บทที่ 5 " ความลำบากที่เหลือทนจะหลอมคนให้รักกัน "

ก่อนจะอ่านเรื่องนี้ขอให้ผู้อ่านช่วยไว้อาลัยแด่ผองเพื่อนนักรบของผมที่เสียชีวิตในขณะปฏิบัติหน้าที่ใต้ 3 จังหวัดชายแดนใต้และที่อื่นๆ ทุกคนเพราะตอนที่ผมจะเล่าต่อไปนี้เกี่ยวกับผองเพื่อนนักรบของผมหลายๆ คน.....หลายๆ คนที่เสียชีวิตไปแล้ว
***********************************************************
ย้อนไปเมื่อ 4 ปีที่แล้วช่วงต้นเดือนธันวาคม..........
เวลาประมาณ 1130 am  ณ รร.นายสิบ ทบ.  ระยะทางที่เหลือประมาณ 200 เมตร ก็จะถึงโรงเลี้ยง
ครู - "ไป!!! เร็วๆ ซิวะ ชักช้านะพวกมึง ช้าอย่างนี้ไม่ต้องไปแดกข้าว แดกหญ้าดีกว่ามั้ง" เสียงไอ้บ้าตัวนึงที่แหกปากกลางแดดเปรี้ยงๆ ด่าทอพวกผม
ผมภาวนาต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ขอให้แม่งเป็นลมตายห่ากลางแดดไป ณ บัด now  เพื่อนผมหลายๆ คนก็คงคิดอย่างเดียวกับผมกันทั้งนั้น แต่ไม่มีใครกล้าพูด
ออกมาหรอก ตอนนี้ผมควรจะนอนอยู่ที่บ้านในห้องแอร์นั่งเล่นเกมส์หรือไม่ก็....ทำอะไรที่มันสบายกว่ามาแถกปลาหมอเพื่อไปกินข้าวกลางแดดเปรี้ยงๆ
ในใจผมก็คิดนะว่ากูกำลังจะไปแดกข้าวที่โรงเลี้ยงหรือเอากูไปห้องเสนารักษ์วะ ? เพราะกว่าจะไปถึงคะเนจากระยะทางแล้วไกลได้ใจเลยล่ะ -*-
??? - "เฮ๊ย มึงอ่ะ ไอ้หน้าเหลี่ยม ไหวป่าววะ ?" เสียงคนที่แถกปลาหม้อข้างๆ ถามผมด้วยน้ำเสียงหอบๆ 
ผม - "มึงห่วงตัวเองก่อนจะดีกว่า เพราะถ้าเรียกกูอย่างตะกี้อีกที กูจะลุกกระทืบมึงสองตีน" พูดเสร็จผมก็หันไปยิ้มให้
??? - "เออ สัด กูก็แค่เป็นห่วงมึง เห็นมึงนิ่งไป นึกว่ามึงสลบไปแล้วซะอีก เด็กจากในเมืองก็เงี้ย อ่อนว่ะ" มันก็ยิ้มแล้วแถกๆ ไป
ผม - "มึงจะแข่งกับกูไหมว่าใครจะถึงหัวโค้งนั้นก่อนกัน ?" ผมชักมีน้ำโหกับไอ้ห่าจวกนี่เลยท้ามัน 
??? - "จัดไปอย่าให้เสีย มึงจะเดิมพันด้วยอะไร ?" มันถามผมกลับ
ผม - "แล้วแต่มึงซิ ขึ้นอยู่กับว่ามึงพร้อมที่จะเสียอะไรให้กูล่ะ ?" ผมก็ถามมันกลับมั่ง มันคิดอยู่แปนึง
