บทที่ 51 " Final Run & Liftoff "

ขอสดุดีแด่ทหารกล้าทั้ง 3 นายที่เสียชีวิตในภารกิจครั้งนี้
**********************************************
ย้อนไปเมื่อหลายสัปดาห์ก่อนช่วงปลายเดือนธันวาคม 2009 ........
วันอาทิตย์ที่ 27 ธันวาคม 2009 เวลา 1117 pm ที่ความสูง 13,000 ft บนน่านฟ้าประเทศไทยตอนล่าง
ผม - "ถ้ากลัวก็ถอนตัวได้นะไอ้หนู"
ไอ้อาร์ม - "ไม่มีทาง เด๋วโดนครูล้อยันลูกผมบวช ผมไม่อายเค้าแย่หรอ"
ผม - "ดี ...มาดูกันว่าจะดีแค่ปากหรือป่าว" ผมหันไปกอดคอลูกศิษย์คนล่าสุดแล้วดีดจมูกมันเบาๆ 1 ที
ไอ้สู้ - "เปลี่ยนใจได้ทุกเมื่อนะฟลุ๊ท เพราะงานนี้อาจจะทำให้มึงไม่ได้กลับไปฉลองปีใหม่นะ"
ไอ้ฟลุ๊ท - "ไม่เปลี่ยนใจครับ ....อีกอย่างผมก็ฉลองคนเดียวอยู่แล้วทุกปี"
ผม - "เหอะๆ ชีวิตช่างน่าหดหู่ดีจริงๆ เลยลูกศิษย์ใครวะ ?"
??? - "เตรียมตัวๆ ...อีก 2 นาที !!!" เจ้าหน้าที่เตือนพวกผมให้เตรียมตัวก่อนถึง DZ ( จุดโดด )
พี่โก้ -"ไอ้เหลี่ยม ....ทำไมมึงกับไอ้สู้ยอมให้เบบี๋ 2 ตัวนั้นมาด้วยห๊ะ ???"
ผม - "ใครว่าผมยอม ....มันแอบตามมาเอง" ประโยคสุดท้ายผมกับไอ้สู้พูดพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมายทำเอาพี่โก้หัวเราะลั่นเครื่อง
พี่เอ - "กลับไปค่อยพิจารณาโทษทีหลัง ผิดว่าไปตามผิดถูกกว่ากันไปตามเนื้อผ้า"
ผม - "พี่โก้ๆ พี่ว่า ....พี่เอ เอ๊ย ผู้พันแกดูแก่ๆ ลงไปมะ ? เห็นพูดจาภาษาลุงๆ ตั้งกะบ่ายละ"
ไอ้สู้ - "ใช่ๆ เมื่อเช้าอ่ะ ผมเห็นยืนบ่นงึมงำๆ คนเดียวที่หน้าต่างด้วยแหละ สงสัยจะเป็นเอามาก" ผมเดินไปกระซิบกับพี่โก้ ไอ้สู้เลยเข้ามาร่วมวงด้วย
พี่โก้ - "เฮ้ออออ ก็ปูนนั้นแล้วอาเนาะ ....ผู้พัน !!! ไอ้ 2 ตัวนี้มันนินทาผู้พันแน่ะ"
ผมกับไอ้สู้ - "ทรยศ !!!" แล้วพี่เอก็เข้ามาเขกหัวผมกับไอ้สู้คนละทีอย่างแรง
??? - "อีก 1 นาทีถึงจุดโดด !!! ......30 วิ !!! ......standby ......ready to jump in 5.... 4.... 3 .... 2.... 1.... Go Go Go !!!"
ไอ้อาร์ม - "ผมไปก่อนนะครู"
ไอ้ฟลุ๊ท - "แล้วเจอกันครับ" ไอ้อาร์มวิ่งออกไปคนแรกตามด้วยไอ้ฟลุ๊ท
พี่โก้ - "มึง 2 ตัวโดนเด็กถอนหงอกแล้วไงล่ะ" พี่โก้โดดถอยหลังออกจากเครื่องตามไอ้ 2 ตัวลงไปทันที
พี่เอ - "กรรมตามสนอง ....ทำกับผู้พันแสนไว้เยอะ" พี่เอจับไหล่ผมกับไอ้สู้แล้วโดดม้วนหน้าลงไปอย่างสวยงาม 
ผมกับไอ้สู้มองหน้ากันแล้ววิ่งออกไปพร้อมๆ กับนิโอ๊ะและไอ้เล็ก
5 นาทีต่อมา ณ หุบเขาที่ติดกับชายแดนไทย-มาเลแห่งนึงใน จ.ยะลา
พี่โก้ -"ตำแหน่งคนนำทางล่ะไอ้หนุ่ม ?"
