บทที่ 54 " สู้ต่อไป "

ย้อนไปเมื่อหลายวันก่อนช่วงต้นเดือนมกราคม 2010 ..........
วันจันทร์ที่ 11 มกราคม 2010 เวลาประมาณ 0455 pm บน ฮ. เสนารักษ์ ที่มุ่งตรงไปยังโรงพยาบาลแห่งนึงที่อยู่ห่างออกไปพอสมควร
นิโอ๊ะ - "ขออาโทรปีนเพิ่มอีก 0.5 % ..... เคลียร์ .....ชีพจรล่ะ ???"
พยาบาลทหาร - "ยังไม่เต้นเลยค่ะจ่า" นิโอ๊ะพยายามรั้งชีวิตทหารพรานคนนึงอย่างสุดความสามารถแต่ก็ไม่สามารถทำได้
ผมจับมือทหารพรานคนนั้นเอาไว้แน่นก่อนจะดึงสร้อย Dog Tag ที่คอออกแล้วเก็บใส่กระเป๋าเสื้อ นิโอ๊ะหันมาจับไหล่แล้วยิ้มเพื่อเป็นการปลอบใจ
เวลาต่อมา ณ ค่ายทหารพรานแห่งนึงในจังหวัดนราธิวาส
ผมยื่นสร้อย Dog Tag ของทหารพรานคนนั้นให้ผู้ชายคนนึงที่รอฟังข่าวอย่างใจจดใจจ่อ ผู้ชายคนนั้นยืนกำ Dog Tag เอาไว้แน่นแล้วร้องไห้ทันที
ผมพูดไรไม่ออกนอกจากคำว่า "เสียใจด้วย" ทหารพรานที่ยืนอยู่บริเวณนั้นต่างพากันเศร้าสลดที่หัวหน้าอันเป็นที่รักของพวกเค้าต้องจากไปอย่างไม่มีวันกลับ
สายตาคู่นึงยืนจ้องมองมาที่ผมอย่างไม่ละสายตา เจ้าของสายตาคู่นั้นแสดงทีท่าเหมือนจะเข้ามาหาผม แต่ผมยกมือแล้วชูนิ้วสู้ๆ แล้วขึ้นรถทันที
พอถึงฐานปฏิบัติการส่วนหน้าของ Dagger Chamber ในจังหวัดนราธิวาส
ผมอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าทิ้งตัวลงนอนที่เตียง ผมนอนก้มหน้าฟุบไปกับหมอน .....แล้วร้องไห้ออกมาอย่างลืมตัว
ไอ้สู้ - "เต้มันไปสบายดีแล้วล่ะ .....มันไม่ต้องเจอเรื่องร้ายๆ เหมือนพวกเราอีก .....เพราะงั้น ......" ไอ้สู้เข้ามานั่งข้างเตียงแล้วนอนหนุนหลังผมก่อนจะร้องไห้
ทหารพรานคนนั้นชื่อ "เต้" เป็นเพื่อนสมัยเรียนมัธยมปลาย เคยร่วมงานกับผมหลายครั้งที่นราธิวาส แถมไอ้เต้ยังเป็นหัวหน้าที่สนิทกับไอ้พจน์มากอีกด้วย
ผมแทบจะร้องไห้ตั้งแต่เอา Dog Tag ให้ไอ้พจน์แล้วเมื่อเย็น แต่ผมเห็นไอ้ขวัญยืนมองผมอยู่ไกลๆ เลยกลั้นน้ำตาเอาไว้สุดฤทธิ์
ไอ้เต้เคยเสียน้องชายไปแล้วถึง 2 คนที่ 3 จชต. บัดนี้พ่อแม่ของมันจึงไม่เหลือทายาทเอาไว้สืบสกุลอีกต่อไป
เช้าวันต่อมา ณ ห้องทำงานของผม
บุตร - "ก๊อกๆๆ เปิดประตู แอบมาดูว่ามีใครร้องไห้อยู่มั้ย ??? ( ร้องเป็นเพลงมาเลย -*-a ) .....ขออนุญาตค่ะ .....เก้า จิรายุ มาหาค่ะ"
ผม - "ห๊ะ ??? ใครนะ ???"
บุตร - "ก็น้องหน้าหล่อที่หน้าตาเหมือน เก้า จิรายุ ไงค่ะ"
ผม - "อ๋อ ไอ้ขวัญ ....ให้เข้ามาซิ"
ไอ้ขวัญ - "หวัดดีครับ"
ผม - "อืม หวัดดี นั่งก่อนซิ .....พี่เอ็งเป็นไงมั่ง ?"
