสั่ง" ในที่สุดไอ้ดุ๊กก็ยอมไปด้วย
ผมและพวกน้องๆ วางแผนจะไปเที่ยวน้ำตกไทรโยคกันที่กาญจนบุรีในวันหยุดเสาร์อาทิตย์นี้ ( 5 - 6 ก.ย. )
แล้วทุกคนก็ค่อยๆ ทะยอยมากัน มี ผม,ไอ้สิน,ไอ้บอล,ไอ้ดุ๊ก,ไอ้ดิว-นิว,ไอ้ดิ๊ฟและไอ้เจ ส่วนไอ้โน๊ตอดไปเพราะต้องไปแข่งยิงปืนรายการสำคัญ 5555
ไอ้นุ๊กติดงานสัมมนา,ไอ้กรติดงานที่อู่,เจ้านิ๊กติดเรียนพิเศษ,ไอ้สู้ไปทำบุญกับครอบครัว,นิโอ๊ะติดสอนพวกคอแพทย์ ไอ้เล็ก ...ไม่รู้ติดต่อไม่ได้ -*-  
ผม - "รวมๆๆ กระผมร้อยตรี ...( ชื่อ-นามสกุล )... จะมาชี้แจงเรื่องกำหนดการของทริปน้ำตกนรกครั้งนี้ ใครจะถอนตัวขอให้เอาหัวโขกพื้น 10 ทีดังๆ"
ผม - "เริ่มจากรถไฟออกจากสถานีศาลายาเวลา 0826 am โดยประมาณ ถึงเวลาประมาณ ....เอ่อ ...ไม่รู้ว่ะ คงจะสายๆ เที่ยงๆ ล่ะมั้ง -*-a .....จบการชี้แจง"
ไอ้บอล - "คำถามครับ มว.น็อต ....สรุปพวกเรารู้แค่เวลารถไฟออกใช่มั้ยครับ ? -*-" ลูกน้องผู้น่ารักของผมยกมือขึ้นถามด้วยสีหน้างงๆ
ผม - "ถูกต้องพลทหารดุ๊กดิ๊ก T_T" 
พอตกดึกทุกคนเริ่มงุ่นง่านอยากเล่นเกมส์เลยออกไปเล่นเกมส์กันที่ร้านประจำแห่งนึงแถวๆ ท่าน้ำนนท์ ( เจ้านิวและไอ้เจไม่ได้มาด้วย ...นอน Zzz )
จนถึงเวลาประมาณ 0520 am ก็กลับไปรับ 2 คนที่เหลือแล้วก็นั่ง Taxi ตรงไปยังสถานีรถไฟศาลายา ตีตั๋วเสร็จก็นั่งรอ ...รอ ...รอ จนหลับ ...ฟรี๊ Zzz
ผม - "เชี่ย หลับกันง่ายดีจริงๆ -*-a ....ดิว พี่ฝากดูของด้วยนะ อย่าเพิ่งหลับนะมึง เด๋วไปซื้อเสบียงก่อน" ผมเข้าห้องน้ำแล้วไปหาซื้อของกินที่ 7-11
ขณะเดินออกจาก 7-11 ก็มีผู้ชายคนนึงเดินก้มหน้าก้มตามาชนไหล่ผมอย่างแรง ( ไอ้ผมก็ไม่ได้มองเพราะมัวแต่เดินอ่านหนังสือพิมพ์ -*-a )
??? - "ขอโทษครับพี่ ผมไม่ได้ตั้งใจ"
ผม - "ไม่เป็นไรๆ" ผมไม่ได้ติดใจอะไรเพราะมันขอโทษแล้วก็จบๆ ไปเถอะ ( แม้แต่หน้ามันผมยังไม่ได้มองเลย -*- )
และแล้วเวลาแห่งการรอคอยก็สิ้นสุดลงเมื่อรถไฟมาจอดเทียบชานชลา พวกผมได้ขึ้นโบกี้สุดท้าย ( ข้างๆ เป็นแหม่ม 2 คนจากปารีสหน้าตาดีสุดๆ >< )
??? - "อ้าวพี่ เจอกันอีกแล้ว ไปเที่ยวน้ำตกเหมือนกันหรือพี่ ?" เด็กหนุ่มหน้าตาดีสูงโปร่งผิวขาวตัดรองทรงสูงหันมาทักผมหลังจากเก็บของที่ชั้นวางเหนือหัว
ผม - "ห๊ะ ??? โทษทีนะ เราเจอกันตอนไหนวะ ?" ผมถอดหูฟัง iPod ตีหน้างงใส่ -*-
??? - "ก็หน้า 7-11 ตะกี้ไง ที่ผมเดินชนพี่น่ะ"
ผม - ".....อ๋อ ....เออ พาน้องๆ ไปพักผ่อนน่ะ เอ็งก็ไปหรอ ?" หลังจากพูดคุยกันสักพัก ผมก็รู้จักชื่อมัน มันชื่อ "อาร์ม" เรียนอยู่ปี 1 ที่มหิดลศาลายานี่แหละ
อาร์มมันมากับเพื่อนผู้ชาย 3 คน ผู้หญิงอีก 2 คน ถึงมันจะหน้าตาดีแต่ผมก็เฉยๆ ไม่ได้คิดอะไร ( แต่ในอนาคตก็เสือกคิดจนได้ 555 )
ทุกคนดูตื่นตาตื่นใจมากเมื่อรถไฟผ่านสถานที่ต่างๆ ในจังหวัดกาญจนบุรี โดยเฉพาะสะพานข้ามแม่น้ำแควและเส้นทางสายมรณะ ( อย่างว่าของไม่เคย 555 )