ไอ้ฟลุ๊ท - "อยู่ห่างจากเราไปทางตะวันออกเฉียงใต้อีก 1.5 km ครับ" 
พี่เอ - "งั้นจะมัวรออะไรกันอีกล่ะ" พี่เอส่งสัญญาณมือลำดับตำแหน่งและรูปแบบขบวนการเดินเข้าพื้นที่เป้าหมาย
เวลาต่อมาไอ้อาร์มรู้สึกถึงความผิดปกติในแนวหญ้าทางด้านซ้ายเลยส่งสัญญาณมือบอกผมให้ระวัง ผมเลยยกนิ้วโป้งให้เพื่อเป็นการขอบใจ
พี่เอเห็นท่าไม่ดีเลยส่งสัญญาณมือให้จัดแนวเตรียมการปะทะในทันที
พี่เอ - "Dagger !!!"
??? - "Chamber !!! ....ฮูร่า !!!" นั่นคือโค๊ดแสดงความเป็นพันธมิตร ( เปลี่ยนไปเรื่อยตามแต่ว่าจะเอาอะไร ) 
ทหาร 4 คนในชุดพรางแบบกองโจรโผล่ออกมาจากแนวหญ้า 1 ในนั้นมีคนที่ผมรู้จักเป็นอย่างดี ( ถ้าไม่ใส่ NVG ก็ไม่รู้ว่าเป็นมันเพราะพรางซะขนาดนั้น )
อาบีดีน - "หวัดดีครับ ผมดีใจที่ได้เจอหมวดอีก" อาบีดีนเดินเข้ามาตะเบ๊ะผม
ผม - "เช่นกันไอ้น้องรัก" ผมตะเบ๊ะกลับแล้วจับไหล่มัน พอพี่เอคุยกับหัวหน้าชุดของอาบีดีนเสร็จเราก็เคลื่อนที่ไปต่ออีก 2.8 km เพื่อเข้าพื้นที่เป้าหมาย
40 นาทีต่อมา
พี่เอ - "สไนเปอร์เข้าประจำตำแหน่งได้เลย ....ทีมบุกที่ 1 ฝ่าแนวป้องกันของป้อมนั่นให้ได้ แล้วทีมบุกที่ 2 ค่อยตามเข้าไป ....รอฟังสัญญาณจากจ่าอัสลามนะ"
ไอ้อาร์มและไอ้ฟลุ๊ทแยกตัวขึ้นไปประจำตำแหน่งบนเนินเพื่อยิงคุ้มกันให้ทีมบุก ส่วนผมกับไอ้สู้, นิโอ๊ะกับไอ้เล็ก เตรียมเข้าประจัญบานจากด้านหน้า
ทหารกล้า 2 นายแอบเข้าไปติดระเบิดใต้ยานพาหนะ, แทงค์น้ำมันและเสาวิทยุสื่อสารก่อนจะนับถอยหลังแล้วกดระเบิดอย่างต่อเนื่อง
ทีมบุกที่ 1 ออกจากที่ซุ่มแล้วระดมยิงอัดเข้าไปในป้อมไม้ที่มี M60 ตั้งอยู่ทั้งซ้ายและขวาจนพรุน สไนเปอร์ฝึกหัดทั้ง 2 นายช่วยยิงสปอร์ตไลท์อำพรางพวกผม
จนถึงแนวดินปลอดภัยจุดแรก ทีมบุกที่ 2 เข้ามาจากด้านข้างที่ติดกับลำธารขนาดเล็กแล้วปูพรมยิงระเบิด 40 mm จนแนวเต็นท์ของข้าศึกราบเป็นหน้ากลอง
ไอ้สู้ - "ไอ้เล็ก ......น็อต ..... นับ 3 นะ" เพราะเสียงระเบิดและปืนดังสนั่นหวั่นไหวไปหมดไอ้สู้เลยต้องใช้สัญญาณมือบอกลำดับการปฏิบัติการขั้นต่อไป
ผมกับไอ้สู้วิ่งยิงหมอบล้มลุกคลุกคลานจนเข้าบ้านไม้หลังที่ 1 ได้สำเร็จแล้วหันออกมายิงคุ้มกันเพื่อให้ไอ้เล็กและนิโอ๊ะเข้าบ้านไม้อีกหลังที่อยู่ตรงข้ามกัน