ไอ้ขวัญ - "หมอบอกให้อยู่เฉยๆ สักพักนึงน่ะครับ แต่ดูๆ แล้วแกคงไม่อยากอยู่เฉยๆ สักเท่าไร เมื่อเช้าก็ลุกขึ้นออกไปวิ่งตั้งแต่เช้ามืด"
ผม - ".....หรอ ว่าแต่เอ็งมาไงแล้วรู้ได้ไงว่าพี่อยู่นี่ ????"
ไอ้ขวัญ - "พอดีผมเจออาเจ๊คนสวยตะกี้ที่ตลาด พอผมถามถึงพี่ อาเจ๊แกก็เลยลากตัวผมมาน่ะครับ"
ผม - "เหอะๆ โดนนังบุตรลักพาตัวมานี่เอง ......เจ๊คนสวยตะกี้แกชื่อบุตร เห็นต๊องๆ อย่างนี้แต่โหดเอาเรื่องนะจะบอกให้"
ไอ้ขวัญชวนผมคุยสนุกสนานเฮฮาหลายอยู่นานจนผมอารมณ์ดีขึ้นตั้งเยอะ ( หนูบุตรนี่รู้ใจผมจริงๆ เลย เอิ๊กๆ )
เย็นวันนั้นไอ้พจน์จะไปธุระที่หาดใหญ่สัก 2 วันเลยฝากไอ้ขวัญไว้กับผม ( ทำไมต้องเป็นกู ??? -*-a ) 
ผมมีงานเอกสารต้องสะสางอีกหลายเรื่องเลยกะจะนอนที่ห้องทำงาน ( ปกติก็นอนอยู่บ่อยๆ ) ไอ้ขวัญเลยต้องนอนที่ทำงานกับผมด้วย
ผมเปิดโน๊ตบุ๊คให้ไอ้ขวัญเล่นส่วนผมทำงานอยู่ที่โต๊ะ ผมลอง search คำว่า "เก้า จิรายุ" ในหมวดรูปภาพก็ร้องอ๋อ .....หน้าแม่งเหมือนกันเดี๊ยะเลยแฮะ -*-a
ไอ้ขวัญ - "หน้าผมมีไรติดอยู่หรือพี่ ???" ไอ้ขวัญลุกขึ้นส่องกระจกสำรวจหน้าตาเพราะผมคงมองหน้ามันนานเกินไป
ผม - "เอ็งรู้จัก เก้า จิรายุ มั้ย ???"
ไอ้ขวัญ - "ไม่ แต่ก็คุ้นอยู่เหมือนกัน ....เออ ใช่ เพื่อนชอบบอกว่าผมหน้าตาเหมือนคนชื่อเก้าอะไรนี่แหละ" ผมเลยกวักมือเรียกมันมาดู ไอ้ขวัญถึงกับฮาก๊าก 555
แล้วผมกับไอ้ขวัญก็แยกย้ายกันผมทำงานต่อส่วนมัน .....คิดว่าดูเว็บโป๊ไม่ก็ส่องกบอยู่แน่ๆ เพราะผมเห็นมันเอามือกุมเป้าจัดระเบียบกางเกงในอยู่ตั้งหลายรอบ
ผม - "อะแฮ่มๆ ห้ามทำกำแพงห้องน้ำเลอะอีกนะ" ไอ้ขวัญนั่งกุมเป้ายิ้มแหะๆ ทันทีที่ไอ้ขวัญลุกขึ้นหยิบน้ำในตู้เย็นกิน สมาธิผมก็เริ่มไม่อยู่กับงาน
แต่ไปอยู่กับเป้าของไอ้ขวัญที่มีลำท่อนแข็งโด่นูนยาวเป็นลำพาดเฉียงขึ้นไปทางซ้ายแล้วซิทีนี้ -*-a ....เฮ้ออออออ ขันติๆ ทำงานให้เสร็จก๊อนนนนน ><
จะเริ่มยังไงดีว๊าาาาาาา ??? มันจะเล่นด้วยมั้ยว๊าาาาาาา ??? โอ๊ยยยยยย งุ่นง่าน *0* .....ทำงานๆๆ >< ผมตั้งสมาธิกับงานจนเสร็จเอาตอนเที่ยงคืนกว่าๆ
ผม - "อ้าว หลับซะละ ....โน๊ตบุ๊คก็ไม่ปิด น้ำก็ไม่อาบ เสื้อก็ไม่เปลี่ยน ....ซกมกจริงๆ เลยไอ้นี่" ผมถอดเสื้อหยิบผ้าเช็ดตัวเดินบ่นอยู่ในห้องก่อนจะเข้าห้องน้ำ
ออกมาอีกทีไอ้ขวัญปิดโน๊ตบุ๊คเปลี่ยนเสื้อนั่งรอผมเพื่อเข้าไปอาบน้ำต่อ ....โอ๊วววววว ไอ้ที่ดำน่ะดำแค่หน้ากับแขนและขาแต่ผิวส่วนอื่นน่ะขาวจั๊วะ ><
ไอ้ขวัญ - "พี่นี่มองหน้าผมบ่อยจริง .....เป็นเกย์ป่าวเนี่ย ???"