ผมถ่ายรูปตลอดสองข้างทางเพื่อเก็บไว้เป็นที่ระลึก ผมหันไปมองไอ้อาร์มโดยบังเอิญก็เห็นมันนั่งมองผมขณะยืนถ่ายรูปที่หน้าต่าง มันก็ยิ้มให้แล้วหันไปคุยต่อ
ตลอดเส้นทางผมก็ได้พูดคุยกับคุณลุง 2 พี่น้องที่เป็นข้าราชการทหารและตำรวจที่ปลดเกษียณมาแล้ว 2 ปี ที่นั่งรถไฟเล่น ( ไปกลับ กทม - น้ำตก -*- )
ผมสอบถามถึงเรื่องสถานที่ท่องเที่ยวแถวนั้น,เรื่องเวลาของรถไฟ,เส้นทางต่างๆ และที่พัก ก็ได้ข้อสรุปอันแสนเศร้า T_T
ผม - "รวมครับพ่อแม่พี่น้อง ....เอาข่าวร้ายหรือข่าวดีก่อน ????" ไอ้สินบอกเอาข่าวดีก่อน
ผม - "ข่าวดีคือเราได้เล่นน้ำตกแน่เพราะน้ำตกที่นั่นไม่น่ากลัว ข่าวร้ายคือ ....เรามีเวลาเดินทางไปที่น้ำตกและเล่นน้ำภายใน 5 นาที ก่อนที่รถไฟจะออก"
ไอ้สิน - "เหี้ยแล้วไง" ทุกคนหน้าซีดกันหมดเพราะคิดว่าจะไปเช้าเย็นกลับได้ ....อดเล่นน้ำแน่ๆ ทุกคนคิดกันอย่างนั้นผมรู้สึกได้จากสีหน้าเซ็งๆ ของพวกมัน
ผม - "เอ่อ ...ข่าวร้ายยังไม่หมดแค่นี้นะ .....เรื่องที่พักน่ะ .....คือ .....เราอาจะไม่มีที่พักเพราะช่วงนี้คนไปเที่ยวกันเยอะ ...ก็ ....เสาร์อาทิตย์อาเนาะ เหอะๆ"
ทุกคนนั่งนิ่งไม่พูดอะไรได้แต่มองหน้ากัน ตอนนั้นผมรู้สึกผิดมากที่พาน้องๆ มาลำบากโดยที่ไม่ได้มีการเตรียมแผนอะไรไว้เลย นึกว่าไปเช้าเย็นกลับได้ T_T
ผม - "โทษทีว่ะทุกคน พี่ผิดเองที่ไม่ได้วางแผนอะไรไว้เลยตั้งแต่ทีแรก นึกว่ามันมาเช้าเย็นกลับได้ ....แม่งเอ๊ยยยยย" ผมคิดไรไม่ออกนั่งก้มหน้าถอดใจสุดๆ 
ไอ้ดิ๊ฟ - "อะไรกันพี่ ....เรื่องแค่นี้เอง ตัดใจซะแล้วหรอพี่ผม"
นิว - "ไปตายเอาดาบหน้ากันเลยพี่น็อต มีปัญหาก็ช่วยแก้กันไปสนุกดีออก อีกอย่างนิวไม่ยอมกลับโดยที่ไม่ได้เล่นน้ำตกนะบอกไว้ก่อนเลย"
ไอ้สิน - "พี่น็อต .....จำทริปที่เราไปตั้งแคมป์ที่แม่ฮ่องสอนได้มะ ? ...เอาแบบนั้นเลย" ผมนึกถึงตอน ม.ปลาย ที่ผมกับเพื่อนๆ ไปตั้งแคมป์กันในป่าแห่งนึง
แม่ฮ่องสอนแล้วหลงป่ากันนานเป็นสัปดาห์ ทุกคนให้ผมเป็นผู้นำในการหาทางออกจากป่าแห่งนั้น ต้องขอบคุณพ่อผมที่พาผมไปตั้งแคมป์ในป่าบ่อยๆ 
แทบจะทั่วประเทศไทย -*-  และท่านก็ยังสอนเรื่องการใช้ชีวิตในป่าและหลายๆ เรื่องที่จำเป็นในการเอาตัวรอดเมื่อหลงป่าให้กับผมตั้งแต่เด็ก T_T 
ไอ้ดุ๊ก - "นำเลย มว. อย่างน้อยมันก็ไม่ได้แย่ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่ใต้แน่นอน" ไอ้ดุ๊กเคยเข้าป่าไป ลว. กับผมที่ใต้ 2-3 ครั้งก่อนที่จะมาประจำตัวพ่อผม
ไอ้เจ - "นอนไหนผมก็นอนได้หมดแหละ แต่ที่รู้ๆ ตอนนี้ผมหิวข้าวอ่ะ" ไอ้เจคว้าขนมมากินพอรถไฟโคลงเปปซี่กระจายเลอะกันไปหมดก็อดขำกันไม่ได้
เวลาประมาณ 0245 pm ณ สถานีน้ำตก จังหวัดกาญจนบุรี
ไอ้เจ - "อ๊ากกกกกก ถึงแล้วโว๊ยยยยยยย" ไอ้เจวิ่งลงรถไฟคนแรกด้วยอาการดีใจสุดๆ
ไอ้อาร์ม - "ขอโทษนะพี่ พอดีผมได้ยินเรื่องที่พี่คุยกันบนรถไฟโดยบังเอิญ ผมมี ......."