??? - "......กูยอมเสียตัวให้มึงเลยเอ้า 555" มันตอบผมหน้าระรื่น ตอนนั้นผมไม่คิดอะไรนอกจากจะชนะไอ้ห่าจวกนี่อย่างเดียว
ครู - "มึงสองตัวคุยห่าไรกัน!!! ลุกๆๆ ลุกขึ้นมา มึงด่าแม่กูหรอ ? ไปเลยมึง ไปแบกโลกกลางสนามนู่น ข้าวไม่ต้องแดก ไปๆๆๆ" .....ชิบหายแล้วไงกู -*-
ที่กลางสนามผมกับไอ้ห่าจวกแบกโลกกันอยู่ 2 คนแดดเปรี้ยงๆ หิวข้าวสุดๆ ผมไม่พูดอะไรเพราะจะเซฟพลังงานตัวเองเอาไว้
??? - "เฮ๊ย ตายห่ายังวะไอ้หน้าเหลี่ยม ?" ไอ้ห่าจวกเอ่ยคำต้องห้ามเป็นครั้งที่ 2
ผม - "เออ ยังไม่ตายไอ้ห่าจวก เชี่ย!!! เพราะมึงเลยมาซวยอยู่นี่ไง .....โอยยยย ท้องร้องซะงั้นกู" เสียงท้องผมร้องโครกครากๆ
??? - "เออ ดี อย่ามาตายข้างกูนะ กูกลัวผี เออ นี่ แล้วมึงชื่อไรล่ะ ? กูจะได้ไม่ต้องเรียกมึงไอ้หน้าเหลี่ยม" มันเอ่ยคำต้องห้ามเป็นครั้งที่ 3
ผม - "......มึงจำชื่อกูได้กูก็ไม่อิ่มหรอกนะ หุบปากแล้วเซฟแรงไว้จะดีกว่าท่าทางจะอีกนาน เด๋วมึงจะเป็นผีซะก่อน" ผมเริ่มรำคาญไอ้ห่าจวกนี่เต็มทน
??? - "555 กูชักชอบมึงแล้วว่ะ ปากกล้าแถมกวนตีนดี 555" .....วอแวกูจริง -*- 
ผม - "เออ ขอบใจ แต่กูเกลียดมึงว่ะ" ผมคิดว่าไอ้นี่ต้องมีปัญหาทางจิตแน่ๆ ไม่ก็เชี่ยอะไรสักอย่าง 
ครู - "เฮ๊ย มึงอ่ะ ไอ้รุต ไปกินข้าวได้  รีบวิ่งไปเลยให้ไว วิ่งๆๆ" ครูมาบอกให้ผมไปกินข้าว โอ้แม่เจ้า!!! สวรรค์ทรงโปรด ผมลุกขึ้นแล้วกำลังจะวิ่งไป
กินข้าว เหลือบมาเห็นสายตาไอ้ห่าจวกนั่นมองผม ทำให้ผมเกิดอาการลังเลอยู่แปปนึง
ผม - "เอ่อ กระผม นนส. ...(ชื่อ-นามสกุล)... ขออนุญาตถามครับ" ครูหันมามองแล้วทำหน้าโหดๆ ใส่
ครู - "ถามควยไร ? เออ ว่าไป" แล้วครูก็หันหน้าไปมองไอ้ห่าจวกที่กำลังแบกโลกอยู่
ผม - "ผม....โดนครูทำโทษพร้อมเพื่อนคนนี้ แต่ทำไม....ผมถึงได้ไปทานข้าวคนเดียวล่ะครับ ?" อ๊ากกกกกก กูไปพูดไปแล้ววววว ><
ครู - "ไอ้เหี้ย!!! มึงจะไปแดกข้าวไหม เด๋วไม่ต้องแดก ไป" อ้าว ซวยแล้วกู ผมก็เหลือบไปมองไอ้ห่าจวกอีกทีแล้วก็วิ่งไปที่โรงเลี้ยงอย่างว่องไว --*
