บทที่ 64 " Burning Noah "

ย้อนไปเมื่อหลายสัปดาห์ก่อนช่วงกลางเดือนกุมภาพันธ์ 2010 ..........
วันจันทร์ที่ 15 กุมภาพันธ์ 2010 เวลาประมาณ 0945 pm ณ ท่าเรือคลองเตย กทม.
วันที่ 1 - "เทียบท่า"
??? - "คนต่อไป .....ชื่อไร ??? มาจากไหน ???" ชายแก่อายุราวๆ 50 นั่งดูดบุหรี่จดชื่อแรงงานทั้งชาวไทยและชาวต่างด้าวประมาณ 20 กว่าคนที่มาสมัครทำงาน
เป็นลูกเรือบนเรือขนส่งสินค้าระหว่างประเทศที่จอดเทียบท่ารอรับทั้งสินค้าและลูกเรือล็อตใหม่ขึ้นไปประจำการแทนลูกเรือล็อตเก่าที่พักกลับบ้าน
ผม - "ชื่อสมชาย มั่งทรัพย์ .....มาจากสระบุรี" ผมส่งบัตรประชาชนที่ใช้ชื่อของคนอื่นให้กับชายแก่แล้วมองขึ้นไปที่เรือขนส่งสินค้าลำใหญ่ที่อยู่ตรงหน้า
??? - "เขียนหนังสือเป็นป่าว ? .....ถ้าเป็นก็เซ็นต์ชื่อตรงนี้ซะ .....คนต่อไป" หลังจากเซ็นต์ชื่อเสร็จชาย 2 คนที่มาอยู่ก่อนก็ทำหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงพาทัวว์รอบเรือ
แล้วแบ่งหน้าที่ให้พวกมาใหม่ไปประจำตามส่วนต่างๆ บนดาดฟ้าเรือก่อนจะแยกย้ายกันไปดูห้องพักของตัวเอง ผมเดินวนอยู่นานจนถึงที่หมาย ....หลงอ่ะ ><
พอมาถึงหน้าห้องผมก็ได้ยินคนคุยกันเป็นภาษาอีสานและสำเนียงแปลกๆ เฮฮาดังลั่นออกมานอกห้องผมเลยเคาะประตูก่อนจะเปิดเข้าไป
ผม - "หวัดดี .....เอ่ออออ .....เตียงนี้ว่างใช่มะ ?" ผมทักทายคนที่มาอยู่ก่อนแล้วเอาของไปวางบนเตียงชั้น 2 ทางด้านซ้ายมือแล้วนั่งลงมองหน้าพวกนั้นตาปริบๆ
การทักทายและพูดคุยอย่างสนิทสนมเริ่มขึ้นอย่างรวดเร็วจนผมแทบไม่ทันตั้งตัวเพราะทุกคนให้ความเป็นกันเองมาก
คนแรกชื่อ "โป้ง" มาจากสุพรรณบุรี นิสัยดีเฮฮาพูดเหน่อแถมพูดมากแทบจะไม่ได้หยุดพักหายใจหายคอ
คนที่สองชื่อ "หมาน" ( แต่เพื่อนๆ เรียกหมา ) มาจากอุดรธานี ห้าวๆ เหวี่ยงๆ ดูเป็นคนเลือดร้อนแต่มีน้ำใจกับคนอื่น
คนที่สามชื่อ "โจ๊ก" มาจากขอนแก่น เหมือนวัยรุ่นเด็กแว้นทั่วไปที่ชอบมอไซต์ มีรอยสักเต็มตัว จนเพื่อนๆ เรียก "ไอ้ลาย" ( เรียกอย่างกับแมว -*-a )
คนที่สี่ชื่อ "กวง" มาจากชลบุรี หน้าตี๋ๆ ตาตี่ๆ ผมยาวรากไทรเจ้าสำอาง ชอบทำตัวมีปัญหากับรุ่นพี่ที่มาอยู่ก่อน
ผม - "เตียง 4 คน 5 ......แล้วจะนอนกันยังไง ????"
ไอ้โป้ง - "ไม่ต้องห่วงๆ เด๋วไอ้กวงมันก็ย้ายไปอยู่กับพี่มันแล้วล่ะ" สำเนียงเหน่อๆ ของไอ้โป้งทำให้ผมขำได้ตลอด 
ไอ้กวง - "ถ้ากูกลับมาต้องมีที่นอนให้กูนอนอ่ะ ......ไอ้เหี้ยโจ๊ก !!! กูปวดเยี่ยว !!! ชักว่าวอยู่รึไงวะ ???" ไอ้กวงทุบประตูห้องน้ำตึงๆ ก่อนจะหันมาเก็บของต่อ 
ไอ้โป้ง - "พื้นไงเพื่อน เด๋วกูปูผ้าให้อย่างดีเลย" ไอ้โป้งเอาผ้าห่มลงมาปูที่พื้นห้องแล้วล้มตัวลงนอนพลางกวักมือเรียกไอ้กวงที่กำลังเก็บของอยู่ตรงปลายเตียง
ให้มานอนข้างๆ ไอ้กวงก็กระโดดลงไปนอนทับร่างของไอ้โป้งอย่างแรงแล้วทั้งคู่ก็หยอกล้อต่อยกันนัวเนียบนผ้าห่มที่ปูตรงพื้นห้องก่อนจะแยกย้ายกัน
ไอ้หมาน - "พอดีเลย กูกำลังหาที่รองตีนอยู่พอดี 5555" ไอ้หมานที่นอนอ่านหนังสือ "Rate R" อยู่บนเตียงเอาเท้าเลอะๆ สะกิดก้นไอ้กวงมันเลยหันมาด่าเช็ด
ผมฟังเพื่อนร่วมห้องพูดคุยหยอกล้อกันอยู่นานก็เอนตัวลงนอนที่เตียงชั้นล่างของไอ้โป้งจนเผลอหลับไป
12 ชั่วโมงก่อนหน้านี้ ณ สำนักงานความมั่นคงแห่งนึงใน กทม.
ผม - "อะไรนะ ????? ......ไม่จริงใช่มะครูแสน ?????" ผมทุบโต๊ะดังตึงจนทุกคนในห้อง War Room ตกใจหลังจากได้ยินข่าวการหายตัวไปของเพื่อนคนนึงที่
เข้าไปเป็นสายในกลุ่มของเบอร์ซาตู ชื่อ "ฮามันด์"
ครูแสน - "จะทุบโต๊ะทำเหี้ยไร ????  ตกใจหมด .....กำลังเคลิ้มได้ที่เลย" ครูแสนหันมาเบิ๊ดกระโหลกผมทีนึงก่อนจะฟุบหน้าลงไปนอนที่โต๊ะ
ผม - "แล้วไหนครูบอกว่ามันกลับมาแล้วไง ????" ผมเขย่าตัวเขย่าไหล่ของครูแสนให้ตื่นแต่แกก็ยังนอนนิ่งไม่ไหวติง -*-a
??? - "สิทธิกร !!! ช่วยฟังให้จบก่อนจะได้มั้ย ???" ทหารหน้าหล่อยศร้อยเอกชื่อ "มนัส" ทำหน้าที่แทน ฝอ.2 พูดเสียงดังแล้วอ่านรายงานสถานการณ์ต่อ
พี่มนัส - "ฮามันด์ส่งนี่มาให้สายของเราคนนึงในสงขลาก่อนจะหายตัวไปในวันต่อมา" พี่มนัสกดสไลด์ทำให้ผม,ไอ้สู้และนิโอ๊ะนั่งนิ่งตาค้างไปตามๆ กัน
นิโอ๊ะ - "พี่มนัส .....นั่นมัน ....."
พี่มนัส - "ใช่ อาซามียะ อับดุล กาซอ พวกเอ็งคงจำมันได้ดีเลยใช่มะล่ะ ????" 
ผม - "ได้ซิ ใครจะไปลืมมันลง" ( My Hornor, Our Promise [ Vol.13 ] - Nightmare )
ไอ้สู้ - "รูปนี้ได้มายังไง ??? แล้วถ่ายเมื่อไร ???"
พี่มนัส - "ฮามันด์ได้มาจากห้องทำงานส่วนตัวของเจ้าหน้าที่คนนึงในเบอร์ซาตู ดูจากสภาพของรูปคาดว่าคงมากกว่า 10 กว่าปีแล้วล่ะ"
ผม - "แล้วมันมาเกี่ยวไรด้วย ???" พี่มนัสยิ้มแล้วกดสไลด์รูปต่อไปเป็นรูปที่อาซามียะกำลังอุ้มเด็กตัวเล็กที่เอวส่วนอีกคนกำลังยืนถือปืน AK-47
พี่มนัส - "จากข้อมูลที่ฮามันด์ส่งมา .....อาซามียะมีลูก 2 คนชื่อราชิดกับซากา หลังจากที่อาซามียะถูกสังหารเมื่อ 4 ปีก่อน .....ทั้งคู่ก็หายสาปสูญ"
พี่มนัสให้เจ้าหน้าที่ประจำห้อง War Room เปิดไฟแล้วแจกจ่ายเอกสารให้พวกผมก่อนจะเดินมานั่งบนเก้าอี้ที่ตั้งอยู่ตรงหน้าครูแสน
พี่มนัส - "ผู้พันแสนแนะนำว่า .....พวกเอ็งต้องไปลากคอราชิดกับซาการวมทั้งอดีตลูกน้องคนสำคัญของอาซามียะอีก 2 คนมาสอบสวน"
ไอ้เล็ก - "แต่จากรูปนี่ภาพมันไม่ค่อยชัดเลยนี่ครับ แล้วเราจะรู้ได้ไงว่าใครเป็นใคร ???"
ผม - "โดยเฉพาะเด็ก 2 คนนั้น ......ป่านนี้คงโตเป็นผู้ใหญ่แล้วล่ะมั้ง"
ไอ้สู้ - "อืมใช่ โชคดีที่ลูกน้องมันยังอยู่ในหมายจับของเรา ต้องจับมากระทืบจนกว่ามันจะยอมคายที่อยู่ของ 2 คนนั้นออกมา .....คงหาตัวไม่ยาก"
พี่มนัส - "แหล่งข่าวของเรารานงานว่าเป้าหมายทั้ง 4 คนแยกย้ายกันไปกบดานแฝงตัวในกลุ่มคนหลายระดับ เพราะงั้นคงต้องใช้ความพยายามกันหน่อยล่ะ"
นิโอ๊ะ - "สงสัยพวกเราคงต้องแยกย้ายกันไปคนละที่เลยแฮะ"
พี่มนัส - "ฉลาดมากน้องโอ๊ะ เอ็งต้องใช้ความเป็นอิสลามของเอ็งให้เป็นประโยชน์ในดงโรตีที่อยุธยา"
ผม - "เอาโรตีสายไหมมาฝากด้วยนะ หนูบัง หุๆๆ"
พี่มนัส - "ไม่ต้องตีหน้าระรื่นเลยน้องเหลี่ยม ....เอ็งต้องใช้ความพูดมากและความมีมนุษยสัมพันธ์ผูกมิตรกับลูกเรือ เก็บข้อมูล, ค้นหาแล้วลากคอมันมาให้ได้"
พี่มนัส - "ส่วนน้องสู้ .....พี่เชื่อว่าความสามารถในแกะรอยเป้าหมายของเอ็งที่มีมากกว่าคนอื่นจะมีประโยชน์เมื่อไปเริ่มต้นตรงจุดที่ฮามันด์มันหายตัวไป"
ไอ้สู้ - "เฮ้ออออ ถึงจะไม่ได้กินโรตีสายไหมแต่อย่างน้อยก็ได้กินไก่ทอดหาดใหญ่แหละวะ"
ไอ้เล็ก - "พี่มนัส ......ผมคงไม่พ้นชายแดนใช่มะ ?"