ผม - "เออเป็น เด๋วคืนนี้เอ็งเสร็จแน่ .....ชอบนักล่ะ ตูดเด็กๆ เนี่ย หึๆๆ" ผมแกล้งแลบลิ้นแผลบๆ ยกมือขึ้นจะไปจับไหล่
ไอ้ขวัญ - "เฮ๊ย !!! จริงอ่ะ อย่านะ ไม่เอาๆ" ไอ้ขวัญตกใจถอยหลังกรูหนีมือผมจนติดตู้ พอผมจับแขนมันปุ๊บมันถึงกับสะดุ้ง 
ผม - "ล้อเล่นน่า ทำซีเรียสไปได้" ผมหยิบเสื้อกับกางเกงขึ้นมาใส่แล้วเดินออกไปข้างนอกเพื่อดูความเรียบร้อยในชั้นที่ผมอยู่
เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยผมก็กลับมานอน ผมเห็นไอ้ขวัญนอนหลับฟรี้บนฟูกที่พื้น ผมเลยปิดไฟแล้วนอนบนโซฟา Zzz
ผมหลับไปได้ไม่นานก็ต้องตกใจตื่นรีบลุกขึ้นไปคว้าปืนแล้วเปิดไฟเพราะไอ้ขวัญสะดุ้งตื่นจากฝันร้ายทั้งน้ำตานั่งหอบแห่กๆ เหงื่อท่วมตัว
ผม - "เป็นไรป่าว ? ฝันร้ายหรอ ?" ผมเก็บปืนแล้วขยับตัวไปนั่งใกล้ๆ
ไอ้ขวัญ - "ผมฝันว่าทั้งพี่พจน์และพี่เพียว ....แล้วก็พี่ ....ตายกันหมดเลย" ไอ้ขวัญก้มหน้าเอาผ้าห่มเช็ดน้ำตา
ผม - "มันก็แค่ฝัน ....ไม่ต้องกลัวหรอก" ผมเอามือไปลูบหัวมันเพื่อปลอบใจ ไอ้ขวัญคงเก็บสิ่งที่ตัวเองเห็นเมื่อวานไปฝัน เพราะเหตุการณ์วันนั้นมันก็อยู่ด้วย
แต่อยู่ในรถพี่มันอีกคันที่ขับตามหลังรถของทหารพรานที่โดนกับระเบิดจนพลิกคว่ำ นี่คงเป็นครั้งแรกที่ไอ้ขวัญเห็นผู้คนล้มตายไปต่อหน้าต่อตา
รวมทั้งคงช็อคเมื่อเห็นพี่ชายตัวเองโดนยิงจนแขนซ้ายเลือดสาด .....ทำให้ผมคิดถึงไอ้โน๊ตตอนพามันมาที่ 3 จชต. ครั้งแรกเมื่อหลายปีก่อน ....เหมือนกันเปี๊ยบ
พอมันหยุดร้องผมก็จะกลับขึ้นไปนอนที่โซฟาเหมือนเดิมแต่ไอ้ขวัญดึงแขนเสื้อผมไว้ให้นอนด้วย
ไอ้ขวัญ - "ผมกลัว ...." ผมเลยต้องนอนข้างล่างเป็นเพื่อนมันจนได้ -*-a ที่จริงผมไม่อยากฉวยโอกาสกับมันตอนนี้ ....ถ้าทำไรไปผมคงรู้สึกไม่ค่อยดีสักเท่าไร
เพราะสภาพจิตใจของไอ้ขวัญตอนนี้ไม่ค่อยปกติเพราะประสบการณ์จากเมื่อวาน แต่ ....ใครล่ะจะอดใจไหว ก็หน้าแม่งเหมือนไอ้ "เก้า จิรายุ" ไรนั่นซะขนาดนี้
ผมนอนชั่งใจมองเพดานคิดแล้วคิดอีกว่าจะเอายังไงดี ????? มีคำพูดที่ว่า "อย่าให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุที่ถูกที่ควร" ......โอ๊ยยยยยยย อึดอัดที่สุด ><
ไอ้ขวัญ - "นอนไม่หลับหรือพี่ ??? ....คิดไรอยู่ ???"