ไอ้สู้ - "ทำไมแม่งเยอะจังวะ ? .....อย่างกับบุกค่ายทหารแน่ะห่าเอ๊ย" ไอ้สู้ยิงจนลูกหมดแล้วเปลี่ยนแมกกาซีนอย่างรวดเร็วก่อนจะเอาเครมัวว์มาวางที่หน้าประตู
ผม - "ถ้าไม่เยอะ .....ก็ไม่ใช่ 1 ใน 3 ผู้นำสูงสุดของ BRN ซิ .....2 คนนั้นเข้าไปได้แล้ว ปะ" ผมกับไอ้สู้เคลียร์ห้องทีละห้องเพื่อตามหาคนๆ นึง
ไอ้อาร์ม - "ครู มันแห่กันไปหาครูกันแล้วนะ ผมยิงสกัดพวกมันไว้ไม่ไหวแล้ว .....รีบออกมาจากที่นั่นด่วน"
ผม - "....เหี้ยแล้วไง ....ขอบใจมากไม่ต้องเป็นห่วง ....รีบลี้กันดีกว่าว่ะสู้" ผมยืนประกบไอ้สู้จากด้านหลังเตรียมเข้าไปเคลียร์ห้องถัดไป
ไอ้สู้ - "สงสัยทีม 2 จะยุ่งจัดจนไม่กันพวกมันให้เราเลยแฮะ" ขณะที่ไอ้สู้จะเปิดประตูห้องก็มีชายคนนึงโถมตัวออกมาจะแทงไอ้สู้อย่างรวดเร็วจนล้มลงไปทั้งคู่
โชคดีที่ไอ้สู้ยกปืนขึ้นกันตัวมันเอาไว้ได้ทันผมเลยดึงมีดออกมาแทงสีข้างของมันจนมิดด้ามเป็นจังวะเดียวกับที่ไอ้สู้ดึงมีดออกมาแล้วแทงทีคอมันอีกสวบนึง
ขณะที่ผมดึงมือไอ้สู้ให้ลุกขึ้น จู่ๆ ไอ้สู้ก็ควักปืนพกออกมายิงผ่านหลังผมไป 3 นัด ผมหันไปมองก็เจอชายคนนึงนอนจมกองเลือด ไม่ทันไรผมก็ดึงตัวไอ้สู้ให้
หลบวิถีกระสุน AK-47 เข้าไปในห้องจนล้มหัวทิ่มก่อนจะหันออกไปยิงพร้อมกันจนชาย 3 คนนั้นนอนนิ่งจมกองเลือด ผมกับไอ้สู้รีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็วแล้ว
นั่งชิดกำแพงชะโงกหน้าออกไปมองเจอ 3 คนยืนหลบอยู่ในห้องกราดยิงออกมาเป็นชุด ไอ้สู้เลยโยน Flash Bang เข้าไป 1 ลูกก่อนจะเข้าไปยิงในระยะเผาขน
ผม - "หลังแรกเคลียร์ ....เตรียมไปหลังที่ 2" เสียงระเบิดดังตูมที่ชั้นล่างจนบ้านสั่นทำเอาผมเกือบล้ม
ไอ้สู้ - "มีแต่พวกโง่เท่านั้นแหละที่คิดจะเข้าประตูโดยไม่ดูหน้าดูหลัง" พวกนั้นคงโดนเครมัวว์ที่ไอ้สู้วางเอาไว้ตรงประตูทางเข้า
ผม - "ทางออกมีทางเดียวแล้วนะ ......คิดเหมือนกันใช่มะ ?" ผมเอาเก้าอี้กระแทกหน้าต่างจนแตกกระจายแล้วเขี่ยเศษกระจกออก
ไอ้สู้ - "ใช่ ....ไม่มีเวลาแล้วด้วย" ผมกับไอ้สู้ยืนมองหน้าต่างผ่านออกไปยังบ้านหลังที่ 2 แล้วก็หมอบกันอย่างรวดเร็วเพิ่อหลบ M60 ที่ยิงมาจากฝั่งตรงข้าม
ผม - "อาร์ม ....ช่วยเคลียร์หน้าต่างชั้น 2 ทางทิศ ....ตะวันออกของบ้านหลังที่ 2 ของหมวดหน่อย"