พี่มนัส - "เอ็งเชี่ยวชาญเรื่องชายแดนมากที่สุดในกลุ่ม อีกอย่างมันต้องใช้ภาษาเพื่อนบ้าน .....เพราะงั้นพี่คงจะให้คนอื่นไปแทนไม่ได้แล้วล่ะน้องเล็ก"
ไอ้เล็ก - "รับทราบ"
พี่มนัส - "ดี งั้นก็แยกย้ายไปเตรียมตัวกันได้แล้วล่ะ ส่วนผู้พันแสนก็ .....ปล่อยไว้อย่างนี่แหละ" ครูแสนนอนกรนคร่อกๆ เลยอ่ะ เหอะๆ -*-a
พี่มนัส - "เออ เกือบลืม ผู้พันเชียรฝากพี่มาบอกกับพวกเอ็งว่า .....ให้จับเป็นนะไอ้พวกเด็กบ้า !!!"
ผม - "อ้าววววว ผู้พันเชียรด่ามึงอ่ะไอ้สู้"
ไอ้สู้ - "กูว่ามึงมากกว่าว่ะ เพราะคราวที่แล้วมึงเสือกจับตายนี่"
ผม - "ก็มึงกับนิโอ๊ะยิงก่อนอ่ะกูเลยยิงตาม"
นิโอ๊ะ - "น่านนนน โบ้ยมาหากูอีก .....ถ้าจะโทษก็ต้องโทษไอ้สู้ก่อนดิเพราะมันน่ะล่อซะไส้แตกเลย"
ไอ้สู้ - "ควยเถอะ !!! กูกะยิงไม่ให้ถึงตาย แต่พวกมึงอ่ะเสือกยิงซ้ำซะร่วงคาพวงมาลัย" ไอ้สู้เดินมารัดคอผมจนแน่นแล้วเอามือหมุนขมับ
ผม - "มึงยิงเข้าท้องแม่งตั้ง 2 ดอกนี่อานะกะไม่ให้ตาย ????"
ไอ้สู้ - "ก็ยังดีกว่ามึงที่ยิงจนหัวกระจุยแหละวะ"
ครูแสน - "โว๊ยยยยยยยยยย ออกไปกันได้แล้วโว๊ยยยยยยยยยย !!!!" พวกผมหยุดเถียงกันแล้วรีบออกจากห้อง War Room อย่างว่องไวก่อนจะโดนครูแสนยิงทิ้ง
วันที่ 2 เวลาประมาณ 0420 am - "ห้องครัว" 
??? - "เฮ๊ยยยย !!! ไอ้เด็กใหม่ !!! อย่ามัวยืนบื่อดิวะ .....รีบไปช่วยทางนู๊นไป๊" ผมยืนงงทำไรไม่ถูกเมื่อเจอความวุ่นวายในห้องครัวที่ยุ่งอย่างกับสนามรบ
??? - "เอ๊า !!! ยืนงงๆ .....มานี่ๆ มาช่วยไอ้ชิดมันหั่นผักเลย .....ไอ้ชิด !!! เร็วๆ หน่อย อย่ามัวแต่ดูดยา" ผมโดนหัวหน้าห้องครัวลากไปหาหั่นผักกับคนชื่อ "ชิด"
หัวใจผมเต้นรัวจนแทบจะหลุดออกมาเมื่อได้ยินชื่อและเห็นหน้าของคนที่กำลังยืนดูดบุหรี่อยู่นอกระเบียงเรือด้านนอกก่อนจะมานั่งข้างผม
ไอ้ชิด - "ค๊าบบบบ .....เร่งจิ๊งงงง .....หวัดดี กูชื่อชิด มึงล่ะ ?" ชายหนุ่มหน้าตาดีคมเข้มผิวคล้ำตาคมผมหยักโศกตามสไตล์คนใต้หยิบมีดหั่นผักอย่างคล่องแคล่ว
ผม - "ชาย .....กูชื่อชาย" ผมกับไอ้ชิดนั่งหั่นผักกันเงียบกริบไม่พูดไม่จากันอยู่นานจนเสร็จ
ไอ้ชิด - "เฮ้ออออ เสร็จสักที ....เมื่อยชิบหาย" ไอ้ชิดเอามีดปาดขอบเขียงเอาเศษผักที่ติดอยู่ออกแล้วหมุนมีดปักลงบนเขียงก่อนจะยืนขึ้นบิดแข้งบิดขาแก้เมื่อย
ผม - "แผลนั่นเท่ดีนะ .....ได้มายังไงหรอ ?" เพราะไอ้ชิดยืนชูแขนขึ้นเหนือหัวเสื้อมันเลยถลกขึ้นไปผมเลยเห็นแผลที่หน้าท้องที่เป็นรอยยาว
ไอ้ชิด - "อุบัติเหตุน่ะ .....แต่ใครๆ ก็มักจะคิดว่ากูไปตีกับชาวบ้านมา .....บุหรี่มะ ?" ไอ้ชิดดึงเสื้อลงแล้วหยิบบุหรี่จากกระเป๋าเสื้อออกมายืนดูดที่หน้าต่าง
ถึงความวุ่นวายในห้องครัวผ่านไปอย่างราบรื่นในช่วงเช้าแล้วก็จริง แต่ก็ยังมีรอบเที่ยงและรอบเย็นรอผมอยู่ ......แค่คิดก็เหนื่อยละ -*-
ไอ้โป้ง - "มายืนรับลมอยู่นี่เอง ....กูหาตั้งนาน ....งานในห้องครัวเป็นไงมั่งวะ ??? สนุกมะ ???" ไอ้โป้งเดินมาจับไหล่ผมแล้วพูดด้วยสำเนียงเหน่อๆ เหมือนเดิม
ผม - "ก็ดี วุ่นวายดี .....ว่าแต่ มีอะไรหรอ ???" 
ไอ้โป้ง - "กูเอานี่มาให้ เผื่อมึงเมาเรือ ....ไอ้หมานมันเอายาแก้เมาเรือสูตรเด็ดของยายมันมาให้เลยนะเว๊ย" ไอ้โป้งส่งยาให้ผมซองใหญ่แล้วส่งขวดน้ำให้ผม
ผม - "ขอบใจ .....มึงรู้จักไอ้นั่นมะ ?" ผมชี้ไปบนดาดฟ้าเรือที่มีผู้ชาย 5-6 คนกำลังเตะตะกร้อกันอย่างสนุกสนานหลังจากกินข้าวเช้าเสร็จ
ไอ้โป้ง - "อ๋ออออ รู้จักๆ ชื่อชิดน่ะ .....มีไรหรอ ?"
ผม - "คนใต้หรอ ?"
ไอ้โป้ง - "ใช่ แต่มันไม่เคยบอกว่ามาจากไหน มันไม่ค่อยพูดถึงอดีตของมันสักเท่าไรน่ะ .....มันหาเรื่องมึงหรอวะ ??? เด๋วกูส่งไอ้หมานไปจัดการให้เอามะ ?"
ผม - "ป่าวๆ เห็นมันเตะตะกร้อเก่งดี ว่าจะลงไปเล่นด้วย" ผมก้มลงผูกเชือกรองเท้าผ้าใบให้แน่นแล้วสะบัดแข้งสะบัดขาเตรียมลงไปเล่นด้วย
ไอ้โป้ง - "ห้องครัวก็สบายอย่างนี้แหละ เวลาว่างแม่งเยอะกว่าเค้าเพื่อน .....เออ กูต้องไปละ เด๋วหัวหน้าจะบ่นอีก .....เจอกันตอนเที่ยงนะเว๊ย"
ผม - "โอเคๆ โต๊ะเดิมนะ" ไอ้โป้งหันมายิ้มยกนิ้วให้แล้ววิ่งตรงไปยังสะพานเดินเรืออย่างรวดเร็ว ผมเดินลงไปขอเล่นตะกร้อกับพวกนั้นก่อนจะกลับไปทำงาน
วันแรกของการทำงานผ่านไปอย่างทุลักทุเลเพราะผมยังไม่ค่อยชินสักเท่าไรแต่ก็สนุกดีเพราะเพื่อนๆ และลูกเรือทุกคนให้ความเป็นกันเองมาก
วันที่ 4 เวลาประมาณ 1150 pm - "ผู้ชายขายน้ำ"
ไอ้หมาน - "ไอ้โจ๊กกูดูมั่งดิ .....ถือดีๆ ดิวะแม่ง .....เหี้ย โคตรสวยเลย" เสียงของไอ้หมานทำผมตื่นหลังจากหลับไปตั้งแต่เมื่อตอนหัวค่ำ
ไอ้โจ๊ก - "กูว่าคลิปตะกี้เจ๋งกว่าว่ะ .....ซี๊ดดดดด เสียวว่ะ" ผมถึงกับหูผึ่งทันทีที่ได้ยินเลยพลิกตัวมองลงไปเห็นไอ้หมานและไอ้โจ๊ะกำลังนอนชักว่าวกันอยู่บน
เตียงพลางดูคลิปจากมือถือยี่ห้อ i-Mobile ท่ามกลางความมืด ทั้งคู่ต่างใช้มือขวาชักว่าวให้ตัวเองอย่างเมามันส์ส่วนตาก็จ้องดูคลิปในมือถืออย่างตั้งใจ
ไอ้หมาน - "เสียดาย ไอ้กวงแม่งไม่อยู่ .....ไม่งั้นนะมึง" สักพักก็มีเสียงคนเคาะประตูห้องทั้งคู่เลยเก็บควยเข้ากางเกงแล้วไอ้หมานก็ลุกขึ้นไปเปิดประตู
ไอ้หมาน - "มาได้จังหวะเลยว่ะไอ้กวง .....กูกำลังเงี่ยนเลย" ไอ้หมานเอามือกำควยที่แข็งเด่ชี้ไปข้างหน้าจนนูนออกมานอกกางเกงเล
ไอ้กวง - "เงี่ยนก็ชักว่าวไปดิ .....ไม่เอา .....ไอ้ชายมันอยู่" ไอ้กวงโดนไอ้หมานประกบจากด้านหลังแล้วไซร้คอก่อนจะดึงกางเกงไอ้กวงลงแล้วลูบไล้ก้นจนทั่ว
ไอ้หมาน - "แม่งไม่รู้เรื่องหรอก แม่งขี้เซาจะตาย"
ไอ้กวง - "ไอ้โป้งเข้าเวรหรอ ???" ไอ้หมานเอื้อมมือไปปิดไฟแล้วพาไอ้กวงไปนั่งข้างเตียงไอ้โจ๊กก่อนจะถอดกางเกงเลไปกองที่พื้น
ไอ้หมาน - "มึงก็รู้นี่ กว่ามันจะกลับก็ใกล้ๆ สว่างนู่นแน่ะ .......โม๊คควยกูหน่อยดิ" ไอ้หมานยืนแอ่นควยขนาด 7" ที่แข็งโด่หัวกระดกงึกๆ จ่อปากไอ้กวง
ไอ้กวงอ้าปากอมรูดดูดลำท่อนของไอ้หมานอย่างเมามันส์พลางเอามือซ้ายเอื้อมไปชักว่าวให้ไอ้โจ๊กที่กำลังนอนดูคลิปในมือถืออย่างถี่ยิบจนไอ้โจ๊กนอนเกร็ง
ผมนอนตะแคงซ้ายรี่ตาดูหนังสดอยู่บนเตียงชั้น 2 ท่ามกลางแสงไฟสีเหลืองจากทางเดินที่ถูกกั้นด้วยผ้าม่านสีครีมผืนเก่าที่ปิดหน้าต่างอย่างมิดชิด
ถึงภาพที่ผมเห็นจะไม่ชัดมากแต่มันก็พอที่จะรู้ว่าใครกำลังทำอะไรยังไง
ไอ้หมาน - "ซี๊ดดดดด ดูดแรงๆ เลย ......กูจะแตกละ .......อ้าาาาาาา" ไอ้หมานแหงนหน้าเอามือรั้งหัวไอ้กวงไว้แล้วเด้าเอวใส่ปากมันเร็วขึ้นเรื่อยๆ
ไอ้กวงเอามือลูบไล้สะโพกและแผ่นหลังไอ้หมานจนทั่วแล้วดูดลำท่อนของไอ้หมานดังจ๊วบๆ อย่างหิวโหยครางอู้อี้ในลำคอ
ไอ้หมาน - "อ้าาาาาาาา แตกละ .......ซี๊ดดดดดด .......อะ อะ อ้าาาาาาาา" ไอ้หมานเร่งความเร็วก่อนร่างจะกระตุกแล้วเด้าเอวใส่ปากไอ้กวงแรงๆ 2-3 ที