พอมาถึงหน้าโรงเลี้ยงผมก็ยืนพักอยู่แปปนึง ผมมาถึงได้ไม่ถึง 1 นาทีไอ้ห่าจวกก็วิ่งหอบตามเข้ามาติดๆ เดินมาจับที่ไหล่ผม
??? - "ขอบใจว่ะ .....ไอ้รุต" ท่าทางกวนส้นตีนมันคงหายไปกับแดดตะกี้หมดแล้ว
ผม - "เวลานี้เวลาแดก อย่ามาพูดมาก กลางวันแม่งคงเล่นพวกเราให้ตายไปข้างแน่ๆ แดกๆๆ" ผมยังไม่หายหอบแต่ก็ต้องเดินเข้าไปกินข้างมันทั้งอย่างนั้นเลย
??? - "จัดไปอย่าให้เสีย แล้วค่อยไปลุยกับมันกันต่อ" มันพูดแล้วยิ้มให้ผม ผมก็ยิ้มกลับ
เวลาประมาณ 0840 pm ที่โรงนอนกองพันจงอาง รร.นายสิบ ในวันเดียวกัน
ขณะผมพูดคุยสนุกๆ อยู่กับเพื่อนเตียงข้างๆ ที่เป็นซี้กับผม ไอ้ห่าจวกมันก็เดินมาหาผมที่เตียง
??? - "รุต กูชื่อ ยู ยินดีที่ได้รู้จัก แล้วก็ขอบใจสำหรับเรื่องวันนี้" เพื่อนผมก็หันไปมองกันหมด 
ผม - ".....กูไม่ได้ชื่อ รุต กูชื่อ น็อต แต่จะเรียกไรก็ช่างเถอะแล้วแต่มึง ส่วนเรื่องวันนี้มันจบไปแล้ว" พูดเสร็จผมก็ยิ้ม แล้วเพื่อนๆ ผมก็แนะนำตัวกันทีละคนๆ
พอถึงเวลานอนก็แยกย้ายกันไปนอน ตั้งแต่วันนั้นผมกับมันก็ได้คุยกันเรื่อยๆ ด้วยนิสัยมันลุยๆ แถมพูดจากวนตีนๆ เหมือนผม เพื่อนในกลุ่มก็รับมันเป็น
สมาชิกจงอางน้อยอีก 1 คน วันเวลาผ่านไปทั้งทุกข์สนุกสุขลำบากมันรวมๆ กันไปหมด ด้วยความลำบากที่ผ่านพ้นมาผมกับเพื่อนเลยสนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆ 
ยิ้มก็ยิ้มด้วยกันถ้าเหนื่อยก็เหนื่อยด้วยกันจนเหมือนพี่เหมือนน้อง (ผมเป็นน้องสุดท้อง -*-) ผมกับเพื่อนสัญญาว่าจะไม่ทิ้งกันจะเคียงบ่าเคียงไหล่กันจนวันตาย
เวลาประมาณ 0630 pm หน้ามุขกลางโรงนอน เข้าเดือนที่ 8 ที่มาอยู่ รร.นายสิบ
ยู - "มึงนั่งเหม่ออะไรวะ ? กูเรียกตั้งนานทำเป็นไม่ได้ยิน ขัดซะจนปืนเปื่อยแล้วมั้งมึง" มันเดินมานั่งข้างๆ ผม
ผม - "เปื่อยเชี่ยไร ปืนกูแข็งจะตาย" ผมยกปืนที่ผมขัดให้มันดูแล้วหัวเราะ
ยู - "แข็งจริงป่าววะ ? ไหนดูปืนมึงหน่อยดิ๊" แล้วมันก็เอามือมาจับที่เป้ากางเกงผมแบบเต็มๆ ผมถึงกับอึ้งไปประมาณ 5 วิ เพราะไม่ได้ใส่กางเกงใน
ผม - "แข็งเชี่ยไร วันนี้เหนื่อยชิบหาย คงจะมีรมณ์ตายห่าล่ะ" ผมก็ปัดมือมันออก แต่ยังเอามือวางไว้ที่หน้าขาผม