ไอ้อาร์ม - "น้อมรับบัญชา" พอเสียงปืน M60 เงียบไอ้สู้ก็ปีนหน้าต่างทันทีก่อนจะโดดไปยังระเบียงฝั่งตรงข้ามของบ้านอีกหลังแล้วผมก็โดดตามไป
พี่เอ - "ตั้งนานเพิ่งจะเคลียร์ได้แค่หลังเดียวหรือไง ? ....มัวทำไรกันอยู่วะ ? ....เร่งมือหน่อย มันแห่กันมาอีกแล้ว"
ผม - "ขี้บ่นจริงว่ะ ....นี่ไม่ใช่ห้องสอบ CQB ของ Dagger นะพี่เอจะได้เคลียร์กันง่ายๆ" พี่เอ ว. เข้ามาถามขณะที่ผมกับไอ้สู้กำลังนัวๆ กับข้าศึกอยู่
ไอ้สู้ - "ไม่อยากเชื่อว่าตะแกจะบ่น" หลังที่ 2 ผมกับไอ้สู้เคลียร์ได้ไม่ยากเพราะจำนวนห้องมีน้อยกว่าบ้านหลังแรก พอออกจากบ้านหลังที่ 2 
ผมเห็นแนวป้องกันของพวกพี่เอย้ายเข้ามาชิดกันมากขึ้นเพราะสะดวกต่อการคุ้มกันพวกผมเพื่อเข้าเคลียร์บ้านหลังสุดท้าย
ไอ้เล็ก - "หลังสุดท้ายละ ...นำเลยสู้" ไอ้เล็กและนิโอ๊ะวิ่งมาช่วยผมกับไอ้สู้ยิงถล่มแนวป้องกันหน้าบ้านแนวสุดท้ายเพื่อเข้าไปข้างใน
พวกผม 4 คนประสาน SOP กันจนเข้าไปในบ้านและเคลียร์ชั้นล่างได้หมด แต่นิโอ๊ะดันพลาดท่าโดนยิงเฉี่ยวขาซ้ำ NVG ยังพังอีก
นิโอ๊ะ - "ไม่เป็นไร ไม่ต้องเป็นห่วงกู เด๋วกูคุ้มกันข้างล่างให้" นิโอ๊ะขยับตัวกะเพลกๆ ไปนั่งหลบหลังโต๊ะแล้วหยิบแมกกาซีนออกมาวางที่พื้นตั้งป้อมเต็มสูบ
ผม - "โอเค ....เด๋วกูจะรีบกลับมารับมึง" ผม, ไอ้สู้และไอ้เล็กเคลียร์ชั้นบนไปจนถึงห้องสุดท้ายก็เจอเป้าหมายนั่งรออยู่ที่โต๊ะ
ไอ้สู้ - "ยอมจำนนแต่โดยดีหรอ ? ....จะง่ายไปหน่อยมั้งลุง" ไอ้สู้เข้าไปตรวจค้นร่างกายเป้าหมายอย่างระมัดระวังโดยมีผมและไอ้เล็กคุ้มกันให้
ผม - "ถึงพวกผมจะมีคำสั่งให้จับคุณกลับไปแบบเป็นๆ แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าพวกผมจะทำตามแต่โดยดีหรอกนะ"
ไอ้สู้ - "สิ่งที่ลุงก่อกรรมทำเข็ญมาอาจจะทำให้ปืนพวกผมลั่นใส่หัวลุงได้ตลอดเวลา .....เพราะงั้น ....อย่าตุกติก" ไอ้สู้จับเป้าหมายลุกขึ้นแล้วกระแทกลงกับโต๊ะ
อย่างแรงก่อนจะใส่กุญแจมือจากด้านหลังแล้วดึงให้เป้าหมายเดินออกมาจากห้อง
??? - "เราเคยเจอกันมาก่อนรึป่าวพ่อหนุ่ม ??? .....อ๋อ นึกออกละ ที่ธารน้ำทิพย์เมื่อ 3 ปีก่อน ...ใช่มะ ?" ผมถอด NVG และโม่งสีดำออกก่อนจะเข้าไปกระชากคอ