ผม - "เรื่อยเปื่อยน่ะ" กูคิดเรื่องมึงน่ะแหละ เหอะๆ
ไอ้ขวัญ - "นึกว่าคิดเรื่องผม .....ผมเห็นพี่ชอบมองผมแปลกๆ ตั้งแต่เจอผม ....ชักว่าวในห้องน้ำละ"
ผม - "แล้วเอ็งแอบดูพี่เอาหญิงหรือป่าวล่ะ ?"
ไอ้ขวัญ - "....จริง" ผมสังเกตุเห็นไอ้ขวัญเอามือล้วงเข้าไปในผ้าห่มแล้วกุมเป้าเอาไว้ทั้ง 2 มือ
ผม - "ไง นึกภาพตอนนั้นแล้วควยแข็งเลยหรอ ?"
ไอ้ขวัญ - "....อือ ....พี่พจน์กับพี่กุ๊กชอบเอาหญิงมาฟันที่บ้าน ผมเลยแอบดูแล้วเก็บไป ....ชักว่าวเป็นประจำ"
ผม - "ไม่ลองของจริงวะ หน้าตาอย่างเอ็งถ้าคิดจะเอาใครนะไม่ยากหรอก ....ได้เป็นร้อย"
ไอ้ขวัญ - "พอแล้วพี่ ....พูดแล้วอยาก ....ภาพพี่กับพี่อรเอากันยังติดตาผมอยู่เลย" อ๋อ แล้วผมก็จำชื่อผู้หญิงคนนั้นได้ ชื่อ "อร" นี่เอง 555
ผม - "แข็งแล้วดิมึง" ผมแกล้งเอามือไปจับควยไอ้ขวัญที่กำลังแข็งโด่จนมันตกใจหัวเราะแล้วบิดตัวหนี
ไอ้ขวัญ - "อย่าจับ ....มันเสียววววว 555 ....ของพี่ก็แข็งแล้วล่ะผมรู้ ....นี่ไง 555" ไอ้ขวัญหัวเราะแล้วเอามือมาจับของผมมั่ง
ผม - "แข็งตั้งนานละ" ผมเลยเอามือไปจับควยของไอ้ขวัญอีกรอบ คราวนี้มันให้จับได้ตามสบายไม่บิดตัวหนีผมเลยกำลงไปเต็มมือ ควยไอ้ขวัญคงเกือบๆ 6"
ผมรูดลำท่อนไอ้ขวัญที่นอกกางเกงบอลช้าๆ เบาๆ ไอ้ขวัญเลยทำตามกับลำท่อนของผมมั่ง ผมล้วงเขาไปในกางเกงบอลจับแบบเต็มไม้เต็มมือแล้วสาวว่าวให้
จนไอ้ขวัญครางในลำคอเกร็งลำท่อนจนแข็งเป๊กแล้วรูดซิบกางเกงขาสั้นผมลงก่อนล้วงเข้าไปกำลำท่อนของผมข้างในอย่างเต็มไม้เต็มมือเช่นกัน
เมื่อมาถึงจุดๆ นี้ผมก็เลยดึงกางเกงบอลตามด้วยกางเกงในของไอ้ขวัญออกไปไว้ที่หน้าขาแล้วสาวว่าวให้ไอ้ขวัญแบบเต็มเหนี่ยว
ไอ้ขวัญ - "พี่ .....ผมเสียว .....ซี๊ดดดดดด" ไอ้ขวัญนอนหลับตาปี๋ซี๊ดปากเกร็งไปหมดทั้งตัว ส่วนมือมันก็สาวว่าวให้ผมอย่างต่อเนื่องเช่นกัน ....แต่ไม่ค่อยถนัด
ผมเลยปลดกระตะขอกางเกงออกแล้วดึงทั้งกางเกงขาสั้นและกางเกงในลงไปไว้ที่หน้าขาเช่นเดียวกับไอ้ขวัญ ผมนอนตะแคงซ้ายเอามือสาวว่าวให้ไอ้ขวัญ