ยู - "งั้นเด๋วกูทำให้มึงมีอารมณ์ก็ได้" มันพูดยิ้มๆ แล้วเอามือมาจับเป้าผมอีก ผมเลยลุกขึ้นหัวเราะแล้วเตะมัน
พอถึงตอนอาบน้ำ พอดีวันนั้นฟรีด้อมอาบน้ำตามสบายไม่มีคนคุม เพื่อนๆ กองพันอื่นก็มาอาบด้วยกันเยอะแยะไปหมด ไอ้ห่ายูมันก็มาอาบข้างผม เพื่อนๆ ก็
ใส่ลิงบ้างไม่ใส่บ้าง ก็เป็นเรื่องปกติกันอยู่แล้วแต่ไอ้ยูมันไม่ใส่แล้วมันก็เริ่มมองผมถี่ขึ้น วันนั้นครูเสือกเดินเข้ามาแล้วโยนหนังสือโป๊เข้ามาในห้องน้ำ 4-5 เล่ม 
อาบไปดูไปควยก็แข็งกันหมดซิ ยูมันก็เลยเอาสบู่ฟอกควยเล่นบอกไม่ไหวแล้วจะว่าว เพื่อนๆ ก็ฮือฮากันใหญ่ บางคนบอกจะว่าวตามถ้าไอ้ยูมันว่าวก่อน 
ยู - "น็อต มึงจะว่าวด้วยป่าววะ ? ถ้ามึงว่าวเด๋วกูว่าวเลยเนี่ย เพื่อนๆ รออยู่" มันหันมาถามผมมือก็กำควยตัวเองชี้หัวมาทางผม
ผม - "อ่าาาาาาา ตามสบายครับพ่อแม่พี่น้อง กระผมขอตัวก่อนลาน่อ ง่วงมากมาย ขอให้เสียวขอให้สนุก" ควยผมแข็งหลังจากดูหนังสือโป๊ก็จริง แต่ปัญหา
มันอยู่ที่ไอ้ยูมากกว่า ผมคิดในใจว่ามันต้องคิดอะไรกับผมแน่ๆ ลี้ก่อนดีก่า วันนี้บ่มีรมณ์ แค่เหลียวหลังนุ่งผ้าแล้วก็ถอดลิงกำลังเอามาซัก ไอ้ยูก็เข้ามาประกบ
ผมจากด้านหลัง ดึงผ้าผมออกแล้วก็จับควยที่แข็งเพราะดูหนังสือโป๊ตะกี้รูดขึ้นรูดลง เพื่อนคนอื่นก็เฮฮากันใหญ่ บางคนเดินมาช่วยมันล็อคแขนผมไม่ให้ดิ้น
ผม - "เฮ๊ยยยยย ยู มึงทำเชี่ยไรเนี่ย ? กูไม่เล่นนะเฟ๊ย เฮ๊ย ปล่อยยยยยย ไม่งั้นกูร้องนะ" ผมดิ้นสุดเหวี่ยงแต่เพื่อนๆ ไซส์วัวควายมาล็อคแขนขาผม จนผมอยู่นิ่งเลย
ยู - "ร้องไปไม ? วันนี้ฟรีด้อม แหกปากยังไงครูก็ไม่มาหรอก กูจะขอบคุณมึงที่ช่วยกูวันนั้นไง มาๆ อย่าดิ้นๆ" ...ง่ะ -*- ผมงี้พูดไม่ออกเลย มันจะทำไรกูว้าาาาา
พอมันเห็นผมหยุดดิ้นซึ่งความจริงผมอ่ะ...ดิ้นไม่ได้ต่างหากเพราะโดนขึงขนาดนั้น -*- มันก็เริ่มชักว่าวให้ผม พอผมจะร้องเพื่อนอีกคนก็เอาผ้ามาอุดปาก
ผมเริ่มรู้สึกแล้วไง แย่แล้วๆ -*- จำได้ว่าว่าวไปครั้งสุดท้ายเมื่อ 2 สัปดาห์ที่แล้วแล้วเพิ่งมาโดนอย่างงี้ ผมถึงกับลืมตัวหลับตาเกร็ง ไอ้ยูก็ยังไม่หยุดบทขืนใจผม