เป้าหมายอัดกับกำแพงอย่างแรงด้วยความแค้นขีดสุดเพราะเป้าหมายทำให้ผมนึกถึงอดีตที่แสนเจ็บปวด ผมหยิบปืนพกออกมาจ่อหัวเป้าหมายอย่างไม่ลังเล
ผม - "ลองพูดอีกทีซิ ....กูจะเอาเลือดมึงเซ่นวิญญาณไอ้แจ๊คมันซะ" 
??? - "ยึดติดอยู่กับคนตายก็มีแต่ความเจ็บปวดเท่านั้นนะพ่อหนุ่ม" เลือดของเป้าหมายสาดเข้าใบหน้าผมจนเลอะเทอะเหม็นคาวไปหมด 
.....ผมยังไม่ได้เหนี่ยวไกเลยด้วยซ้ำ .....แล้วทำไม ???? ขณะที่ผมยืนงงไอ้สู้ก็ผลักผมหลบวิธีกระสุนจากบุคคลที่ 3 ที่ยิงมาจากบ้านฝั่งตรงข้ามเป็นชุด
ไอ้สู้ - "เป้าหมายตายแล้ว !!! ย้ำ ....เป้าหมายตายแล้ว !!!" ไอ้สู้ ว. บอกพี่เอทันทีก่อนจะกลิ้งไปยิงตอบโต้ไอ้บุคคลที่ 3
พี่เอ - "ทุกหน่วยถอนกำลังใน 1 นาที" พวกผม 3 คนรีบวิ่งออกจากห้องนั้นอย่างรวดเร็วเพื่อลงไปหานิโอ๊ะโดยไม่สนใจไอ้บุคคลที่ 3 นั้นแม้แต่น้อย 
พอมาถึงบันไดร่างกายผมเหมือนโดนกระแทกอย่างแรงจนปลิวลอยไปร่วงอยู่ตรงข้างบ้าน ( แรงระเบิดฉีกบ้านออกเป็นชิ้นๆ แต่พวกผมกับไม่ตาย -*-a )
ผมหันไปทางซ้ายเห็นไอ้เล็กนอนคว่ำหน้าอยู่ที่พื้น ส่วนไอ้สู้ก็พยายามจะลุกขึ้นยืนให้ได้ ผมนอนเงยหน้ามองท้องฟ้าอย่างหมดแรงภาพทุกอย่างมัวไปหมด
เหมือนได้ยินเสียงพี่เอตะโกนอยู่ไกลๆ ปนกับเสียงของปืนที่ดังอยู่รอบๆ ตัว ......ทุกอย่างเงียบสนิทอีกครั้ง ....แล้วภาพที่เห็นก็ค่อยๆ มืดลง ....มืดลง ....มืดลง
................
......................
..........................
...............................
...................................
นิโอ๊ะ - "ตื่นซิโว๊ยยยยยย !!! ไหนบอกจะมารับกูไง !!!" ผมสะดุ้งตื่นเพราะนิโอ๊ะกดหน้าอกผมอย่างแรงจนไอสำลัก
พี่เอ - "ลุกขึ้นมา !!! .....หมดเวลาอู้แล้วไอ้น้องรัก" พี่เอดึงมือผมให้ลุกขึ้นยืนก่อนจะจุด flare ส่งสัญญาณให้ ฮ.ขนส่ง บินมารับ
ผม - "สู้ล่ะ .....สู้อยู่ไหน ?" ผมหันมองหาไอ้สู้ทั้งซ้ายและขวาก็ไม่เจอ แล้วทหารคนนึงก็ชี้ไปทางด้านหลังผม พอไอ้สู้เห็นผมยืนขึ้นก็รีบวิ่งเข้ามากอดทันที
ไอ้สู้ - "กู .....ใจเสียหมดไอ้เหี้ย .....ปะ กลับบ้านกัน" ไอ้สู้พูดเสียงสั่นเครือก่อนจะส่งปืนให้ผม
ผม - "นิโอ๊ะ .....ตะกี้มึงคงไม่ได้เป่าปากกูหรอกใช่มะ ?"