ไอ้โจ๊กไม่รอช้ารีบถอดกางเกงขาสั้นออกแล้วแล้วดึงหน้าไอ้กวงลงไปให้โม๊คควยมัน ส่วนไอ้หมานก็ดึงกางเกงบอลขาสั้นของไอ้กวงออกแล้วเอาสบู่มาถูควย
ของตัวเองและร่องก้นของไอ้กวงก่อนจะยัดลำท่อนขนาด 7" เข้ารูในท่าเก็บสบู่แล้วซอยเอวใส่ก้นไอ้กวงอย่างเน้นๆ ดังตับๆ
เสียงร้องครางเบาๆ ของไอ้หมานกับไอ้โจ๊กทำให้ไอ้กวงร่อนก้นส่ายสะโพกไปมารับการกระแทกของไอ้หมานแล้วอมรูดดูดลำท่อนของไอ้โจ๊กดังจ๊วบๆ
ไอ้โจ๊ก - "ซี๊ดดดดดด เร่งเลยกวง ......จะแตกละ ......อ้าาาาาาาาา" ไอ้โจ๊กเอนหลังพิงกำแพงเยียดขาตึงแอ่นควยใส่ปากไอ้กวงถี่ยิบก่อนจะนอนนิ่ง
ไอ้กวงดูดกลืนน้ำของไอ้โจ๊กแบบเดียวกับน้ำของไอ้หมานจนหมดแล้ววนลิ้นเลียไปมาอยู่นานก่อนจะร้องครางเสียงดังเพราะไอ้หมานเร่งจังหวะเร็วขึ้น
ไอ้กวง - "ไอ้หมาน ......ไอ้เหี้ย ......กูเจ็บ ......เบาๆ เด๋วไอ้ชายมันตื่น" ไอ้กวงหันมาเอามือดันเอวไอ้หมานที่กำลังซอยถี่ยิบอย่างเน้นๆ จนเกิดเสียงดังตับๆๆๆ
ให้หยุดแล้วพวกมันก็มองขึ้นมาบนเตียงชั้น 2 ผมที่กำลังนอนตะแคงรี่ตาตรวจการณ์ลงไปข้างล่างดูพวกมันกำลังดึ่มดึ๊มกัน
ไอ้หมาน - "กูบอกแล้วว่ามันขี้เซา .....ระแวงมากเด๋วกูก็เรียกมันลงมาเ-ดมึงด้วยหรอก" ไอ้หมานรั้งสะโพกไอ้กวงไว้แน่นแล้วกระแทกถี่ยิบพูดหัวเราะชอบใจ
ไอ้กวง - "ไม่เอา .....กูอาย .....ซี๊ดดดดด เสียวว่ะ" ไอ้หมานดึงตัวไอ้กวงลงไปนอนหงายบนผ้าห่มที่ปูบนพื้นห้องแล้วจัดแจงไอ้กวงให้อยู่ในท่าเบสิกก่อนจะเอา
ขาพาดบ่าทั้งสองข้างแล้วซอยเอวถี่ๆ สักพักไอ้หมานก็จับไอ้กวงนอนตะแคงข้างแล้วกระแทกเน้นๆ ไอ้โจ๊กลุกขึ้นหัวเราะแล้วเอาควยยัดใส่ปากไอ้กวงทันที
ไอ้โจ๊ก - "ยังจะอายอีกหรอวะ ??? .....โดนควยแทบจะครบแล้วมั้งมึงอ่ะ 5555" ผมก็พอจะเข้าใจพวกนี้อยู่เหมือนกันว่าถ้า ช อย่างเราๆ ไม่ได้เอา ญ เป็นเวลา
นานๆ มันจะทรมานขนาดไหน ถึงจะช่วยตัวเองแล้วความอยากมันจะหดหายไปบ้างแต่มันก็ไม่มันส์เท่ากับการได้ล่อใครสักคน จึงไม่แปลกที่คนหน้าตาตี๋ๆ 
ขาวๆ ใสๆ สไตล์เกาหลีแถมเจ้าสำอางอย่างไอ้กวงจะหันมาเป็น "นายบำเรอ" หรือ "ผู้ชายขายน้ำ" คอยบริการสะโพกขาวๆ ให้ลูกเรือที่อดรนทนไม่ไหวต่อ
ความอยากที่จะระบายน้ำออกหรือเบื่อการช่วยตัวเองทุกวันๆ ให้มาใช้บริการมันแทนแล้วเก็บเงินอย่างเป็นกอบเป็นกำ เพราะลูกเรือที่สนใจบริการของไอ้กวง
จะต้องเสียค่าบริการถึงครั้งละ 300 : 1 ยก ทำให้ไอ้กวงจัดเป็นลูกเรือที่มีรายได้สูงสุดในเรือจากธุรกิจนี้เลยก็ว่าได้ 
( ข้อมูลจากอาคนนึงที่อยู่ในห้องเครื่อง ผู้เคยใช้บริการของไอ้กวงมาแล้วหลายครั้ง )
ไอ้หมาน - "ซี๊ดดดดด ไม่ได้เอามึงตั้ง 3 วัน แม่ง ....เสียวดีว่ะ อ้าาาาาาา" ไอ้หมานจับไอ้กวงให้คลานสี่ขาในท่าหมาแล้วกระแทกเอวใส่ก้นไอ้กวงดังตับๆๆ
ส่วนไอ้โจ๊กก็นั่งบนพื้นห้องเอนหลังให้ไอ้กวงโม๊คให้ก่อนจะลุกขึ้นแล้วสอดใส่แทนไอ้หมาน จากที่ผมเห็นลำท่อนของไอ้โจ๊กไม่ค่อยยาวสักเท่าไรแต่อวบมาก
ไอ้กวง - "ซี๊ดดดดด เบาๆ ก่อนโจ๊ก ......กูเจ็บนะเว๊ย ......อ้าาาาาาา ของมึงแม่งใหญ่กว่าไอ้หมานอีก ......อื้ออออออ" ไอ้โจ๊กขยับเอวช้าๆ เนิบๆ ใส่ก้นไอ้กวง
ก่อนจะเร่งจังหวะเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนไอ้กวงหน้าทิ่มไปกันพื้นห้อง ไอ้โจ๊กขยับตัวกึ่งนั่งกึ่งยืนแล้วซอยเอวกระแทกใส่ก้นไอ้กวงอย่างเน้นๆ และถี่ยิบจนไอ้กวง
ร้องครางด้วยความเสียว ไอ้หมานจึงหันขึ้นมามองผมบนเตียงชั้น 2 แล้วเอาควยยัดปากไอ้กวงเพื่อไม่ให้มันร้องเสียงดังแต่ไอ้กวงก็ยังครางอู้อี้ๆ ในลำคอ
ทำให้ไอ้หมานและไอ้โจ๊กหัวเราะชอบใจกันใหญ่ ไอ้โจ๊กเอนตัวลงนอนแล้วให้ไอ้กวงขึ้นข้างบนให้ขย่มเองบ้างซึ่งไอ้กวงก็ทำได้ดีจนไอ้โจ๊กครางซี๊ดซ๊าดเกร็ง
ไปหมดทั้งตัวและขา ไอ้โจ๊กเอามือเกาะรั้งเอวไอ้กวงเอาไว้แน่นแล้วแอ่นเอวเสยลำท่อนใส่ก้นไอ้กวงที่กระแทกลงมาแบบเน้นๆ อย่างถี่ยิบจนเกิดเสียงดังเมื่อ
เนื้อบริเวณท้องน้อยของไอ้โจ๊กที่เป็น six pack เล็กๆ กระทบกับแก้มก้นอันขาวเนียนของไอ้กวงที่ขยับขึ้นลงอย่างชำนาญคล่องแคล่วว่องไว
ไม่นานไอ้โจ๊กก็ถึงจุดสุดยอดคารูสวาทของไอ้กวงในที่สุด ไอ้หมานไม่รอช้ารีบสอดใส่ในท่าหมาคลานสี่ขาแล้วกระหน่ำเอวใส่ก้นไอ้กวงแบบ non stop 
ก่อนจะจับไอ้กวงให้ยืนขึ้นหันหน้าไปเกาะบันไดตรงเตียงของไอ้โจ๊กแล้วยืนกระแทกเอวถี่ยิบใส่ก้นไอ้กวงอยู่นาน
ไอ้กวง - "ซี๊ดดดดดด กูจะแตกละ ......เ-ดเร็วๆ เลยไอ้หมาน ......ซี๊ดดดดด เร็วอีก ......เร็วอีก ......อะ อ้าาาาาาาาา"
ไอ้หมาน - "กูก็จะแตกละ .......ซี๊ดดดดดดด .......ขมิบตูดหน่อยดิ๊ .......อูยยยยยยยย อย่างนั้นแหละ อ้าาาาาาาาาา ......ตะ แตกละ .....อะ อะโอ๊ววววววว"
แล้วทั้งคู่ก็ยืนนิ่งหอบแห่กๆ ก่อนจะแยกย้ายกันไปคนละทิศละทาง
วันที่ 5 เวลาประมาณ 0525 am - "เลื่อนสถานะ"
??? - "มาสายไป 1 ชั่วโมงนะไอ้ชาย .....ถ้ามาสายอีกครั้งกูจะรายงานพี่เม้ง" ชายวัยกลางคนตักเตือนผมที่เข้างานสาย
ผม - "โทษทีอา ผมสัญญาว่าจะไม่เกิดขึ้นอีก"
ไอ้ชิด - "คิดถึงบ้านหรือไง ????" ไอ้ชิดที่ยืนผัดข้าวผัดในกระทะขนาดใหญ่อย่างคล่องแคล่วหันมาถามผม 
ผม - "ประมาณนั้น .....มีไรให้ช่วยมั่ง ???"
ไอ้ชิด - "นั่นเลย .....จัดการซะ" ไอ้ชิดชี้ให้ผมไปนั่งหั่นผักกองใหญ่เหมือนเดิม วันนี้ไอ้ชิดกับผมเริ่มพูดคุยกันมากขึ้นกว่าวันแรกๆ ที่มาซึ่งทำให้ผมดีใจมาก
ผมกับไอ้ชิดเริ่มสนิทสนมกันมากขึ้นตามลำดับ ทุกวันหลังจากเสร็จงานในห้องครัวผมกับมันจะชอบไปนั่งเล่นที่ท้ายเรือแล้วคุยกันเรื่องทะเลและเรื่องจิปาถะ 
ผมกับมันคุยเปิดอกถึงเรื่องส่วนตัวและความรู้สึกต่างๆ นาๆ ต่อหลายๆ เรื่องที่เกิดขึ้นบนเรือกันบ่อยๆ ถึงอย่างนั้นไอ้ชิดก็ยังไม่พูดถึงเรื่องอดีตของตัวเอง
สักเท่าไรนัก .....ได้แต่ปิดปากเงียบอยู่ตลอดเวลาที่ผมถาม ไม่ก็แกล้งพูดเล่นเปลี่ยนประเด็นไม่ตอบจริงๆ จังๆ สักที ผมจึงไม่รีบร้อนค่อยๆ ดำเนินต่อไป
ตอนนี้ไอ้ชิดกล้าพูดกับคนอื่นได้เต็มปากว่าผมคือ "เพื่อนซี้" ของมัน ผมเริ่มเก็บข้อมูลทุกอย่างของไอ้ชิดที่ได้จากการพูดคุยกับมันโดยตรงและถามไถ่
จากคนอื่นด้วยการสนทนาพูดคุยอย่างระมัดระวังตัวเพื่อไม่เป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่น ผมส่งข้อมูลเหล่านั้นให้สายคนนึงที่มาอยู่บนเรือลำนี้ก่อนหน้าผม
ด้วยภาษาลับเฉพาะของพวกผมที่มักจะใช้กันเวลาส่งข่าวสารสำคัญๆ ถึงแม้ว่าผมจะไม่เคยคุยหรือเคยเห็นหน้าค่าตาของสายคนนี้แต่ผมก็ไว้ใจเค้า 
ทุกวันผมรู้สึกว่าถูกเฝ้ามองอยู่ตลอด และนั่นทำให้ผมต้องระมัดระวังตัวมากขึ้นไปอีก
วันที่ 7 เวลาประมาณ 0330 am - "แหวนหัวมังกร"
ไอ้โป้ง - "ยังไม่นอนอีกหรอ ??? ....จะไปไหนวะ ???"