อย่างถี่ยิบเป็นจังหวะอย่างต่อเนื่อง ส่วนไอ้ขวัญก็สาวว่าวให้ผมเข้าออกๆ อยู่เช่นกัน ไอ้ขวัญนอนเกร็งเอวครางในลำคอบิดตัวเป็นพักๆ หน้าตาของมันตอนนั้น
ไอ้อารมณ์มาก ผมเลยก้มตัวลงไปอมรูดดูดลำท่อนของมันทันที ไอ้ขวัญตกใจชะโงกหน้าขึ้นมามองแล้วนอนต่อด้วยอาการเกร็งยิ่งกว่าตอนแรกที่ใช้มืออีก
ผมอมรูดดูดเลียละเลงลิ้นไปทั่วทั้งลำท่อนและพวงไข่จนไอ้ขวัญเงยหน้ากัดฟันครางซี๊ดออกมาแล้วหลับตาพร้อมเกร็งตัวแอ่นเอวเอามือกดหัวจิกที่นอนแน่น
ผมเร่งอมรูดดูดชักลำท่อนเร็วขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ไอ้ขวัญเกร็งตัวแอ่นเอวหลุดปากร้องครางออกมาอู้อ้าอยู่ตลอดเวลา
ไอ้ขวัญ - "อ้าาาาาาา ไม่ไหวแล้วพี่ จะ....ซี๊ดดดดดด จะแตกแล้ว ......อื้ออออออ" ไอ้ขวัญดิ้นเกร็งร้องครางด้วยความเสียวอย่างได้อารมณ์ผมเลยดูดเร็วๆ แรงๆ
ไอ้ขวัญ - "ไม่ไหวแล้วววววว ซี๊ดดดดดด .......อะ อ้าาาาาาาาา" ทั้งตัวและลำท่อนของไอ้ขวัญกระตุกงึกๆ ก่อนปล่อยน้ำออกมามากมายรดหน้าท้องตัวเอง
ไอ้ขวัญนอนหอบแห่กๆ อย่างคนหมดแรง ผมเลยดึงตัวมันขึ้นมาไซร้คอไอ้ขวัญสะดุ้งบอกจั๊กจี้พลางเอามือดันหน้าผมออกแล้วหัวเราะเบาๆ ผมเลยเลิก
ไอ้ขวัญหันมานั่งขัดสมาธิข้างหน้าขาผมแล้วสาวว่าวให้อย่างเน้นๆ ด้วยมือขวาทำเอาผมเกร็งเป็นพักๆ ไอ้ขวัญมองลำท่อนผมอย่างสนอกสนใจก่อนจะทำท่า
ลังเลแล้วก้มลงไปอ้าปากอมรูดดูดลำท่อนของผมบ้าง ผมตกใจร้องซี๊ดบอกว่าเจ็บออกมาเพราะฟันมันมาโดนส่วนหัวของผม ไอ้ขวัญหยุดชะงักถอนปากออก
ก่อนจะเริ่มใหม่อีกครั้ง คราวนี้ดีขึ้นฟันของมันไม่มาโดนส่วนหัวของลำท่อนผมละแต่คราวนี้เป็นลิ้นแทนที่มาวนรอบส่วนหัวของผมจนเสียวจี๊ดบิดตัวหนี
ไอ้ขวัญรูดปากขึ้นลงช้าเร็วสลับกันไปอยู่นานจนผมเริ่มเสียวจนทนไม่ไหว ไอ้ขวัญเห็นผมครางซี๊ดมากขึ้นเลยเร่งอมรูดดูดลำท่อนของผมแรงๆ ดังจ๊วบๆๆ
ผม - "ซี๊ดดดดดด จะแตกละ .......อ้าาาาาาาาา" ไอ้ขวัญเอาปากออกจากลำท่อนของผมแล้วเปลี่ยนมาใช้มือแทนก่อนผมถึงจุดสุดยอด
ไอ้ขวัญ - "เมื่อยปากเลย .....ไม่รู้เมียเก่าพี่พจน์ทำให้ผมได้ไงตั้ง 4 รอบ ....ไม่เมื่อยหรือไงวะ ?"
