เด่นดาวนพเคราะห์ขึ้น กลางหาว
ชีพเพื่อนผ่องเพียงดาว ดอกไม้
อมตะอยู่ยงยาว ยืนสัตย์
พลีชีพเพื่อนให้ ห่างพ้นภัยผลาญ.
..........ขอมอบบทกลอนนี้แด่เพื่อนผู้จากไป
********************************************************
ย้อนไปเมื่อหลายสัปดาห์ก่อนช่วงปลายเดือนธันวาคม 2009 ........
วันอาทิตย์ที่ 20 ธันวาคม 2009 เวลาประมาณ 0215 pm ณ ป้ายรถโดยสารแห่งนึงใน อ.โคกโพธิ์ จ.ปัตตานี
??? - "มานั่งตากฝนอย่างนี้เด๋วก็เป็นหวัดหรอก" ชายหนุ่มหน้าตาดีสวมเสื้อสีดำกางเกงยีนส์สีน้ำเงินกางร่มลงจากรถแล้วเข้ามาทักผมพร้อมกับร่มอีก 1 คัน
ผม - "ตกปรอยๆ อย่างนี้คงจะเป็นหรอกนะ" ชายหนุ่มคนนั้นยื่นร่มอีกคันมาให้แต่ผมไม่รับ
??? - "จะให้ไปส่งบ้านไอ้ทักหรือที่ไหน ?"
ผม - ".....ไม่รู้จะไปไหนว่ะ เบื่อชิบหาย .....ไปบ้านมึงน่ะแหละนพ"
ไอ้นพ - ".....ดีเลย กูกำลังหาคนทำความสะอาดบ้านอยู่พอดี .....ปะ หาไรกินกันก่อนดีกว่า กูหิวละ" ไอ้นพเดินมากอดคอผมแล้วเล่าเรื่องฮาๆ ที่ทำงานให้ฟัง
เมื่อหลายชั่วโมงก่อนผมทะเลาะกับทักอย่างหนักทั้งเรื่องงานและเรื่องส่วนตัว ผมหงุดหงิดทักมันมากถึงขนาดขอลงกลางทางขณะฝนตก
เวลาต่อมา ณ บ้านพักข้าราชการของไอ้นพที่ จ.ปัตตานี
ผม - "ฮัดชิ้ววววว !!! .....อะไรวะ ....ตากฝนแปปเดียว .....เอง ฮัดชิ้ววววว !!!"
ไอ้นพ - "นั่นไง กูว่าแล้ว ....เอ้า รับ เสื้อผ้าในตู้หยิบใช้ได้เลยนะ ตามสบาย เด๋วกูไปหาไรอุ่นๆ ให้กิน" ไอ้นพโยนผ้าขนหนูให้ผมก่อนจะเดินเข้าครัว
ผมเดินขึ้นไปข้างบนที่ห้องไอ้นพเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า ขณะผมเปลี่ยนเสื้อผ้าก็มองออกไปที่หน้าต่างก็เห็นหลังคาบ้านทักที่ห่างออกไปอีก 2 หลังทำให้ผมนึกถึง
คำพูดที่ผมว่าทักอย่างแรงออกไปหลายคำจนทักน้ำตาซึม แล้วทักก็พูดออกมาคำนึงว่า "ถ้าเป็นอย่างนี้นะ ....ทักไม่น่ารอน็อตเลยว่ะ จะไปไหนก็ไปเลยปะ"
ไอ้นพ - "ก๊อกๆๆ ยามาแล้วครับ" ไอ้นพเดินเข้ามานั่งที่เตียงพร้อมยาขณะที่ผมใส่แค่ผ้าขนหนูผืนเดียว
ผม - "ขอบใจ ....เสื้อตัวนี้ใส่ได้ใช่มะ ?" ผมเจอเสื้อ Adidas สีน้ำเงินตัวนึงถูกใจมากเลยหยิบมาใส่ซะ
ไอ้นพ - "ตามสบาย ....มันมีกางเกงของมันด้วยนะ หาๆ ดูเอา แถวๆ ข้างล่างน่ะ" ขณะที่ผมรื้อกองกางเกงอยู่นั้นถุงยางอนามัยก็ร่วงลงมา 2-3 อัน
ผม - "เฮ๊ย ของสำคัญมึงร่วงลงมาแน่ะ" ผมหยิบถุงยางขึ้นมาให้มันดูแล้วหากางเกงต่อ
ไอ้นพ - "ห๊ะ ??? ....เอ๊ยยยย มาไงวะ ?" ไอ้นพลุกขึ้นจากเตียงอย่างรวดเร็วแล้วคว้าเอาถุงยางที่มือผมไปด้วยอาการหน้าแดง
ผม - "เป็นห่าไร ? หน้าแดงเลยนะมึง ....ของเคยๆ ทำเป็น"
ไอ้นพ - "ก็นานๆ ทีกูจะได้ใช้นี่หว่า ....สาวๆ แถวนี้จีบติดยากชิบหาย" ไอ้นพกำถุงยางแล้วเอาไปใส่ไว้ในลิ้นชักที่หัวเตียงก่อนจะนอนอ่านหนังสือรถบนเตียง
ผม - "จะซื้อรถใหม่หรอ ? .....อ๊ะ เจอละ .....นพ กูยึดนะชุดนี้ หึๆ"
ไอ้นพ - "ดูไปงั้นๆ แหละ ....แต่ก็อยากได้รถใหม่อยู่เหมือนกันว่ะ ถ้ากูมีเงินนะ ....กูจะออกคันนี้เลย นี่ๆๆ"
ผม - "S2000 ??? ....พี่ชายไอ้สู้มีอยู่คันนึง แต่ไม่รู้เค้าจะขายป่าวนะ"
ไอ้นพ - "สงสัยจะแพงน่าดู ....เฮ้ออออ ไม่รู้จะได้ชาติไหน ชาตินี้สงสัยจะไม่ได้ว่ะ ....ตายก่อนล่ะมั้งกู" ไอ้นพนอนมองเพดานห้องด้วยอาการเหม่อๆ แล้วหันมา
หัวเราะกับผม ผมเลยไปนั่งข้างเตียงก่อนจะหยิบยาที่วางอยู่ตรงนั้นมากินแล้วนั่งดูหนังสือรถกับมันต่อ แล้วผมก็ไม่รู้ว่าเพลียหลับไปตอนไหน -*-a
ตื่นมาอีกทีก็มีผ้าห่มคลุมตัวผมไว้พร้อมยาอีกชุดนึงวางอยู่บนหัวเตียงพร้อมกับโน๊ตบนกระดาษ 1 แผ่น
ผม - "แดกซะ แล้วอย่ามาตายในบ้านกูนะ ....เหอะๆ กูไม่ได้เป็น 2009 นะไอ้ห่า" ผมหยิบ ว. บนหัวเตียงเปิดฟังข่าวสารของตำรวจก่อนจะลงไปนั่งข้างล่าง
พอลงมาถึงข้างล่างผมก็อดยิ้มไม่ได้เมื่อเห็นกองหนังสือปืนและการ์ตูนขายหัวเราะที่ไอ้นพรื้อออกมาวางไว้ที่โต๊ะหน้าทีวี
ผม - "บ้านกูไม่มีเน็ต กลัวมึงจะเหงา ....ไอ้บ้านี่ ....จริงๆ เลย" ผมเอากระดาษ 2 แผ่นนั้นมาพับเป็นนกแล้วเสียบไว้บนแจกันกลางโต๊ะ
ขณะที่ผมกำลังนั่งอ่านหนังสือดูทีวี ว. ก็ดังขึ้น จับใจความได้ว่ามีการยิงกันเจ้าหน้าที่ตำรวจบาดเจ็บสาหัส 1 นาย ชื่อ วีระศักดิ์ แล้วสัญญาณก็หายไป
ทันใดนั้นภาพของไอ้นพผ่านเข้ามาในหัวผมอย่างไม่ขาดสาย ....มือผมสั่นหัวใจผมเต้นรัว ผมนั่งถือ ว. น้ำตาคลอเบ้า
ขณะที่ผมกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมตัวออกไปข้างนอกไอ้นพก็เดินเข้ามาในบ้านตัวเปียกโชก
ไอ้นพ - "จะไปไหนวะ ? ....แล้วเป็นห่าไร ? ....ร้องไห้หรอ ?"
ผม - "กู ....ได้ยินจาก ว. .....ว่ามึง .....โดนยิง"
ไอ้นพ - "อ๋อ คนละคนกันเว๊ย ....กูยังไม่ตายๆ ไม่เชื่อมาจับดิ ตัวเป็นๆ เลยนะนี่ 555" ไอ้นพแลบลิ้นปลิ้นตาหลอกผม
ผม - "สัด !!! ไปเปลี่ยนเสื้อไป๊" ผมเอาผ้าขนหนูกับเสื้อปาใส่หน้าแล้วต่อยไหล่มันไป 1 ที
คืนนั้นผมนั่งกินข้าว, ดูทีวี, เล่นไพ่กับไอ้นพอย่างสนุกสนาน พอถึงเวลานอนไอ้นพให้ผมนอนบนเตียงส่วนมันจะนอนข้างล่างเพราะมันเป็นคนนอนดิ้น
ผมเลยให้มันขึ้นมานอนด้วย ( ไม่ได้คิดอะไรนะ ) ....แล้วมันก็นอนดิ้นจริงๆ อย่างที่มันว่า T_T ช็อตสุดท้ายคือไอ้นพพลิกตัวมากอดผม นอนไม่หลับเลยทีนี้ -*-
วันจันทร์ที่ 21 ธันวาคม 2009 เวลาประมาณ 0600 am ณ ถนนหน้าบ้านพักข้าราชการของไอ้นพ
ผมกับไอ้นพวิ่งออกกำลังกายกันแต่เช้า ....ด้วยความงัวเงีย ( เพราะมันนอนกอดผมทั้งคืนทำให้ผมนอนไม่หลับอาเด่ะ -*-a )
หลังจากวิ่งเสร็จผมก็ขึ้นไปที่ห้องเพื่อเตรียมตัวจะไปอาบน้ำ พอเข้าไปก็เห็นไอ้นพยืนล่อนจ้อนกำลังจะถอดกางเกงใน ( ถอดไปแล้วครึ่งขา >< )
ผม - "เด๋วๆๆ อย่าเพิ่งถอดๆ" เพราะมือถือผมดังผมเลยต้องเข้าไปอย่างจำใจ ( แอบเสียดายเล็กๆ อยู่เหมือนกันนะ 555 )
ไอ้นพ - "เฮ๊ยยย ....ลืมไปนึกว่าอยู่คนเดียว" ไอ้นพอายหน้าแดงรีบคว้าผ้าขนหนูมาปิดเอาไว้ ผมหยิบมือถือแล้วรีบเดินออกมาจากห้องด้วยอาการใจสั่นหวั่นไหว
ตกเย็นไอ้นพซื้อของจากตลาดมาทำกับข้าวกินเอง ผมกับมันช่วยกันทำกับข้าวอย่างกับคู่บ่าวสาวที่เพิ่งแต่งงานกันใหม่ๆ ( ไม่น่าเชื่อว่าจะพูดคำนี้ออกมา เหอะๆ )
ผม - "โอ๊ย เผ็ด ....ทำไมต้องทำน้ำยาให้เผ็ดขนาดนี้ด้วยวะ ? ....น้ำๆๆ ....เอามาดิวะ เผ็ดดดด" ไอ้นพหัวเราะแกล้งไม่ส่งน้ำให้ผม ผมเลยเอาถั่วฝักยาวปาใส่มัน
ไอ้นพ - "มันเผ็ดตรงไหนวะ ? ....กูว่ากูใส่พริกน้อยแล้วนะ ....เออ เห็นไอ้ทักมันบอกว่ามึงกินเผ็ดไม่ค่อยได้นี่หว่า โทษทีๆ ครั้งหน้าจะใส่น้อยๆ ละ"
ผมนั่งนิ่งวางช้อนกินน้ำจนหมดแก้วแล้วลุกเอาจานไปเก็บ สักแปปไอ้นพก็เดินตามเข้ามา
ไอ้นพ - "ขอโทษ ....กู ....กูไม่รู้นะว่ามึงทะเลาะไรกับทักมัน ....แต่กูไม่อยากให้เป็นอย่างนี้เลยว่ะ" ผมไม่พูดอะไรก้มหน้าก้มตาล้างจานจนจานแตก
ไอ้นพ - "น็อต ...." ไอ้นพเดินมาโอบไหล่ผมแล้วจับมือที่โดนจานบาดไปดู ผมเลยร้องไห้เลยทีนี้ ><
ผม - "มันไม่เคยไล่กูเลยนะเว๊ย .....แม่ง .....ไล่กูแล้วยังโทรมาหากูอีก ....เหี้ยเอ๊ย" ไอ้นพดึงตัวผมไปกอดก่อนจะถอดเสื้อยืดที่ใส่อยู่มาซับเลือดแล้วพันมือผมไว้
ไอ้นพ - "มึงไปดูหนังก่อนปะ เด๋วกูล้างจานเสร็จจะไปทำแผลให้" ผมออกมานั่งดูทีวีสักแปปก็ได้ยินเสียงตึงๆ จากในครัว ผมเลยเดินไปดูเห็นไอ้นพต่อยกำแพง
10 นาทีต่อมาไอ้นพเดินยิ้มออกมาจากห้องครัวแล้วถือกล่องปฐมพยาบาลมาทำแผลให้
ผม - "มือไปโดนไรมา ?" มือขวาไอ้นพมีผ้าก๊อตพันอยู่หลายชั้น
ไอ้นพ - "ก็เศษจานที่มึงทำแตกน่ะแหละ ....โดนซะเจ็บเลย"
ผม - "....หรอ ? ....ไม่เอาเบตาดีนนะ"
ไอ้นพ - "จะได้หายไง"
ผม - "ไม่เอามันแสบ"
ไอ้นพ - "เบตาดีนบ้านพ่อมึงดิแสบ"
ผม - "เออ บ้านพ่อกูเองแหละ ......อ๊ากกกก" ไอ้นพจับมือผมแน่นแล้วราดเบตาดีนลงไปชุดใหญ่ ( ทำไมคนอื่นโดนเบตาดีนแล้วไม่แสบวะ T_T )