ผม - "ไม่เป็นไรขอบใจมาก ปัญหาแค่นี้พี่แก้เองได้ ขอบใจมาก" ...หยิ่ง 555 ผมเช็คเวลากลับกับนายสถานีอีกรอบเพื่อความมั่นใจ ....โอเคพรุ่งนี้ตอนเที่ยง
ผมเหมารถ 2 แถวไปที่น้ำตกทันทีส่วนเรื่องอื่นค่อยว่ากัน พอมาถึงก็เข้าไปสอบถามเรื่องที่พักกับตำรวจแถวนั้นซึ่งแม่งก็ไม่ได้ช่วยอะไรเล๊ย บอกผิดๆ ถูกๆ
บ้านพักหลายที่เต็มหมดทุกคนเดินจนเมื่อยและอ่อนเพลียเพราะยังไม่ได้นอนกันสักคน ( เล่นเกมส์ทั้งคืน -*- ) แต่ทุกคนก็ใจสู้กันหมดช่วยกันโทรช่วยกันคิด
30 นาทีต่อมามีรถ 2 แถวเล็กๆ สีแดงคันนึงอาสามาช่วยหาที่พักทั้งแนะนำให้ทั้งคุยให้จนพวกผมได้ที่พักห่างจากน้ำตกไปประมาณ 5 km พี่แกชื่อ "เอ็ด"
อายุประมาณผมนี่แหละ แต่เพื่อเป็นการให้เกียรติจึงเรียกแกว่าพี่ บ้านพักทั้งสวยและสงบมาก หน้าบ้านเป็นภูเขาด้านหลังเป็นป่า ผมตัดสินใจเอาเลยทันที
ป้าที่เป็นเจ้าของก็ใจดีสุดๆ เห็นว่าผมพาพวกน้องๆ มาเที่ยวกันเลยลดให้ตั้งเยอะ ( จาก 1,200 เหลือ 800 พร้อมอาหารเช้าเย็น จนคนที่มาอยู่ก่อนบอกอิจฉา >< )
ส่วนพี่เอ็ดก็คิดเงินที่ไปรับไปส่งพวกผมถูกอีกเช่นกัน ( 5 รอบคิดแค่ 300 >< ) จนพวกผมงี้ปลื้มกันหมดเลยทีเดียว 5555
หลังจากที่ทุกอย่างเรียบร้อยเรื่องบ้านเรื่องรถพวกผมก็ไปหาไรกินกันเต็มที่ที่ร้านอาหารแห่งนึงหน้าน้ำตกไทรโยคน้อยก่อนจะไปเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน
ขณะที่ถ่ายรูปเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนานไอ้อาร์มก็เข้ามาทักทายผมอีกรอบชวนคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้ ...แต่ไม่ได้ถามเรื่องที่พักเลยสักนิด
เวลาประมาณ 0500 pm ผมโทรเรียกพี่เอ็ดให้มารับพวกผมกลับที่พัก ผมเห็นไอ้อาร์มยืนมองรถพี่เอ็ดด้วยท่าทีที่หน้าสงสัย ....สงสัยคงคิดไปเอง
พอมาถึงบ้านพักก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำอาบท่ารอป้าแกเรียกกินข้าว สิ่งที่ผมสงสัยก็เป็นจริงซะด้วยเมื่อไอ้อาร์มเดินมาไหว้ป้าที่เป็นเจ้าของบ้านพัก
ผม - "นั่นไง ....ว่าแล้วเชียว" ทุกคนหันมามองหน้าผมด้วยอาการงงๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น ไอ้อาร์มเลยเข้ามาขอโทษแล้วเล่าให้ทุกคนฟังในทุกเรื่อง 
สรุปได้ว่า ป้ารมณ์ ( ป้าเจ้าของบ้านพัก ) เป็นป้าแท้ๆ ของไอ้อาร์ม และพี่เอ็ดก็เป็นอาแท้ๆ ของไอ้อาร์มเช่นกัน 
หลังจากกินข้าวเสร็จพวกผมก็เข้าไปร้องคาราโอเกะกันในบ้าน พอดึกๆ ก็ออกมานั่งรอบกองไฟเล่าเรื่องผีกัน ซึ่งไอ้อาร์มและพี่เอ็ดก็มาร่วมวงด้วย
จนประมาณเที่ยงคืนกว่าๆ ก็เริ่มง่วงเข้าไปนอนกันทีละคนๆ ผมนอนเตียงเดียวกับไอ้ดิ๊ฟ ไอ้ดิวนอนกับไอ้นิวและไอ้เจ ไอ้สินกับไอ้บอลนอนบนฟูกข้างล่าง
ส่วนไอ้ดุ๊กขอนอนดูดาวข้างนอก ( ไม่มียุงนะแต่หนาวมากไม่รู้แม่งนอนได้ไงผ้าห่มก็ไม่มี -*- )
นอนไปได้สักพักไอ้ดิ๊ฟก็เริ่มหนอแหนกับเป้ากางเกงผมละทีนี้ ผมเลยพลิกตัวหันไปกอด มันเลยเอาหน้าซุกหน้าอกผมแล้วล้วงเข้ามาในกางเกงผ้าร่มของผม
ด้วยความมืดที่ไร้แสงใดๆ ในห้อง ณ เวลานั้น ไอ้ดิ๊ฟเลยกล้าขยับตัวขึ้นคลุมโปงแล้วไซร้คอผมทั้งซ้ายและขวาอย่างย่ามใจ ผมจั๊กจี้เล็กๆ เพราะหนวดของมัน
เลยดิ้นไปดิ้นมาขำนิดๆ ผมงุ่นง่านพอสมควรเลยจับไปที่เป้าของมันมั่งซึ่งควยของมันก็แข็งเต็มที่นูนเป็นลำตั้งอยู่ในกางเกงขาสั้นของมัน