นิโอ๊ะ - "ดูดดื่มที่สุดเท่าที่กูเคยทำมาเลยล่ะ"
ผม - "เห็นภาพเลยว่ะ ....ขอบใจ" ผมจับไหล่นิโอ๊ะก่อนจะวิ่งไปช่วยพี่โก้ที่กำลังนอนยิงสกัดข้าศึกทางด้านข้างอยู่คนเดียว
ทหารคนที่ 1 - "ฮ. แจ้งมาว่าลงไม่ได้ครับผู้พัน ให้เราย้ายที่ไปที่พิกัดนี้ครับ" ทหารคนนึงชี้แผนที่ให้พี่เอดูบอกจุด PZ อันใหม่
พี่เอ - "ไม่ได้ เรามีคนเจ็บ 3 คน ไปไหนได้ไม่ไกลหรอก .....เอาไงดีจ่าอัสลาม ?" พี่เอหันไปถามจ่าคนนึงที่มากด้วยประสบการณ์ทางด้านการรบแบบกองโจร
จ่าอัสลาม - "หลังคาครับผู้พัน" จ่าอัสลามหันมาบอกพี่เอก่อนจะปาระเบิดมืออย่างต่อเนื่องถึง 3 ลูกจนข้าศึกไม่กล้าบุกเข้ามา
พี่เอ - "Eagle One ได้ยินแล้วตอบด้วย"
ไอ้อาร์ม - "นี่ Egle One ....ว่ามาเลยครับผู้พัน"
พี่เอ - "ช่วยยิงคุ้มกันให้ข้าศึกอยู่ห่างจากบ้านหลังที่ 1 ทางทิศตะวันตกด้วย ....ย้ำ หลังที่ 1 ทางทิศตะวันตก .....เราจะถอนตัวบนหลังคานั่น"
ไอ้อาร์ม - "จัดให้ครับ" แล้วพวกผมทั้งหมดก็ย้ายที่กันเข้าไปตั้งป้อมกันในบ้านหลังดังกล่าวเพื่อรอ ฮ. มารับ
พี่เอ - "อีกนานเท่าไรกว่า ฮ. จะมา ?"
ทหารคนที่ 1 - "ไม่เกิน 3 นาทีครับ .....อั้ก" ทหารคนที่ 1 โดนยิงที่ท้ายทอยล้มหน้าคมำร่วงแทบเท้าพี่เอ
ไอ้สู้ - "ขืนนานกว่านี้เราตายกันหมดแน่"
พี่โก้ - "เวลาไม่ใช่ปัญหา ปัญหาอยู่ที่กระสุนเรากำลังจะหมดต่างหากล่ะ" พี่โก้โยน M4A1- SOPMOD ทิ้งแล้วหยิบ AK-47 จากศพของข้าศึกขึ้นมาใช้แทน
พี่เอ - "อีกอึดใจเดียวเว๊ยพวกเรา .....สู้ตายยยยยย !!!"
3 นาทีในตอนนั้นเหมือนนานเป็นชาติ ทุกอย่างสิ้นสุดลงเมื่อ ฮ.ขนส่ง มารับ จ่าอัสลามยิง M203 จนหลังคาทะลุแล้วเอาโต๊ะมาต่อเพื่อปีนขึ้นไปบนหลังคา
ทุกคนทยอยกันขึ้น ฮ. ไปเรื่อยๆ เหลือแค่ผม,ไอ้สู้, อาบีดีนและทหารอีกคนที่รั้งท้าย
อาบีดีน - "หมวดขึ้นไปก่อนเลยครับ เด๋วผมคุ้มกันให้" ผมแตะไหล่ไอ้สู้ให้สัญญาณว่าผมกำลังจะขึ้น ฮ. ไอ้สู้เลยขยับถอยหลังยิงแล้วก็ขึ้น ฮ. ตามผมมาติดๆ
ผม - "อาบีดีนขึ้นมาเร็ว !!!" ผมกวักมือเรียกอาบีดีนให้รีบโดดขึ้น ฮ. เพราะข้าศึกเริ่มเข้ามาอยู่ในตัวบ้านกันมั่งแล้ว ฮ. เลยต้องบินออกห่างจากบ้าน
ทหารคนที่ 2 เสียชีวิตขณะขึ้นมาบนหลังคา อาบีดีนพยายามดึงทหารคนนั้นขึ้นมาด้วยแต่ทหารคนนั้นดึงระเบิดมือแล้วผลักอาบีดีนขึ้นมาก่อนจะร่วงลงไป