ไอ้นพ - "ก็แค่นั้นแหละ ....ทำเป็นเด็กไปได้ ....ดีนะที่กูเคยมีแฟนเป็นพยาบาลมาก่อนเลยพันได้แหร่มขนาดนี้" ไอ้นพบรรจงพันผ้าก๊อตให้อย่างเรียบร้อย
ผม - "ขอบใจ"
ไอ้นพ - "อืม ...นี่ยา" ขณะนั้นผมกับไอ้นพสบสายตากันอยู่นานก่อนที่ต่างฝ่ายจะหันหน้าไปทางอื่นด้วยความอาย
ไอ้นพ - "ใครแม่งโทรมาวะดึกๆ ดื่นๆ ป่านนี้ ....น่าด่าเนาะ"
ผม - "ถ้าเป็นสารวัตรจะด่ามะ ?" ไอ้นพหันมายิ้มแล้วก็เดินไปรับโทรศัพท์ก่อนจะหายไปพักใหญ่แล้วกลับมาดูทีวีต่อ
และคืนนั้นเอง ....คืนนั้น หึๆ
ผม - "ถ้านอนดิ้นมาโดนมือกูนะ กูจะถีบให้ร่วงเตียงเลย" ผมนอนฝั่งซ้ายไอ้นพนอนฝั่งขวาข้างเดียวกับที่มือผมเจ็บ
ไอ้นพ - "มึงก็นอนตะแคงไปด้านนู่นดิ .....เออ นั่นแหละๆ ....เสร็จกู หมอนข้าง 555" ไอ้นพกอดผมแน่นแทนหมอนข้างไม่ให้ดิ้นไปไหน
ผม - "นพ ....ถามจริง ....มึงยังชอบกูอยู่ใช่มะ ?" ไอ้นพไม่ตอบอะไรแต่กอดผมแน่นขึ้น ผมจับมือขวาของมันที่พันด้วยผ้าก๊อตขึ้นมาจับไว้ที่หน้าอก
ไอ้นพเลยขยับขึ้นมาพลิกตัวผมไปจูบปากอย่างนิ่มนวลพักนึงแล้วเลื่อนปากลงไปไซร้คอผม ทุกการกระทำของไอ้นพดูนิ่มนวลไปหมดทำเอาผมเคลิ้มกอดเอว
มันแน่นแล้วมือผมก็ลูบไล้ไปทั่วทั้งแผ่นหลังของมันไปอย่างอัตโนมัติ ไอ้นพดึงผมลุกขึ้นนั่งแล้วถอดเสื้อของผมและของตัวเองออกก่อนจะประกบปาก
แล้วเอนหลังผมลงไปนอนที่เตียง ขณะที่ไอ้นพดูดปากละเลงลิ้นไปทั่วต้นคอและแผงอกของผม ทั้งมือซ้ายและมือขวาก็โดนไอ้นพตรึงเอาไว้ไม่ให้ดิ้นไปไหน
ไอ้นพใช้วิชาชิวหาพาเพลินไปทั่วทั้งร่างกายท่อนบนของผมจนผมเผลอครางซี๊ดออกมาดังๆ หลายครั้ง จนผมทนไม่ไหวต้องพลิกกลับขึ้นไปเอาคืนบ้าง
ผมขึ้นคร่อมตัวไอ้นพแล้วมองหน้ามัน ไอ้นพเลยส่งยิ้มให้ผมทำเอาใจผมละลายเลยทีเดียว >< ผมก้มลงไปดูดปากแลกลิ้นไซร้คอมันคืนมั่งจนมันครางเล็กๆ
ไอ้นพเงยหน้าให้ผมไซร้คอมันได้สะดวกแล้วกอดเอวผมแน่นพลางขยับเกร็งช่วงล่างเป็นพักๆ ผมเลยเอื้อมมือลงไปสัมผัสเค้นคลึงลำท่อนของไอ้นพจนทั่ว
ไอ้นพเริ่มครางซี๊ดถี่ขึ้นดังขึ้นเมื่อผมล้วงเข้าไปข้างในเพื่อสัมผัสกับลำท่อนขนาดเกือบ 7" ที่ซ่อนตัวอยู่ในกางเกงบอลสีดำแล้วรูดขึ้นรูดลงช้าๆ
ผมเลื่อนปากลงไปดูดเม้มละเลงลิ้นที่แผงอกของไอ้นพพลางสาวว่าวให้มันไปด้วยทำให้ไอ้นพนอนเกร็งไปทั้งตัวจับไหล่ผมแน่น
แล้วผมก็เลื่อนปากลงไปเรื่อยๆ แวะไซร้หน้าท้องของไอ้นพแปปนึงก่อนจะเลื่อนลงไปที่ลำท่อนของมันอย่างช้าๆ
ไอ้นพ -"อึ๊ ....ซี๊ดดดด" ไอ้นพหลุดปากร้องออกมาเบาๆ แล้วดึงหมอนไปกอดแน่นทันทีที่ผมอ้าปากอมรูดดูดลำท่อนของมันจนเกือบสุดความยาวขึ้นลงช้าๆ
ไอ้นพแอ่นเอวสวนปากผมขึ้นมาเมื่อผมรูดปากลงไปจนเกือบสุดความยาว ไอ้นพยกก้นขึ้นสูงเพื่อถอดกางเกงบอลออกผมเลยขยับไปนั่งลงที่หว่างขาของมัน
แล้วอ้าปากอมรูดดูดลำท่อนต่อทันที ไอ้นพเริ่มแอ่นเอวสวนปากผมถี่ขึ้นเรื่อยๆ เมื่อผมเร่งจังหวะอมรูดดูดลำท่อนจนก้นมันแทบไม่ติดที่นอน
ผมยกขาไอ้นพตั้งขึ้นแล้วเลื่อนปากลงไปดูดไซร้ไล่ลิ้นที่พวงไข่ของมันทั้ง 2 ใบพลางสาวว่าวให้มันไปด้วยแบบถี่ๆ จนไอ้นพครางซี๊ดออกมาหลายครั้ง
ไอ้นพ - "ซี๊ดดดด ไม่ไหวละ .....พอ ....พอก่อนๆ อื้ออออ .....จะแตกแล้วว่ะ .....อ้าาาาาา" ไอ้นพนอนเกร็งเอามือมาดันหัวผมออกแล้วดึงผมขึ้นไปดูดปาก
ก่อนจะเอื้อมไปหยิบถุงยางที่มันเก็บไว้มาใส่ที่ลำท่อนของตัวเองแล้วดูดปากผมต่อ ผมเอื้อมมือลงไปสาวว่าวให้ไอ้นพก่อนจะขยับตัวขึ้นคร่อมลำท่อนแล้ว
จัดแจงให้มันตรงที่ตรงทางก่อนจะกดเอวดันสะโพกลงไป ไอ้นพเงยหน้าร้องซี๊ดเกร็งเอวเกร็งลำท่อนสวนขึ้นมาจนส่วนหัวเข้าไปได้
ไอ้นพ - "ไหวป่าว ? ....ขาสั่นเชียว" ขาผมสั่นขณะขึ้นคร่อมลำท่อนไอ้นพจนมันเข้าไปได้อีกครึ่งลำ ไอ้นพดึงผมลงไปดูดปากแลกลิ้นแปปนึงก่อนผมจะค่อยๆ
ขยับขึ้นลงช้าๆ จนลำท่อนของไอ้นพเข้าไปจนสุดความยาว เมื่อทุกอย่างเข้าที่เข้าทางเริ่มไม่จุกเริ่มไม่เจ็บผมก็โยกเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนก้นไอ้นพเด้งไม่ติดที่นอน
เสียงครางของผมและไอ้นพอื้ออึงกันอยู่ในห้องพร้อมกับเสียงของเนื้อกระทบกันดังตับๆๆ พอไอ้นพลุกขึ้นมานั่งเอนหลังไปพิงที่หัวเตียงผมเลยโน้มคอมันแล้ว
โยกได้เต็มที่ ไอ้นพเงยหน้าอ้าปากร้องอ้าร้องซี๊ดเกร็งเอวเกร็งลำท่อนแอ่นสวนขึ้นมาเรื่อยๆ สักพักไอ้นพก็พลิกขึ้นให้ผมนอนลงแล้วเอาขาพาดบ่าแล้วโน้มตัว
มาข้างหน้าก่อนจะซอยเอวใส่ผมอย่างถี่ยิบ เรียกได้ว่าทั้งเร็วและเน้นจนผมเกร็งจิกผ้าปูที่นอนบีบแขนมันแน่นจนเป็นรอยแดง ไอ้นพขยับมานั่งยองๆ แล้ว
กระแทกลงมาช้าๆ แบบเน้นๆ ดังตับๆๆ จนที่นอนดังเอี๊ยดๆ ก่อนจะเร่งจังหวะเร็วขึ้นอีกครั้งจนผมเผลอครางออกมาแล้วพลิกตัวผมกลับมาในท่าตะแคงข้าง
ผม - "นพ ....ไม่ไหวแล้ว ....หายใจไม่ทัน" ไอ้นพเลยผ่อนจังหวะผ่อนแรงลงมาเป็นแบบธรรมดาในท่าเบสิคสลับกับโน้มตัวลงมาดูดปากและลิ้นกับผม
พอจังหวะการหายใจผมเริ่มเข้าที่ไอ้นพก็จับขาผมทั้งสองข้างพาดบ่าโน้มตัวไปข้างหน้าแล้วเร่งความเร็วขึ้นอีกครั้ง ไอ้นพพลิกตัวผมในท่าหมาแล้วสาวว่าว
ให้ผมไปด้วยตามจังหวะการซอยเอวของมัน ผมนอนเกร็งขาเกร็งลำท่อนเสียวไปหมดเพราะไอ้นพกระแทกเอวใส่ผมแบบเร็วๆ เน้นๆ จนตัวผมเริ่มนอนราบลง
ไปกับที่นอนไอ้นพก็ประคองขึ้นมาต่อ แล้วผมก็เสร็จคามือไอ้นพจนได้ไอ้นพเลยเร่งให้เสร็จตามผมมาติดๆ ผมกับไอ้นพนอนหอบแห่กๆ กันบนที่นอน
พอหันไปไอ้นพก็ยิ้มแล้วจับหน้าผมไปดูดปากต่อ ยกที่ 2 ก็เลยเริ่มขึ้นอย่างเลี่ยงไม่ได้เพราะต่างฝ่ายต่างยังไม่หดอ่อนลงไปแม้แต่น้อยถึงจะเสร็จไปแล้วรอบนึง
คราวนี้ไอ้นพไม่ได้นุ่มนวลเหมือนอย่างทีแรก รอบนี้ดุดันรุนแรงทั้งขบกัดเม้มตามคอและหน้าอกจนผมดิ้นหนี ( กลัวเป็นรอยน่ะ เหอะๆ -*- )
ไอ้นพเล้าโลมผมอย่างต่อเนื่องก่อนจะเปลี่ยนถุงยางแล้วสอดใส่อีกครั้งในท่าหมา ไอ้นพกระแทกผมทั้งช้าและเร็วสลับกันไปอยู่นานก็เปลี่ยนให้ผมไปยืนในท่า
ก้มเก็บสบู่เอามือเท้าขอบเตียง ไอ้นพกระแทกอย่างต่อเนื่องในจังหวะที่เร็วพอประมาณดังตับๆๆ เกือบ 10 นาทีก็นอนราบไปกับที่นอนให้ผมขึ้นให้อยู่พักใหญ่
ไอ้นพ - "โอ๊ยยยยย เสียวว่ะ ....ซี๊ดดดดด" ไอ้นพครางซี๊ดซ๊าดรั้งเอวผมเอาไว้แน่นพลิกให้ผมนอนตะแคงซ้ายแล้วมันก็นอนประกบจากทางด้านหลังในท่านอน
ไอ้นพยกขาขวาผมขึ้นพาดขาขวาของมันแล้วซอยเอวถี่ๆ พลางไซร้คอผมจากด้านหลังและสาวว่าวให้ผมไปด้วย มือผมเกาะสะโพกไอ้นพแน่นด้วยความเสียว
ส่วนอีกมือก็จับมือมันที่กอดตัวผมเอาไว้แน่นเช่นกัน เสียงครางในลำคอของผมและไอ้นพดังขึ้นเรื่อยๆ จนขำกันเอง ( ฮาไปได้เนาะ 555 )
ไอ้นพนอนคร่อมผมจากด้านหลังแยกขาผมออกนิดนึงแล้วซอยเอวลงมาถี่ๆ พลางสาวว่าวให้ผมไปด้วย ไม่นานไอ้นพก็ครางในลำคออื้อๆ ร่างกายและลำท่อน
กระตุกก่อนจะดึงลำท่อนและถุงยางออกแล้วปล่อยน้ำชุดที่ 2 ออกมาใส่สะโพกผมจนเลอะไปหมด ผมนอนพักแปปนึงไอ้นพก็พลิกตัวผมมานอนหงาย
ผมตกใจนิดหน่อยที่อยู่ดีๆ ไอ้นพก็อ้าปากอมรูดดูดลำท่อนให้ผม เท่าที่ดูๆ นี่คงเป็นครั้งแรกของมันแน่ๆ ( เพราะฟันมาโดนจนผมสะดุ้ง >< )
แรกๆ จังหวะยังไม่ได้หลังๆ ก็เริ่มเข้าที่ทำเอาผมเสียวนอนเกร็งกัดผ้าห่มแน่น ไอ้นพทั้งอมรูดดูดเม้มเลียวนตรงส่วนหัวและลำท่อนจนทั่วทั้งลำ
ผม - "นพ .....ซี๊ดดดด พอแล้ว ....จะแตก ....แล้ว อะ ....อ้าาาาาาาา" ไอ้นพเอาปากออกแล้วสาวว่าวให้ผมอย่างถี่ยิบจนเสร็จคามือมัน
ไอ้นพ - "พุ่งมาถึงนี่เลย ....ปะ อาบน้ำกัน" ไอ้นพยิ้มแล้วส่ายหน้ามองหน้าอกตัวเองที่โดนกระสุนผมยิงเข้าไป 2 ดอกก่อนจะลากผมไปอาบน้ำด้วย
วันอังคารที่ 22 ธันวาคม 2009 เวลาประมาณ 1130 am ณ สถานีตำรวจแห่งนึงใน จ.ปัตตานี
ผม - "สวัสดีครับสารวัตร" ผมลุกขึ้นทำความเคารพสารวัตรขณะนั่งรอไอ้นพที่ชั้นล่าง
สารวัตร - "เอ้อ หวัดดีพ่อหนุ่ม ....แล้วมือไปทำไรมาล่ะนั่น ?"