ไอ้ดิ๊ฟค่อยๆ ขยับแล้วถอดกางเกงขาสั้นออกไปไว้ที่เข่าเรื่อยๆ จนเหลือแต่กางเกงในพร้อมกับที่มันก็ถอดกางเกงผ้าร่มของผมลงไปเรื่อยๆ เช่นกัน
จนในที่สุดกางเกงผ้าร่มของผมก็เลื่อนลงไปอยู่ที่เข่าเหลือไว้แต่กางเกงใน Adder สีดำและ .357 ของผมที่แข็งเต็มที่นอนราบขนานไปกับหน้าท้องซิกแพ็ค
ไอ้ดิ๊ฟถลกเสื้อผมขึ้นสูงขึ้นเรื่อยๆ แล้วเลื่อนปากที่ไซร้คอผมลงมาเรื่อยๆ เช่นกันจนถึงหน้าอกแล้วละเลงลิ้นขบกัดทั้งซ้ายขวาที่หัวนมอย่างเมามันส์
จนผมหลับตาปี๋นอนเกร็งหน้าท้อง ส่วนมือของมันก็ล้วงเข้าไปจับ .357 ของผมชักว่าวให้ช้าๆ ในกางเกงใน ผมเลยล้วงเข้าไปจับของมันมั่ง
ควยของไอ้ดิ๊ฟเล็กและสั้นกว่าของผมนิดนึงก็จริง ( ของมันประมาณ 6" ) แต่ตอนนี้ส่วนหัวของมันเยิ้มไปด้วยเมือกลื่นๆ มากกว่าของผมซะอีก
ผมละเลงนิ้วที่ส่วนหัวของมันเรื่อยๆ วนไปวนมาจนไอ้ดิ๊ฟเกร็งเอวไซร้หน้าอกผมหนักกว่าเดิม ผมเลยหยุดแล้วสาวว่าวให้เรื่อยๆ สักพักไอ้ดิ๊ฟขึ้นคร่อมผม
แล้วนอนทับตัวผม .357 ของผมกับควยของมันโดนกันพอดี ไอ้ดิ๊ฟขยับเอวถูไถไปมาปากก็ไซร้คอผมทั้งซ้ายและขวาแล้วเลื่อนมาจะดูดปากแต่ผมไม่ให้ดูด
ผมขยับปากหนีมันเลยก้มลงไปไซร้คอต่อกอดผมแน่น ( เอ้อ ลืมบอก ตอนนั่งเล่าเรื่องผีรอบกองไฟ ไอ้ดิ๊ฟกินเหล้ากับพี่เอ็ดไปเยอะพอสมควร -*-a )
ผมเอามือลูบไล้ที่แผ่นหลังและสะโพกของมัน ไอ้ดิ๊ฟถึงกับสะดุ้งนิดๆ สงสัยจะเสียว 555 ผมลูบไล้ไปจนถึงก้นของมันทั้งบีบทั้งคลึงจนมันร้องซี๊ดเล็กๆ
ครางในลำคออื้ออ้าๆ ขยับขาผมออกกว้างแล้วขยับควยเข้าหว่างขาผมซอยเอวยิกๆ ผมเลยหนีบขาเข้าหากันช่วยมันสักหน่อย 555 ด้วยความลื่นจากเมือกที่เยิ้ม
ตรงส่วนหัวของควยมันที่ออกมามากมาย การขยับถูไถที่หว่างขาผมจึงสะดวกเป็นพิเศษ ไอ้ดิ๊ฟลุกนั่งถอดกางเกงในออกนอนคร่อมตัวผมแล้วซอยเอวเต็มที่
แค่หว่างขาคงไม่ถึงใจมัน ไอ้ดิ๊ฟดึงกางเกงในผมออกแล้วค่อยๆ ยัดควยของมันเข้ามาในรูของผม ผมขัดขืนไม่ยอมมันเลยหยุด
ผม - "พี่น้องกันเขาไม่ทำกันอย่างนี้หรอกนะ แบบเดิมๆ แหละดีแล้ว .....ถ้าเอ็งจะเอาพี่ พี่ขอเอาเอ็งก่อนได้มั้ยล่ะ ?" ไอ้ดิ๊ฟนิ่งเงียบไม่พูดอะไร
ผมเลยพลิกตัวขึ้นไซร้คอถอดเสื้อมันออกไซร้ลงไปจนถึงหน้าอกและหน้าท้องแล้วไซร้กลับขึ้นมาใหม่ที่คอจนไอ้ดิ๊ฟครางซี๊ดเกร็งไปทั้งตัว
ผมค่อยๆ ขยับตัวเข้าไปที่หว่างขาของมันจับขาแยกออกกว้างแล้วเอานิ้วกลางคว้านหารู ไอ้ดิ๊ฟสะดุ้งโหยงเมื่อนิ้วของผมเจอรูของมันแล้วสอดเข้าไปนิดนึง
รูของไอ้ดิ๊ฟตอดรับกับนิ้วผมทันทีที่มันเจอกัน ผมถ่มน้ำลายลงมือแล้วเอาไปละเลงที่หัว .357 ของตัวเองและที่รูของไอ้ดิ๊ฟ จากนั้นจึงค่อยสอดมันเข้าไปช้าๆ
ไอ้ดิ๊ฟ - "โอ๊ยยย พี่ ....เจ็บ" .357 ของผมเข้าไปได้แค่ครึ่งนึงของส่วนหัวไอ้ดิ๊ฟก็ร้องซี๊ดขยับตัวหนีดันเอวผมออก
ผม - "ไงล่ะ ? จะต่อมั้ย ?" ผมถอน .357 ออก ไอ้ดิ๊ฟเอามือลงไปจับที่รูของตัวเองบอกเจ็บ ผมมองซ้ายมองขวาใส่กางเกงลุกไปเข้าห้องน้ำเอาสบู่ถู .357 
ของตัวเองจนทั่วแล้วเอามาป้ายที่รูของไอ้ดิ๊ฟ บอกว่าจะช่วยได้เยอะ ผมบอกว่าขอลองอีกทีถ้าเจ็บอย่างเมื่อกี้อีกจะเลิก ผมจับไอดิ๊ฟนอนราบคว่ำหน้า
แยกขาออกนิดนึงแล้วบรรจงยัด .357 ที่เต็มไปด้วยฟองสบู่ไปทั่วทั้งลำท่อนให้เข้ารูของไอ้ดิ๊ฟให้สมกับที่มันอยากลอง คราวนี้เข้าง่ายกว่ารอบแรกพอสมควร