ผม - "อะไรนะ ????" ไอ้ขวัญเล่าให้ผมฟังว่าเมียไอ้พจน์พี่ชายมันโม๊คให้ตอนมันแกล้งหลับจนแตกตั้ง 4 รอบแถมขึ้นขย่มให้อีกตั้ง 2 รอบ
นี่คือชนวนเรื่องที่ไอ้ขวัญหนีออกจากบ้านเพราะลุงกำนันมันคิดว่ามันเอาเมียพี่ชายตัวเองเลยทะเลาะกันอย่างหนัก แล้วลุงกำนันก็ไล่ไอ้ขวัญออกจากบ้าน
ความจริงที่ไอ้ขวัญเล่าให้ฟังก็คือ ....เมียพี่มันน่ะร่านแอบมาลักหลับมัน ( อันนี้ผมคิดว่าเป็นความจริงแน่ๆ เพราะขนาดไอ้ดิ๊ฟยังยืนยันเองเลยว่า "ร่านสุดๆ" )
ผมบอกไปว่าลุงกำนันเข้าใจมันแล้วล่ะแถมยังฝากให้ผมดูแลลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของเค้าอีกด้วย ผมเปิดบทสนทนาที่บันทึกเอาไว้ในมือถือ
ขณะที่ผมคุยกับลุงกำนันให้ไอ้ขวัญฟัง ไอ้ขวัญถึงกับนอนน้ำตาไหลบอกผมว่าอยากกลับบ้านแต่เป็นห่วงพี่พจน์กับอยากเจอพี่เพียวที่อยู่สายบุรี 
.....เฮ้ออออ ทำให้ไอ้ความคิดของผมที่อยากเปิดซิงไอ้ขวัญหายไปโดยปริยาย -*-a วันรุ่งขึ้นผมเลยพามันไปหาพี่ชายคนกลางชื่อ "เพียว" เป็นทหารอยู่ที่สายบุรี
วันพุธที่ 13 มกราคม 2010 เวลาประมาณ 0930 pm ณ บ้านลุงกำนัน จังหวัดนครราชสีมา
ภาพที่ผมเห็นเป็นภาพที่ประทับใจจนอดยิ้มไม่ได้ที่ลุงกำนันและไอ้ขวัญวิ่งเข้าหากันแล้วโอบกอดกันอย่างมีความสุข ลุงกำนันและแม่ของไอ้ขวัญถึงกับ
หลั่งน้ำตาด้วยความยินดีที่ลูกชายคนเล็กกลับมาโดยไม่มีอะไรบุบสลายหลังจากเข้าไปพัวพันกับเหตุการณ์ความไม่สงบที่ 3 จชต. 
ผมเชื่อว่าเหตุการณ์นี้คงเป็นครั้งแรกที่ไอ้ขวัญหนีออกจากบ้านและคงเป็นครั้งสุดท้าย .....ล่ะมั้ง ( หวังว่านะ 555 )
ผมเชื่อมั่นมาเสมอว่าในความโชคร้ายของผมที่ได้พบเจอแต่การสูญเสียคนรอบตัวไปเป็นว่าเล่นในงานสายนี้ ก็ยังมีความโชคดีและความสุขเล็กของผู้คน
ที่อยู่รอบตัวผมส่งผ่านมาถึงผมเสมอ คนเหล่านี้ทำให้ผมอยากจะทำหน้าที่นี้ต่อไปแม้ว่าจะต้องเจอเรื่องเลวร้ายมากอีกสักเท่าไร .....แต่มันก็คุ้มที่ได้ทำ
ผมเพิ่งรู้ตัวเองว่าไอ้ที่สู้จนเลือดตาแทบกระเด็นหรือร้องไห้จนน้ำตาเป็นสายเลือดมาตลอดหลายปีก็เพื่อ ....."รอยยิ้ม" นี่เอง
***************************************
บุตร - "ผู้หมวดคะ แย่แล้วค่ะ .....ลูกชายผู้พันแสนเกิดเรื่องแล้วค่ะ"
ผม - "ไอ้เด็กบ้านั่นน่ะหรอ ? .....มันมีไอ้เสือคอยคุ้มกันอยู่ทั้งคนนี่ แล้วจะกลัวอะไรอีก ????"
บุตร - "ก็ถ้าพี่เสืออยู่ หนูจะโทรหาผู้หมวดหรือคะ ???"
ผม - ".....ไอ้เด็กบ้านั่นยังอยู่ที่โขทัยหรือป่าว ?"
บุตร - "ไม่แล้วค่ะ ตอนนี้อยู่ที่ .....สะ.....ปรา ..... ผู้ .....หมวด .....ตื๊ดดดดดดดด"
ผม - "บุตร .....บุตร .....( วรนุช ) ละ .....ลุงกำนัน ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ พอดีกิ๊กเก่าเรียกน่ะ"

BY :  XIII Post : 2010-01-17