ผม - "อุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะครับ พอดีใจร้อนไปหน่อย"
สารวัตร - "...หรอ ? คนหนุ่มก็อย่างนี้แหละนะ ไฟแรงไม่เหมือนคนแก่อย่างพวกผม"
ผม - "ไม่หรอกครับ สารวัตรยังดูไม่แก่เลยครับ เทียบกับดาบไก่แล้วสารวัตรดูหนุ่มกว่าตั้งเยอะ" ผมเอามือป้องปากแล้วเหล่ไปทางตำรวจรุ่นพ่อคนนึง
สารวัตร - "อย่าไปบอกใครนะ ....ผมเพิ่งไปย้อมผมมาน่ะ 5555"
ดาบไก่ - "อะแฮ่มๆ เหมือนมีคนหน้าเหลี่ยมๆ นินทาผมเลยนะครับสารวัตร"
สารวัตร - "555 ว่าแต่ มาหาเจ้าทักมันใช่มั้ย ? มันยังไม่กลับมาจากสายบุรีเลยนี่ "
ผม - "เอ่อ ....ปล่าวครับ ผม ....มารอ .....ไอ้นี่ต่างหาก" ผมชี้ไปหาไอ้นพที่เดินออกมาจากห้องประชุมพอดี
สารวัตร - "อ้าวหรอ .....ดูแลเจ้านี่ให้ดีนะหมู่นพ ไม่งั้นเจ้าทักกลับมามันเอาหมู่ตายแน่"
ไอ้นพ - "ครับผม !!! ....ยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอมเลยครับ" ไอ้นพยืนตะเบ๊ะสารวัตรแล้วกอดคอผมทำให้ผมอายอย่างสุดๆ ><
เวลาต่อมา ณ ร้านอาหารตามสั่งแห่งนึง
ขณะผมนั่งอ่านหนังสือพิมพ์รอข้างเที่ยงส่วนไอ้นพก็ไปเข้าห้องน้ำ จู่ๆ ทักก็เดินมานั่งที่โต๊ะ ผมจะลุกขึ้นแต่ไอ้นพมาจับไหล่ผมให้นั่งต่อ
ไอ้นพ - "กลับมาตั้งแต่เมื่อไรวะ ? ไหนว่าจะกลับพรุ่งนี้ไง"
ทัก - "เมื่อคืน ....นพ กูมีเรื่องสำคัญจะคุยกับน็อตมันว่ะ มึงช่วย ....."
ไอ้นพ - "สำคัญขนาดไหนวะ ? สำคัญพอๆ กับที่มึงไล่มันลงจากรถเลยป่ะ ?" ทักมองหน้าไอ้นพเขม็งส่วนไอ้นพก็ส่งสายตาท้าทายกลับไปเหมือนกัน
ไอ้นพ - "เอาเถอะ ....ถ้ากลัวว่ากูจะแอบฟังล่ะก็กูไปรอในรถก็ได้" ไอ้นพลุกขึ้นจับไหล่ผมแล้วยิ้มให้ด้วยสายตาเศร้าๆ
ผมกับทักคุยกันประมาณ 10 นาทีก่อนที่ทักจะลุกออกไปอย่างหัวเสีย
เวลาต่อมา ณ บ้านพักข้าราชการไอ้นพ
ไอ้นพ - "กูว่า ....ทักมันห่วงมึงมากนะ มันไม่อยากให้มึง ....ทำผิดไปมากกว่านี้"
ผม - "ห่วงงานตัวเองมากกว่า ....มันไม่เคยสูญเสียคนใกล้ตัวมากเท่ากู มันไม่รู้หรอกว่ามันเจ็บปวดขนาดไหน"
ไอ้นพ - "นั่นไง ....มึงลองกลับไปคิดดูนะว่าที่กูพูดมันถูกหรือผิด ....มันห่วงงานหรือห่วงมึง ? ....การแก้แค้นมันไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นหรอกนะ"
ผมลงจากรถกลับเข้าบ้านแล้วนั่งคิดถึงคำพูดและการกระทำของทักในวันนั้นที่ทะเลาะกับผม
ทัก - "โทษที ขอเข้าไปหน่อยนะ" ทักยืนอยู่ที่หน้าประตูบ้านแล้วก็เดินเข้ามานั่งที่โซฟา
ทัก - "ถ้าน็อตยืนยันว่าจะตามเรื่องนี้ต่อ ....ทักก็จะลาออก ....เพราะไม่อยากไล่ตามจับน็อตเหมือนอย่างคราวที่แล้ว"
ผม - "ไม่เห็นจะเกี่ยวกันเลย"
ทัก - "เกี่ยวซิ ถ้าเป็นน็อต ....น็อตจะยิงคนที่ตัวเองรักได้ลงคอเชียวหรอ ?" ทักพูดประโยคนี้ทำเอาผมใจสั่นจนไม่กล้ามองหน้าทัก
ทัก - "ทักไม่รู้ว่าน็อตเจออะไรมาบ้าง สูญเสียคนรู้จักคนที่รักไปกี่คนแล้ว ....แต่อย่างที่ทักเคยบอกน็อตอยู่บ่อยๆ เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร"
ผม - "ใบลาออกน่ะอย่าลืมเซ็นต์ชื่อให้ถูกช่องด้วยล่ะ สารวัตรจะได้อนุมัติได้"
ทัก - ".....ที่ทักจะพูดก็มีแค่นี้แหละ ....แล้วก็ ....ขอโทษด้วยเรื่องวันนั้น ....ขอโทษ" แล้วทักก็ลุกออกไปเหลือแค่ผมที่นั่งน้ำตาตกอยู่คนเดียว
ไม่ถึง 5 นาทีไอ้สู้ก็เดินเข้ามาด้วยอาการมอมแมมดูโทรมๆ แล้วโยนซองเอกสารให้ผมก่อนจะทิ้งตัวลงนอนที่โซฟาอย่างคนไม่มีแรง
ไอ้สู้ - "เอาน้ำมากินหน่อยดิ๊ ....ขอน้ำแข็งด้วย ....ถ้าได้เหล้ายิ่งดีเลย" ผมงงๆ แต่ก็ลุกขึ้นไปเอาน้ำและน้ำแข็งมาให้มัน
ผม - "ไปทำไรมาวะมอมเป็นหมาเลย ?"
ไอ้สู้ - "ไปทำเรื่องไร้เหตุผลมา ....ขอกล่องปฐมพยาบาลหน่อยเด่ะ" ไอ้สู้ถอดเสื้อออกขึ้นผมเลยเห็นรอยมันโดนมีดฟันที่แขนและรอยฟกช้ำดำเขียวทั่วร่างกาย
ผม - "อย่าบอกนะว่า ....."
ไอ้สู้ - "เออ ดูในซองนั่นเองก็แล้วกัน ....ก่อนจะดูช่วยไปหยิบกล่องปฐมพยาบาลมาก่อนได้มะ ?" ผมรีบไปหยิบกล่องปฐมพยาบาลมาให้มันทันที
ผม - "สู้ ....ทำไมมึง ....." ผมทำแผลให้มันไปด้วยจะร้องไห้ไปด้วย
ไอ้สู้ - "จำที่ครูแสนเคยสอนได้มะ ? ....จงอย่าให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผลในการปฏิบัติหน้าที่ ....ในบางครั้งนะเว๊ย การมีเหตุผลก็ใช่ว่าจะเป็นฝ่ายถูกเสมอไป"
ไอ้สู้ - "Cruel is a matter of perspective, because some men aren't looking for anything logical."
ผม - "....คุ้นๆ เหมือนเคยได้ยิน Victor มันพูดในชั่วโมงเรียน ....ว่าแต่ จำได้แม่นเชียวนะมึง"
ไอ้สู้ - "แม่นดิ ก็มึงเล่นหลับในชั่วโมงเรียนของมันเลยได้วิ่งรอบสนามบินกันทั้งห้องไง"
ผม - "อ๋อ นึกออกละๆ ที่ Roland มันวิ่งแล้วล้มหัวทิ่มใช่มะ ? 5555 ....ขอบใจนะสู้ ....ขอบใจว่ะ" น้ำตาผมร่วงออกมาขณะที่ทำแผลตรงกลางหลังให้มัน
ไอ้สู้ - "ฟาดีนมันเป็นเด็กดี กูรักมันเหมือนน้องคนนึง ....เรื่องนี้กูยอมไม่ได้ว่ะ แล้วกูก็ไม่ยอมให้มึงได้หน้าคนเดียวแน่ๆ เพราะงั้น ...."
นิโอ๊ะ - "ลุยมันให้ตายกันไปข้างนึงเลยใช่มะ ? ....เฮ้อ ชาติที่แล้วกูทำกรรมอะไรเอาไว้น๊าาาา ชาตินี้ถึงมารู้จักกับพวกมึงเนี่ย"
ผม - "ชาติที่แล้วแอบกินหมูล่ะมั้งนิโอ๊ะ 555" นิโอ๊ะเดินมาเตะผมแล้วทำแผลให้ไอ้สู้แทน
ไอ้เล็ก - "ทีหลังอย่าไปโดยไม่มีพวกกูอีกนะ ถ้ามึงเป็นไรไปกูคงเหงาน่าดู"
ผม - "ใช่ซิ ไม่มีเพื่อนแดกเหล้าด้วยนี่"
นิโอ๊ะ - "เราสาบานกันแล้วไม่ใช่หรอว่าจะไม่ทิ้งกัน ....อย่าลืมซิ"
ไอ้สู้ - "พูดมากน่า บ่นเป็นคนแก่ไปได้นิโอ๊ะ ....พรุ่งนี้เรามาฉลองกันดีกว่า ...หมูกระทะๆ"
ผม - "เหอะๆ นิโอ๊ะมันแดกได้ซะที่ไหนล่ะ .....สุกี้ๆ กูอยากกินสุกี้ ....ใครเห็นด้วยยกมือขึ้น"
ไอ้นพ - "ได้ยินแว่วๆ ว่าใครจะเลี้ยงสุกี้นะ ....น็อตหรอ ??? กินด้วยๆๆ" ไอ้นพที่เพิ่งกลับมาพอดีก็ยกมือโหวตให้ผมชนะไปด้วยคะแนน 2 ต่อ 0 เอิ๊กๆ
ไอ้สู้ - "ก่อนอื่น ....มึงไปคุยกับไอ้ทักให้รู้เรื่องก่อนเลย กูบอกมันไปแล้วนี่จะเป็นงานชิ้นสุดท้ายของพวกเราที่จะตามเรื่องของหลิน ....ไปซะ มันอยู่ที่บ้านโน่น"
ในที่สุดผมก็โดนเพื่อนๆ ผลักไสไล่ส่งให้เข้ามาหาทักที่บ้านจนได้ โดยมีไอ้นพมายืนส่งที่หน้าบ้าน ผมรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูกเมื่อเห็นสายตาไอ้นพที่มองมา
ไอ้นพ - "เข้าไปดิ เด๋วมันก็หลับก่อนหรอก"
ผม - "นพ ....เอ่ออออ ขอบใจ .....สำหรับ....."