ผม - "นอนไม่ค่อยหลับน่ะเลยจะออกไปเดินเล่น" ผมเดินสวนกับไอ้โป้งตรงหัวมุมใกล้ๆ ห้องนอน
ไอ้โป้ง - "อย่าเดินซะจนเพลินตกทะเลล่ะ .....เด๋วกูไม่มีเพื่อนเล่นหมากรุก" ไอ้โป้งยิ้มให้ผมอย่างอบอุ่นแล้วเดินหาวเข้าห้องไป
วันนี้เป็นวันเกิดของพ่อครัวคนนึงเลยมีการฉลองกันนิดหน่อยซึ่งไอ้ชิดก็ไปร่วมฉลองกับเค้าด้วย ( ส่วนผมแกล้งป่วยเลยกลับมาก่อน )
ผมเลยได้โอกาสย่องเข้าไปหาข้อมูลต่างๆ ของไอ้ชิดที่พอจะหาได้ในห้องนอนของมันที่อยู่อีกฝากนึงของเรือแต่ก็ไม่ได้อะไรคืบหน้าเลยกลับออกมา
ระหว่างทางกลับผมเจอไอ้ชิดยืนคุยกับใครบางคนที่ผมไม่เห็นหน้าเพราะเค้ายืนพิงตู้คอนเทรนเนอร์หันหลังให้ผม .....ผมจึงตัดสินใจเข้าไปแอบฟังใกล้ๆ
ชายลึกลับใส่เสื้อกันหนาวเอาฮู๊ดคลุมหัวยืนดูดบุหรี่ด้วยมือซ้ายที่ใส่แหวนหัวมังกรตรงนิ้วนางข้างซ้าย เพราะเสียงคลืนที่ปะทะกราบเรือและลมที่พัดผ้าใบ
จนกระพืมทำให้ผมไม่ได้ยินเสียง 2 คนนั้นคุยกัน สักพักท้องฟ้าก็เริ่มปั่นป่วนตั้งเค้าว่าฝนกำลังจะตกอย่างหนัก เสียงฟ้าร้องฟ้าผ่าดังสนั่นหวั่นไหวบวกกับลมที่
เริ่มพัดอย่างบ้าคลั่งจนผ้าใบที่คลุมกล่องอุปกรณ์ซ่อมบำรุงเริ่มปลิวสะบัดอย่างแรงไอ้ชิดเลยขอตัวเข้าข้างใน ผมรีบหยิบมือถือออกมาซูมแล้วถ่ายรูปชายลึกลับ
ผมต้องรีบก้มหลบเมื่อชายคนนั้นที่ทำท่าว่าจะหันมามองตรงที่ๆ ผมซ่อนตัวอยู่หลังกล่องอุปกรณ์ซ่อมบำรุง ( เพราะผ้าใบที่มันคลุมกล่องนั้นมันจะหลุดน่ะ )
ผมมองลอดช่องเล็กๆ ใต้กล่องเห็นชายคนนั้นเดินออกห่างไปเรื่อยๆ เลยรีบออกจากที่ซ่อนแล้วตรงไปยังกราบเรือทางด้านขวาเพื่อกลับห้อง
ทันทีที่ผมเลี้ยวตรงหัวมุมผมโดนจู่โจมจากมุมอับอย่างรวดเร็วด้วยศอกซ้าย ผมยกแขนทั้งสองข้างกันทันอย่างหวุดหวิดแต่ก็ต้องโดนถีบอีกทีจนปลิวไถล
ผมนึกว่าจะได้เห็นใบหน้าของชายคนนั้นแต่มันกลับใส่หน้ากากกันแก๊สจากตู้ดับเพลิงที่อยู่ใกล้ๆ มาใส่แล้วดึงมีดพับเล่มเล็กออกมาจากเอว
ผมลุกขึ้นแล้วหยิบมีดพับจากข้อเท้าขวาออกมาทันทีการปะทะจึงเริ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ต่างคนต่างปัดป้องมีดกันอย่างเต็มที่เพราะถ้าพลาดนั่นหมายถึง  "ตาย"
ผมโดนฟันถากๆ ที่แขนขวาด้านบนก่อนจะถีบยอดอกของมันจนปลิวติดตู้ดับเพลิงล้มหน้าทิ่ม ผมกะจะเข้าไปซ้ำแต่ลูกเรือหลายคนส่งเสียงให้ช่วยกันดึงผ้าใบ
คลุมกล่องอุปกรณ์ที่หลุดปลิวไปไหนต่อไหนหลายกล่อง ผมลังเลว่าจะเอายังดีแต่แล้วก็เลือกที่จะรักษาสถานภาพลูกเรือที่ดีของตัวเองเอาไว้เลยปล่อยมันไป
ลุงเม้ง - "เฮ้ออออ เปียกหมดเลยกู" ลุงเม้งนั่งเช็ดหัวมองดูผ้าใบที่เพิ่งคลุมเสร็จท่ามกลางสายฝนที่ตกลงมาอย่างหนัก
ผม - "ถ้าหลุดอีกทีก็คงไม่ต้องนอนกันแล้วล่ะ"
ลุงเม้ง - "หลุดอีกก็ช่างแม่งดิ ....แขนไปโดนไรมาน่ะไอ้ชาย ???" ลุงเม้งจับแขนขวาผมไปดูแล้วทำหน้ามุ่ยใส่
ผม - "อ๋อ โดนเหล็กมันเกี่ยวเอาน่ะลุง .......จิ๊บๆ"
ลุงเม้ง - "ทีหน้าทีหลังระวังตัวหน่อยดิ ......เฮ๊ยยยย เอากล่องพยาบาลมาหน่อย ......มีคนเซ่อเจ็บตัว 1 คน" ทุกคนเลยเข้ามาดูแล้วแสดงอาการเป็นห่วงผม
หลังจากที่ลุงเม้งทำแผลให้เสร็จก็แยกย้ายกันไปพักผ่อนทันทีเพราะอีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะสว่างละ ผมเดินไปดูตรงจุดที่ปะทะกับชายลึกลับก็เจอแหวนหัวมังกร
ตกอยู่ใกล้ๆ กับตู้ดับเพลิงที่แตกกระจาย ผมเดินตรงไปอีกหน่อยก็เจอหน้ากากกันแก๊สที่ชายลึกลับคนนันถอดทิ้งไว้บนบันไดที่ทอดยาวขึ้นไปยังชั้นบน
วันที่ 8 เวลาประมาณ 1145 am - "อยู่ตรงหน้าแต่หาไม่เจอ"
หลังจากเหตุการณ์เมื่อคืนผมก็ระวังตัวมากขึ้นเป็น 2 เท่าเพราะผมต้องอยู่ร่วมกับใครก็ไม่รู้ที่พยายามจะฆ่าผมให้ได้
ไอ้หมาน - "เด๋วคืนนี้ไอ้กวงมันมานอนด้วยนะเว๊ย" ไอ้หมานตบไหล่ผมอย่างแรงด้วยความดีใจก่อนจะนั่งลงดูผมกับไอ้โป้งเล่นหมากรุกกัน
ไอ้โป้ง - "สงสัยคืนนี้เราคงต้องไปนอนห้องอื่นแล้วว่ะไอ้ชาย .....กูขี้เกียจอยู่เป็น ก ข ค พวกมันว่ะ .....รุกฆาต !!!"
ผม - "ฝันไปเถอะ .....กูเคยได้ยินคำเก่าแก่ของจีนที่กล่าวไว้ว่า จงอย่าเสียม้าแทนเบี้ย .....รุก !!!"
ไอ้โป้ง - "อ้าวเวร .....แพ้เลย เหอะๆ .....อีกตาๆ"
ผม - "ไม่ล่ะ กูจะเข้าไปช่วยในครัวสักหน่อย .....เอาไว้แก้มือหลังข้างเที่ยงก็แล้วกัน"
ไอ้โป้ง - "โอเช .....คราวนี้ตาละร้อยนะเว๊ย" ผมยกมือตอบรับแล้วเดินตรงไปยังห้องครัวเพื่อช่วยลุงน้าอาพี่เตรียมข้างเที่ยงสำหรับลูกเรือเกือบ 100 ชีวิต
ผมกับไอ้ชิดยังคุยกันเหมือนเดิมเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น .....แน่นอนผมไม่พูดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับผมเมื่อคืนให้มันฟังแน่ๆ และก็ดูเหมือนว่ามันจะไม่รู้
ผมเฝ้าดูปฏิกิริยาของไอ้ชิดอย่างตั้งใจแต่ก็ไม่พบความผิดปกติแต่อย่างใด มันก็ยังเป็นไอ้ชิดคนเดิมที่ผมรู้จัก "เฮฮา"
ไอ้ชิด - "กูว่ามันเค็มไปหน่อยว่ะ ....ใส่น้ำตาลเพิมอีกหน่อยดีกว่า ....มึงลองชิมดิ๊"
ผม - "ไหนๆๆ .....กูว่า .....มันหวานไปว่ะ" อยู่ดีๆ ปากลิ้นแขนขาผมก็เริ่มชาเวียนหัวคลื่นไส้พะอืดพะอมเอามือป้องปากเอาไว้ยืนเซพิงตู้เย็น
ไอ้ชิด - "เฮ๊ย !!! ฝีมือกูแย่ขนาดนั้นเลยหรือวะ ??? 555 ....ชาย ....เป็นไรป่าววะ ?" ผมอ้วกออกมาโอ้กใหญ่แขนขาหมดแรงล้มลงนั่งพิงตู้เย็นเริ่มหายใจไม่ออก
ผม - "มึงใส่ .....น้ำตาล .....แน่หรอวะ ???" ผมพูดติดๆ ขัดๆ กล้ามเนื้อกระตุกขยับร่างกายไม่ได้แล้วผมก็หมดสติไปในที่สุด
เวลาต่อมา ณ ห้องพยาบาล
ผมได้ยินเสียงคนคุยกันจอแจเลยลืมตาขึ้นมามองไปรอบห้อง
ผม - "ผมรอดหรอเนี่ย ???"
ลุงเม้ง - "ใช่ แต่ก็เกือบตายห่าแล้วล่ะไอ้ชาย .....โชคดีที่ไอ้ชิดอุ้มมึงมาที่นี่ได้ทันเวลา หมอโอ่งแกเลยช่วยมึงไว้ได้" ผมยกมือไหว้หมอโอ่งเป็นการขอบคุณ
ผม - "ขอบใจนะชิด .....ต่อไปนี้กูจะไม่กินแกงที่มึงทำอีกละ" ทุกคนเลยหัวเราะกันนิดหน่อยกับมุขสดของผมที่พูดออกมาอย่างคนไร้เรี่ยวแรง
ลุงเม้ง - "เอาล่ะทุกคนออกไปก่อน .....ออกปายยย ออกปายยย" ลุงเม้งให้ทุกคนออกไปจนหมดเหลือแค่ผมกับลุงแกและหมอโอ่ง
ผม - "TTX ใช่มั้ยครับหมอโอ่ง ???" ผมขยับลุกขึ้นนั่งลุงเม้งเลยเข้ามาช่วยพยุง
หมอโอ่ง - "ถูกต้อง ....มันคือ Tetrodotoxin หรือ พิษของปลาปักเป้า ทำให้เป็นอัมพาตและระบบหายใจล้มเหลว ....แถมโดนเข้าไปในปริมาณเข้มข้นซะด้วยซิ"
ลุงเม้ง - "มึงรู้ได้ไงวะไอ้ชาย ???"