ในช่องบนหลังคานั้น อาบีดีนวิ่งสุดชีวิตตรงมาที่ ฮ. ก่อนจะกระโดดเข้ามาข้างในอย่างแรงจนกลิ้งขลุกๆ แล้วนอนนิ่งหันไปมองการระเบิดพลีชีพของเพื่อนซี้
จ่าอัสลาม - "เยี่ยมมากอั๊บบี้ .....เลือด .....มึงโดนยิงนี่ !!!! .....หมอ !!!!" อาบีดีนนอนหายใจหอบแห่กๆ มองผมตาปรือ ผมรีบเข้าไปจับมืออาบีดีนทันที
อาบีดีน - "ผม .....กำลัง .....จะไปหาฟาดีน ....มันแล้วนะครับ .....หมวด" ผมหันไปมองนิโอ๊ะกับเจ้าหน้าที่เสนารักษ์อีกคนบน ฮ. ซึ่งพยายามกันอย่างเต็มที่
แต่ก็ไม่สามารถรั้งชีวิตของเด็กหนุ่มเอาไว้ไม่ได้ ผมอดร้องไห้ออกมาไม่ได้เมื่ออาบีดีนจับมือผมก่อนจะสิ้นใจ  .....ท่ามกลางความเงียบไอ้อาร์มก็ ว. เข้ามา
ไอ้อาร์ม - "ขออนุญาตถอนกำลังครับผู้พัน !!!" พวกผมมองกลับลงไปเห็นข้าศึกกลุ่มใหญ่กำลังแห่กันไปหาไอ้อาร์มและไอ้ฟลุ๊ทด้วยอาวุธครับมือ
พี่เอ - "ไปเลย !!! ไปให้ไวเลยมึง .....เด๋วจะไปรับที่ ......" พี่เอคว้าแผนที่ออกมาดูเพื่อหาจุดรับไอ้ 2 ตัวนั้นกลับอย่างลังเลใจ
ไอ้สู้ - "ฟลุ๊ท ....จำหน้าผาที่ครูชี้ให้มึงดูได้มะ ?"
ไอ้ฟลุ๊ท - "จำได้ครับ ....PZ ใช่มั้ยครับ ?"
ไอ้สู้ - "ใช่ ....ถึงทางจะไกลและรกไปสักหน่อย แต่นั่นก็คือทางเดียวที่จะพามึงกลับบ้าน"
ไอ้อาร์ม - "เอาจริงหรือครับหมวด ? ....ใช่อย่างที่ผมคิดใช่มั้ย ???"
ผม - "แน่นอน .....มึงอยากตายที่นี่หรือจะกลับไปฉลองปีใหม่กับพวกกู ??? ....เลือกเอาเองนะ"
พี่โก้ - "ตั้ง 600 เมตร ....พวกมันจะทำได้หรือวะ ?"
ไอ้สู้ - "ได้ซิพี่ ....พวกมันต้องทำได้" ไอ้สู้หันมามองหน้าผมด้วยสายตาที่เชื่อมั่นว่าไอ้ 2 คนนั้นต้องทำได้ ซึ่งผมก็เชื่อมั่นอย่างนั้นเหมือนกันว่ามันต้องทำได้
จ่าอัสลาม - "ขออาวุธจำพวกระเบิดทั้งหมดเท่าที่มีกันด้วย .....เด๋วผมจัดการเอง" ทั้งระเบิดมือทั้งกระสุน 40 mm ไปอยู่ที่จ่าอัสลามคนเดียวแล้วทีนี้
ผมลุ้นจนมือสั่นขณะยิง M60 บน ฮ. เพื่อคุ้มกันให้ไอ้อาร์มและไอ้ฟลุ๊ทวิ่งไปจนถึงที่นัดหมายอย่างปลอดภัย ทุกคนพยายามกันอย่างเต็มที่เพราะไม่อยากเสียใคร
พี่เอบอกให้นักบินไปที่หน้าผาเพื่อรอไอ้ 2 ตัวนั้น แล้วไอ้ 2 ตัวนั้นก็วิ่งออกมาจากแนวป่าตรงมายังหน้าผาแล้วก็วิ่งๆๆ อย่างเดียวก่อนจะกระโดดขึ้น ฮ.
**********************************

BY :  XIII Post : 2010-01-10