ไอ้นพ - "อืมมม ไม่ต้องพูดอะไรแล้วล่ะ ....เข้าไปเถอะ ....กูน่ะ ....สำหรับกู ....แค่นี้ก็พอใจแล้วล่ะ ....เพื่อเพื่อน ....กูทำได้อยู่แล้ว"
ผม - "ขอบใจ ....ขอบใจนะ" ผมยืนจับไหล่ไอ้นพที่ยืนพูดเสียงสั่นเครือจนน้ำตาคลอเบ้า พอผมเดินเข้าบ้านหันอกมาก็เห็นไอ้นพยืนหันหลังร้องไห้ใต้ต้นไม้
เมื่อผมเข้าไปถึงห้องของทักก็เห็นทักกำลังนั่งมองกระดาษแผ่นนึงในมือถือปากกาเอาไว้
ผม - "เซ็นต์ชื่อตัวเองไม่ถูกหรือไง ? .....มานี่เด๋วเซ็นต์ให้ .....นี่เลย" ผมแย่งกระดาษและปากกาจากมือทักแล้วเอาไปเขียนเป็นตัวการ์ตูนเต็มไปหมด
ทัก - "เด๋วๆ จะทำไรน่ะ .....นั่นมัน ....เอามานะ .....เฮ้อออ" ทักพยายามจะแย่งจากผมแต่ไม่ทันซะแล้วเพราะผมเขียนเล่นจนเละเทะไปหมดแล้ว 555
ผม - "เหมาะมากชื่อนี้ ...ไอ้บ้า... 555" ผมเซ็นต์ชื่อตรงช่องว่าไอ้บ้า พอทักเห็นก็ยิ้มๆ แล้วส่ายหน้าก่อนจะหยิบกระดาษแผ่นนั้นมาวาดรูปล้อคนใน สน. กันเล่น
ทัก - "ไอ้สู้บอกว่างานนี้เป็นงานสุดท้ายก็จะ ......" ผมเอามือปิดปากทักไม่ให้พูดต่อ
ผม - "นี่ไม่ใช่งานสุดท้ายของพวกเรา ....แล้วก็ไม่ใช่งานสุดท้ายของทักด้วย ....งานของพวกเรายังมีมาอีกเรื่อยๆ แต่เรื่องของหลินมันกำลังจะจบต่างหากล่ะ"
ทัก - "ใช่ ....งานของพวกเราไม่มีวันจบ"
ผม - "....จนกว่าจะตายกันไปข้างนึง" ผมกับทักนอนจูบปากกันอยู่บนเตียงอย่างเร่าร้อน ทักรีบถอดเสื้อของตัวเองและของผมออกอย่างรวดเร็วแล้วระดมจูบ
ไซร้ไล่ลิ้นไปตามร่างกายช่วงบนของผมจนทั่วดังจ๊วบๆ ทักดูดเม้มหน้าอกทั้งสองข้างของผมแบบเน้นๆ จนแดงเป็นจ้ำๆ ทั้งซ้ายและขวาแล้วกลับมาไซร้คอ
ผมพลิกตัวขึ้นข้างบนแล้วทำให้ทักบ้างจนแดงเป็นจ้ำๆ เช่นกันก่อนจะเลื่อนปากลงข้างล่างเพื่อบุกไปยังจุดยุทธศาสตร์ของทัก เมื่อมาถึงผมก็ไม่รอช้ารีบ
อ้าปากอมรูดดูดลำท่อนของทักทันทีดังจ๊วบๆ จนน้ำลายชุ่มไปทั่วทั้งลำท่อน .357 ของทัก ผมเร่งจังหวะเร็วขึ้นเรื่อยๆ ดูดแรงขึ้นเรื่อยๆ ทักก็เลยเกร็งไปทั้งตัว
มือทักจับไหล่ผมแน่นขึ้นๆ สุดท้ายร่างกายและ .357 ของทักก็กระตุก 2-3 ทีก่อนจะปล่อยกระสุนออกมาเต็มมือผมและหน้าท้องของตัวเอง
ทักยังไม่สิ้นฤทธิ์รีบพลิกตัวผมไปนอนแล้วดูดปากแลกลิ้นกับผมอีกครั้งก่อนจะดึงกางเกงผมออกจนไม่เหลืออะไร ทักเอากระสุนที่รดหน้าท้องตัวเองมาทาที่รู
ของผมจนทั่วแล้วค่อยๆ ยัด .357 ของตัวเองเข้าไปอย่างช้าๆ ทีละนิดๆ จนส่วนหัวผ่านเข้าไปจนหมดแล้วทักก็เริ่มขยับเอวอย่างต่อเนื่องดังตับๆๆ
ทักเอาหมอนข้างมารองสะโพกผมให้สูงขึ้นก่อนจะยกขาผมแล้วจับที่ข้อเท้าทั้งสองข้างก่อนจะเร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆ ทักจับขาผมพาดบ่าทั้งสองข้างแล้วขยับ
มานั่งยองๆ กระแทกผมลงมาช้าๆ แบบเน้นๆ ก่อนจะเร็วขึ้นๆ จนเป็นถี่ยิบดังตับๆๆ ทักดึงตัวผมให้ขึ้นข้างบนบ้างผมก็ไม่รีรอโยกเอวขึ้นลงเต็มที่
จนทักครางซี๊ดซ๊าดเกร็งเอวแอ่นสวนขึ้นมาเรื่อยๆ ทักโน้มตัวผมลงไปกอดแล้วดูดปากแลกลิ้นแปปนึงก่อนจะให้ผมโยกได้เต็มที่จนทักนอนเกร็งดิ้นพล่านๆ
ทัก - "ซี๊ดดดดดด เบาๆ ....เด๋ว ....จะแตกซะก่อน ....อ้าาาาาาา ช้าๆ หน่อย" เมื่อทักกลับเป็นปกติก็พลิกตัวให้ผมอยู่ในท่าหมาแล้วซอยเอวเร็วจี๋ดังตับๆๆๆ
ทักดึงผมให้ยืนขึ้นในท่าก้มเก็บสบู่เอามือรั้งเอวผมเอาไว้แล้วซอยเอวใส่ผมแบบเน้นๆ เสียงครางของผมกับทักครางอู้อี้ๆ อยู่ในห้อง ทั้งเหงื่อที่ไหลรินออกมา
ทั้งเสียงของเนื้อกระทบกันและเสียงครางในลำคอเล็กๆ ของทั้งคู่ทำให้ผมและทักถึงจุดสุดยอดพร้อมกัน พอหายเหนื่อยผมกับทักก็เข้าไปอาบน้ำด้วยกัน
ทักอยากจะต่ออีกยกแต่ผมไม่ยอมเพราะเพื่อนๆ รออยู่ทักเลยไม่ว่าอะไร ( ยกตะกี้ก็ปาเข้าไปตั้ง 40 กว่านาทีละ ขืนต่อมีหวังโดนแซวแน่ว่าไปทำไรกันมา >< )
พอมาถึงไอ้นพก็รีบไปเอาเหล้านอกจากบ้านเพื่อนที่อยู่ไม่ไกลมาฉลองกันเนื่องในโอกาส ....มันอยากกิน -*-a คืนนั้นไอ้นพเมามากเรียกได้ว่าหมดสภาพสุดๆ
ขนาดทักที่รู้จักกับมันมาตั้งนานก็ยังไม่เคยเห็นมันเมาหมดสภาพขนาดนี้มาก่อน ทุกคนเริ่มออกปากห้ามไม่ให้มันกินอีกเพราะกลัวมันจะตื่นไปทำงานไม่ไหว
มันก็ยังฝืนจะกินอีกจนไม่มีใครห้าม ( แดกแล้วอ้วกเสียดายของว่ะ เหอะๆ ) จนไอ้นพมันสลบคาวงในที่สุด ผมกับทักเลยพยุงมันขึ้นไปนอนข้างบน
ทัก - "รู้มั้ย ? ถ้าไม่ได้ไอ้นพทักคงไม่กล้ามาพูดกับน็อตอีก" ทักพยุงไอ้นพลงเตียงส่วนผมก็เอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้มัน
ผม - "มาอยู่กับมันได้ 3 วัน แต่รู้สึกเหมือนอยู่กับมันมา 3 ปี ....พรุ่งนี้ซื้อเค้กมาเซอร์ไพรส์มันดีกว่า เห็นมันบอกว่าอยากกิน"
วันพุธที่ 23 ธันวาคม 2009 เวลาประมาณ 0750 am ณ บ้านพักข้าราชการของทักใน จ.ปัตตานี
เสียงแตรรถปี๋นๆ ดังอยู่ตรงหน้าบ้านทักเลยรีบวิ่งออกมาใส่รองเท้าข้างนอกเพราะกำลังจะไปทำงานสาย
ไอ้นพ - "ตอนเที่ยงๆ อยู่บ้านด้วยนะเว๊ย เด๋วจะไปซื้อของมาใส่ตู้เย็นไว้ก่อน" ไอ้นพเปิดกระจกรถตะโกนบอกผมที่ยืนรดน้ำต้นไม้อยู่หน้าบ้าน
ผม - "โอเชๆ ขับรถดีๆ ล่ะมึง" ผมแกล้งฉีดน้ำใส่มันแต่มันปิดกระจกได้ทันแล้วก็แลบลิ้นปลิ้นตาหลอกผม -.-
ทัก - "ไปละ เด๋วตอนเที่ยงทักกับไอ้นพจะซื้อไรเข้ามากินนะ หุงข้าวไว้ด้วย ....กวาดหน้าบ้านให้ด้วยดิใบไม้เต็มเลย เออ อาบน้ำด้วยล่ะอย่ามัวแต่เล่นเกมส์"
ผม - " ....ได้ทีนี่สั่งใหญ่เลยนะ เหอะๆ" พอตอนเที่ยงทักกับไอ้นพก็เข้ามากินข้าวกันที่บ้าน บรรยากาศตอนนั้นเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและความสนุกสนาน
ผม - "เลิกงานแล้วรีบกลับมาเน้อนพ เด๋วมีเซอร์ไพรส์"
ไอ้นพ - "อะไรวะ ? เออๆ เด๋วจะรีบกลับ ....ไปละ คิดถึงกูด้วยนะ"
วันเดียวกันเวลาประมาณบ่ายๆ
ผม - "กลับมาเร็วแฮะ ....มีไรหรอทัก ? ....เฮ๊ย เป็นไร ?" ทักเดินเข้ามานั่งที่โซฟาด้วยอาการเหม่อลอยตาแดงก่ำน้ำตาปริ่มๆ
ทัก - "ไอ้นพตายแล้ว ....มัน ....ตายแล้ว" หน้าผมชาไปหมดมือไม้สั่นแน่นหน้าอกน้ำตาไหลออกมาไม่หยุด ทักนั่งกำหมัดกัดฟันกรอดๆ
ทุกอย่างหยุดนิ่งไปพักใหญ่จนทักลุกขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อจากชุดวอร์มเป็นชุดออกรบเต็มขั้น ส่วนผมนั่งนิ่งเหมือนถูกมนต์สะกดให้ขยับไม่ได้
ทัก - "คนที่ต้องตาย ....ความจริงต้องเป็นทัก ไม่ใช่มัน ....มันขอเปลี่ยนตัวไปแทนทัก ....ทัก ...." ทักยืนอึนกำปืนแน่นหน้าตาคลอเบ้า
ผมเลยลุกขึ้นไปจับมือปลอบทัก ทักก็หันมายิ้มให้ด้วยสายตาที่เศร้าสุดๆ พอทักไปผมนั่งร้องไห้โฮอย่างไม่เคยเป็นอยู่พักใหญ่
ตอนนั้นผมคุย msn กับน้องสาวคนนึงชื่อ "กอล์ฟ" เรารู้จักกันใน web นี้ ( เชื่อมั้ยว่ามีผู้หญิงเข้ามาอ่านเรื่องพวกนี้ใน Gboysian ด้วยแหละ เหอะๆ ) อยู่พอดี
เลยเล่าให้เค้าฟัง มือผมสั่นจนพิมพ์ไม่ไหวเลยโทรไปคุยด้วยเพื่อระบายน้ำตาออก พอรู้สึกดีขึ้นผมก็คุยกับน้องกอล์ฟเฮฮาตามปกติ ( ได้คุยกันทีไรมีก๊ากตลอด )
วันเดียวกันเวลาประมาณ 0820 pm
ไอ้เล็ก - "แด่ผู้กล้า"
นิโอ๊ะ - "แด่สันติ"
ไอ้สู้ - "แด่เพื่อนร่วมรบ"
ทัก - "แด่เพื่อนเรา"
ผม - "แด่ไอ้นพ"
แล้วทุกคนก็กระดกจนหมดแก้ว น้ำตาทักเริ่มไหลพรากหลังจากเก็บกดเอาไว้นานตั้งแต่เมื่อตอนบ่ายไอ้สู้เลยจับไหล่เพื่อปลอบใจ
ผมหันไปมองทักที่กำลังร้องไห้ก็เห็นเค้กวางอยู่บนโต๊ะเพื่อเซอร์ไพรส์ไอ้นพก็อดร้องไห้ตามไม่ได้
**********************************
ช่วงที่ผมอยู่บ้านไอ้นพแล้วซึมๆ มันจะชอบเปิดเพลงนี้แล้วเดินร้องเสียงดังรอบบ้าน บางทีก็มีท่าประกอบฮาๆ จนผมหัวเราะก๊ากออกมาหลายครั้ง
"พรุ่งนี้ค่อยร้องไห้ - หนู มิเตอร์"
"วิมานดิน - นันทิดา แก้วบัวสาย"
BY : XIII Post : 2010-01-10
ชีพเพื่อนผ่องเพียงดาว ดอกไม้
อมตะอยู่ยงยาว ยืนสัตย์
พลีชีพเพื่อนให้ ห่างพ้นภัยผลาญ.