แต่ด้วยความซิงความฟิตของคนไม่เคยโดนมาก่อนมันจึงแน่นทำเอาผมเสียวไปทั่วลำท่อนจากการตอดรัดของรูมัน ไอ้ดิ๊ฟร้องซี๊ดเล็กๆ เสียงกัดฟันดังกรอดๆ
ปกติมันเคยแต่เอาผู้หญิงมามากมายแต่คราวนี้มันต้องมาโดนเอาแทน ไม่รู้ว่ามันจะคิดยังไงแฮะตอนนี้ -*-a จนในที่สุดก็เข้าไปได้จนมิดล่ำท่อน .357 ของผม
ไอ้ดิ๊ฟหายใจหอบแห่กๆ บอกอย่าเพิ่งขอพักหายใจก่อน ผมก้มตัวลงไปไซร้ที่คอของมันอย่างแผ่วเบา ไม่ถึง 1 นาทีรูของไอ้ดิ๊ฟก็ส่งสัญญาณให้ผมเดินเครื่อง
ด้วยการตอดรัดลำท่อน .357 ของผมเป็นจังหวะๆ ผมกอดมันไว้แล้วขยับเอวเรื่อยๆ จากช้าไปเร็วในผ้านวม ผมหันซ้ายหันขวาเพื่อเช็คคนอื่น ....เซฟ !!! ><
ในความมืดมิดที่ไร้แม้กระทั้งแสงจันทร์ในคืนนั้นทำให้ภารกิจของผมที่กระทำกับไอ้ดิ๊ฟเป็นไปด้วยความสะดวกเพราะมองไปทางไหนก็ไม่เห็นอะไรเลย -*-a
ผมซอยเอวอย่างย่ามใจไปเรื่อยๆ เร็วขึ้นถี่ขึ้น ไอ้ดิ๊ฟก็แอ่นเอวขึ้นมานิดๆ แบบไม่ค่อยกล้าสักเท่าไร ( ดีแล้วๆ เหอะๆ ) สักพักผมจับไอ้ดิ๊ฟเปลี่ยนท่าในท่าหมา
ก้มหน้าราบไปกับหมอนแล้วผมก็ขยับเอวกระแทก .357 เข้าไปเต็มที่รูของไอ้ดิ๊ฟอย่างถี่ยิบ ( เร็วแรงถี่แต่ไม่ให้มีเสียง ...ยากแฮะ -*-a )
สักพักผมรู้สึกได้ถึงการเคลื่อนไหวของเตียงข้างๆ ( เตียงไอ้ดิวกับนิว ) ผมเลยขยับตัวลงนอนทันทีแล้วหันไปเพ่งสายตาที่เตียงนั้นเพื่อดูท่าที
อืมมมมมม ไอ้ดิวกำลังเอานิวอยู่เหมือนกัน 5555 ผมได้ยินเสียงนิวครางเล็กๆ เลยมั่นใจทันทีว่า 2 คนนั้นกำลังเอากันอยู่ 555 ผมค่อยๆ สอด .357 ของผมเข้าไป
ที่รูของไอ้ดิ๊ฟอีกครั้งในท่าตะแคงข้างแล้วค่อยๆ ซอยเอวจากช้าไปเร็ว ผมเอื้อมมือไปสาวว่าวให้ไอ้ดิ๊ฟไปพลางๆ ส่วนปากก็ไซร้ที่หลังคอของมัน
ไอ้ดิ๊ฟถึงกับเกร็งขนลุกไปทั้งตัว ส่วนทางด้านเตียงข้างๆ ก็ส่งเสียงออกมาเป็นพักๆ มีอยู่ช็อตนึงนิวร้องออกมาเสียงดังแล้วก็เงียบไปตามมาด้วยเสียงหัวเราะเบาๆ
ผมงี้อารมณ์เตลิดเลยพอได้ยินเสียงนั้นหลับหูหลับตาซอยเอวถี่ยิบจินตนาการถึงรุ่นพี่สาวสวยหุ่นเอ็กซ์ที่ทำงานคนนึง ผมกระแทกเอวใส่ก้นไอ้ดิ๊ฟไม่เลี้ยง
ก้มหน้าลงไปดูดคอของมันแน่นจนไอ้ดิ๊ฟกัดฟันครางในลำคอดิ้นพล่านขยับหนีเอวผม สักพักผมก็น้ำแตกคารูของมันในที่สุด ผมสาวว่าวให้มันถี่ยิบเช่นกัน
พอน้ำใกล้แตกไอ้ดิ๊ฟก็รีบเอากางเกงในของมันมารอง ไอ้ดิ๊ฟครางในลำคอซี๊ดยาวๆ หลายครั้งและควยของมันก็กระตุก 2-3 ทีก่อนน้ำจะแตกคามือผม
ผมนอนกอดไอ้ดิ๊ฟจนมันหายเหนื่อยสักพักมันก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำกลับมาที่เตียงอีกทีไอ้ดิ๊ฟก็นอนกอดผมหลับปุ๋ยคาอ้อมกอดของผม ผมนอนไม่หลับเลยลุกขึ้น
หยิบผ้าห่มผืนนึงที่ไม่ได้ใช้ออกไปข้างนอกแล้วห่มให้ไอ้ดุ๊กที่กำลังหลับคาเตียงไม้ท่ามกลางแสงดาวและความหนาวพอสมควร
ไอ้ดุ๊กสะดุ้งตกใจตื่นคว้ามีดพับที่เหน็บอยู่ตรงเอว พอมันเห็นเป็นผมก็พับเก็บเข้าที่เดิมแล้วขอบคุณผมสำหรับผ้าห่ม ก่อนผมจะนั่งคุยกับมันเรื่องจิปาถะ
พี่เอ็ด - "ยังไม่นอนกันอีกหรอ ? ......ดีเลยๆ กำลังหาคนกินเหล้าเป็นเพื่อนอยู่พอดี" พี่เอ็ดเดินเป๋ๆ เซๆ มานั่งตรงระเบียงบ้าน
ไอ้อาร์ม - "โถ่ เมาแล้วก็ไปนอนเถอะอา อย่าไปรบกวนพวกพี่เขาเลย" ไอ้อาร์มเดินตามอามันมาติดๆ บอกให้กลับไปนอนแต่พี่เอ็ดก็ไม่ยอมไปสักที