ผม - "พอดีผมชอบอ่านหนังสือน่ะลุง .....พอจะตรวจได้หรือป่าวครับว่าเป็นของเหลวหรือของแข็ง ???"
หมอโอ่ง - "ต้องลองตรวจจากปัสวะดูน่ะนะ แต่ที่นี่ไม่มีเครื่องมือที่จะตรวจละเอียดได้ขนาดนั้นน่ะซิ"
ผม - "ถ้ารู้ก็ดีน่ะซิ ......ผมจะได้จำกัดความเป็นไปได้ของคนที่วางยาผม .....ก่อนอื่นคงต้องเริ่มจากสิ่งที่อยู่รอบตัวก่อนเลยดีกว่า"
หมอโอ่ง - "นึกให้ดีๆ ล่ะ .....เพราะมันอาจจะอยู่ตรงหน้าน่ะแหละแต่เอ็งหามันไม่เจอเอง" หมอโอ่งฉีดยาให้อีก 2 เข็มผมจึงรู้สึกดีขึ้นเยอะกว่าเดิม
ผม - "......อยู่ตรงหน้าแต่หาไม่เจอหรอ ???? ......ขอบคุณครับหมอโอ่ง .....ช่วยผมได้เยอะเลยแหละ" ผมลุกขึ้นออกจากเตียงแล้วนั่งใส่รองเท้าผ้าใบที่เก้าอี้
ลุงเม้ง - "ไอ้ชาย ......มึงเป็นใครกันแน่วะ ???" ลุงเม้งเดินมาจับไหล่ผมแล้วถามด้วยความสงสัยหมอโอ่งเลยเดินมาจับแขนลุงเม้งแล้วส่ายหน้า
ผม - "ลุงเม้ง .....ผมก็คือลูกเรือของลุงเม้งที่เผอิญโดนคนนิสัยไม่ดีวางยาไงครับ" ผมเงยหน้าขึ้นไปยิ้มให้ลุงเม้งแล้วยกมือไหว้ก่อนเดินออกจากห้อง
วันที่ 10 เวลาประมาณ 1130 pm - "รื่นเริงบันเทิงใจ"
ไอ้โป้ง - "โห !!! มึงน่าจะนอนพักได้แล้วนะเว๊ยไอ้ชาย .....เขียนไรอยู่วะ ???" ไอ้โป้งเปิดประตูเข้ามาขณะที่ผมกำลังนั่งลิสต์รายการสิ่งของที่ผมสัมผัสและ
กินเข้าไปในวันนั้น ผมขอยืมโน๊ตบุ๊คของหมอโอ่งมาเปิดหาข้อมูลอะไรนิดหน่อยแล้วถามเพื่อนที่ทำงานอยู่ในกรมวิทยาศาสตร์กองทัพบก
ผม - "ตามหลักพิษวิทยานะ .....พิษที่เป็นของเหลวจะออกฤทธิ์ได้ดีกว่าของแข็ง อัตราการดูดซึมเข้าสู่ร่างกายและกระแสเลือดจะต่างกัน .....กูคิดว่า ....."
ไอ้โป้ง - "มึงโดนวางยาแบบน้ำหรอ ?" ไอ้โป้งถอดเสื้อผ้าเปลี่ยนชุดแล้วล้มตัวลงนอนบนเตียงของมัน
ผม - "เป็นไปได้อยู่เพราะมันออกฤทธิ์ได้ดีขนาดทำให้กูทรุดลงได้ในไม่กี่วินาทีที่กินมันเข้าไป" 
ไอ้โป้ง - "สรุปมึงโดนไอ้ชิดวางยาหรอ ? .....กูว่าไม่น่าจะเป็นมันหรอกว่ะ"
ผม - "ใช่ กูว่าไม่น่าจะใช่มันหรอก .....เพราะมีความเป็นไปได้ว่าคนร้ายที่วางยากูจะใช้สารพิษแบบของแข็งกับตัวยับยั้งปฏิกิริยาบางอย่างเพื่อทำให้ฤทธิ์
และประสิทธิภาพของพิษดีเลย์ลงไปมากกว่าที่ควรเป็น เมื่อถึงจุดๆ หนึ่งที่ตัวยับยั้งนั้นหมดไปพิษก็จะออกฤทธิ์ตามปกติ ....ถ้าไม่บังเอิญมันก็กะเวลาได้พอดี"
ไอ้โป้ง - "ว๊าววววว !!! ไหนมึงบอกจบแค่ ม.3 ไงวะ ???" ไอ้โป้งลุกขึ้นมาจับไหล่ผมแล้วต่อยหน้าผมเบาๆ 2 ที
ผม - "ก็ .....อินเตอร์เนตมีประโยชน์มากกว่าที่มึงคิดเยอะแยะเลยล่ะ"
ไอ้หมาน - "ดูเว็ปโป๊กันอยู่หรือวะ ???? กูดูด้วยๆๆ" ไอ้หมานที่เพิ่งกลับมาจากงานช่วงดึกก็รีบถลาเข้ามาดูโน๊ตบุ๊คเร้าให้ผมเปิดเว็ปโป๊ให้มันดู
ไอ้โจ๊ก - "เด๋วไอ้กวงจะมานอนด้วยคืนนี้ .....เมื่อยควยอีกแล้วกู" พวกผมนั่งดูโลกียะเว็ปกันอยู่สักพักไอ้กวงก็เข้ามาในห้องด้วยอาการเมาๆ มึนๆ
ไอ้โจ๊กพยักหน้าส่งสัญญาณให้ไอ้หมานที่กำลังนั่งดูหนังโป๊ในเว็ปอย่างตั้งอกตั้งใจเข้าไปเปิดประเด็นกับไอ้กวงเป็นคนแรกก่อนจะไปล็อคประตูห้อง
ไอ้หมานถอดกางเกงเลแล้วเอาลำท่อนขนาดใหญ่จ่อปากไอ้กวง ไอ้กวงจึงอ้าปากอมรูดดูดลำท่อนของไอ้หมานกลับอย่างหิวกระหาย
ไอ้หมาน - "ซี๊ดดดดดด อ้าาาาาาาา .......ดูดแรงๆ เลย ........อ้าาาาาาา อย่างนั้นแหละ .......อูยยยยยยย" ไอ้หมานเงยหน้าหลับตาซี๊ดปากเด้าเอวใส่ปากไอ้กวงผับๆ
ไอ้โป้ง - "แม่งเล่นหนังสดกันอีกละ ......กูว่ากูไปนอนกับพวกไอ้ทับ ( เพื่อนร่วมแผนกของมัน ) ดีกว่า ......มึงไปกับกูป่าวไอ้ชาย ????"
ผม - "ไม่ล่ะ กูอยู่สนุกกับพวกมันดีกว่าว่ะ ......เพิ่งเฉียดตายมาขอรับขวัญหน่อยเถอะ" ผมลุกขึ้นรูดซิบแล้วเอาลำท่อน .357 ของตัวเองให้ไอ้กวงดูดมั่ง
ไอ้หมานและไอ้โจ๊กถึงกับหัวเราะส่วนไอ้กวงก็มองตาผมเยิ้มอย่างโหยหารีบคว้าลำท่อนของผมไปดูดรูดเล่นอย่างเมามันส์ดังจ๊วบๆ ไม่สนของไอ้หมานสักนิด
เมื่อไอ้โป้งปิดประตูห้องไอ้โจ๊กก็เดินไปล็อคห้องอีกรอบแล้วถอดเสื้อกับกางเกงออกจนหมดเหลือแต่ควยล่อนจ้อนแล้วจ่อลำท่อนเข้าปากไอ้กวงบ้าง
ไอ้กวงอมรูดดูดลำท่อนของพวกผมทั้ง 3 คนอย่างดูดดื่มสลับไปมาอย่างคล่องแคล่วจนพวกผมร้องครางซี๊ดซ๊าดในลำคอกันระงม
ไอ้หมาน - "อ้าาาาาาาา ใครแตกก่อนคนนั้นแพ้นะเว๊ย .......ซี๊ดดดดดดดดด" ไอ้หมานซอยเอวใส่ปากไอ้กวงถี่ยิบแล้วรั้งหัวมันเอาไว้แน่นไม่ให้ไปไหน
มือทั้งสองข้างของไอ้กวงสาวว่าวให้ผมและไอ้โจ๊กหนับๆ อย่างถี่ยิบ ไอ้หมานคงไม่ไหวแล้วจริงๆ เลยแตกคาปากไอ้กวงในที่สุด
ไอ้หมาน - "ซี๊ดดดดดดด เชี่ยเอ๊ยยยยยยย .......ตะ แตกแล้ววววว .......อ้าาาาาาาาาา" ไอ้กวงไม่รอช้ารีบหันมาอมรูดดูดลำท่อนของผมต่ออย่างโหยหาดังจ๊วบๆ
ผม - "เฮ๊ย .....เบาๆ .....ไม่ได้เสียวหรอก .......กูเจ็บ" ผมเอามือดันหัวไอ้กวงออกจากหว่างขาขณะที่มันกำลังดูดไซร้ไล่ลิ้นที่พวงไข่ของผมอย่างรุนแรง
ไอ้โจ๊ก - "ควยเอ๊ยยยยยย .........อ้าาาาาาาา .......ไรวะ แตกเฉยเลยกู 555" ไอ้โจ๊กแตกคามือไอ้กวงน้ำพุ่งกระเด็นรดหน้ารดคอไอ้กวงจนเยิ้มไปหมด
ไอ้หมาน - "ไอ้ชายแม่งชนะว่ะ ......เอาเลยไอ้ชาย .....มึงเ-ดแม่งก่อนเลย" ไอ้หมานส่งถุงยางให้ผมด้วยสีหน้าเสียดายที่มันเป็นผู้แพ้
พอผมใส่ถุงยางเสร็จผมก็จับไอ้กวงยืนหันหลังในท่าก้มเก็บสบู่แล้วสอดใส่เข้าไปอย่างช้าๆ จนมิดด้ามแล้วซอยเอวแบบเน้นๆ สลับถี่สลับช้าจนไอ้กวงร้องลั่น
ไอ้กวง - "โอ๊ยยยยยย เบาๆ .....ซี๊ดดดดดด เสียวว่ะ ......รู้งี้ให้แม่งเ-ดตั้งแต่คืนนั้นละ" ไอ้หมานรีบเอาลำท่อนของมันยัดปากไอ้กวงทันทีที่มันร้องเสียงดัง
ไอ้หมาน - "ไอ้กวงมันจะให้มึงเ-ดตั้งนานละแต่มันอาย .....กลัวมึงจะไม่เล่นด้วย ......ซี๊ดดดดด เลียไข่กูหน่อยดิ" ผมยิ้มไม่พูดอะไรได้แต่ซอยเอวเรื่อยๆ ถี่ๆ
จนไอ้กวงร้องอู้อี้ในลำคอขณะอมรูดดูดเลียลำท่อนของไอ้หมานดังจ๊วบๆ ผมรั้งสะโพกของไอ้กวงที่กำลังเด้งสวนการกระแทกของผมไม่ให้ขยับไปไหนแล้ว
ซอยเอวถี่ยิบกว่าเดิมจนมันคายลำท่อนขนาดใหญ่ของไอ้หมานออกแล้วหันมาดันเอวผมก่อนจะร้องลั่นห้องด้วยความเสียว
ไอ้กวง - "อ๊าาาาาาาาา อ๊าาาาาาาาา .......แรงเลยชาย .......ซี๊ดดดดด กูไม่ไหวละ .......เสียวชิบหาย" ผมเลยจัดให้ด้วยการจับมันนอนหงายในท่าเบสิกเอาขามัน