..........ขอมอบบทกลอนนี้แด่เพื่อนผู้จากไป
********************************************************
ย้อนไปเมื่อหลายสัปดาห์ก่อนช่วงปลายเดือนธันวาคม 2009 ........
วันอาทิตย์ที่ 20 ธันวาคม 2009 เวลาประมาณ 0215 pm ณ ป้ายรถโดยสารแห่งนึงใน อ.โคกโพธิ์ จ.ปัตตานี
??? - "มานั่งตากฝนอย่างนี้เด๋วก็เป็นหวัดหรอก" ชายหนุ่มหน้าตาดีสวมเสื้อสีดำกางเกงยีนส์สีน้ำเงินกางร่มลงจากรถแล้วเข้ามาทักผมพร้อมกับร่มอีก 1 คัน
ผม - "ตกปรอยๆ อย่างนี้คงจะเป็นหรอกนะ" ชายหนุ่มคนนั้นยื่นร่มอีกคันมาให้แต่ผมไม่รับ
??? - "จะให้ไปส่งบ้านไอ้ทักหรือที่ไหน ?"
ผม - ".....ไม่รู้จะไปไหนว่ะ เบื่อชิบหาย .....ไปบ้านมึงน่ะแหละนพ"
ไอ้นพ - ".....ดีเลย กูกำลังหาคนทำความสะอาดบ้านอยู่พอดี .....ปะ หาไรกินกันก่อนดีกว่า กูหิวละ" ไอ้นพเดินมากอดคอผมแล้วเล่าเรื่องฮาๆ ที่ทำงานให้ฟัง
เมื่อหลายชั่วโมงก่อนผมทะเลาะกับทักอย่างหนักทั้งเรื่องงานและเรื่องส่วนตัว ผมหงุดหงิดทักมันมากถึงขนาดขอลงกลางทางขณะฝนตก
เวลาต่อมา ณ บ้านพักข้าราชการของไอ้นพที่ จ.ปัตตานี
ผม - "ฮัดชิ้ววววว !!! .....อะไรวะ ....ตากฝนแปปเดียว .....เอง ฮัดชิ้ววววว !!!"
ไอ้นพ - "นั่นไง กูว่าแล้ว ....เอ้า รับ เสื้อผ้าในตู้หยิบใช้ได้เลยนะ ตามสบาย เด๋วกูไปหาไรอุ่นๆ ให้กิน" ไอ้นพโยนผ้าขนหนูให้ผมก่อนจะเดินเข้าครัว
ผมเดินขึ้นไปข้างบนที่ห้องไอ้นพเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า ขณะผมเปลี่ยนเสื้อผ้าก็มองออกไปที่หน้าต่างก็เห็นหลังคาบ้านทักที่ห่างออกไปอีก 2 หลังทำให้ผมนึกถึง
คำพูดที่ผมว่าทักอย่างแรงออกไปหลายคำจนทักน้ำตาซึม แล้วทักก็พูดออกมาคำนึงว่า "ถ้าเป็นอย่างนี้นะ ....ทักไม่น่ารอน็อตเลยว่ะ จะไปไหนก็ไปเลยปะ"
ไอ้นพ - "ก๊อกๆๆ ยามาแล้วครับ" ไอ้นพเดินเข้ามานั่งที่เตียงพร้อมยาขณะที่ผมใส่แค่ผ้าขนหนูผืนเดียว
ผม - "ขอบใจ ....เสื้อตัวนี้ใส่ได้ใช่มะ ?" ผมเจอเสื้อ Adidas สีน้ำเงินตัวนึงถูกใจมากเลยหยิบมาใส่ซะ
ไอ้นพ - "ตามสบาย ....มันมีกางเกงของมันด้วยนะ หาๆ ดูเอา แถวๆ ข้างล่างน่ะ" ขณะที่ผมรื้อกองกางเกงอยู่นั้นถุงยางอนามัยก็ร่วงลงมา 2-3 อัน
ผม - "เฮ๊ย ของสำคัญมึงร่วงลงมาแน่ะ" ผมหยิบถุงยางขึ้นมาให้มันดูแล้วหากางเกงต่อ
ไอ้นพ - "ห๊ะ ??? ....เอ๊ยยยย มาไงวะ ?" ไอ้นพลุกขึ้นจากเตียงอย่างรวดเร็วแล้วคว้าเอาถุงยางที่มือผมไปด้วยอาการหน้าแดง
ผม - "เป็นห่าไร ? หน้าแดงเลยนะมึง ....ของเคยๆ ทำเป็น"
ไอ้นพ - "ก็นานๆ ทีกูจะได้ใช้นี่หว่า ....สาวๆ แถวนี้จีบติดยากชิบหาย" ไอ้นพกำถุงยางแล้วเอาไปใส่ไว้ในลิ้นชักที่หัวเตียงก่อนจะนอนอ่านหนังสือรถบนเตียง
ผม - "จะซื้อรถใหม่หรอ ? .....อ๊ะ เจอละ .....นพ กูยึดนะชุดนี้ หึๆ"
ไอ้นพ - "ดูไปงั้นๆ แหละ ....แต่ก็อยากได้รถใหม่อยู่เหมือนกันว่ะ ถ้ากูมีเงินนะ ....กูจะออกคันนี้เลย นี่ๆๆ"
ผม - "S2000 ??? ....พี่ชายไอ้สู้มีอยู่คันนึง แต่ไม่รู้เค้าจะขายป่าวนะ"
ไอ้นพ - "สงสัยจะแพงน่าดู ....เฮ้ออออ ไม่รู้จะได้ชาติไหน ชาตินี้สงสัยจะไม่ได้ว่ะ ....ตายก่อนล่ะมั้งกู" ไอ้นพนอนมองเพดานห้องด้วยอาการเหม่อๆ แล้วหันมา
หัวเราะกับผม ผมเลยไปนั่งข้างเตียงก่อนจะหยิบยาที่วางอยู่ตรงนั้นมากินแล้วนั่งดูหนังสือรถกับมันต่อ แล้วผมก็ไม่รู้ว่าเพลียหลับไปตอนไหน -*-a
ตื่นมาอีกทีก็มีผ้าห่มคลุมตัวผมไว้พร้อมยาอีกชุดนึงวางอยู่บนหัวเตียงพร้อมกับโน๊ตบนกระดาษ 1 แผ่น
ผม - "แดกซะ แล้วอย่ามาตายในบ้านกูนะ ....เหอะๆ กูไม่ได้เป็น 2009 นะไอ้ห่า" ผมหยิบ ว. บนหัวเตียงเปิดฟังข่าวสารของตำรวจก่อนจะลงไปนั่งข้างล่าง
พอลงมาถึงข้างล่างผมก็อดยิ้มไม่ได้เมื่อเห็นกองหนังสือปืนและการ์ตูนขายหัวเราะที่ไอ้นพรื้อออกมาวางไว้ที่โต๊ะหน้าทีวี
ผม - "บ้านกูไม่มีเน็ต กลัวมึงจะเหงา ....ไอ้บ้านี่ ....จริงๆ เลย" ผมเอากระดาษ 2 แผ่นนั้นมาพับเป็นนกแล้วเสียบไว้บนแจกันกลางโต๊ะ
ขณะที่ผมกำลังนั่งอ่านหนังสือดูทีวี ว. ก็ดังขึ้น จับใจความได้ว่ามีการยิงกันเจ้าหน้าที่ตำรวจบาดเจ็บสาหัส 1 นาย ชื่อ วีระศักดิ์ แล้วสัญญาณก็หายไป
ทันใดนั้นภาพของไอ้นพผ่านเข้ามาในหัวผมอย่างไม่ขาดสาย ....มือผมสั่นหัวใจผมเต้นรัว ผมนั่งถือ ว. น้ำตาคลอเบ้า
ขณะที่ผมกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมตัวออกไปข้างนอกไอ้นพก็เดินเข้ามาในบ้านตัวเปียกโชก
ไอ้นพ - "จะไปไหนวะ ? ....แล้วเป็นห่าไร ? ....ร้องไห้หรอ ?"
ผม - "กู ....ได้ยินจาก ว. .....ว่ามึง .....โดนยิง"
ไอ้นพ - "อ๋อ คนละคนกันเว๊ย ....กูยังไม่ตายๆ ไม่เชื่อมาจับดิ ตัวเป็นๆ เลยนะนี่ 555" ไอ้นพแลบลิ้นปลิ้นตาหลอกผม
ผม - "สัด !!! ไปเปลี่ยนเสื้อไป๊" ผมเอาผ้าขนหนูกับเสื้อปาใส่หน้าแล้วต่อยไหล่มันไป 1 ที
คืนนั้นผมนั่งกินข้าว, ดูทีวี, เล่นไพ่กับไอ้นพอย่างสนุกสนาน พอถึงเวลานอนไอ้นพให้ผมนอนบนเตียงส่วนมันจะนอนข้างล่างเพราะมันเป็นคนนอนดิ้น
ผมเลยให้มันขึ้นมานอนด้วย ( ไม่ได้คิดอะไรนะ ) ....แล้วมันก็นอนดิ้นจริงๆ อย่างที่มันว่า T_T ช็อตสุดท้ายคือไอ้นพพลิกตัวมากอดผม นอนไม่หลับเลยทีนี้ -*-
วันจันทร์ที่ 21 ธันวาคม 2009 เวลาประมาณ 0600 am ณ ถนนหน้าบ้านพักข้าราชการของไอ้นพ
ผมกับไอ้นพวิ่งออกกำลังกายกันแต่เช้า ....ด้วยความงัวเงีย ( เพราะมันนอนกอดผมทั้งคืนทำให้ผมนอนไม่หลับอาเด่ะ -*-a )
หลังจากวิ่งเสร็จผมก็ขึ้นไปที่ห้องเพื่อเตรียมตัวจะไปอาบน้ำ พอเข้าไปก็เห็นไอ้นพยืนล่อนจ้อนกำลังจะถอดกางเกงใน ( ถอดไปแล้วครึ่งขา >< )
ผม - "เด๋วๆๆ อย่าเพิ่งถอดๆ" เพราะมือถือผมดังผมเลยต้องเข้าไปอย่างจำใจ ( แอบเสียดายเล็กๆ อยู่เหมือนกันนะ 555 )
ไอ้นพ - "เฮ๊ยยย ....ลืมไปนึกว่าอยู่คนเดียว" ไอ้นพอายหน้าแดงรีบคว้าผ้าขนหนูมาปิดเอาไว้ ผมหยิบมือถือแล้วรีบเดินออกมาจากห้องด้วยอาการใจสั่นหวั่นไหว
ตกเย็นไอ้นพซื้อของจากตลาดมาทำกับข้าวกินเอง ผมกับมันช่วยกันทำกับข้าวอย่างกับคู่บ่าวสาวที่เพิ่งแต่งงานกันใหม่ๆ ( ไม่น่าเชื่อว่าจะพูดคำนี้ออกมา เหอะๆ )
ผม - "โอ๊ย เผ็ด ....ทำไมต้องทำน้ำยาให้เผ็ดขนาดนี้ด้วยวะ ? ....น้ำๆๆ ....เอามาดิวะ เผ็ดดดด" ไอ้นพหัวเราะแกล้งไม่ส่งน้ำให้ผม ผมเลยเอาถั่วฝักยาวปาใส่มัน
ไอ้นพ - "มันเผ็ดตรงไหนวะ ? ....กูว่ากูใส่พริกน้อยแล้วนะ ....เออ เห็นไอ้ทักมันบอกว่ามึงกินเผ็ดไม่ค่อยได้นี่หว่า โทษทีๆ ครั้งหน้าจะใส่น้อยๆ ละ"
ผมนั่งนิ่งวางช้อนกินน้ำจนหมดแก้วแล้วลุกเอาจานไปเก็บ สักแปปไอ้นพก็เดินตามเข้ามา
ไอ้นพ - "ขอโทษ ....กู ....กูไม่รู้นะว่ามึงทะเลาะไรกับทักมัน ....แต่กูไม่อยากให้เป็นอย่างนี้เลยว่ะ" ผมไม่พูดอะไรก้มหน้าก้มตาล้างจานจนจานแตก
ไอ้นพ - "น็อต ...." ไอ้นพเดินมาโอบไหล่ผมแล้วจับมือที่โดนจานบาดไปดู ผมเลยร้องไห้เลยทีนี้ ><
ผม - "มันไม่เคยไล่กูเลยนะเว๊ย .....แม่ง .....ไล่กูแล้วยังโทรมาหากูอีก ....เหี้ยเอ๊ย" ไอ้นพดึงตัวผมไปกอดก่อนจะถอดเสื้อยืดที่ใส่อยู่มาซับเลือดแล้วพันมือผมไว้
ไอ้นพ - "มึงไปดูหนังก่อนปะ เด๋วกูล้างจานเสร็จจะไปทำแผลให้" ผมออกมานั่งดูทีวีสักแปปก็ได้ยินเสียงตึงๆ จากในครัว ผมเลยเดินไปดูเห็นไอ้นพต่อยกำแพง
10 นาทีต่อมาไอ้นพเดินยิ้มออกมาจากห้องครัวแล้วถือกล่องปฐมพยาบาลมาทำแผลให้
ผม - "มือไปโดนไรมา ?" มือขวาไอ้นพมีผ้าก๊อตพันอยู่หลายชั้น
ไอ้นพ - "ก็เศษจานที่มึงทำแตกน่ะแหละ ....โดนซะเจ็บเลย"
ผม - "....หรอ ? ....ไม่เอาเบตาดีนนะ"
ไอ้นพ - "จะได้หายไง"
ผม - "ไม่เอามันแสบ"
ไอ้นพ - "เบตาดีนบ้านพ่อมึงดิแสบ"
ผม - "เออ บ้านพ่อกูเองแหละ ......อ๊ากกกก" ไอ้นพจับมือผมแน่นแล้วราดเบตาดีนลงไปชุดใหญ่ ( ทำไมคนอื่นโดนเบตาดีนแล้วไม่แสบวะ T_T )