มันอยู่ข้างหลังผมอยู่แล้วนี่ มันก็เอามืออีกข้างมาลูบที่หัวนมผมเล่นแล้วไซร้ที่ซอกคอผมเท่านั้นแหละพวกเพื่อนๆ ที่เหลือสิบกว่าคนก็ชักว่าวกันหมดเลย
ผมเสียวจนขนลุกเกร็งไปทั้งตัว เพื่อนบางคนถึงกับน้ำแตกเลยก็มีที่เห็นไอ้ยูดูดคอผมดังจ๊วบๆ ตอนนั้นผมนอนทับอยู่บนตัวมันพอดี ควยมันแข็งอยู่ที่ก้นผม
บางทีมันดูดคอผมแล้วก็เด้งควยสวนขึ้นมาจนควยมันอยู่ตรงร่องก้นผมพอดี เพื่อนบางคนก็ยุให้ไอ้ยูล่อตูดผมเลย ถ้ายูมันเอาเด๋วมันตาม ผมก็เริ่มร้องไห้แล้วล่ะ
เพราะเหมือนว่าไอ้ห่ายูนี่จะยุขึ้นด้วย บวกกับทุกๆ คนก็เงี่ยนกันเต็มที่ มันหันข้างเริ่มพยายามจะดันควยมันให้เข้ารูผมแต่ผมยังมีแรงดิ้นอยู่จึงต้องสู้กันต่อไป
ในขณะที่ผมกำลังจะโดนขืนใจอยู่ ซี้ผมที่ชื่อ สู้ มันเข้ามาเห็นพอดี มันย้อนกลับมาดูผมว่าทำไรอยู่ พอมันเห็นเข้ามันก็กระโจนลงมาช่วยผมทันที
สู้ - "เฮ๊ย พวกมึงทำเหี้ยไรกัน ? มึงหยุดเลยนะไอ้สัดยู" ว่าแล้วไอ้สู้ก็ต่อยไอ้ยูไป 1 หมัดเต็มๆ ที่หน้า ยูมันเลยปล่อยผม เพื่อนคนอื่นเลยปล่อยผมตาม 
แล้วสู้มันก็ดึงผมลุกขึ้นเอาผ้าขาวม้าส่งให้เอาตัวมันยืนบังผมไว้
สู้ - "พวกมึงเล่นเหี้ยไรกันเนี่ย ? นี่เพื่อนนะเว๊ยเพื่อน ไม่ใช่กระหรี่ที่เวลาพวกมึงเงี่ยนก็มาเอามัน พวกมึงเป็นควยไรกันวะ ? กลับกองพันมึงไปเลยนะ" 
สู้มันฉุนมากที่เห็นผมโดนแกล้ง เพื่อนๆ ต่างกองพันเงียบกันหมดแล้วมาขอโทษผม ผมเงียบไม่พูดอะไรแต่ทำตาแข็งใส่พวกมันทุกคน 
สู้ - "เรื่องมันเป็นไงมาไงวะ ? ทำไมมึงโดนขึงอย่างนั้น ?" ผมนั่งเงียบอยู่ที่เตียง เพื่อนๆ ในกองพันจงอาง เดินมาหาผมกันหมด ถามว่าเกิดอะไรขึ้น 
แล้วผมก็เริ่มเล่าให้เพื่อนๆ ฟัง เท่านั้นแหละ สงครามระหว่างกองพันก็เริ่มขึ้น -*- แต่ผมขอร้องไม่ให้ทุกคนทำอะไร ผมยังอยู่ครบ 32 ยังยิ้มได้
ใจจริงอ่ะอยากกระทืบแม่งเรียงตัวแล้วล่ะ /gg แต่ไม่อยากให้เรื่องราวมันใหญ่โต ทุกๆ คนก็เลยเย็นลง