พาดบ่าทั้งสองข้างนั่งยองๆ แล้วกระแทกลงไปแบบเน้นๆ เร็วๆ แรงๆ อย่างที่มันต้องการดังตับๆๆๆ อย่างต่อเนื่องเกือบ 10 นาที
ไอ้หมาน - "กูเอามั่งๆ ......ซี๊ดดดดด โดนไอ้ชายเ-ดไปขนาดนี้กูนึกว่าตูดของมึงจะหลวมแล้วนะเนี่ย .......อ้าาาาาาาา" ไอ้หมานจับลำท่อนขนาดใหญ่ของมันยัด
ใส่รูของไอ้กวงแบบพรวดเดียวมิดด้ามในท่าเบสิกแล้วกระแทกถี่ยิบจนไอ้กวงขยับตัวหนีแต่ไอ้โจ๊กล็อคตัวเอาไว้ให้ดูดลำท่อนของมันไอ้กวงเลยไปไหนไม่ได้
ไอ้หมานเปลี่ยนท่าแล้วท่าเล่าสลับกับไอ้โจ๊กอยู่นานจนแตกกันในที่สุดเหลือแต่ผมคนที่ยังไม่เสร็จเลยเอาไอ้กวงได้อย่างสบายใจที่ไม่มีใครคอยมาเร่ง
ผมให้ไอ้กวงนั่งยองๆ คร่อมลำท่อนแล้วขึ้นขย่มผมบ้าง ไอ้กวงดูจะสนุกกับการขึ้นขย่มลำท่อนของผมมากทั้งโยกทั้งร่อนรับการเด้งเอวจากผมอย่างเมามันส์
ทั้งไอ้หมานและไอ้โจ๊กนอนชักว่าวมองผมกับไอ้กวงที่กำลังเอากันในหลายๆ ท่าก่อนจะลุกขึ้นมาให้ไอ้กวงดูดลำท่อนให้เป็นพักๆ แล้วกลับไปนอนชักว่าวต่อ
ผมให้ไอ้กวงยืนในท่าก้มเก็บสบู่อีกครั้งโดยหันหน้าเข้าหาเตียงที่ไอ้โจ๊กกับไอ้หมานกำลังนอนชักว่าวดังหนับๆๆ ไอ้หมานเลยเอาลำท่อนยัดปากไอ้กวงทันที
ไอ้กวงเหมือนรู้งานว่าผมกำลังจะถึงจุดสุดยอดมันเลยขมิบรูของมันให้ดูดตอดบีบรัดลำท่อนของผมอย่างต่อเนื่อง ผมเลยกระแทกเอวใส่ก้นมันถี่ยิบดังตับๆๆๆ
ผม - "ซี๊ดดดดดดด อ้าาาาาาาา .......เฮ้ออออ เหนื่อยว่ะ ......เหงื่อท่วมเลย กูขออาบน้ำก่อนล่ะ" ผมดึงลำท่อนออกจากรูไอ้กวงดังบ๊อกนุ่งผ้าขาวม้าแล้วอาบน้ำ
ขณะอาบน้ำผมได้ยินเสียงไอ้ 3 ตัวเอากันอย่างเมามันส์ทั้งเสียงร้องที่ครางกันระงมและเสียงเนื้อที่กระทบกันดังอย่างต่อเนื่องทำให้ผมยืนหัวเราะก๊ากในห้องน้ำ
เมื่อสิ้นเสียงร้องครางและเสียงเนื้อกระทบกันผมจึงออกไปเห็นพวกมัน 3 ตัวนอนเรียงกันอยู่บนพื้นห้องโดยที่ร่างกายโป๊ล่อนจ้อนน้ำเนิ้มเยิ้มเต็มตัวเต็มลำท่อน
ผมใส่เสื้อผ้าแล้วนอนบนเตียงของไอ้โป้งที่อยู่ชั้นล่างใต้เตียงผมได้สักพักไอ้โป้งก็มาเรียกให้เปิดประตูห้อง ผมลุกขึ้นเอาผ้าห่มคลุมไอ้ 3 ตัวนั่นก่อนเปิดประตู
ไอ้โป้ง - "แม่ง ....หมดสภาพกันอีกละ 555 ......เป็นไง ??? มันส์มะ ???" ไอ้โป้งเดินข้ามพวกมันเข้าไปนั่งที่เตียงของตัวเองแล้วควานหาอะไรสักอย่างบนเตียง
ไอ้โป้ง - "ตอนนี้เรากำลังเข้าใกล้ Pulau Tinggi ละ .....ตอนเด็กๆ พ่อเคยพากูกับพี่สาวไปเที่ยวอยู่ 2 ครั้ง .....หลังจากพ่อตายกูก็ไม่เคยไปอีกเลย"
ผม - "เสียใจด้วย .......ว่าแต่พี่สวยมึงสวยป่าววะ ?" ไอ้โป้งยิ้มแล้วหัวเราะอย่างสนุกสนานก่อนจะหยิบรูปพี่สาวมันออกจากกระเป๋าเป้สีดำใบใหญ่ที่มันถือมา
ไอ้โป้ง - "ขอโทษด้วยนะไอ้ชาย ......กูอยู่เล่นหมากรุกกับมึงต่อไม่ได้แล้วล่ะ" ไอ้โป้งลุกขึ้นเดินไปที่ประตูห้องด้วยสีหน้าที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน ....."นิ่ง"
ไอ้โป้ง - "รุกฆาต !!! ......มึงแพ้ตั้งแต่ยังไม่ทันได้เริ่มเกมส์ด้วยซ้ำไป" ไอ้โป้งเอาตัวม้าออกมาวางที่คานเหล็กข้างกำแพงพร้อมรูปพี่สาวของมันก่อนจะเปิดไฟ
ผมขนลุกซู่ทันทีที่เดินไปหยิบตัวม้าและได้เห็นคนในรูป ภาพต่างๆ ของไอ้โป้งผ่านเข้ามาในหัวผมอย่างมากมายตั้งแต่วันแรกที่เจอกันจนถึงปัจจุบัน
ผมรีบหันกลับจะไปหยิบปืนที่อยู่ในกระเป๋าเป้บนเตียงชั้น 2 ของผมแต่ทันทีที่ผมเหยียบบันไดข้างเตียงของไอ้โป้งที่อยู่ชั้นล่างได้สัก 2-3 ขั้น 
ตัวผมก็ปลิวกระเด็นอัดกับกำแพงห้องอีกฝั่งทันทีอย่างแรงแล้วร่วงลงไปกองกับพื้นห้อง เกิดการระเบิดอย่างรุนแรงที่เตียงของไอ้โป้ง โชคดีที่ตัวผมมีที่นอน
แบบเบาะบังเอาไว้จึงไม่โดนสะเก็ดระเบิดที่กระจายออกมาทั่วห้อง แต่โชคร้ายของไอ้หมาน,ไอ้โจ๊กและไอ้กวงที่นอนอยู่ตรงพื้นไม่ห่างจากเตียงของไอ้โป้ง
ที่ระเบิด ......ไอ้กวงตายคาที่ ไอ้โจ๊กอาการสาหัส ส่วนไอ้หมานหัวแตกนอนหมดสติ ผมโดนแต่แรงอัดของระเบิดจนร่างกายที่ยังไม่ฟื้นดีจากพิษ TTX 
ของปักเป้าถึงกับออกอาการสั่นตาเริ่มพร่ามัว เสียงไซเรนดังไปทั่วทั้งเรือแจ้งเตือนถึงอันตรายสายน้ำจากฝักบัวบนเพดานจึงทำงานทันที 
ไอ้โป้ง - "ยังรอดอีกหรอ ???? ......แต่ก็คงได้แค่นี้แหละ" ไอ้โป้งเปิดประตูยืนมองหลังจากเกิดการระเบิดแล้วถุยน้ำลายแสดงถึงการเยียดหยามผมอย่างรุนแรง
วันที่ 11 เวลาประมาณ 0450 am - "เปลวไฟในทะเล"
ผมหันไปมองไอ้ 3 คนที่นอนจมกองเลือดได้รับบาดเจ็บอย่างหนักท่ามกลางไฟที่ลุกไหม้ห้องที่เคยมีแต่เสียงหัวเราะ ผมฮึดลุกขึ้นรีบตามไอ้โป้งออกไปทันที
ผมหยิบสายเก่ง, มีดและปืนออกจากกระเป๋าสีดำใบใหญ่ของผมมาใส่เตรียมปะทะกับไอ้โป้งก่อนจะวิ่งไปตามทางเดินที่ลูกเรือต่างวิ่งหนีกันอย่างวุ่นวาย
เพราะเกิดไฟไหม้และระเบิดอย่างหนักตามจุดต่างๆ บนเรือ ผมถามลูกเรือทุกคนที่เจอว่าเห็นไอ้โป้งหรือป่าวจนไปเจอหมอโอ่งที่กำลังทำแผลให้ลูกเรือคนนึง
หมอโอ่ง - "เป็นไอ้โป้งจริงๆ ด้วยแฮะ ......เอานี่ไป .....นาวิกโยธินจะมาถึงใน 30 นาที ......อย่าให้ราชิดมันหนีไปได้" ผมอึ้งอย่างแรงเมื่อหมอโอ่งคือสายคนนั้น
ผม - "รับทราบ ......หมอ .....ช่วยเพื่อนผมด้วยนะ ......ขอร้องล่ะ ช่วยพวกมันด้วย" ผมรับวิทยุสื่อสารระยะไกลจากหมอโอ่งแล้วจับไหล่ขอให้หมอโอ่งช่วย
ไอ้โจ๊กและไอ้หมานที่กำลังบาดเจ็บอย่างหนักนอนจมกองเลือดอยู่ในห้อง หมอโอ่งพยักหน้าแล้วถือกล่องอุปกรณ์รีบวิ่งตรงไปยังห้องผมทันที
ผมหลับตากำหนดลมหายใจเข้าออกแล้วนึกประมวลถึงเรื่องของไอ้โป้งอย่างมีสมาธิท่ามกลางความโกลาหลวุ่นวายของลูกเรือที่กำลังหนีตายจากเปลวไฟ
ผม - "จะรีบไปไหนไอ้โป้ง .....หรือจะให้เรียกว่าราชิดดีล่ะ ????" ผมวิ่งตามไอ้โป้งหรือราชิดมาจนถึงสะพานเดินเรือ
ราชิด - "แล้วกูจะเรียกมึงว่าชาย .....หรือ Dagger II ดีล่ะ ???" ราชิดยืนหันข้างให้ผม ดูเหมือนมันกำลังง่วนกับการกำหนดเส้นทางเดินเรือใหม่
ผม - "ราชิด .....กูไม่นึกเลยว่ามึงจะตีเนียนได้ขนาดนี้ .....รางวัลออสก้ารอมึงอยู่เลยนะเนี่ย" ผมเล็งปืนไปทางราชิดที่กำลังกดโน๊ตบุ๊คแล้วก้าวอย่างระมัดระวัง
ราชิด - "ส่วนนรกก็คงรอมึงอยู่ล่ะมั้ง" ราชิดหัวเราะเล็กๆ แล้วหันออกไปมองนอกหน้าต่างแว็บนึงผมเลยรู้ตัวว่ากำลังจะโดนอะไรที่ข้างหลังประตู