ไอ้นพ - "ก็แค่นั้นแหละ ....ทำเป็นเด็กไปได้ ....ดีนะที่กูเคยมีแฟนเป็นพยาบาลมาก่อนเลยพันได้แหร่มขนาดนี้" ไอ้นพบรรจงพันผ้าก๊อตให้อย่างเรียบร้อย
ผม - "ขอบใจ"
ไอ้นพ - "อืม ...นี่ยา" ขณะนั้นผมกับไอ้นพสบสายตากันอยู่นานก่อนที่ต่างฝ่ายจะหันหน้าไปทางอื่นด้วยความอาย
ไอ้นพ - "ใครแม่งโทรมาวะดึกๆ ดื่นๆ ป่านนี้ ....น่าด่าเนาะ"
ผม - "ถ้าเป็นสารวัตรจะด่ามะ ?" ไอ้นพหันมายิ้มแล้วก็เดินไปรับโทรศัพท์ก่อนจะหายไปพักใหญ่แล้วกลับมาดูทีวีต่อ
และคืนนั้นเอง ....คืนนั้น หึๆ
ผม - "ถ้านอนดิ้นมาโดนมือกูนะ กูจะถีบให้ร่วงเตียงเลย" ผมนอนฝั่งซ้ายไอ้นพนอนฝั่งขวาข้างเดียวกับที่มือผมเจ็บ
ไอ้นพ - "มึงก็นอนตะแคงไปด้านนู่นดิ .....เออ นั่นแหละๆ ....เสร็จกู หมอนข้าง 555" ไอ้นพกอดผมแน่นแทนหมอนข้างไม่ให้ดิ้นไปไหน
ผม - "นพ ....ถามจริง ....มึงยังชอบกูอยู่ใช่มะ ?" ไอ้นพไม่ตอบอะไรแต่กอดผมแน่นขึ้น ผมจับมือขวาของมันที่พันด้วยผ้าก๊อตขึ้นมาจับไว้ที่หน้าอก
ไอ้นพเลยขยับขึ้นมาพลิกตัวผมไปจูบปากอย่างนิ่มนวลพักนึงแล้วเลื่อนปากลงไปไซร้คอผม ทุกการกระทำของไอ้นพดูนิ่มนวลไปหมดทำเอาผมเคลิ้มกอดเอว
มันแน่นแล้วมือผมก็ลูบไล้ไปทั่วทั้งแผ่นหลังของมันไปอย่างอัตโนมัติ ไอ้นพดึงผมลุกขึ้นนั่งแล้วถอดเสื้อของผมและของตัวเองออกก่อนจะประกบปาก
แล้วเอนหลังผมลงไปนอนที่เตียง ขณะที่ไอ้นพดูดปากละเลงลิ้นไปทั่วต้นคอและแผงอกของผม ทั้งมือซ้ายและมือขวาก็โดนไอ้นพตรึงเอาไว้ไม่ให้ดิ้นไปไหน
ไอ้นพใช้วิชาชิวหาพาเพลินไปทั่วทั้งร่างกายท่อนบนของผมจนผมเผลอครางซี๊ดออกมาดังๆ หลายครั้ง จนผมทนไม่ไหวต้องพลิกกลับขึ้นไปเอาคืนบ้าง
ผมขึ้นคร่อมตัวไอ้นพแล้วมองหน้ามัน ไอ้นพเลยส่งยิ้มให้ผมทำเอาใจผมละลายเลยทีเดียว >< ผมก้มลงไปดูดปากแลกลิ้นไซร้คอมันคืนมั่งจนมันครางเล็กๆ
ไอ้นพเงยหน้าให้ผมไซร้คอมันได้สะดวกแล้วกอดเอวผมแน่นพลางขยับเกร็งช่วงล่างเป็นพักๆ ผมเลยเอื้อมมือลงไปสัมผัสเค้นคลึงลำท่อนของไอ้นพจนทั่ว
ไอ้นพเริ่มครางซี๊ดถี่ขึ้นดังขึ้นเมื่อผมล้วงเข้าไปข้างในเพื่อสัมผัสกับลำท่อนขนาดเกือบ 7" ที่ซ่อนตัวอยู่ในกางเกงบอลสีดำแล้วรูดขึ้นรูดลงช้าๆ
ผมเลื่อนปากลงไปดูดเม้มละเลงลิ้นที่แผงอกของไอ้นพพลางสาวว่าวให้มันไปด้วยทำให้ไอ้นพนอนเกร็งไปทั้งตัวจับไหล่ผมแน่น
แล้วผมก็เลื่อนปากลงไปเรื่อยๆ แวะไซร้หน้าท้องของไอ้นพแปปนึงก่อนจะเลื่อนลงไปที่ลำท่อนของมันอย่างช้าๆ
ไอ้นพ -"อึ๊ ....ซี๊ดดดด" ไอ้นพหลุดปากร้องออกมาเบาๆ แล้วดึงหมอนไปกอดแน่นทันทีที่ผมอ้าปากอมรูดดูดลำท่อนของมันจนเกือบสุดความยาวขึ้นลงช้าๆ
ไอ้นพแอ่นเอวสวนปากผมขึ้นมาเมื่อผมรูดปากลงไปจนเกือบสุดความยาว ไอ้นพยกก้นขึ้นสูงเพื่อถอดกางเกงบอลออกผมเลยขยับไปนั่งลงที่หว่างขาของมัน
แล้วอ้าปากอมรูดดูดลำท่อนต่อทันที ไอ้นพเริ่มแอ่นเอวสวนปากผมถี่ขึ้นเรื่อยๆ เมื่อผมเร่งจังหวะอมรูดดูดลำท่อนจนก้นมันแทบไม่ติดที่นอน
ผมยกขาไอ้นพตั้งขึ้นแล้วเลื่อนปากลงไปดูดไซร้ไล่ลิ้นที่พวงไข่ของมันทั้ง 2 ใบพลางสาวว่าวให้มันไปด้วยแบบถี่ๆ จนไอ้นพครางซี๊ดออกมาหลายครั้ง
ไอ้นพ - "ซี๊ดดดด ไม่ไหวละ .....พอ ....พอก่อนๆ อื้ออออ .....จะแตกแล้วว่ะ .....อ้าาาาาา" ไอ้นพนอนเกร็งเอามือมาดันหัวผมออกแล้วดึงผมขึ้นไปดูดปาก
ก่อนจะเอื้อมไปหยิบถุงยางที่มันเก็บไว้มาใส่ที่ลำท่อนของตัวเองแล้วดูดปากผมต่อ ผมเอื้อมมือลงไปสาวว่าวให้ไอ้นพก่อนจะขยับตัวขึ้นคร่อมลำท่อนแล้ว
จัดแจงให้มันตรงที่ตรงทางก่อนจะกดเอวดันสะโพกลงไป ไอ้นพเงยหน้าร้องซี๊ดเกร็งเอวเกร็งลำท่อนสวนขึ้นมาจนส่วนหัวเข้าไปได้
ไอ้นพ - "ไหวป่าว ? ....ขาสั่นเชียว" ขาผมสั่นขณะขึ้นคร่อมลำท่อนไอ้นพจนมันเข้าไปได้อีกครึ่งลำ ไอ้นพดึงผมลงไปดูดปากแลกลิ้นแปปนึงก่อนผมจะค่อยๆ
ขยับขึ้นลงช้าๆ จนลำท่อนของไอ้นพเข้าไปจนสุดความยาว เมื่อทุกอย่างเข้าที่เข้าทางเริ่มไม่จุกเริ่มไม่เจ็บผมก็โยกเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนก้นไอ้นพเด้งไม่ติดที่นอน
เสียงครางของผมและไอ้นพอื้ออึงกันอยู่ในห้องพร้อมกับเสียงของเนื้อกระทบกันดังตับๆๆ พอไอ้นพลุกขึ้นมานั่งเอนหลังไปพิงที่หัวเตียงผมเลยโน้มคอมันแล้ว
โยกได้เต็มที่ ไอ้นพเงยหน้าอ้าปากร้องอ้าร้องซี๊ดเกร็งเอวเกร็งลำท่อนแอ่นสวนขึ้นมาเรื่อยๆ สักพักไอ้นพก็พลิกขึ้นให้ผมนอนลงแล้วเอาขาพาดบ่าแล้วโน้มตัว
มาข้างหน้าก่อนจะซอยเอวใส่ผมอย่างถี่ยิบ เรียกได้ว่าทั้งเร็วและเน้นจนผมเกร็งจิกผ้าปูที่นอนบีบแขนมันแน่นจนเป็นรอยแดง ไอ้นพขยับมานั่งยองๆ แล้ว
กระแทกลงมาช้าๆ แบบเน้นๆ ดังตับๆๆ จนที่นอนดังเอี๊ยดๆ ก่อนจะเร่งจังหวะเร็วขึ้นอีกครั้งจนผมเผลอครางออกมาแล้วพลิกตัวผมกลับมาในท่าตะแคงข้าง
ผม - "นพ ....ไม่ไหวแล้ว ....หายใจไม่ทัน" ไอ้นพเลยผ่อนจังหวะผ่อนแรงลงมาเป็นแบบธรรมดาในท่าเบสิคสลับกับโน้มตัวลงมาดูดปากและลิ้นกับผม
พอจังหวะการหายใจผมเริ่มเข้าที่ไอ้นพก็จับขาผมทั้งสองข้างพาดบ่าโน้มตัวไปข้างหน้าแล้วเร่งความเร็วขึ้นอีกครั้ง ไอ้นพพลิกตัวผมในท่าหมาแล้วสาวว่าว
ให้ผมไปด้วยตามจังหวะการซอยเอวของมัน ผมนอนเกร็งขาเกร็งลำท่อนเสียวไปหมดเพราะไอ้นพกระแทกเอวใส่ผมแบบเร็วๆ เน้นๆ จนตัวผมเริ่มนอนราบลง
ไปกับที่นอนไอ้นพก็ประคองขึ้นมาต่อ แล้วผมก็เสร็จคามือไอ้นพจนได้ไอ้นพเลยเร่งให้เสร็จตามผมมาติดๆ ผมกับไอ้นพนอนหอบแห่กๆ กันบนที่นอน
พอหันไปไอ้นพก็ยิ้มแล้วจับหน้าผมไปดูดปากต่อ ยกที่ 2 ก็เลยเริ่มขึ้นอย่างเลี่ยงไม่ได้เพราะต่างฝ่ายต่างยังไม่หดอ่อนลงไปแม้แต่น้อยถึงจะเสร็จไปแล้วรอบนึง
คราวนี้ไอ้นพไม่ได้นุ่มนวลเหมือนอย่างทีแรก รอบนี้ดุดันรุนแรงทั้งขบกัดเม้มตามคอและหน้าอกจนผมดิ้นหนี ( กลัวเป็นรอยน่ะ เหอะๆ -*- )
ไอ้นพเล้าโลมผมอย่างต่อเนื่องก่อนจะเปลี่ยนถุงยางแล้วสอดใส่อีกครั้งในท่าหมา ไอ้นพกระแทกผมทั้งช้าและเร็วสลับกันไปอยู่นานก็เปลี่ยนให้ผมไปยืนในท่า
ก้มเก็บสบู่เอามือเท้าขอบเตียง ไอ้นพกระแทกอย่างต่อเนื่องในจังหวะที่เร็วพอประมาณดังตับๆๆ เกือบ 10 นาทีก็นอนราบไปกับที่นอนให้ผมขึ้นให้อยู่พักใหญ่
ไอ้นพ - "โอ๊ยยยยย เสียวว่ะ ....ซี๊ดดดดด" ไอ้นพครางซี๊ดซ๊าดรั้งเอวผมเอาไว้แน่นพลิกให้ผมนอนตะแคงซ้ายแล้วมันก็นอนประกบจากทางด้านหลังในท่านอน
ไอ้นพยกขาขวาผมขึ้นพาดขาขวาของมันแล้วซอยเอวถี่ๆ พลางไซร้คอผมจากด้านหลังและสาวว่าวให้ผมไปด้วย มือผมเกาะสะโพกไอ้นพแน่นด้วยความเสียว
ส่วนอีกมือก็จับมือมันที่กอดตัวผมเอาไว้แน่นเช่นกัน เสียงครางในลำคอของผมและไอ้นพดังขึ้นเรื่อยๆ จนขำกันเอง ( ฮาไปได้เนาะ 555 )
ไอ้นพนอนคร่อมผมจากด้านหลังแยกขาผมออกนิดนึงแล้วซอยเอวลงมาถี่ๆ พลางสาวว่าวให้ผมไปด้วย ไม่นานไอ้นพก็ครางในลำคออื้อๆ ร่างกายและลำท่อน
กระตุกก่อนจะดึงลำท่อนและถุงยางออกแล้วปล่อยน้ำชุดที่ 2 ออกมาใส่สะโพกผมจนเลอะไปหมด ผมนอนพักแปปนึงไอ้นพก็พลิกตัวผมมานอนหงาย
ผมตกใจนิดหน่อยที่อยู่ดีๆ ไอ้นพก็อ้าปากอมรูดดูดลำท่อนให้ผม เท่าที่ดูๆ นี่คงเป็นครั้งแรกของมันแน่ๆ ( เพราะฟันมาโดนจนผมสะดุ้ง >< )
แรกๆ จังหวะยังไม่ได้หลังๆ ก็เริ่มเข้าที่ทำเอาผมเสียวนอนเกร็งกัดผ้าห่มแน่น ไอ้นพทั้งอมรูดดูดเม้มเลียวนตรงส่วนหัวและลำท่อนจนทั่วทั้งลำ
ผม - "นพ .....ซี๊ดดดด พอแล้ว ....จะแตก ....แล้ว อะ ....อ้าาาาาาาา" ไอ้นพเอาปากออกแล้วสาวว่าวให้ผมอย่างถี่ยิบจนเสร็จคามือมัน
ไอ้นพ - "พุ่งมาถึงนี่เลย ....ปะ อาบน้ำกัน" ไอ้นพยิ้มแล้วส่ายหน้ามองหน้าอกตัวเองที่โดนกระสุนผมยิงเข้าไป 2 ดอกก่อนจะลากผมไปอาบน้ำด้วย
วันอังคารที่ 22 ธันวาคม 2009 เวลาประมาณ 1130 am ณ สถานีตำรวจแห่งนึงใน จ.ปัตตานี
ผม - "สวัสดีครับสารวัตร" ผมลุกขึ้นทำความเคารพสารวัตรขณะนั่งรอไอ้นพที่ชั้นล่าง
สารวัตร - "เอ้อ หวัดดีพ่อหนุ่ม ....แล้วมือไปทำไรมาล่ะนั่น ?"