ผม - "ไม่เป็นไรอาร์ม อากาศหนาวๆ อย่างนี้กินสักนิดก็ดีเหมือนกัน" พี่เอ็ดเลยให้ไอ้อาร์มไปหยิบเหล้าที่ห้องมา 1 กลมเพื่อนั่งกินกับผมและไอ้ดุ๊ก
ไอ้อาร์ม - "ผมไปนอนก่อนนะอา ไปก่อนนะพี่น็อตพี่ดุ๊ก เจอกันพรุ่งนี้เช้า" กินไปได้ไม่ถึง 10 นาทีไอ้อาร์มก็นั่งหน้าแดงแล้วก็ขอตัวไปนอน
พี่เอ็ดแกกำลังเมาได้ที่ก็เริ่มคุยเรื่องนู๊นเรื่องนี้ให้ฟังทั้งเรื่องตลกและเรื่องเศร้า ( ปนฮา ) ของแฟนแกในสมัยวัยรุ่น ( ผมกับไอ้ดุ๊กได้แต่นั่งฟังแล้วก็หัวเราะ )
สุดท้ายแกก็วกมาเรื่องใต้สะดือตามระเบียบ ขณะที่แกกำลังโม้เรื่องใต้สะดือมือถือของไอ้ดุ๊กก็ดังขึ้น ( แฟนมันโทรมา ) ไอ้ดุ๊กเลยขอตัวไปคุยกับแฟนมัน
พี่เอ็ด - "พี่มีเพื่อนเป็นทหารอยู่ พล.ร.9 เว๊ย ควยแม่งใหญ่ๆ กันทุกคนเลยว่ะ ....ทำไมพวกทหารควยแม่งใหญ่ๆ กันหมดเลยวะ ?" ผมนั่งหัวเราะไม่ตอบอะไร
พี่เอ็ด - "เอ็งก็เป็นทหารนี่หว่า ไหนดูควยหน่อยดิ๊ว่าใหญ่เหมือนกันหมดหรือป่าววะ ? ของพี่แม่งเล็กสั้น ....แต่ขยันซอยว่ะ" พี่เอ็ดไม่พูดปล่าวปลดซิบกางเกง
ขาสั้นลงแล้วควักควยขนาดประมาณ 6" ออกมาโชว์อย่างไม่อาย ผมงี้นั่งนิ่งไม่พูดอะไรได้แต่ขำไปตามระเบียบ ( เอาละ พี่เอ็ดมันคิดอะไรกับกูแน่ เหอะๆ )
พี่เอ็ด - "ไม่มีไร แค่ปวดเยี่ยว ขอไปเยี่ยวแปป" แล้วพี่เอ็ดแกก็ลุกขึ้นไปยืนเยี่ยวที่ใต้ต้นไม้แล้วก็กลับมานั่งกินเหล้ากับผมต่อ
พี่เอ็ดแกก็ยังจั่วประเด็นเรื่องควยของทหารไม่จบสักทีทั้งเรื่องขนาดหรือความเซ็กซ์จัดของทหารเพื่อนแก แกเล่นสาธยายซะจนผมเห็นภาพเลยทีเดียว -*-a
ผม - "ไม่รู้ดิพี่ ก็ผมไม่เคยควยของทหารทุกคนนี่เลยไม่รู้ว่าใหญ่กันทุกคนหรือป่าว 555 ส่วนเรื่องถึกไม่ถึกจัดไม่จัดนี่ก็เป็นเรื่องของเขา ผมจะไปรู้ได้ไงล่ะ"
พี่เอ็ด - "แล้วเอ็งล่ะ เอากับแฟนทีนานป่าววะ ? เป็นชั่วโมงหรือนาที ?" พี่เอ็ดกระดกเหล้าเรื่อยๆ นั่งเมาคอเอียงด๊อกแด๊กไปมา -*-
ผม - "ไม่บอก เอาผู้หญิงมาดิเด๋วผมจะให้พี่จับเวลา 555" พี่เอ็ดหัวเราะทำหน้าตาสนอกสนใจ
พี่เอ็ด - "555 ได้ๆ ทหารพูดแล้วอย่าคืนคำน้าาาา ....เด๋วมาๆ อย่าเพิ่งหนีไปนอนนะเฟ๊ย" พี่เอ็ดลุกขึ้นเดินไปทางด้านหลังที่พวกแม่บ้านนอนกลับมาอีกทีพร้อม
สาววัยรุ่นคนนึงอายุไม่น่าจะเกิน 20 หน้าตาคมเข้มแบบสาวใต้ ชื่อ "ปอ" พี่เอ็ดแกก็แนะนำให้น้องปอฟังว่าผมเป็นใคร น้องปอยิ้มให้ผมแล้วสวัสดีตามมารยาท
พี่เอ็ด - "พี่ว่าเด๋วย้ายไปกินที่ห้องพี่ดีกว่านะ น้ำค้างมันลงเด๋วน้องปอจะไม่สบาย" พี่เอ็ดพูดไปยิ้มไปแล้วหันมากระพริบตาส่งซิกให้ผม
พี่เอ็ดเดินกอดคอล้วงนมไซร้คอจูบน้องปอมาตลอดทางจนผมเริ่มมีอารมณ์ขึ้นมานิดๆ พอถึงห้องพี่เอ็ดก็แก้ผ้าโป๊เปลือยถอดกางเกงขาสั้นและกางเกงในออก
แล้วนุ่งผ้าขาวม้าแทนซึ่งควยพี่เอ็ดแกก็ตั้งเป็นลำนูนออกมาจากผ้าขาวม้า น้องปอถึงกับนั่งมองตาเป็นมันเลยทีเดียว พี่เอ็ดเลยขยับตัวไปนั่งกอดลูบไซร้ซะเลย
ผม - "พี่เอ็ด ขอเข้าห้องน้ำแปปนะ"
พี่เอ็ด - "อย่าเข้าไปชักว่านานนะเว๊ย เด๋วจะอดของดี" พี่เอ็ดละปากที่ระดมจูบไซร้ไล่ลิ้นที่คอน้องปอแล้วหันมาพูดกับผม
ผม - "หึ ไม่หรอกเด๋วเสียของ" ก่อนเข้าห้องน้ำผมส่งยิ้มและสายตาหวานให้น้องปอไป 1 ดอก น้องปอถึงกับมองหน้าผมด้วยสายตาวอนท์สุดๆ 555