ผม - "ใช่ พ่อชั่วๆ ของมึงก็รอมึงอยู่ที่นั่นเหมือนกันแหละ" ราชิดหยุดพิมพ์ยืนเงยหน้าถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะควักปืนออกมายิงผมอย่างรวดเร็ว
ผมหลบหลังตู้ไฟรีบหันออกไปยิงอีกคนที่คิดว่าจะเข้ามาทางข้างหลังผมถึง 4 นัดจนประตูเป็นรู ราชิดดึงสลักระเบิดมือแล้วโยนมาใกล้ๆ กับจุดที่ผมหลบอยู่
ผมเลยพุ่งตัวกระแทกประตูอย่างแรงจนอีกคนที่อยู่หลังประตูล้มหน้าหงายแล้วกลิ้งหลบสะเก็ดระเบิดที่กระจายออกมา
ผม - "คิดจะลอบกัดกูหรอ ??? ยากว่ะ .....ลุงเม้ง ???" ลุงเม้งคืออีกคนที่คิดจะลอบทำร้ายผมจากข้างหลังเมื่อตะกี้ ลุงเม้งโดนผมยิงทะลุประตูเข้าท้องถึง 2 นัด
ผมมือสั่นน้ำตาคลอเบ้าเมื่อลุงเม้งหันปืนใส่ผม ตั้งแต่ผมขึ้นเรือมาลุงเม้งคือคนที่ดูแลผมอย่างลูกอย่างหลานผมจึงรักและเคารพเค้าเหมือนญาติผู้ใหญ่คนนึง
ลุงเม้ง - "กู .....กูขอโทษไอ้ชาย .....ถ้ากูไม่ทำ ......ถ้ากูไม่ทำ .....ลูกเมียกู ....." ลุงเม้งโดนยิงที่หัวอย่างเลือดเย็นแบบเผาขนจนปลิวตกบันไดด้วยน้ำมือของราชิด
ราชิด - "ผมบอกแล้วไงว่าผมเกลียดคนลีลา ......ผมรับรองว่าลูกเมียลุงจะตามไปในไม่ช้านี้" ผมจะยิงราชิดแต่โชคร้ายโดนอีกคนเอามีดมาจ่อคอจากด้านหลัง
ผม - "เหี้ยเหมือนพ่อมึงเลยนะราชิด .....ใช่ สายเลือดพ่อมึงมันแรง" ผมโดนปลดปืนแล้วรัดคอจนแน่นก่อนจะดึงตัวให้ยืนขึ้นราชิดเลยเข้ามาต่อยท้องผม 3 หมัด
ราชิด - "ที่จริงอาซามียะไม่ใช่พ่อแท้ๆ ของกูหรอก .....กูกับพี่สาวโดนเก็บมาเลี้ยงน่ะ"
ผม - "มิน่า หน้าตาเหี้ยกว่าพ่อเยอะเลย" ผมโดนราชิดต่อยหน้าอีก 1 หมัดอย่างแรงจนเลือดกลบปาก ผมเลยถุยเลือดใส่หน้าอกของราชิดแล้วหัวเราะ
ราชิด -"ฆ่ามัน !!! ค่อยๆ ทรมานมัน อย่าให้มันไปสบาย .....ให้มันกรีดร้องก่อนตาย" มีดเล่มนั้นแทงเข้าไหล่ผม 1 ที ผมกัดฟันแน่นพยายามไม่ให้เสียงลอดออกมา
ราชิดรับโทรศัพท์หันไปคุยทิ้งให้ชายร่างใหญ่ซัดผมจนอ่วมติดกับระเบียงข้างห้องสะพานเดินเรือ ผมได้จังหวะที่มันตีเข่าผมจับขาขัดขามันแล้วหมุนตัวออก
แรงดันหน้าอกมันอย่างแรงจนมันตกระเบียงลงไป แต่โชคร้ายที่ผมหมดแรงเหนี่ยวรั้งตัวเองเอาไว้ไม่ให้ตกไปพร้อมมันเมื่อมันดึงเสื้อผม ....ผมจึงตกลงไปด้วย
??? - "%$)$(^*@^%(^_@+%#*%" ชายร่างยักษ์คนนั้นพูดเป็นภาษายาวีก่อนจะนั่งคร่อมตัวผมแล้วยกมีดด้วยมือทั้งสองมือเตรียมปักมันเข้าหน้าอกผม
ผม - "ตัวใหญ่ซะปล่าว ....โง่อย่างควาย" ผมดึงมีดพับที่ข้อเท้าขวาแล้วแทงเข้าซี่โครงด้านซ้ายของมันจนมิดด้ามแต่มันก็ยังไม่ล้มกดมีดลงมาที่หน้าอกผมทันที
ผมเอาสองมือยกขึ้นกันเป็นรูปกากบาทแต่มันก็ไม่ละความพยายามทิ้งน้ำหนักทั้งตัวลงมาทับผมจนหายใจไม่ออก ผมจึงหลับตากัดฟันออกแรงดันสุดแรงเกิด
ปัง !!! ปัง !!!
เสียงปืนดังขึ้น 2 นัดพร้อมกับเลือดของชายร่างใหญ่ที่ไหลลงบนตัวผมก่อนจะล้มหน้าหงาย ผมพลิกตัวขึ้นไปดูพบหมอโอ่งใส่สุดปฏิบัติการสีดำของ นย.ลว.
หมอโอ่ง - "โอเคนะ ??? แผลไม่ค่อยลึกสบายใจได้ .....ลักษณ์ ช่วยยิงคุ้มกันให้ด้วย เผื่อมีพวกของราชิดมันอีก" หมอโอ่งกด ว. คุยกับใครบางคนให้ยิงคุ้มกัน
ลักษณ์ - "รับทราบครับผู้กอง !!! ผมคุมพื้นที่ไว้หมดแล้ว" ผมตกใจเสียงที่ตอบรับหมอโอ่งกลับมาขณะที่หมอโอ่งทำแผลให้ผมหลังตู้คอนเทนเนอร์
ผม - "เสียงนั่น .....ไอ้ชิดหรอ ?"
หมอโอ่ง - "ใช่ .....มันถูกส่งมาอยู่พร้อมผมเมื่อหลายปีก่อน โดยใช้ชื่อใหม่ว่าชิด .....โอเค เสร็จละ"
ลักษณ์ - "พบราชิดอยู่บนสะพานทางฝั่งตะวันออก .....ขออนุญาตยิงครับผู้กอง !!! .....บ้าเอ๊ย !!! มันมีกำลังเสริมมาด้วยครับ .....ข้าศึกติดอาวุธบนเรือ 3 ลำครับ"
หมอโอ่ง - "รับทราบ .....ช่วยยิงคุ้มกันให้เราด้วย เด๋วเราจะไปจัดการกับราชิดเอง"
ลักษณ์ - "ได้ครับผู้กอง .....งั้นโชคดีครับผู้กอง โชคดีนะไอ้ชาย เด๋วค่อยเจอกัน" เสียงปืนไรเฟิลขนาด .50 cal ที่คุ้นหูกระหน่ำยิงข้าศึกที่มาทางเรืออย่างต่อเนื่อง
ผม - "โชคดีเช่นกัน" ผมกับหมอโอ่งรีบวิ่งตรงไปยังจุดที่ราชิดอยู่ทันทีก่อนที่มันจะหนีลงเรือไปได้ ข้าศึกประมาณ 20 กว่าคนขึ้นเริ่มมาบนเรือได้สำเร็จก็เริ่ม
เปิดฉากยิงบรรดาลูกเรือที่กำลังสับสนวุ่นวายกันอยู่บนเรืออย่างไร้เมตตา ผมกับหมอโอ่งจึงเข้าปะทะกับข้าศึกเพื่อช่วยชีวิตลูกเรือเหล่านั้นทันทีโดยมีลักษณ์
ที่อยู่บนตู้คอนเทนเนอร์ชั้นบนสุดตรงส่วนหัวของเรือยิงคุ้มกันให้ ลูกเรือบางคนวิ่งหนีตายกันจ้าละหวั่นแต่ลูกเรือบางคนกลับเลือกที่จะสู้กับผู้รุกรานที่กำลัง
ไล่เค่นฆ่าพวกพ้องของตัวเองด้วยการหยิบปืนของข้าศึกที่ผมกับหมอโอ่งจัดการไปแล้วขึ้นมาใช้ บางคนหยิบไม้หยิบมีดหยิบเหล็กหรือทุกอย่างที่พอจะหาได้
ขึ้นมาจัดการกับผู้รุกรานในมุมอับ การปะทะเกิดขึ้นอยู่นานจนผมกับหมอโอ่งและบรรดาลูกเรือไล่ต้อนข้าศึกกลับไปตั้งหลักในเรือของพวกมัน 
.....และแล้วทุกอย่างก็จบลงที่ต่างฝ่ายต่างกระสุนหมด ส่วนลักษณ์ก็ไม่มีมุมยิงเพราะราชิดมันยืนหลบแนวยิงของลักษณ์อย่างรู้งาน
ราชิด - "ในบรรดาทหารราบ .....กูเกลียดสไนเปอร์ที่สุดเลยรู้มะ ???" ราชิดกดรีโมตระเบิดตู้คอนเทนเนอร์ทุกตู้ที่อยู่บนดาดฟ้าของเรือบรรทุกสินค้าลำใหญ่
รวมทั้งตู้คอนเทนเนอร์อันบนสุดที่ลักษณ์หรืออีกชื่อนึงคือไอ้ชิดนอนอยู่จนกระจุยกระจาย ผมรู้สึกร้อนหลังวาบหน้าแทบทิ่มจากการระเบิดที่รุนแรงของ C4 
จำนวนมากที่ราชิดมันวางเอาไว้ก่อนหน้านี้จนเรือสั่นเอียงโคลงเคลง เศษเหล็กจำนวนมากปลิวกระเด็นมาทับร่างของหมอโอ่งจนแกขยับไม่ได้
รวมทั้งลูกเรือหลายคนที่โดนสะเก็ดระเบิดและเศษเหล็กกระเด็นมาใส่อย่างแรงจนล้มพับ ผมตะโกนให้ช่วยกันพยุงคนเจ็บลุกขึ้นแล้วหนีออกจากตรงนั้น
??? - "ทำไมมึงทำอย่างนี้วะไอ้โป้ง ??? ....ไอ้เหี้ยเอ๊ย !!!" ลูกเรือคนนึงถือท่อนเหล็กวิ่งเข้าหาราชิด ( ไอ้โป้ง ) ด้วยความโมโห
ผม - "อย่าพี่ !!!" ผมห้ามพี่คนนั้นและลูกเรืออีก 2-3 คนที่วิ่งเข้าหาราชิดด้วยความโมโหไม่ทัน ....พวกเค้าจึงโดนราชิดฆ่าตายกันหมด
ผม - "พาคนเจ็บไปรวมกันที่ดาดฟ้า ....เด๋วตรงนี้ผมจัดการเอง ผมกับมันมีเรื่องต้องสะสางกัน ....บอกให้ไปก็ไปซิ !!!"