แจ๊ค - "ไอ้สัด เด๋วแม่งโดนกู พวกกองพัน......พวกไอ้.....ใช่มะ ? กูว่าแล้ว แม่งหื่นกันจะตาย เด๋วกูจะไปเหยียบแม่งให้" เพื่อนสมาชิกจงอางน้อยอีกคนเดือด
ผม - "เอาน่าแจ๊ค หัวเราะที่หลังดังกว่า เชื่อกูดิ" ผมพูดแล้วยิ้มมันเลยเย็นลงอีกคน สักพักยูเดินขึ้นมามีแผลแค่ปากแตก เพื่อนๆ ในโรงนอนมองกันทั้งโรงนอน
เหมือนว่ามันจะรู้ตัวว่าพวกผมคุยอะไรกันเลยเข้ามาขอโทษผม ไอ้สู้กับไอ้แจ๊คเดินเข้าไปกะกระทืบมันเต็มที่แต่ผมห้ามมันสองตัวเอาไว้
ยู - ".....กูขอโทษ ตะกี้อารมณ์มันพาไป ก็กู......ชอบมึง.....กู......กูขอโทษ" มันพูดไปร้องไห้ซิกๆ เพื่อนๆ ถึงกับนิ่งที่มันบอกชอบผม ทั้งโรงนอนเงียบไปพักนึง
ผม - "......กูจะไม่พูดกับมึง 3 วัน หลังจากนั้นมึงต้องซักเสื้อให้กู 10 ตัว กูถึงจะยกโทษให้" ผมพูดไปยิ้มไป เพื่อนๆ ก็ทำหน้างงๆ ว่าทำไมผมยกโทษให้ง่ายจัง
ผม - "กูขอแค่ให้มึงร่วมเป็นร่วมตายอยู่สู้กับกูจนนาทีสุดท้ายที่ใต้ก็พอ แค่นี้กูก็ดีใจมากแล้ว ทุกๆ คนด้วยนะ กูขอแค่นี้พอ" เพื่อนทุกคนนิ่งเงียบยืนน้ำตาซึม 
ยู - "อือ ได้ กูสัญญาว่าจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้อีก" มันยิ้มทั้งน้ำตาแล้วคุกเข่าขอโทษผม ผมรีบไปจับมันลุกขึ้นยืน เพื่อนทุกคนก็เลยยกโทษให้มันด้วยเช่นกัน
ผม - "......แล้วไอ้ที่มึงบอกว่ามึงชอบกูนี่....เรื่องจริงหรือวะ ? ......มึง......เป็น.....เกย์หรอไอ้เชี่ยยู ? สาดดดเอ๊ยยยย -*-" เพื่อนๆ ก็เลยหัวเราะกันยกใหญ่
ทุกคนกรูกันเข้าไปแกล้งมัน จับมันถอดเสื้อผ้า มันร้องให้ผมไปช่วย ผมก็ได้แต่ยืนยิ้มอยู่ไกลๆ ไอ้สู้กับไอ้แจ๊คหันมายิ้มให้ผมแล้วกอดคอขยี้หัวผมเล่น
ครู - "ปรี๊ดดดดดดดดดดดดดด หมดเวลาฟรีด้อม แถวตอนเรียง 4 หน้าเสาธงเป็นหลัก ยืนปิดระยะ จั๊ดแถวววววว จับคนช้า 10 คนโว๊ยยยยยยย 5555"
กองพันจงอาง - "เฮ้!!!" .......เฮ้ออออ เหนื่อยอีกแล้วกู -*-
********************
ปล. อย่างที่แม่ผมพูดไว้ ...ก็นานแล้วล่ะ    "การให้อภัยเป็นการเพิ่มเสน่ห์อย่างหนึ่งของมนุษย์"    ไม่เชื่อก็ลองดู ^_^
BY :  XIII Post : 2008-11-24