ผมเข้าไปเยี่ยวล้างหน้าล้างตาบ้วนปากจนหายเหม็นเหล้าถอดเสื้อผ้าออกแล้วนุ่งผ้าขาวม้าออกมาเพื่อโชว์แผงหน้าอกและกล้ามท้องที่สุดเฟิร์มของผม
พี่เอ็ด - "ซี๊ดดดดด นั่นไง ....อ้าาาาาา มันออกมาแล้ววววว อ้าาาาาา" น้องปอกำลังโม๊คควยพี่เอ็ดที่นอนแก้ผ้าอยู่บนเตียงอย่างเมาเมันส์
ผมนั่งลงกินขนมที่เป็นกับแกล้มดูหนังสดบนเตียงก่อนเพราะเครื่องยังไม่ร้อน จนน้องปอหันมามองหน้าผมแล้วถอดเสื้อผ้าออกจนหมดเหลือแค่ชุดวันเกิด
พี่เอ็ดและน้องปอเล่นกันในท่า 69 ครางกันระงมจนผมควยลุกตั้งโด่ในผ้าขาวม้าแต่ผมก็ยังไม่เข้าไปร่วมวง ...รอก่อน ...รออออ ....แล้วสิ่งที่ผมรอก็มาถึง
น้องปอหันมามองหน้ามองควยที่แข็งโด่ในผ้าขาวม้าของผมเป็นพักๆ ขณะโม๊คควยให้พี่เอ็ด แล้วน้องปอก็ลุกขึ้นมาจับควยผมกระซิบบอกให้ขึ้นเตียง
ผมก็ตามขึ้นเตียงไปโดยดี ผมเอนตัวลงนอนข้างพี่เอ็ดที่กำลังชักว่าวตับๆ น้องปอดึงผ้าขาวม้าผมออกแล้วจัดการโม๊คควยให้ทันที
พี่เอ็ด - "ของแม่งก็ใหญ่ยาวเหมือนกันนี่หว่า ของทหารแม่งใหญ่ยาวเหมือนๆ กันหมดเลยชิบหาย 555" ควยของผมยาวกว่าพี่เอ็ดนิดนึงแต่ใหญ่พอๆ กัน
ผม - "อ้าาาาา ....พอตัวน่ะพี่ ไม่ใหญ่หรอก .....อืมมมมม อย่าลืมเรื่องจับเวลาด้วยนะ" ขณะที่ผมกำลังเพลินกับลีลาปากน้องปอที่กำลังโม๊คควยให้ผม
พี่เอ็ดขำแล้วหยิบนาฬิกามาดูก่อนจะส่งถุงยางให้ผม 1 กล่องใหญ่ ( เยอะไปมั้ย ??? -*-a ) พี่เอ็ดแกใส่ถุงยางเสร็จก็เข้าประกบด้านหลังน้องปอเลยทันที
พี่เอ็ด - "ซี๊ดดดดดด เอากี่ทีรูแม่งก็ฟิตดีว่ะ ....อ้าาาาาาาา .....ใครแตกก่อนคนนั้นแพ้นะเว๊ย" แล้วพี่เอ็ดก็กระหน่ำซอยเอวตับๆๆ จนน้องปอครางระงม
ผม - "จัดไปอย่าให้เสีย .....อื้ออออออ"
วันอาทิตย์ที่ 6 กันยายน 2009 เวลาประมาณ 0545 am ณ บ้านพักแห่งนึงในจังหวัดกาญจนบุรี ที่ห่างจากน้ำตกไทรโยคน้อยประมาณ 5 km
วันที่ 2 ของการพักผ่อนผมเริ่มต้นด้วยการวิ่งออกกำลังกายตั้งแต่เช้ามืดที่เนินเขาลูกนึงใกล้ๆ บ้านพัก
ไอ้สิน - "ทำไมพี่น็อตเค้าดูวิ่งช้าๆ แปลกๆ เหมือนคนไม่มีแรงวะไอ้ดุ๊ก ???"
ไอ้ดุ๊ก - "สงสัยเป็นเพราะเมื่อคืนที่ มว. เค้ากินเหล้าต่อกับพี่เอ็ดแล้วยังไม่ได้นอน"
ผม - "นินทาไรกันแต่เช้าเลยวะ ??? ....ใครถึงบ้านก่อนคนนั้นชนะ !!!" ผมวิ่งสปีดเต็มที่จนถึงบ้านเป็นคนแรก 5555
ทุกคนอาบน้ำอาบท่าแต่งตัวแล้วไปกินข้าวเช้าที่เรือนรับรอง
ผม - "มีไรรึนิว ??? เห็นมองพี่แปลกๆ" ผมถามนิวที่นั่งมองผมด้วยอาการแปลกๆ
นิว - "ผู้หญิงคนนั้นมองพี่น็อตตลอดเวลาเลยล่ะ ? สงสัยจะชอบพี่น็อตแน่เลย ....นิวจะบอกพี่แอร์ อิอิ" นิวหมายถึงน้องปอนี่เอง 5555
ไอ้อาร์ม - "เมื่อคืนไม่ได้นอนแล้วยังไปวิ่งกันไหวอีกหรอพี่ ???"
ผม - "ก็ ....สบายๆ น่ะ" ผมหันไปมองหน้าไอ้อาร์มด้วยอาการสงสัยว่ามันรู้ได้ไงว่าผมยังไม่ได้นอน ถ้าบอกว่าถามพี่เอ็ด ...นั่นแกก็ยังไม่ตื่น ...อืมมมม น่าคิดๆ
พอกินข้าวเช้าเสร็จไอ้อาร์มก็ชวนพวกผมไปเที่ยวถ้ำก่อนจะขึ้นรถไฟกลับ เมื่อประชามติจากทุกคนเห็นชอบว่าอยากไปกัน ผมก็เลยตกลงไปกับไอ้อาร์ม
เมื่อมาถึงทุกคนก็เดินดูเดินถ่ายรูปกันสนุกสนาน แต่มีอยู่คนนึงที่ไม่เป็นเช่นนั้น ....ไอ้ดิ๊ฟ ผมรู้ว่ามันกังวลเรื่องอะไรเลยเดินเข้าไปหา
ไอ้ดิ๊ฟ - "พี่น็อต เรื่องเมื่อคืนอย่าบอก ......."