ราชิด - "คิดจะเล่นบทพระเอกไปถึงไหนเนี่ย ??? .....ไม่มีทาง" ราชิดปามีดใส่ลูกเรือคนนึงที่ผมคุยด้วยจนล้มหน้าทิ่ม
ผมโมโหจนถึงขีดสุดเลยวิ่งเข้าไปซัดกับราชิดที่ยืนยิ้มเยาะเย้ยหัวเราะอย่างสะใจ ผมกับราชิดซัดกันนัวโดยไม่คำนึงถึงยุทธวิธีใดๆ อย่างกับเด็กตีกันก็ไม่ปาน 
ในจังหวะนึงที่ผมได้เปรียบผมหักนิ้วชี้ข้างขวาของราชิดแล้วจับหัวมันโขกกับพื้นของเรือที่เป็นเหล็กกล้า 2 ทีก่อนจะโดนมันตีศอกแล้วถีบกลับหลัง
ตามด้วยก้านคออีกทีจนผมล้ม ผมรีบลุกแล้วเตรียมเข้าไปซัดกับราชิดอีกรอบแต่อยู่ดีๆ ขาผมก็หมดแรงทรุดลงไปนั่งคุกเข่ากับพื้น
ราชิด - "เล่นหักนิ้วกูเลยนะ .....ป่าเถื่อนดีนี่หว่า" ราชิดเอามือเช็ดเลือดที่หน้าผากก่อนจะดึงนิ้วชี้ข้างขวาอย่างแรงเพื่อให้มันเข้าที่
ราชิด - "พอมึงบ้าเลือดก็มักจะไม่รู้ตัวใช่มะ ? ไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดทางร่างกายสักเท่าไร ......ถึงขนาดไม่รู้ตัวว่าโดนกูเอาเข็มนี่จิ้มขาไปตอนไหน"
ราชิดโยนเข็มพิษขนาดเล็กทิ้งแล้วเข้ามาซัดผมที่เริ่มจะหมดแรงเป็นอัมพาตทีละนิดๆ เป็นชุดจนผมแทบจะหมดสติเพราะเมาหมัดของมันซะให้ได้
ในขณะที่ผมกำลังจะสลบเพราะหมัดของราชิดที่กระหน่ำต่อยผมอย่างต่อเนื่องมีดเล่มนึงก็พุ่งเข้าปักเอวของราชิดอย่างแรงจนมิดด้าม
หมอโอ่ง - "ชาย !!! ฉีดนี่ซะ !!!" หมอโอ่งโยนเข็มฉีดยามาให้ผมอันนึง ผมไม่รู้ว่ามันคืออะไรแต่ยังไงก็ไม่มีทางเลือกจึงฉีดมันเข้าขาขวาของตัวเอง
ผม - "ราชิด ......ยก 2 จะเริ่มแล้วนะ" หลังจากที่ผมฉีดยาที่หมอโอ่งโยนมาให้ไม่ถึง 1 นาทีร่างกายผมก็กลับมาขยับได้อย่างเดิม
ราชิดดึงมีดออกจากเอวของตัวเองแล้วตั้งท่าเตรียมแทง ผมหันไปหยิบเหล็กท่อนนึงที่มีขนาดพอเหมาะแล้ววิ่งเขาหาราชิดที่ยืนตั้งท่าขาสั่นหายใจหอบแห่กๆ
ผมฟาดท่อนเหล็กใส่ราชิดแบบไม่เลี้ยงจนมันทรุดหมดแรงนอนจมกองเลือด
ผม - "อึดนี่หว่า .......แห่กๆ กู .....เบื่อแล้วว่ะ ......เตรียมไปอยู่กับพ่อมึงได้ละ" ผมรู้สึกว่าร่างกายผมเริ่มร้อนผ่าวๆ หายใจไม่ค่อยออกมือไม้เริ่มสั่นจึงรีบเผด็จศึก
ขณะที่ผมกำลังจะฟาดกระโหลกของราชิดเพื่อปิดบัญชีก็มีผู้หญิงสาวสวยคนนึงในชุดสีดำเข้ามาขวางปัดท่อนเหล็กออกแล้วเตะก้านคอผมจนล้มหน้าทิ่ม
ผม - "หวัดดีซากา .....ยินดีที่ได้รู้จัก" ผมพยายามลุกขึ้นอย่างทุลักทุเลแล้วมองหาปืนหรืออะไรก็ได้ที่อยู่ใกล้มือเอาไว้ป้องกันตัว
ซากา - "เช่นกัน Dagger II .....แต่เราคงรู้จักกันได้ไม่นานหรอก" ซากาเข้าไปดูอาการของราชิดแล้วพยุงให้ลุกขึ้น
ผม - "ใช่ เพราะเธอกับน้องชายต้องไปอยู่กับอาซามียะในนรก" ผมหันไปเจอมีดเล่มนึงที่ปักอยู่กลางหลังของลูกเรือเลยดึงออกมาเตรียมจู่โจม
ซากา - "ฉันว่าเป็นนายมากกว่า ......ฝากความคิดถึงถึงแจ๊คด้วยนะ" ซากาชักปืนออกมายิงผมอย่างรวดเร็วถึง 3 นัด ผมหมดแรงทรุดลงกับพื้นนอนตะแคง
ดูซากาพาราชิดหนีไป ผมรู้สึกได้เลยว่าร่างกายของผมมันถึงขีดจำกัดแล้วเพราะมันไม่มีเรี่ยวแรงสักนิดซ้ำยังเจ็บระบมตามกล้ามเนื้ออย่างรุนแรงเหมือนเป็น
ตะคริวไปทั่วร่างกาย ผมนอนดิ้นทุรนทุรายเจ็บกับบาดแผลที่ซากายิงก่อนจะหันไปมองเปลวไฟที่ลุกโชนบนดาดฟ้าของเรือบรรทุกสินค้าลำใหญ่
ผมเห็นหมอโอ่งดิ้นทุรนทุรายพยายามจะออกจากซากเศษเหล็กที่ทับร่างเค้าอยู่พลางตะโกนเรียกชื่อผมให้ทำใจดีๆ แข็งใจไว้ ........แล้วตาผมก็ปิดลงในที่สุด
..............
.....................
............................
...................................
........................................
นิโอ๊ะ - "เคลียร์ !!!! ......อีกที !!!! ......ขออะโทรปีนเพิ่ม ......กูบอกให้เพิ่มก็เพิ่มซิ" ผมลืมตาตื่นขึ้นมาเห็นนิโอ๊ะต่อยหน้าทหารเรือคนนึงจนปลิว
ผม - "ไม่ต้องแล้ว ......ขืนทิ่มกูอีกทีกูฆ่ามึงแน่"
นิโอ๊ะ - "หึ พอลืมตามาก็ปากดีเลยนะ ......เอาล่ะ เตรียมขึ้น ฮ. กันดีกว่า แผลมึงเยอะเกินไปละ เด๋ว ....."
ผม - "ยังก่อน กูขออยู่ต่ออีกแปปนึง" ผมเดินกระเพลกๆ จนนิโอ๊ะต้องเข้ามาช่วยพยุง ผมเดินไปหาลุงเม้งที่นอนไร้วิญญาณอยู่ตรงบันไดโดยมีหมอโอ่งนั่งข้างๆ
หมอโอ่ง - "ฟื้นแล้วหรอ ? โชคดีที่คุณใส่เสื้อเกราะ .....พี่เม้งกับผมสนิทกันมาก แกดีกับผมมาก .....แกจะชอบมาชวนผมกินเหล้าไม่ก็เล่นไพ่กันจนสว่างตลอด"
หมอโอ่งนั่งร้องไห้เงียบๆ ผมนั่งลงน้ำตาคลอเบ้าแล้วกราบที่ศพของลุงเม้งก่อนจะเดินไปหาลูกเรือที่บาดเจ็บรอการเคลื่อนย้ายไปรักษาบนบก
ผม - "ไง ....เป็นไงมั่งวะไอ้หมาน ????" ผมเดินไปหาเพื่อนร่วมห้องคนนึงที่นั่งตาลอยมองออกไปนอกทะเล
ไอ้หมาน - "ไอ้ชาย .....ช่วยบอกกูทีว่าทั้งหมดนี่มันคือความฝัน .....ทุกคนแค่หลับไปเฉยๆ ไม่ได้ตาย"
ผม - "ทั้งหมดนี่คือความจริง .....ทุกคนตาย ......ทุกคนไปสบายแล้วล่ะ"
ไอ้หมาน - "มันเกิดอะไรขึ้นวะไอ้ชาย !!!  บอกกูที !!! ทำไมมันต้องฆ่าทุกคนด้วย !!!" ไอ้หมานลุกขึ้นกระชากคอเสื้อผมแล้วร้องไห้โฮก่อนจะทรุดลงพื้น
ผม - "หมาน .....ฟังกูนะ .....กูไม่ได้ชื่อชาย ....กูไม่ได้มาจากสระบุรี ....กู ....กูไม่ได้จบ ม.3 .....กูไม่ได้หนีออกจากบ้านอย่างที่เคยบอกพวกมึง .....กูเป็นทหาร"
ไอ้หมานมองหน้าผมนิ่งแล้วด่าผมต่างๆ นาๆ ว่าผมเป็นคนขี้โกหกหลอกลวงเป็นคนทำให้ทุกคนต้องตาย ผมพยายามจะอธิบายให้มันเข้าใจแต่คงสายไปแล้ว
ผม - "ถึงกูจะเป็นใคร .....ถึงกูจะเลวขนาดไหนในสายตามึง ....แต่อยากให้มึงรู้อย่างนึงนะไอ้หมาน .....มึงคือเพื่อนกู .....ตลอดมาและตลอดไป"
ผมหันหลังกลับมาทั้งน้ำตาแล้วมองไปทางลูกเรือที่บาดเจ็บล้มตายกันเป็นจำนวนมากก่อนจะยกมือไหว้พวกเค้าทั้งน้ำตา .......... "ผมขอโทษ"
ผมพูดประโยคนั้นซ้ำๆ ทั้งน้ำตาท่ามกลางกลิ่นคาวเลือดของผู้คนที่ผมรักและเปลวไฟอันร้อนระอุที่กำลังแผดเผาทุกสิ่งทุกอย่างบนดาดฟ้าจนมอดไหม้
ก่อนจะเดินไปขึ้น ฮ. Sea Knight ของพี่อ๊อฟที่พี่เอและนิโอ๊ะกำลังยืนรอผมอยู่บนดาดฟ้าลานบินบนเรือบรรทุกสินค้าที่กำลังลุกเป็นไฟ
??? - "เฮ๊ย !!! ไอ้ชาย .....ว่างๆ ก็กลับมาทำกับข้าวให้พวกกูกินอีกนะ" รุ่นพี่คนนึงและลูกเรืออีกหลายคนวิ่งขึ้นมาโบกไม้โบกมือร่ำลาผมทั้งน้ำตา
ผม - "ผมกลับมาแน่ !!! .....ผมสัญญา !!!" ผมยิ้มแล้วตะโกนกลับไปอย่างสุดเสียงขณะ ฮ. Sea Knight กำลังลอยตัวออกห่างจากเรือไปเรื่อยๆ
*********************************************
ไอ้สู้ - สามารถจับกุมอดีตลูกน้องคนสนิทของอาซามียะได้ที่ อ.นาทวี จ.สงขลา ด้วยความช่วยเหลือของฮามันด์ในนาทีสุดท้ายก่อนที่มันจะหนี
ไอ้สู้รีบติดต่อทุกคนทันทีที่รู้ว่าซากาเป็นผู้หญิงไม่ใช่ผู้ชาย ( ซากาในภาษายาวีแปลว่า "น้ำตาล" และ "หวาน" คืออีกชื่อนึงของซากา ) .....แต่ก็สายไปเสียแล้ว
ไอ้เล็ก - ถูกซากา ( หรือน้องหวาน ) ยิงบาดเจ็บที่ Phou Phanang National Biodiversity Conservation Area, ประเทศลาว 
ไอ้เล็กไม่รู้ว่าเจ้าหน้าที่วิทยาศาสตร์ผู้หญิงคนนึงที่มันแอบชอบอยู่คือ "ซากา" โชคดีที่พี่โก้และทหาร รพศ.ลาว ไปช่วยไว้ได้ทันอย่างหวุดหวิด
นิโอ๊ะ - สังหารอดีตลูกน้องคนสนิทของอาซามียะและถูกตามล่าในชุมชนคลองตะเคียน อ.พระนครศรีอยุธยา จ.พระนครศรีอยุธยา
แต่พี่เอและพี่อ๊อฟไปช่วยออกมาด้วย ฮ. Sea Knight ก่อนจะมุ่งหน้ามาช่วยผมอีกที ( นิโอ๊ะเสียเพื่อนคนนึงชื่อ "แวยูโซะ" ในภารกิจครั้งนี้ )
ลักษณ์ ( หรือไอ้ชิด ) - รอดชีวิตจากการระเบิดได้อย่างหวุดหวิด ( มีคนพบสัญญาณขอความช่วยเหลือและร่างที่หมดสติลอยอยู่ในทะเลห่างจากเรือไป 1 km ) 
ลักษณ์เคยกล่อมราชิดให้ยอมมอบตัวมาแล้วหลายครั้งเพราะเห็นแก่มิตรภาพความเป็นเพื่อน ( บนเรือ ) ที่รู้จักกันมาถึง 4 ปีกับอีก 9 เดือน
ผม - ภารกิจล้มเหลวเพราะปล่อยให้ราชิดที่เป็นเป้าหมายหลักหนีไปได้ที่ Pulau Tinggi - Mersing, ยะโฮร์, ประเทศมาเลเซีย ......สถานะ : ผู้พ่ายแพ้
BY :  XIII Post : 2010-05-02