ผม - "อุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะครับ พอดีใจร้อนไปหน่อย"
สารวัตร - "...หรอ ? คนหนุ่มก็อย่างนี้แหละนะ ไฟแรงไม่เหมือนคนแก่อย่างพวกผม"
ผม - "ไม่หรอกครับ สารวัตรยังดูไม่แก่เลยครับ เทียบกับดาบไก่แล้วสารวัตรดูหนุ่มกว่าตั้งเยอะ" ผมเอามือป้องปากแล้วเหล่ไปทางตำรวจรุ่นพ่อคนนึง
สารวัตร - "อย่าไปบอกใครนะ ....ผมเพิ่งไปย้อมผมมาน่ะ 5555"
ดาบไก่ - "อะแฮ่มๆ เหมือนมีคนหน้าเหลี่ยมๆ นินทาผมเลยนะครับสารวัตร"
สารวัตร - "555 ว่าแต่ มาหาเจ้าทักมันใช่มั้ย ? มันยังไม่กลับมาจากสายบุรีเลยนี่ "
ผม - "เอ่อ ....ปล่าวครับ ผม ....มารอ .....ไอ้นี่ต่างหาก" ผมชี้ไปหาไอ้นพที่เดินออกมาจากห้องประชุมพอดี
สารวัตร - "อ้าวหรอ .....ดูแลเจ้านี่ให้ดีนะหมู่นพ ไม่งั้นเจ้าทักกลับมามันเอาหมู่ตายแน่"
ไอ้นพ - "ครับผม !!! ....ยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอมเลยครับ" ไอ้นพยืนตะเบ๊ะสารวัตรแล้วกอดคอผมทำให้ผมอายอย่างสุดๆ ><
เวลาต่อมา ณ ร้านอาหารตามสั่งแห่งนึง
ขณะผมนั่งอ่านหนังสือพิมพ์รอข้างเที่ยงส่วนไอ้นพก็ไปเข้าห้องน้ำ จู่ๆ ทักก็เดินมานั่งที่โต๊ะ ผมจะลุกขึ้นแต่ไอ้นพมาจับไหล่ผมให้นั่งต่อ
ไอ้นพ - "กลับมาตั้งแต่เมื่อไรวะ ? ไหนว่าจะกลับพรุ่งนี้ไง"
ทัก - "เมื่อคืน ....นพ กูมีเรื่องสำคัญจะคุยกับน็อตมันว่ะ มึงช่วย ....."
ไอ้นพ - "สำคัญขนาดไหนวะ ? สำคัญพอๆ กับที่มึงไล่มันลงจากรถเลยป่ะ ?" ทักมองหน้าไอ้นพเขม็งส่วนไอ้นพก็ส่งสายตาท้าทายกลับไปเหมือนกัน
ไอ้นพ - "เอาเถอะ ....ถ้ากลัวว่ากูจะแอบฟังล่ะก็กูไปรอในรถก็ได้" ไอ้นพลุกขึ้นจับไหล่ผมแล้วยิ้มให้ด้วยสายตาเศร้าๆ
ผมกับทักคุยกันประมาณ 10 นาทีก่อนที่ทักจะลุกออกไปอย่างหัวเสีย
เวลาต่อมา ณ บ้านพักข้าราชการไอ้นพ
ไอ้นพ - "กูว่า ....ทักมันห่วงมึงมากนะ มันไม่อยากให้มึง ....ทำผิดไปมากกว่านี้"
ผม - "ห่วงงานตัวเองมากกว่า ....มันไม่เคยสูญเสียคนใกล้ตัวมากเท่ากู มันไม่รู้หรอกว่ามันเจ็บปวดขนาดไหน"
ไอ้นพ - "นั่นไง ....มึงลองกลับไปคิดดูนะว่าที่กูพูดมันถูกหรือผิด ....มันห่วงงานหรือห่วงมึง ? ....การแก้แค้นมันไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นหรอกนะ"
ผมลงจากรถกลับเข้าบ้านแล้วนั่งคิดถึงคำพูดและการกระทำของทักในวันนั้นที่ทะเลาะกับผม
ทัก - "โทษที ขอเข้าไปหน่อยนะ" ทักยืนอยู่ที่หน้าประตูบ้านแล้วก็เดินเข้ามานั่งที่โซฟา
ทัก - "ถ้าน็อตยืนยันว่าจะตามเรื่องนี้ต่อ ....ทักก็จะลาออก ....เพราะไม่อยากไล่ตามจับน็อตเหมือนอย่างคราวที่แล้ว"
ผม - "ไม่เห็นจะเกี่ยวกันเลย"
ทัก - "เกี่ยวซิ ถ้าเป็นน็อต ....น็อตจะยิงคนที่ตัวเองรักได้ลงคอเชียวหรอ ?" ทักพูดประโยคนี้ทำเอาผมใจสั่นจนไม่กล้ามองหน้าทัก
ทัก - "ทักไม่รู้ว่าน็อตเจออะไรมาบ้าง สูญเสียคนรู้จักคนที่รักไปกี่คนแล้ว ....แต่อย่างที่ทักเคยบอกน็อตอยู่บ่อยๆ เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร"
ผม - "ใบลาออกน่ะอย่าลืมเซ็นต์ชื่อให้ถูกช่องด้วยล่ะ สารวัตรจะได้อนุมัติได้"
ทัก - ".....ที่ทักจะพูดก็มีแค่นี้แหละ ....แล้วก็ ....ขอโทษด้วยเรื่องวันนั้น ....ขอโทษ" แล้วทักก็ลุกออกไปเหลือแค่ผมที่นั่งน้ำตาตกอยู่คนเดียว
ไม่ถึง 5 นาทีไอ้สู้ก็เดินเข้ามาด้วยอาการมอมแมมดูโทรมๆ แล้วโยนซองเอกสารให้ผมก่อนจะทิ้งตัวลงนอนที่โซฟาอย่างคนไม่มีแรง
ไอ้สู้ - "เอาน้ำมากินหน่อยดิ๊ ....ขอน้ำแข็งด้วย ....ถ้าได้เหล้ายิ่งดีเลย" ผมงงๆ แต่ก็ลุกขึ้นไปเอาน้ำและน้ำแข็งมาให้มัน
ผม - "ไปทำไรมาวะมอมเป็นหมาเลย ?"
ไอ้สู้ - "ไปทำเรื่องไร้เหตุผลมา ....ขอกล่องปฐมพยาบาลหน่อยเด่ะ" ไอ้สู้ถอดเสื้อออกขึ้นผมเลยเห็นรอยมันโดนมีดฟันที่แขนและรอยฟกช้ำดำเขียวทั่วร่างกาย
ผม - "อย่าบอกนะว่า ....."
ไอ้สู้ - "เออ ดูในซองนั่นเองก็แล้วกัน ....ก่อนจะดูช่วยไปหยิบกล่องปฐมพยาบาลมาก่อนได้มะ ?" ผมรีบไปหยิบกล่องปฐมพยาบาลมาให้มันทันที
ผม - "สู้ ....ทำไมมึง ....." ผมทำแผลให้มันไปด้วยจะร้องไห้ไปด้วย
ไอ้สู้ - "จำที่ครูแสนเคยสอนได้มะ ? ....จงอย่าให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผลในการปฏิบัติหน้าที่ ....ในบางครั้งนะเว๊ย การมีเหตุผลก็ใช่ว่าจะเป็นฝ่ายถูกเสมอไป"
ไอ้สู้ - "Cruel is a matter of perspective, because some men aren't looking for anything logical."
ผม - "....คุ้นๆ เหมือนเคยได้ยิน Victor มันพูดในชั่วโมงเรียน ....ว่าแต่ จำได้แม่นเชียวนะมึง"
ไอ้สู้ - "แม่นดิ ก็มึงเล่นหลับในชั่วโมงเรียนของมันเลยได้วิ่งรอบสนามบินกันทั้งห้องไง"
ผม - "อ๋อ นึกออกละๆ ที่ Roland มันวิ่งแล้วล้มหัวทิ่มใช่มะ ? 5555 ....ขอบใจนะสู้ ....ขอบใจว่ะ" น้ำตาผมร่วงออกมาขณะที่ทำแผลตรงกลางหลังให้มัน
ไอ้สู้ - "ฟาดีนมันเป็นเด็กดี กูรักมันเหมือนน้องคนนึง ....เรื่องนี้กูยอมไม่ได้ว่ะ แล้วกูก็ไม่ยอมให้มึงได้หน้าคนเดียวแน่ๆ เพราะงั้น ...."
นิโอ๊ะ - "ลุยมันให้ตายกันไปข้างนึงเลยใช่มะ ? ....เฮ้อ ชาติที่แล้วกูทำกรรมอะไรเอาไว้น๊าาาา ชาตินี้ถึงมารู้จักกับพวกมึงเนี่ย"
ผม - "ชาติที่แล้วแอบกินหมูล่ะมั้งนิโอ๊ะ 555" นิโอ๊ะเดินมาเตะผมแล้วทำแผลให้ไอ้สู้แทน
ไอ้เล็ก - "ทีหลังอย่าไปโดยไม่มีพวกกูอีกนะ ถ้ามึงเป็นไรไปกูคงเหงาน่าดู"
ผม - "ใช่ซิ ไม่มีเพื่อนแดกเหล้าด้วยนี่"
นิโอ๊ะ - "เราสาบานกันแล้วไม่ใช่หรอว่าจะไม่ทิ้งกัน ....อย่าลืมซิ"
ไอ้สู้ - "พูดมากน่า บ่นเป็นคนแก่ไปได้นิโอ๊ะ ....พรุ่งนี้เรามาฉลองกันดีกว่า ...หมูกระทะๆ"
ผม - "เหอะๆ นิโอ๊ะมันแดกได้ซะที่ไหนล่ะ .....สุกี้ๆ กูอยากกินสุกี้ ....ใครเห็นด้วยยกมือขึ้น"
ไอ้นพ - "ได้ยินแว่วๆ ว่าใครจะเลี้ยงสุกี้นะ ....น็อตหรอ ??? กินด้วยๆๆ" ไอ้นพที่เพิ่งกลับมาพอดีก็ยกมือโหวตให้ผมชนะไปด้วยคะแนน 2 ต่อ 0 เอิ๊กๆ
ไอ้สู้ - "ก่อนอื่น ....มึงไปคุยกับไอ้ทักให้รู้เรื่องก่อนเลย กูบอกมันไปแล้วนี่จะเป็นงานชิ้นสุดท้ายของพวกเราที่จะตามเรื่องของหลิน ....ไปซะ มันอยู่ที่บ้านโน่น"
ในที่สุดผมก็โดนเพื่อนๆ ผลักไสไล่ส่งให้เข้ามาหาทักที่บ้านจนได้ โดยมีไอ้นพมายืนส่งที่หน้าบ้าน ผมรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูกเมื่อเห็นสายตาไอ้นพที่มองมา
ไอ้นพ - "เข้าไปดิ เด๋วมันก็หลับก่อนหรอก"
ผม - "นพ ....เอ่ออออ ขอบใจ .....สำหรับ....."