ผม - "มันจะเป็นความลับหรือไม่มันก็ขึ้นอยู่กับเอ็ง แต่สำหรับพี่มันคือความลับ .....พี่รู้ว่าเอ็งห่วงเรื่องไอ้เดียวมากกว่าตัวเองซะด้วยซ้ำไป เพราะงั้น ....."
ไอ้ดิ๊ฟ - "ผมเข้าใจ ผมจะไม่ให้มันเกิดขึ้นอีก ....ผมทำผิดต่อไอ้เดียว ....ผมสงสารไอ้เดียวมัน ....ผมจะไม่ล้ำเส้นของไอ้เดียวมันอีก"
ผม - "เอาน่า มันไม่ได้ซับซ้อนอะไรขนาดนั้นหรอกน่า แค่พูดหรือไม่พูดก็เท่านั้นแหละ อย่าไปเครียด 555 ยิ้มดิ๊ๆ ....เออ นั่นแหละ ค่อยสมกับที่เป็นเอ็งหน่อย"
ผมลากคอมันไปถ่ายรูปกับคนอื่นๆ ด้วยอาการที่สดใสเหมือนเดิม ความจริงไอ้ดิ๊ฟไม่ใช่คนผิด ...คนที่ผิดคือตัวผมเองต่างหากที่ไม่ยับยั้งชั่งใจก่อนทำ
ทำให้ลูกพี่ลูกน้องเค้าผิดใจกันเรื่องไม่เป็นเรื่องแบบนี้ ถึงไอ้เดียวจะยังไม่รู้เรื่องของผมกับไอ้ดิ๊ฟแต่ไอ้ดิ๊ฟก็ต้องตกเป็นเชลยในความคิดของตัวเอง
อย่างไร้ข้อโต้แย้งอยู่ดี ซึ่งข้อเท็จจริงเรื่องนี้ผมก็บอกแล้วยอมรับผิดกับไอ้ดิ๊ฟมันแล้วใน 4-5 วันต่อมาที่งานเลี้ยงการแข่งขันยิงปืนที่ไอ้โน๊ตเข้าแข่งขัน
ถ้าอ้างว่าเมาก็คงจะฟังดูไม่ขึ้นเอามากๆ เพราะลึกๆ แล้วผมก็คิดอยากจะมีอะไรกับไอ้ดิ๊ฟอยู่เหมือนกัน ....เรื่องนี้ผมรู้อยู่แก่ใจดีก่อนจะมาเจอไอ้เดียวซะอีก 
โกหกใครน่ะได้แต่โกหกตัวเองไม่มีใครทำได้หรอก.....
ไอ้สิน - "เฮ๊ย รับ !!! ....เหม่อไรเนี่ย ??? คิดถึงพี่แอร์หรือไง ???" ไอ้สินโยนกาแฟกระป๋องมาให้อย่างไม่ทันตั้งตัวแต่ผมก็รับได้
ผม - ".....ป๊าววว คิดไรไปเรื่อยเปื่อยเรื่องงานน่ะ" ไอ้สินกดมือถือถ่ายวิดีโอเก็บบรรยากาศโดยรอบของพวกน้องๆ ที่กำลังเล่นซนกันตามประสาเด็ก
ไอ้สิน - "กากว่ะนาย ....นายอย่ามาโกหกเราดีกว่า เรากับนายรู้จักกันมาเป็นสิบๆ ปี ทำไมจะไม่รู้ว่านายไม่ได้กังวลเรื่องงาน"
ผม - "....คนเราชอบมองย้อนไปถึงวันที่ทำผิดพลาดอยู่เสมอๆ ทั้งๆ ที่รู้ว่ามันแก้ไขอะไรไม่ได้อยู่แล้วก็ยังจะไปคิดถึงมันอีก ....เสียเวลาโดยปล่าวประโยชน์"
ไอ้สิน - "เฮ๊ย พี่น็อต !!! เป็นไรไปวะ ?" ไอ้สินทำหน้าตกใจปิดกล้องแล้วเดินเข้ามาจับไหล่ผม
ผม - "ไอ้บ้า !!! กูปกติเฟ๊ย แค่บ่นไรไปนิดหน่อยเองห่า กูยังปกติเฟ๊ย"
ไอ้สิน - "เออ แล้วไป นึกว่าเครียดจัดจนบ้าไปแล้ว"
ผม - "บ้าพ่อมึงซิ" ผมเตะไอ้สินไปทีนึงก่อนที่มันจะไปถ่ายรูปเล่นต่อ ส่วนผมคิดไรอยู่เพลินๆ ก็เลยกดมือถือโทรหาไอ้เดียวคุยเล่นแก้เซ็ง
เวลาต่อมาที่สถานี ( รถไฟ ) น้ำตก
พอมาถึงพวกผมก็หาข้าวกินกันที่ร้านตรงหน้าสถานีแล้วนั่งรอรถไฟขากลับในตอนเที่ยงกว่าๆ ( ไอ้เจก็เอากล้องดิจิตอลผมไปถ่ายรูปเล่นในบริเวณนั้นจนทั่ว )
ไอ้เจ - "เย้ รถไฟมาแล้วๆ เด๋วผมไปถ่ายรถไฟก่อนนะ" เฮ้ออออ การรอคอยสิ้นสุดสักที ได้กลับบ้านแย้ว ><
ผม - "เออ ระวังด้วยนะเจ อย่าเข้าไปใกล้ๆ นะ มันอันตราย" ไอ้เจตะโกนคร๊าบแล้วก็วิ่งไปรอถ่ายรถไฟที่กำลังวิ่งมาเพื่อรับพวกผมกลับบ้าน
*************************
ณ สถานีรถไฟศาลายา ในช่วงเย็นๆ ใกล้ค่ำของวันนั้น
ไอ้อาร์ม - "พี่น็อตๆ นี่เบอร์ผมนะพี่ เห็นพี่สินบอกว่า ....เดือนตุลาพวกพี่จะไปกันอีกรอบ ก็ .....เผื่อพี่ต้องการไกด์นำเที่ยวที่กาญจน์น่ะ"
ผม - "อือ ขอบใจ เมื่อถึงเวลานั้นแล้วจะโทรไปใช้บริการ"

BY :  XIII Post : 2009-09-27