ไอ้นพ - "อืมมม ไม่ต้องพูดอะไรแล้วล่ะ ....เข้าไปเถอะ ....กูน่ะ ....สำหรับกู ....แค่นี้ก็พอใจแล้วล่ะ ....เพื่อเพื่อน ....กูทำได้อยู่แล้ว"
ผม - "ขอบใจ ....ขอบใจนะ" ผมยืนจับไหล่ไอ้นพที่ยืนพูดเสียงสั่นเครือจนน้ำตาคลอเบ้า พอผมเดินเข้าบ้านหันอกมาก็เห็นไอ้นพยืนหันหลังร้องไห้ใต้ต้นไม้
เมื่อผมเข้าไปถึงห้องของทักก็เห็นทักกำลังนั่งมองกระดาษแผ่นนึงในมือถือปากกาเอาไว้
ผม - "เซ็นต์ชื่อตัวเองไม่ถูกหรือไง ? .....มานี่เด๋วเซ็นต์ให้ .....นี่เลย" ผมแย่งกระดาษและปากกาจากมือทักแล้วเอาไปเขียนเป็นตัวการ์ตูนเต็มไปหมด
ทัก - "เด๋วๆ จะทำไรน่ะ .....นั่นมัน ....เอามานะ .....เฮ้อออ" ทักพยายามจะแย่งจากผมแต่ไม่ทันซะแล้วเพราะผมเขียนเล่นจนเละเทะไปหมดแล้ว 555
ผม - "เหมาะมากชื่อนี้ ...ไอ้บ้า... 555" ผมเซ็นต์ชื่อตรงช่องว่าไอ้บ้า พอทักเห็นก็ยิ้มๆ แล้วส่ายหน้าก่อนจะหยิบกระดาษแผ่นนั้นมาวาดรูปล้อคนใน สน. กันเล่น
ทัก - "ไอ้สู้บอกว่างานนี้เป็นงานสุดท้ายก็จะ ......" ผมเอามือปิดปากทักไม่ให้พูดต่อ
ผม - "นี่ไม่ใช่งานสุดท้ายของพวกเรา ....แล้วก็ไม่ใช่งานสุดท้ายของทักด้วย ....งานของพวกเรายังมีมาอีกเรื่อยๆ แต่เรื่องของหลินมันกำลังจะจบต่างหากล่ะ"
ทัก - "ใช่ ....งานของพวกเราไม่มีวันจบ"
ผม - "....จนกว่าจะตายกันไปข้างนึง" ผมกับทักนอนจูบปากกันอยู่บนเตียงอย่างเร่าร้อน ทักรีบถอดเสื้อของตัวเองและของผมออกอย่างรวดเร็วแล้วระดมจูบ
ไซร้ไล่ลิ้นไปตามร่างกายช่วงบนของผมจนทั่วดังจ๊วบๆ ทักดูดเม้มหน้าอกทั้งสองข้างของผมแบบเน้นๆ จนแดงเป็นจ้ำๆ ทั้งซ้ายและขวาแล้วกลับมาไซร้คอ
ผมพลิกตัวขึ้นข้างบนแล้วทำให้ทักบ้างจนแดงเป็นจ้ำๆ เช่นกันก่อนจะเลื่อนปากลงข้างล่างเพื่อบุกไปยังจุดยุทธศาสตร์ของทัก เมื่อมาถึงผมก็ไม่รอช้ารีบ
อ้าปากอมรูดดูดลำท่อนของทักทันทีดังจ๊วบๆ จนน้ำลายชุ่มไปทั่วทั้งลำท่อน .357 ของทัก ผมเร่งจังหวะเร็วขึ้นเรื่อยๆ ดูดแรงขึ้นเรื่อยๆ ทักก็เลยเกร็งไปทั้งตัว
มือทักจับไหล่ผมแน่นขึ้นๆ สุดท้ายร่างกายและ .357 ของทักก็กระตุก 2-3 ทีก่อนจะปล่อยกระสุนออกมาเต็มมือผมและหน้าท้องของตัวเอง
ทักยังไม่สิ้นฤทธิ์รีบพลิกตัวผมไปนอนแล้วดูดปากแลกลิ้นกับผมอีกครั้งก่อนจะดึงกางเกงผมออกจนไม่เหลืออะไร ทักเอากระสุนที่รดหน้าท้องตัวเองมาทาที่รู
ของผมจนทั่วแล้วค่อยๆ ยัด .357 ของตัวเองเข้าไปอย่างช้าๆ ทีละนิดๆ จนส่วนหัวผ่านเข้าไปจนหมดแล้วทักก็เริ่มขยับเอวอย่างต่อเนื่องดังตับๆๆ
ทักเอาหมอนข้างมารองสะโพกผมให้สูงขึ้นก่อนจะยกขาผมแล้วจับที่ข้อเท้าทั้งสองข้างก่อนจะเร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆ ทักจับขาผมพาดบ่าทั้งสองข้างแล้วขยับ
มานั่งยองๆ กระแทกผมลงมาช้าๆ แบบเน้นๆ ก่อนจะเร็วขึ้นๆ จนเป็นถี่ยิบดังตับๆๆ ทักดึงตัวผมให้ขึ้นข้างบนบ้างผมก็ไม่รีรอโยกเอวขึ้นลงเต็มที่
จนทักครางซี๊ดซ๊าดเกร็งเอวแอ่นสวนขึ้นมาเรื่อยๆ ทักโน้มตัวผมลงไปกอดแล้วดูดปากแลกลิ้นแปปนึงก่อนจะให้ผมโยกได้เต็มที่จนทักนอนเกร็งดิ้นพล่านๆ
ทัก - "ซี๊ดดดดดด เบาๆ ....เด๋ว ....จะแตกซะก่อน ....อ้าาาาาาา ช้าๆ หน่อย" เมื่อทักกลับเป็นปกติก็พลิกตัวให้ผมอยู่ในท่าหมาแล้วซอยเอวเร็วจี๋ดังตับๆๆๆ
ทักดึงผมให้ยืนขึ้นในท่าก้มเก็บสบู่เอามือรั้งเอวผมเอาไว้แล้วซอยเอวใส่ผมแบบเน้นๆ เสียงครางของผมกับทักครางอู้อี้ๆ อยู่ในห้อง ทั้งเหงื่อที่ไหลรินออกมา
ทั้งเสียงของเนื้อกระทบกันและเสียงครางในลำคอเล็กๆ ของทั้งคู่ทำให้ผมและทักถึงจุดสุดยอดพร้อมกัน พอหายเหนื่อยผมกับทักก็เข้าไปอาบน้ำด้วยกัน
ทักอยากจะต่ออีกยกแต่ผมไม่ยอมเพราะเพื่อนๆ รออยู่ทักเลยไม่ว่าอะไร ( ยกตะกี้ก็ปาเข้าไปตั้ง 40 กว่านาทีละ ขืนต่อมีหวังโดนแซวแน่ว่าไปทำไรกันมา >< )
พอมาถึงไอ้นพก็รีบไปเอาเหล้านอกจากบ้านเพื่อนที่อยู่ไม่ไกลมาฉลองกันเนื่องในโอกาส ....มันอยากกิน -*-a คืนนั้นไอ้นพเมามากเรียกได้ว่าหมดสภาพสุดๆ
ขนาดทักที่รู้จักกับมันมาตั้งนานก็ยังไม่เคยเห็นมันเมาหมดสภาพขนาดนี้มาก่อน ทุกคนเริ่มออกปากห้ามไม่ให้มันกินอีกเพราะกลัวมันจะตื่นไปทำงานไม่ไหว
มันก็ยังฝืนจะกินอีกจนไม่มีใครห้าม ( แดกแล้วอ้วกเสียดายของว่ะ เหอะๆ ) จนไอ้นพมันสลบคาวงในที่สุด ผมกับทักเลยพยุงมันขึ้นไปนอนข้างบน
ทัก - "รู้มั้ย ? ถ้าไม่ได้ไอ้นพทักคงไม่กล้ามาพูดกับน็อตอีก" ทักพยุงไอ้นพลงเตียงส่วนผมก็เอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้มัน
ผม - "มาอยู่กับมันได้ 3 วัน แต่รู้สึกเหมือนอยู่กับมันมา 3 ปี ....พรุ่งนี้ซื้อเค้กมาเซอร์ไพรส์มันดีกว่า เห็นมันบอกว่าอยากกิน"
วันพุธที่ 23 ธันวาคม 2009 เวลาประมาณ 0750 am ณ บ้านพักข้าราชการของทักใน จ.ปัตตานี
เสียงแตรรถปี๋นๆ ดังอยู่ตรงหน้าบ้านทักเลยรีบวิ่งออกมาใส่รองเท้าข้างนอกเพราะกำลังจะไปทำงานสาย
ไอ้นพ - "ตอนเที่ยงๆ อยู่บ้านด้วยนะเว๊ย เด๋วจะไปซื้อของมาใส่ตู้เย็นไว้ก่อน" ไอ้นพเปิดกระจกรถตะโกนบอกผมที่ยืนรดน้ำต้นไม้อยู่หน้าบ้าน
ผม - "โอเชๆ ขับรถดีๆ ล่ะมึง" ผมแกล้งฉีดน้ำใส่มันแต่มันปิดกระจกได้ทันแล้วก็แลบลิ้นปลิ้นตาหลอกผม -.-
ทัก - "ไปละ เด๋วตอนเที่ยงทักกับไอ้นพจะซื้อไรเข้ามากินนะ หุงข้าวไว้ด้วย ....กวาดหน้าบ้านให้ด้วยดิใบไม้เต็มเลย เออ อาบน้ำด้วยล่ะอย่ามัวแต่เล่นเกมส์"
ผม - " ....ได้ทีนี่สั่งใหญ่เลยนะ เหอะๆ" พอตอนเที่ยงทักกับไอ้นพก็เข้ามากินข้าวกันที่บ้าน บรรยากาศตอนนั้นเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและความสนุกสนาน
ผม - "เลิกงานแล้วรีบกลับมาเน้อนพ เด๋วมีเซอร์ไพรส์"
ไอ้นพ - "อะไรวะ ? เออๆ เด๋วจะรีบกลับ ....ไปละ คิดถึงกูด้วยนะ"
วันเดียวกันเวลาประมาณบ่ายๆ
ผม - "กลับมาเร็วแฮะ ....มีไรหรอทัก ? ....เฮ๊ย เป็นไร ?" ทักเดินเข้ามานั่งที่โซฟาด้วยอาการเหม่อลอยตาแดงก่ำน้ำตาปริ่มๆ
ทัก - "ไอ้นพตายแล้ว ....มัน ....ตายแล้ว" หน้าผมชาไปหมดมือไม้สั่นแน่นหน้าอกน้ำตาไหลออกมาไม่หยุด ทักนั่งกำหมัดกัดฟันกรอดๆ
ทุกอย่างหยุดนิ่งไปพักใหญ่จนทักลุกขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อจากชุดวอร์มเป็นชุดออกรบเต็มขั้น ส่วนผมนั่งนิ่งเหมือนถูกมนต์สะกดให้ขยับไม่ได้
ทัก - "คนที่ต้องตาย ....ความจริงต้องเป็นทัก ไม่ใช่มัน ....มันขอเปลี่ยนตัวไปแทนทัก ....ทัก ...." ทักยืนอึนกำปืนแน่นหน้าตาคลอเบ้า
ผมเลยลุกขึ้นไปจับมือปลอบทัก ทักก็หันมายิ้มให้ด้วยสายตาที่เศร้าสุดๆ พอทักไปผมนั่งร้องไห้โฮอย่างไม่เคยเป็นอยู่พักใหญ่
ตอนนั้นผมคุย msn กับน้องสาวคนนึงชื่อ "กอล์ฟ" เรารู้จักกันใน web นี้ ( เชื่อมั้ยว่ามีผู้หญิงเข้ามาอ่านเรื่องพวกนี้ใน Gboysian ด้วยแหละ เหอะๆ ) อยู่พอดี
เลยเล่าให้เค้าฟัง มือผมสั่นจนพิมพ์ไม่ไหวเลยโทรไปคุยด้วยเพื่อระบายน้ำตาออก พอรู้สึกดีขึ้นผมก็คุยกับน้องกอล์ฟเฮฮาตามปกติ ( ได้คุยกันทีไรมีก๊ากตลอด )
วันเดียวกันเวลาประมาณ 0820 pm
ไอ้เล็ก - "แด่ผู้กล้า"
นิโอ๊ะ - "แด่สันติ"
ไอ้สู้ - "แด่เพื่อนร่วมรบ"
ทัก - "แด่เพื่อนเรา"
ผม - "แด่ไอ้นพ"
แล้วทุกคนก็กระดกจนหมดแก้ว น้ำตาทักเริ่มไหลพรากหลังจากเก็บกดเอาไว้นานตั้งแต่เมื่อตอนบ่ายไอ้สู้เลยจับไหล่เพื่อปลอบใจ
ผมหันไปมองทักที่กำลังร้องไห้ก็เห็นเค้กวางอยู่บนโต๊ะเพื่อเซอร์ไพรส์ไอ้นพก็อดร้องไห้ตามไม่ได้
**********************************
ช่วงที่ผมอยู่บ้านไอ้นพแล้วซึมๆ มันจะชอบเปิดเพลงนี้แล้วเดินร้องเสียงดังรอบบ้าน บางทีก็มีท่าประกอบฮาๆ จนผมหัวเราะก๊ากออกมาหลายครั้ง
"พรุ่งนี้ค่อยร้องไห้ - หนู มิเตอร์"
"วิมานดิน - นันทิดา แก้วบัวสาย"
No comments:
Post a Comment